Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019

Πανορθόδοξη συμφωνία (consensus) γιά τό Οὐκρανικό - Παναγιώτης Νικ. Γκουρβέλος

 Πανορθόδοξη συμφωνία (consensus) γιά τό Οὐκρανικό

Μέ κρυφή καύχηση ἐν Κυρίῳ, κάθε φορά πού, εἴτε στό σχολεῖο ὡς καθηγητής εἴτε σέ ἄλλες εὐκαιρίες ὡς χάριτι Θεοῦ χριστιανός, τίθεται σχετικό θέμα, μέ ζῆλο ὑπερασπίζομαι τό Ἁγιοπνευματικό καί συνοδικό –δημοκρατικό  πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Λέω δηλαδή στούς μαθητές ἤ στούς συνομιλητές μου πώς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία παίρνει τίς ἀποφάσεις της ἀφ’ ἑνός μέ τήν ἐπίπνευση καί τό φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀφ’ ἑτέρου  μέ τή σύγκληση συνόδων καί τήν ὁμοφωνία ἁπάντων τῶν συμμετεχόντων στή Σύνοδο ἐπισκόπων (μητροπολιτῶν) ἤ ἔστω τῶν περισσοτέρων ἐξ αὐτῶν.
Ξεκαθαρίζω ἐπίσης στούς συνομιλητές μου ὅτι στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης εἶναι πρῶτος μεταξύ ἴσων -ἀπολαμβάνει δηλαδή τά λεγόμενα πρεσβεῖα τιμῆς καί ἐπ’ οὐδενί πρῶτος ἄνευ ἴσων. Τό Ἁγιοπνευματικό (κατά τό θεϊκό μέρος της) καί συνοδικό –δημοκρατικό  (κατά τό ἀνθρώπινο μέρος της) πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας βρίσκεται σέ διαρκῆ καί σφοδρή πολεμική ἀντιπαράθεση μέ τό παποκεντρικό -ὁλοκληρωτικό σύστημα διοίκησης τῆς Δυτικῆς (Ρωμαιοκαθολικῆς) Ἐκκλησίας, πού  ἀποτελεῖ ἑνός ἀνδρός ἀρχήν –τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης.
Ταπεινή μου γνώμη εἶναι –καί γιά τοῦτο χαράσσω αὐτές τίς γραμμές ὅτι καί στό καυτό καί ἐπίμαχο ζήτημα τῆς ἀνακήρυξης αὐτοκέφαλης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, πρέπει νά ἐφαρμοστεῖ ἡ ἐν λόγῳ ἀρχή: ἡ Πανορθόδοξη συμφωνία –συναίνεση (consensus) ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καί Ἀρχιεπισκόπων ἤ ἔστω τῶν περισσοτέρων ἐξ αὐτῶν.
Συνοδική –δημοκρατική λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας στήν πράξη σημαίνει, ὅσον ἀφορᾶ τήν αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ἀπό πλευρᾶς  μέν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως: α)ὄχι μονομερῆ καί αὐθαίρετη ἀνάκληση τῆς Πατριαρχικῆς πράξης τοῦ 1686 μέ τήν ὁποία ἡ Μητρόπολη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας («Μικρῆς Ρωσσίας») παραχωρήθηκε ὁριστικά στό Πατριαρχεῖο Μόσχας, β)ὄχι μονομερῆ καί αὐθαίρετη ἀποκατάσταση σέ ἐκκλησιαστική κοινωνία τῶν καθαιρεθέντων –σχισματικῶν καί αὐτοχειροτόνητων –ἀχειροτόνητων ἐπισκόπων τῆς περί τόν σχισματικό καί  καθαιρεθέντα μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας Φιλάρετο Ἐκκλησίας καί γ)καί κυριώτερον ὄχι μονομερῆ καί αὐθαίρετη ἐκχώρηση αὐτοκεφαλίας στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας. Ἀπό πλευρᾶς δέ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν, σημαίνει πλήρη σεβασμό τῆς θέλησης τῆς Ἐκκλησίας   τῆς Οὐκρανίας (κλήρου καί λαοῦ) νά αὐτονομηθεῖ ἀπό τήν μητέρα Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας καί νά καταστεῖ αὐτόνομη («αὐτοκέφαλη»).
Εἶναι λοιπόν σωστό καί δίκαιο νά δοθεῖ καθεστώς ἐκκλησιαστικῆς ἀνεξαρτησίας («αὐτοκεφαλίας») στήν Οὐκρανική Ἐκκλησία, ἐφόσον βέβαια αὐτή τό ἐπιθυμεῖ, πλήν ὅμως σύμφωνα μέ τούς ἱερούς κανόνες καί κυρίως σύμφωνα μέ τό συνοδικό –δημοκρατικό  πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρός τοῦτο ἀπαιτεῖται: α)νά συμφωνήσει ἡ μητέρα Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας στήν ὁποία μέχρι τώρα ἀνήκει ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, β)νά συναινέσουν ἅπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχες καί Ἀρχιεπίσκοποι ἤ τοὐλάχιστον ἡ πλειοψηφία αὐτῶν καί γ)καί κυριώτερον νά αἰτηθεῖ αὐτοκεφαλία ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας. Καί ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι τό ἐπίδικο ζήτημα: ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Οὐκρανίας, ἐπειδή εἶναι Ρῶσσοι ἐπιθυμοῦν νά συνεχίσουν νά ἀνήκουν στό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί μόλις τό 1/3 αὐτῶν, κατά κύριο λόγο στή Δυτική Οὐκρανία, ἐπιζητοῦν τόν ἐκκλησιαστικό ἀπογαλακτισμό τους ἀπό τή Ρωσσία καί τήν αὐτονόμηση τῆς Ἐκκλησίας τους.

Ἄς ἐκχωρηθεῖ λοιπόν αὐτονομία («αὐτοκεφαλία») στήν Οὐκρανική Ἐκκλησία, μέ Πανορθόδοξη ὅμως συμφωνία (consensus) καί, ἄν τό Πατριαρχεῖο  Ρωσσίας ἐπιμένει νά ἀντιδρᾶ, ἄς ληφθεῖ ἀπόφαση κατά πλειοψηφίαν. «Ἡ ψῆφος τῶν πλειόνων κρατείτω»: Αὐτή δέν εἶναι ἡ συνοδική –δημοκρατική παράδοση γιά τήν ὁποία δικαίως καυχᾶται ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία;

Σέ κάθε πάντως περίπτωση ἀνακύπτουν ἀμείλικτα καί βασανιστικά ἐρωτήματα: Ἄν μελλοντικά ζητήσει αὐτοκεφαλία ἡ μέχρι σήμερα ἀναγνωρισμένη ἀπό ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ὡς σχισματική («ἀκοινώνητη») Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων, τί θά πράξει τότε τόσο τό Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας, ἀπό τό ὁποῖο αὐθαίρετα καί πραξικοπηματικά ἀποσχίστηκε τό 1967 ἡ αὐτοανακηρυχθεῖσα Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας,  ὅσο καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος; Δέν θά ἀντιδράσει τό πρῶτο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας, καί δέν θά ἐγείρει θέμα γιά τήν πιθανότατη ὀνομασία τῆς νέας Ἐκκλησίας ὡς Ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας ἡ δεύτερη, ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία; Ἀσφαλῶς ναί!

Ἀλλά ἄς ἐπανέλθουμε στά τῆς Οὐκρανίας: Ὑφισταμένης τῆς ἀνεξάρτητης καί αὐτοκέφαλης Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς Κριμαίας, πού εἶναι σχεδόν ὅλοι Ρῶσσοι καί τῆς Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας, οἱ ὁποῖοι εἶναι στή μεγάλη πλειοψηφία τους Ρωσσικῆς καταγωγῆς, σέ ποιάν ἀλήθεια Ἐκκλησία θά πρέπει νά ὑπαχθοῦν: στήν αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἤ μήπως στό Πατριαρχεῖο Μόσχας; Ταπεινή μου γνώμη εἶναι ὅτι θά πρέπει νά παραμείνουν ὑπό τό ὠμοφόριο τοῦ Πατριάρχη τῆς Ρωσσίας.

Κλείνοντας, θά θέσω τό τρίτο ἐρώτημα πού εἶναι ὄντως ἐκρηκτικό: Στίς 31 Μαρτίου τρέχοντος ἔτους, σέ λιγότερο δηλ. ἀπό ἕνα μήνα εἶναι προγραμματισμένες προεδρικές ἐκλογές στήν Οὐκρανία. Ἐάν κατ’αὐτές ἐκλεγεῖ -ὅπως εἶναι ἀρκετά πιθανό- Πρόεδρος Οὐκρανός μέν ὑπήκοος ἀλλά Ρωσσικῆς καταγωγῆς, ὅπως ἦταν καί ὁ νόμιμα καί δημοκρατικά ἐκλεγμένος  πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας Βίκτωρ Γιαννουκόβιτς, τόν ὁποῖο αὐθαίρετα καί φασιστικά περιθωριοποίησαν καί καθαίρεσαν οἱ Δυτικοί (Ἀμερικάνοι καί Εὐρωπαῖοι) μόνο καί μόνο ἐπειδή ἦταν Ρῶσσος στήν ἐθνικότητα  τοποθετώντας στή θέση του τόν σημερινό Πρόεδρο, τόν Δυτικόφιλο καί φανατικό ἐχθρό τῶν Ρώσσων Πέτρο Ποροσένκο, ἐάν, λέω, ἐκλεγεῖ Πρόεδρος Ρωσσικής καταγωγῆς, τότε ὅλα στήν Οὐκρανία θά εἶναι ρευστά: καί τά πολιτικά καί τά ἐκκλησιαστικά. Σέ κάθε ἐνδεχόμενο, ἄς ἀναπέμψουμε θερμή προσευχή πρός τόν ἐλεήμονα Θεό, νά λυπηθεῖ καί νά σώσει τήν πολύπαθη Οὐκρανία  («Μικρή Ρωσσία»)!


Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019

Παναγιώτης Νικ. Γκουρβέλος
Καθηγητής -Θεολόγος

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Γκουρβέλε ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης είναι πρώτος μεταξύ ίσων. Όμως την απόφαση για το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ουκρανίας δεν την πήρε ο Βαρθολομαίος αλλά η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Για ποιο λόγο να γίνει Πανορθόδοξη Σύνοδο για θέματα που αφορούν την ποιμαντική ευθύνη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως;

Ανώνυμος είπε...

Για την Μητρόπολη Κατάρ έγινε Πανορθόδοξη;

Ανώνυμος είπε...

Να γίνει Πανορθόδοξη Σύνοδος για να επιλύσει τα θέματα των ορίων της κανονικότητας των Πατριαρχείων και των αυτοκέφαλων Εκκλησιών στις διάφορες χώρες.
Στην Αγγλία, στην Αμερική, στην Γαλλία, στην Αυστραλία υπάρχουν κάθε καρυδιάς καρύδι από ορθόδοξες Εκκλησίες. Αν τολμούν οι προκαθήμενοι να κάνουν Πανορθόδοξη Σύνοδο για να λύσουν αυτά τα προβλήματα των ΕΘΝΙΚΩΝ εκκλησιών. Γιατί βλέπω ότι σας έπιασε ο πόνος για την Ουκρανία και όχι για το συνονθύλευμα δέκα επισκόπων διαφορετικών Ορθοδόξων εκκλησιών σε με χώρα. Τουλάχιστον οι αιρετικοί παπικοί έχουν μία.

Ανώνυμος είπε...

Σε μια έκφανση της ζωής της Εκκλησίας,δεν υπάρχει η ενεργή συμμετοχή της "εκκλησίας" δηλαδή των λαϊκών μελών της. Έχουμε αποδεχτεί ότι οι Επίσκοποί μας ενεργούν για εμάς. Ας κάνουμε λοιπόν αυτό που πρέπει. Να προσευχηθούμε για τους Επισκόπους μας, να τους φωτίζει το Πανάγιο Πνεύμα προκειμένου να λαμβάνουν Αποφάσεις προς όφελος του πληρώματος.

Ανώνυμος είπε...

Ο θεολόγος κ. Π. Γκούρβελος μιλάει σωστά και συνετά και ζητάει Πανορθόδοξη Σύνοδο για να αντιμετωπιστεί το σχίσμα..

Τί άραγε φοβούνται οι φιλο-Φαναριώτες και δεν θέλουν Πανορθόδοξη;
Άραγε κατάλαβαν ότι έχει λερωμένη το Φανάρι τη φωλιά του και γι΄ αυτό τρέμουν την Πανορθόδοξη Σύνοδο ;

Ανώνυμος είπε...

Ειναι σωστο αυτο που λεει ο 11 - 23. Η προσευχη χρειαζεται, αλλα χρειαζεται και να ακουστη η φωνη του πληρωματος της Εκκλησιας, και στην Ελλαδα και στην Ουκρανια και παντου.
Στην Αμερικη, που ειναι δικαιοδοσια του Πατριαρχειου γινονται Κληρικολαικες Συνελευσεις, στην Ουκρανια, που οπως ισχυριζονται ειναι επισης δικαιοδοσια του Πατριαρχειου, γιατι να μην γινουν ?
Να μιληση ο Ουκρανικος λαος και να αποφασιση αν θελει να υπαγεται στη Μοσχα η στην Κωνσταντινουπολη. Αυτος ειναι ο πρωτος αρμοδιος να αποφασιση.

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Αγαπητέ κε Γκουρβέλο και λοιποί: α. Από πού συνάγεται ότι με την «Πατριαρχική Πράξη του 1686 παραχωρήθηκε οριστικά στο Πατριαρχείο Μόσχας η Μητρόπολη Κιέβου και πάσης και πάσης Ουκρανίας («Μικρής Ρωσίας»); Στο Πατριαρχικό «Ομιλούν τα κείμενα» διαβάζω μεταξύ άλλων ότι: «Η υπαγωγή της Μητροπόλεως του Κιέβου στον Μόσχας έγινε «τρόπω συγκαταβατικώ», και «οικονομικώς», «δια τας συμβαινούσας αναμεταξύ των δύο βασιλειών μάχας», ένεκα των οποίων «ο εχθρός της ορθής και αληθούς και αμωμήτου πίστεως των ορθοδόξων χριστιανών ζιζάνια και ακάνθας εγκατέσπειρε μεταξύ του σίτου, ήτοι της Ορθοδοξίας, και κινδυνεύει ταύτην υποχείριον έξειν τοις αλλοτρίοις και εναντίοις φρονήμασι». Ήγουν ιστορικά. «Η Μητρόπολη του Κιέβου είχε περάσει στην εξουσία των Ρωμαιοκαθολικών ηγεμόνων της Πολωνίας και της Λιθουανίας»-Κάλλιστος Ware, «Η Ορθόδοξη Εκκλησία» σελ. 168. Επί πλέον "ο διαπρεπής Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος, του οποίου ο ρόλος εις τας διαπραγματεύσεις υπήρξε καίριος, εδήλωσεν εις τον μεσολαβητήν πρέσβην Νικήταν Αλεξιοβίτσην «να δοθεί … το Κίεβον επιτροπικώς τω Μοσχοβίας δια την κατέχουσαν τυραννίδα, έως ημέρας επισκέψεως θείας». Το πρόσωπο και το όνομα της «τυραννίδας» είναι γνωστό. Και άλλα πολλά που περιλαμβάνονται στις τρεις συνεχόμενες αναρτήσεις μου και αποδείχνουν περίτρανα ποιοι είναι φανατικοί και προσκολλημένοι σε ποιον και δεν τα επαναλαμβάνω. β.Ποιος ίδρυσε την Εκκλησία της Ρωσίας, ποιος την ανακήρυξε Αυτοκέφαλη, ποιος ανήγαγε το Μητροπολίτη της Μόσχας σε Πατριάρχη και την κατέταξε 5η στη σειρά της Ορθόδοξης Ανατολής, Πανορθόδοξη Σύνοδος ή το Οικουμενικό Πατριαρχείο; γ. Μήπως χρειάζεται πιο πολλή προσοχή το νέο γραφόμενο του Διοκλείας, «η Κωνσταντινούπολη δεν διέκοψε την Ευχαριστιακή Κοινωνία με τη Μόσχα», συν ο σχολιασμός μου, «αυτό απλοελληνικά θα πει ότι η Κωνσταντινούπολη και είναι και ενεργεί ως η Μεγάλη του Χριστού Μητέρα Εκκλησία ! Τουτέστιν, μήπως επικυρώνει την παλιά ομολογία του κατά την οποία: «Η Μητρόπολη Κιέβου όμως συνέχισε να βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Κωνσταντινούπολης μέχρι το 1686, κατόπιν πέρασε στη δικαιοδοσία της Μόσχας, αν και αυτό συνέβη χωρίς την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχη». Συνεπώς το τι είναι ή πώς ενεργεί το «έκγονο» αυτής η Εκκλησία της Ρωσίας μπορεί να το συναγάγει κάθε χριστιανός ορθόδοξος στοιχειωδώς νουνεχής» ! δ. Οπότε μήπως χρειάζεται να διαβάσετε προσεκτικά, όχι ειρωνικά ως ο γνωστός κλητός λειτουργός του Χριστού τη διαυγέστατη και ακύμαντης τρυφερότητας περί «εκγόνων» απάντηση του Καθηγητή Χρήστου Γιανναρά, που παραθέτω ξανά; «Ειδικά σήμερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο αξιώνεται από το Θεό να ζει το μεγαλείο της άκρας ταπείνωσης, λοιδορούμενο, θλιβόμενο, κακουχούμενο, όχι από εναντίους και αντιπάλους, αλλά από τα “κύκλω της τραπέζης του έκγονά του”. Ζούμε τη δοκιμασία, τα “έκγονα” της πρωτοκάθεδρης εκκλησιαστικής πατρότητας να διολισθαίνουν στην ευτέλεια των θρησκευτικών αποκυημάτων του εθνικισμού. Το Πατριαρχείο, για άλλη μία φορά, σηκώνει τον σταυρό προπηλακισμών και απειλών της επηρμένης οφρύος των αριθμητικά ισχυρών, βεβαιώνοντας την αρχοντιά του λειτουργήματός του». Συν την αναφορά μου στην καταδίκη από τη «Μεγάλη Σύνοδο» του 1872 του «Εθνοφυλετισμού» ! Και, του υφέρποντος υποδόρια «Παν-σλαυισμού» !-Αρχιμ. Βασιλείου Στεφανίδη, Τακτικού Καθηγητού Παν/μίου Αθηνών, «Εκκλησιαστική Ιστορία», σελ. 681 κε. ε. «Παναγιώτατος» ο Κωνσταντινουπόλεως, και ο Θεσσαλονίκης στην επαρχία του μέχρι σήμερα, κάποιες περιόδους ο Τραπεζούντος και ο Μονεμβασίας, «Παναγιώτατος» και ο πασών των Ρωσιών, που το διαβάσατε; Αθανάσιος Κοτταδάκης

Ανώνυμος είπε...

Με ενδιαφέρον διαβάζω τα επιχειρήματα των θεολόγων στους μεταξύ τους διαλόγους επί κάθε θεολογούμενου θέματος ή ερμηνεία ι. Κανόνων, Αγίας Γραφής κλπ.
Το ενδιαφέρον μου είναι στο ότι ποτέ δεν μπορώ να διακρίνω συμφωνία μεταξύ αντιπάλων θεωριών.
Στους πολιτικούς εύκολα αλλάζουνε στρατόπεδα απόψεων οι θεολόγοι παραμένουν στην άποψή τους. Μάλιστα όταν η Εκκλησία με Συνοδική απόφαση διασαφηνίζει και λαμβάνει απόφαση για κάποιο θέμα αυτοί εγωιστικά παραμένουν στην θέση τους. Έτσι φτιάχνουνε ομάδες, φατρίες και οδηγούν τους οπαδούς τους στο σχίσμα.
Όταν η Σύνοδος αποφασίζει αυτοί λένε Πανορθόδοξη και αν γίνει Πανορθόδοξη και είναι αντίθετη στο προσωπικό του πιστεύω θα την ονομάσουν ληστρική και θα πορευθούν στον μοναχικό τους δρόμο.
Σέβομαι την απόφαση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και θα σεβαστώ και αυτή της Εκκλησίας της Ελλάδας όποτε και αν την πάρει.
Στο φιλικό μου περιβάλλον δεν αναγνωρίζουν Εκκλησία Ελλάδος και τα τέτοια. Έχω γνωστούς που βαπτίστηκαν και παντρευτήκαν στην Εκκλησία της Ελλάδος αλλά με ευκολία Κοινωνούν στον Άγιο Κυπριανό Φυλής ή στη οσία Ειρήνη την Χρυσοβαλαντου Λυκόβρυσης. Τους μιλάς για σχίσματα παλαιού και νέου και δεν τους νοιάζει. Το ίδιο λένε ότι είναι. Αυτό το ποίμνιο έχουν φτιάξει οι παπάδες και οι θεολόγοι και μετά ψάχνουν να βρουν πραγματικές ή σχισματικές εκκλησίες. Αφήστε τους Ουκρανούς να βρουν την λύση με την απόφαση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και οι θεολόγοι ας κάνουν κατηχητική εργασία επαναευαγγελισμού όλων μας.