Σωτηρία ἐκτός Ἐκκλησίας; - ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 
Σωτηρία ἐκτός Ἐκκλησίας;

ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 

  Μιά μερίδα Ὀρθοόξων Χριστιανῶν, ὑποστηρίζει ὅτι σωτηρία ὑπάρχει μόνο ἐντός τῆς Μίας Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἶναι ὄντως ἔτσι;

Συζητᾶμε  μέ ἕναν Καθολικό Χριστιανό, τί θά τοῦ ποῦμε; «Ἄν θέλεις νά σωθεῖς, γίνε Ὀρθόδοξος;». Καί ἄν μᾶς εἰπεῖ «ὄχι»; Θά τοῦ ποῦμε εὐθέως «γιά σένα δέν ὑπάρχει σωτηρία, γιατί εἶσαι ἐκτός Ὀρθοδοξίας;». Καί ἄν μᾶς εἰπεῖ, «τότε, ποιός ὁ λόγος νά εἶμαι Χριστιανός, ἄς γίνω Μουσουλμάνος!». Τί θά τοῦ ἀπαντούσαμε; «Γίνε Μουσουλμάνος ;!».

Τό ποιός θά σωθεῖ ἤ ὄχι, εἶναι θέμα ἀποκλειστικό τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, «Ὅς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι» (1 Τιμ. 2:4). Τό νά ἀποφασίζουμε καί νά λέμε ἐμεῖς, ὅτι λ.χ. οἱ ἑτερόδοξοι ἀποκλείεται νά σωθοῦν, εἶναι σάν νά ἐπεμβαίνουμε στά «προσωπικά» τοῦ Θεοῦ. «Εἷς ἐστίν ὁ νομοθέτης καί κριτής, ὁ δυνάμενος σῶσαι καί ἀπολέσαι· σύ δέ τις εἶ ὅς κρίνεις τόν ἕτερον;» (Ἰακ. 4:12).

Τό ρηθέν ὑπό τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Κυπριανοῦ (251) Ἐπισκόπου Καρχηδόνας "Εxtra Ecclesiam nulla salus" («ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία») δέν ἔγινε δεκτό ἀπό τήν Ἀνατολική Ἐκκλησία. ^[1]«Ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται » (Μκ. 16:16). Αὐτό (πίστη καί βάπτισμα) εἶναι τό ἄλφα καί τό ὠμέγα τῶν ἑτεροδόξων. Καί μέ βάση αὐτό ὁ καθηγητής Ἰωάννης Καρμίρης ἀπαντᾶ: «Δύνανται νά τύχωσι τῆς σωτηρίας»^[2]

 Μπορεῖ νά σώζεται κι ὁ ἑτερόδοξος, ὅμως, ἄλλη (ἀνώτερη) θέση στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ  ἔχει ὅποιος κατέχει τήν ὀρθή πίστη καί ἄλλη (κατώτερη) ὁ ἑτερόδοξος. «Ἐν τῃ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός Μου μοναί πολλαί εἰσίν» (Ἰω. 14:2), λέει ὁ Κύριος. «Ἄλλη δόξα ἡλίου, καί ἄλλη σελήνης καί ἄλλη δόξα ἀστέρων, ἀστήρ γάρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ» (Α΄Κορ. 15:41).

 Ὁ δίκαιος Κριτής δέν θά ἀμείψει τό ἴδιο τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανό, πού ταπεινώνεται καί ἐξομολογεῖται στόν Ἱερέα, μέ τόν ἑτερόδοξο πού ἐξομολογεῖται ἀπευθείας στό Θεό. Δέν θά ἀμείψει ἐξίσου τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανό, πού νηστεύει Τετάρτη, Παρασκευή καί τίς Μ.Τεσσαρακοστές κ.λ.π, μέ τόν ἑτερόδοξο πού δέν νηστεύει. Δέν θά ἀμείψει ἐξίσου τόν ἑτερόδοξο, πού θεωρεῖ τή Μητέρα τοῦ Κυρίου ὡς μιά ἁπλῆ καλή γυναῖκα, καί τίποτε παραπάνω, μέ αὐτόν πού τή θεωρεῖ Ὑπεραγία, καί τήν εὐλαβεῖται ὅπως τῆς ἀξίζει, καί ἄλλα πολλά παρόμοια.

Καί μία «λεπτομέρεια»: Οἱ ἑτερόδοξοι, ἐπειδή δέν κατέχουν τήν τελεία, ὀρθή πίστη, δέν μποροῦν νά καθαρισθοῦν ἀπό τά πάθη τους καί νά γίνουν δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἅγιοι καί θαυματουργοί. Γι’αὐτό ἄφθαρτα σώματα κεκοιμημένων ἁγίων ὑπάρχουν (μετά τό σχίσμα) μόνο στήν Ὀρθοδοξία. Ἑπομένως, τό ρηθέν ὑπό τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ, θά μποροῦσε νά «μεταλλαχθεῖ», ὅτι «ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει ἁγιασμός ψυχῆς καί σώματος». (Ἀντίγραφο ἀπό τό βιβλίο: Η ΑΙΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ. Ἐκδόσεις «Θαβώρ»2021, Ἀγρίνιο, σελ. 63-65).

---

 [1] Ἐπισκόπου Ἀβύδου Κυρίλλου. Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τό λοιπόν χριστιανικόν κόσμον. (www.anastasiosk.blogspot.com 30.5.16). & Συμέλα Κωνσταντινίδου. Τό ἀξίωμα «extra ecclesiam nulla salus» στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία τοῦ 20οῦ αἰώνα καί οἱ οἰκουμενικές συνέπειές του. Διπλωματική ἐργασία στό τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π. Θ. Θεσσαλονίκη 2019, σελ. 43-46

[2] Ἰωάννου Καρμίρη, Ἡ σωτηρία τῶν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, Ἀνάτυπον ἐκ τῶν Πρακτικῶν τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τόμ. 56, Ἀθῆναι 1981, σελ. 404