ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 06 ΜΑΡΤΙΟΥ 1964 - 06 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022, ΜΝΗΜΗ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ Α’, ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ - Διονύσιος Βουλγαρόπουλος

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 
06 ΜΑΡΤΙΟΥ 1964 - 06 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022, 
ΜΝΗΜΗ  ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ Α’, ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ 

Ο Μάρτιος είναι ένας ιστορικός και ταυτόχρονα ένας συναισθηματικός μήνας για τους Έλληνες όπου  γης. Με τον ιστορικό φακό θα εστιάσουμε στον Μάρτιο του 1964 και ειδικότερα στην ημερομηνία της 6^ης  Μαρτίου 1964, όταν πέθανε ο Βασιλεύς των Ελλήνων Παύλος Α’. Ο Παύλος Α΄ έζησε όλες τις χαρές αλλά και τις πίκρες της ιστορίας του νεότερου ελληνισμού.

Έφυγε από τη ζωή τον μήνα Μάρτιο όπως  και  ο παππούς του- ιδρυτής της νεότερης βασιλικής δυναστείας, ο εθνομάρτυρας  Γεώργιος Α΄,    

ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 

Ο Πρίγκιπας Παύλος της Ελλάδος γεννήθηκε την 14^η Δεκεμβρίου του 1901 και ήταν υιός του Στρατηλάτη Βασιλέως Κωνσταντίνου Α’ και της Βασίλισσας Σοφίας. Έζησε στα νεανικά του χρόνια τη δόξα του πατέρα του Κωνσταντίνου Α’, στους βαλκανικούς πολέμους των ετών 1912-13.  .

Ως Διάδοχος του ελληνικού θρόνου  νυμφεύθηκε την πριγκίπισσα Φρειδερίκη στις 9 Ιανουαρίου 1938. Το βασιλικό ζεύγος απέκτησε τρία παιδιά. Τη Σοφία, τον Κωνσταντίνο και την Ειρήνη.

Στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μαζί με τον αδελφό του Βασιλέα Γεώργιο Β’, ήταν στο πλευρό του μαχόμενου ελληνικού Στρατού. Στο πεδίο της μάχης απένειμε μετάλλια ανδρείας στους ήρωες μαχητές που σταμάτησαν τους Ιταλούς εισβολείς. Τον Απρίλιο του 1941 μετά την κατάρρευση του μετώπου από τη γερμανική επίθεση , συνέχισε τον αγώνα στο πλευρό των Συμμάχων στην Αίγυπτο.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ & Η ΑΝΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΡΟΝΟ.

    Τα δεινά της κατοχής , διαδέχθηκαν τα αιματοβαμμένα Δεκεμβριανά του 1944, που προκάλεσε το Ε.Α.Μ..  Οι Έλληνες είδαν το φρικτό πρόσωπο του κομμουνισμού και η μόνη ελπίδα για επάνοδο στην ομαλότητα ήταν η επιστροφή του Γεωργίου Β’. Ο Λαός με το δημοψήφισμα της  1^ης Σεπτεμβρίου 1946 επανέφερε στο θρόνο τον αγωνιστή βασιλέα Γεώργιο Β’. Τη Βασιλική οικογένεια υποδέχθηκαν οι Έλληνες την 27^η Σεπτεμβρίου 1946, με άκρατο ενθουσιασμό.

Όμως την 1^η Απριλίου 1947 πέθανε αιφνίδια ο πρωτεργάτης του Έπους του 1940 Γεώργιος Β’ . Η είδηση του θανάτου του βασιλέως πάγωσε την Ελλάδα. «Ο Βασιλεύς απέθανε. Ζήτω ο Βασιλεύς!»

Ο  Παύλος, διαδέχθηκε τον αδελφό του  βασιλέα Γεώργιο Β’ με ραγισμένη την καρδιά του.

Ο  βασιλεύς Παύλος στο πρώτο του Διάγγελμα της 02-04-1947, προς τον ελληνικό λαό ανέφερε τα εξής:

«Έλληνες, 

Με ραγισμένην την καρδίαν σας αναγγέλλω τον πρόωρον θάνατον του αγαπημένου μου αδελφού του Βασιλέως μας Γεωργίου του Β’. Αφήνει τον κόσμον αυτόν με την συνείδησιν ήρεμον ότι δεν υπήρξε θυσία ανθρώπινη την οποίαν δεν προσέφερεν εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος. 

Καλούμενος σήμερον να συνεχίσω το έργον Του, θα αφοσιώσω όλην  την δύναμην της ψυχής Μου δια το καλόν του Έθνους. 

Η αιώνια μας Πατρίς , μας καλεί σήμερον εις ένα αγώνα υπάρξεως δια την ανεξαρτησίαν Της και τας ελευθερίας Της. Με την βοήθεια του Θεού, ηνωμένοι, θα τον φέρωμεν εις πέρας. 

Ζήτω η Ελλάς!»

ΠΑΥΛΟΣ Β. 

Η άνοδος  του Παύλου στον ελληνικό  θρόνο έγινε  σε μια νέα ταραχώδη εποχή  για την πατρίδα μας κατά την οποία διακυβεύετο η ύπαρξή της. Κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής ανταρσίας (1946-1949), υπήρξε ο αρχηγός του μαχόμενου Στρατού. Σαράντα οκτώ φορές βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Στήριγμα του η σύζυγός του Βασίλισσα Φρειδερίκη, που βρίσκονταν και η ίδια στο πλευρό του μαχόμενου Στρατού. Σημαντική στιγμή η παρουσία της βασίλισσας στην Κόνιτσα τον Ιανουάριο του 1948. Μετά από τη συντριβή των κ/συμμοριτών σε Γράμμο και Βίτσι τον Αύγουστο του 1949, με συμπαραστάτιδα την ακαταπόνητη σύζυγό του Βασίλισσα Φρειδερίκη, ετέθη επικεφαλής του ειρηνικού αγώνα, για την αναδημιουργία της χώρας μας από τα ερείπια που άφησαν οι εν Ελλάδι μπολσεβίκοι του λεγόμενου  μεταπολιτευτικά ως «ΔΣΕ». 

Η ΒΑΘΕΙΑ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ 

 Ως πιστός χριστιανός διακρίθηκε για την καλοκαγαθία του, την πραότητα του χαρακτήρα του και  την πίστη του στο Θεό. Ήταν μία κληρονομιά της γιαγιάς του, της βαθύτατα ορθόδοξης βασίλισσας Όλγας.  Επί των ημερών της βασιλείας του, η Ελλάδα γνώρισε ευτυχισμένες μέρες καθώς ενσωματώθηκαν στο ελληνικό βασίλειο τα Δωδεκάνησα (7-03-1948). Κατά την τελετή ενηλικίωσης του Διαδόχου Κωνσταντίνου στις 28 Ιουνίου 1958 ο Βασιλεύς Παύλος σε μία αποστροφή του λόγου του είχε αναφέρει και το εξής:

«Θεράπευε την προσβολήν διά της συγγνώμης, την διχόνοιαν διά της ενότητος, την πλάνην διά της αληθείας, την αμφιβολίαν διά της Πίστεως».

Το 1959 με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε το Βασιλικό Ίδρυμα Ερευνών. Επίσης το 1963, ήταν παρών στον εορτασμό της χιλιετηρίδας του  Αγίου Όρους, μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα. Μάλιστα ο τότε πρωθιερεύς των Ανακτόρων και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης σκιαγραφούσε τη χριστιανική πίστη του Παύλου σε άρθρο του στο περιοδικό «ΕΙΚΟΝΕΣ», γράφοντας μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:

«Ο αείμνηστος Βασιλεύς, καθιέρωσε τη ραδιοφωνική μετάδοση της Θείας Λειτουργίας από το βασιλικό παρεκκλήσιο. Θέλησε όπως έλεγε και με τις ραδιοφωνικές εκπομπές να βοηθήσει στη θρησκευτική εκπαίδευση του λαού μας, προσφέροντάς του μια επιμελημένη  και κατανυκτική Ακολουθία, που να παρακινεί και άλλους να τη μιμηθούν, ενώ παραλλήλως ήθελε  να νιώθει το λαό να συμπροσεύχεται μαζί του.»

«Ο Βασιλεύς, κανόνιζε το πρόγραμμά του, ώστε να βρίσκεται στην Αθήνα και να είναι ελεύθερος στις  ώρες των Ακολουθιών της Μ. Τεσσαρακοστής και μάλιστα της πρώτης και της τελευταίας εβδομάδος, για να μη λείψει ούτε και από μία». «Η ευλάβειά του φαινόταν και με την αυστηρή τήρηση των Νηστειών, στοιχεία που κι αυτά μεταβίβασε στα υπόλοιπα μέλη της Οικογένειας του».

ΟΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ 

Παρά τον πρόωρο θάνατο του, ως πατέρας γεύθηκε τη χαρά για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου από τον γιού του-Διαδόχου Κωνσταντίνο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1960 και ακολούθως το γάμο της κόρης του πριγκίπισσας Σοφίας με τον Πρίγκιπα Χουάν Κάρολο μετέπειτα Βασιλέων της Ισπανίας, το 1962.

Ο θάνατος του συγκλόνισε κυριολεκτικά  τους Έλληνες. Την ημέρα της κηδείας του, χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας για να πούνε το τελευταίο αντίο στον καλό και αγαπημένο Βασιλέα τους.

Ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, τότε Αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. είχε αναφέρει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα για τον βασιλέα  Παύλο: «Υπήρξεν καλός και αγαθός εις την κλασικήν έννοιαν του όρου. Γενναίος και απλούς, ενάρετος, χωρίς να επιδεικνύει την αρετή Του, μετριόφρων μέχρι σημείου που καθιστούσε δυσδιάκριτον την πηγαίαν σοφίαν Του, πιστός εις τον Θεόν και εις το προς την Πατρίδα καθήκον , ανεδείχθη αληθής αρχηγός Έθνους με πολλάς πράξεις Του, αλλά κυρίως ως παράδειγμα ανθρώπου». 

Ο τότε Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, είχε υπογραμμίσει για τον αείμνηστο βασιλέα και τα εξής: «Με άπειρον οδύνην , η κυβέρνησις αναγγέλει τον θάνατον του λαοφιλούς Βασιλεώς Παύλου. Επάλαισεν ηρωικώς προς τον θάνατον και τελικώς υπέκυψεν εις την κοινή μοίρα των ανθρώπων. Ήτο αληθής Βασιλεύς. Η απλότης, η αγαθότης, η αρετή, η αφοσίωσις εις το καθήκον και τον λαόν του τον εχαρακτήριζον. Και  ήτο γενναίος. Κατά την περίοδον της εθνικής κατοχής, ως Διάδοχος, είχεν επιμείνει να έλθει εις τα βουνά της Ελλάδος και να τεθεί επικεφαλής της Εθνικής Αντιστάσεως. Και βραδύτερον εις τας σκληράς ημέρας των εσωτερικών δοκιμασιών, ως Βασιλεύς, ευρίσκετο, συνεχώς, εν μέσω των στρατιωτών μας οι οποίοι εμάχοντο δια να υπερασπίσουν την αιωνιότητα της Ελλάδος.».

Βαθιά συγκινημένος και  ο τότε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος στο τηλεγράφημά του προς τον νέο βασιλέα Κωνσταντίνο ανέφερε τα εξής: « Κατόδυνοι την ψυχήν επί των θανάτω του Βασιλέως Παύλου ολοθύμως δεόμεθα του υψίστου υπέρ αναπαύσεως Αυτού εν σκηναίς διακίων, απευθύνομεν δε τη υμετέρα Μεγαλειότητι και τη λοιπή Οικογενεία βαθύτατα συλλυπητήρια, ευχόμενοι ολοψύχως όπως το ευσεβές Έθνος συνεχίση υπό την Υμετέραν Βασιλείαν την ένδοξον αυτού παρείαν.».

Ο Βασιλέας Παύλος Α’, υπήρξε πραγματικά ο βασιλεύς των καλών ημερών της Ελλάδος. Οι Έλληνες με νοσταλγία αναπολούν τα χρόνια της βασιλείας Του. Στη μνήμη του αειμνήστου Βασιλέως Παύλου Α’, του καλού,  όπως ονομάσθηκε από τον ελληνικό λαό, ας ανάψουμε ένα κερί κάνοντας το χριστιανικό  μας  καθήκον. Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής και ευγνωμοσύνης στην ιερή μνήμη εκείνου του καλού Βασιλέως της πατρίδος μας.

Μετά τιμής,

Διονύσιος Βουλγαρόπουλος 

 Δημοσιογράφος