ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ 2 «Ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΟΛΙΚΗ   ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ  2

«Ίνα ώσιν εν καθώς ημείς»

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

        Ώστε, ο Χριστός στην Αρχιερατική Προσευχή-Ιωάννη ΙΖ-παρακαλεί τον Πατέρα να είναι ένα, μια ουσιαστική και αδιάσπαστη ενότητα, όπως η θεία Τριαδική Μονάδα -«ίνα ώσιν εν καθώς ημείς»- η επουράνια Εκκλησία των Αγίων, και όχι η μέλλουσα να ιδρυθεί μετά την εντολή στους Μαθητές «πορευθέντες μαθητεύσατε», και ν’ ακολουθήσει τον ιστορικό επίγειο κύκλο της Εκκλησία Του ! Δηλαδή, η αυταπόδεικτα πια ενωμένη επουράνια Εκκλησία των Αγίων, και όχι η μέλλουσα, και «ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας» να σπαραχθεί εξ αιτίας της «ανθρώπινης πολύ ανθρώπινης» και de facto ανατροπής της γνωστής «μεγάλης αντιστροφής Του» ! «Ουχ ούτως έσται εν υμίν. Αλλά ! Μεγάλος μεταξύ σας θα είναι όποιος παίρνει τη θέση του διακόνου, και πρώτος όποιος παίρνει τη θέση του δούλου-τουτέστιν, ο όντως και ειλικρινά ταπεινός»-Μτ.20,26. Ίδωμεν !

******   ***   *****

    Απλά όμως για να καταλαβαίνουν και οι πιο απλοϊκοί.    1. Βρισκόμαστε στο Μυστικό Δείπνο. Έχουν τελειώσει, και ο Χριστός που γνωρίζει καταλεπτώς τα δεινά που θ’ ακολουθήσουν-Προδοσία, Άρνηση, Πάθη, Σταύρωση και Ταφή-ολοκληρώνει σειρά οδηγιών στους Μαθητές προειδοποιώντας με τα εξής: «Ιδού έρχεται ώρα και νυν ελήλυθεν»-«Έρχεται η ώρα, έφτασε κιόλας, να σκορπιστείτε ο καθένας στο σπίτι του, κι εμένα ν’ αφήσετε μόνο». Και για να μην πάθουν σοκ, που έπαθαν τελικά, προσθέτει. «Αυτά σας τα είπα για να είσαστε ενωμένοι μαζί μου και ειρηνικοί. Γιατί ο κόσμος θα σας κάνει να υποφέρετε. Αλλά δεν πρέπει να χάσετε το θάρρος σας, γιατί εγώ έχω νικήσει τον κόσμο. «Εγώ νενίκηκα τον κόσμον»-κλείνει, υπονοώντας προφανώς την τριήμερη Ανάσταση-Ιω.16,33. 

  2. Μετά ο Χριστός με τους Μαθητές και πηγαίνουν στον κήπο της Γεθσημανή, όπου παίρνει τους, Πέτρο, Ιάκωβο, και Ιωάννη πιο πέρα, τους ζητάει να μείνουν ξάγρυπνοι συντροφιά του, και πάει λίγο πιο μακριά-«ωσεί λίθου βολήν»΄. Όπου ως σημειώθηκε, γνωρίζοντας καταλεπτώς όλα τα επερχόμενα δεινά, παραδίδεται σε εναγώνια προσευχή. Τόσο εναγώνια, που ο ιδρώτας του στάζει αίμα στη γη-«Εγένετο δε ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντος επί την γην»-Λκ.16,44. Και τέτοια, που φτάνει να ζητάει από τον Πατέρα, να μην πιει το πικρό ποτήρι του σταυρικού θανάτου, βέβαια, μόνο αν ο Πατέρας συμφωνεί». Αυτά και τίποτε παραπάνω αναφέρουν οι, Ματθαίος, Μάρκος, και Λουκάς, οι λεγόμενοι «Συνοπτικοί» Ευαγγελιστές που έγραψαν μεταξύ 55-65.     3. Ο Ιωάννης, πιο νέος όμως, μη έχοντας ίσως αποκοιμηθεί βαθιά, ακούει ως φαίνεται και κρατάει καλά μέσα του τα της προσευχής του Χριστού, και τα γράφει στο Ευαγγέλιο του μεταξύ 85-95, κατάλευκος πια και σεβαστός ! Από αυτό, λοιπόν, κεφάλαιο 17, και στην έγκυρη Νεοελληνική Απόδοση του από τους ειδικούς Πανεπιστημιακούς Καθηγητές-Γαλίτης, Καραβιδόπουλος…-διαβάζουμε προσεκτικά μαζί καίρια αποσπάσματα της λεγόμενης Αρχιερατικής Προσευχής του, τι ακριβώς μας παρέδωσε ότι προσευχόταν και ζητούσε ο Χριστός από τον Πατέρα του, τόσο εναγώνια ως αναφέρον οι τρεις, αλλά και τόσο θερμά, ο της θεολογίας «ο Θεός Αγάπη εστί», διαπρύσιος κήρυκας τέταρτος Ευαγγελιστής.

******  ***   ******

      « … Εγώ φανέρωσα τη δόξα σου πάνω στη γη, αφού ολοκλήρωσα το έργο που μου ανέθεσες να κάνω. Τώρα, λοιπόν, εσύ, Πατέρα, δόξασέ με κοντά σε σένα με τη δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος. Εγώ σε έκανα γνωστό στους ανθρώπους που πήρες από τον κόσμο και μου τους εμπιστεύθηκες-Μαθητές. Ανήκουν σε σένα, κι εσύ τους έδωσες σε μένα, και έχουν δεχτεί το λόγο σου … Και αναγνώρισαν πως πραγματικά από σένα προέρχομαι, και πίστεψαν πως εσύ με έστειλες στον κόσμο». Καθένας καταλαβαίνει εδώ ασφαλώς πολύ καλά για ποιους μιλάει, ποιους και πώς συστήνει στον Πατέρα του ο Χριστός ! Κι ευθύς αμέσως τι συγκεκριμένα και τι ακριβώς τον παρακαλεί γι αυτούς. «Εγώ γι αυτούς σε παρακαλώ … γιατί ανήκουν σε σένα … και μέσω αυτών θα φανερωθεί η δόξα μου». Προσθέστε το αυτονόητο, καθώς αυτοί και θα διδάξουν και θα καλέσουν «πάντα τα έθνη να μαθητεύσουν» και να πιστέψουν στη σωτηρία που με έστειλες στη γη και ως άνθρωπος να τους φέρω ! Και, βέβαια, με την επικείμενη υπέρτατη και μοναδική θυσία της Αγάπης στο Σταυρό και τη θριαμβική του Ανάσταση !  

       Τι όμως τώρα και από δω κι εμπρός μέλλεται να συμβεί. «Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο, ενώ αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σε σένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι, όπως εμείς … Όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο εγώ τους διατηρούσα στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου … Εγώ τους έδωσα το δικό σου μήνυμα, αλλά ο κόσμος τους μίσησε, γιατί δεν ανήκουν στον κόσμο … Σε παρακαλώ όχι να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους προστατέψεις από το διάβολο» ! Κι ακόμα. «Δεν προσεύχομαι μόνο γι αυτούς, αλλά και για κείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστέψουν σε μένα, ώστε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ Πατέρα είσαι ενωμένος με μένα κι εγώ με σένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι εσύ με έστειλες» !

      Αφήνεται στον καθένα να πει για ποια Εκκλησία παρακαλεί να κρατηθεί-να την κρατήσει ο Πατέρας-ενωμένη και αδιάσπαστη, την Επουράνια των Αγίων του, ή την επίγεια στη μακρά της ιστορική της διαδρομή !

      Και ένα τελευταίο από Μέγα Αθανάσιο, πείτε εσείς, αν ή πόσο ενδιαφέρον για τη διαφορά ενότητας που διευκρινίζει και ευδιάκριτα αποστομωτικό. «Ου γαρ ως εστίν ο Υιός εν τω Πατρί, ούτω ίνα και ημείς γενόμεθα, φησί. Πόθεν, όπου γε ο μεν Λόγος και σοφία Θεού εστίν, ημείς δε εκ γης επλάσθημεν. Και ο μεν φύσει  και τη ουσία Λόγος και Θεός αληθινός εστίν… ημείς θέσει και χάριτι υιοποιούμεθα δι αυτού… Ουκούν ουχ ίνα ως αυτός γενώμεθα έλεγεν «ίνα ώσιν εν καθώς ημείς», αλλ’ ίνα ώσπερ εκείνος Λόγος ων εν τω ιδίω Πατρί, ούτως ίνα και ημείς, τύπον τινά λαβόντες και εις εκείνον βλέποντες γενώμεθα εν προς αλλήλους, τη ομοψυχία και τη του πνεύματος ενότητι, μη διαφωνώμεν τε … το αυτό δε φρονώμεν». Ποιος γράφει και υπογράφει αυτά, ο πρώτος και κορυφαίος πρόμαχος της Αλήθειας της Εκκλησίας. Και για ποιους, για τους αγωνιζόμενους επί της γης χριστιανούς που οφείλουν να έχουν ομοψυχία μεταξύ τους, πνεύμα ενότητας, να μη διαφωνούν, αλλά να φρονούν το αυτό!

     Ποιοι, λοιπόν ! Ασφαλώς, οι μέσα σε τούτο τον κόσμο διαβάτες του μέλη της Εκκλησίας Του όχι κατ’ όνομα, αλλά όντως και στ’ αλήθεια χριστιανοί ! Καιρός, αν δεν είναι πια και αργά, να μαζέψουν κάποιοι τις μεγαλοστομίες τους και άλλοι τις εμμονές τους στα διχαστικά και να δουν τι ζητάει ο Χριστός από τους δικούς του σήμερα, πάντα ελεύθερα και ποτέ αναγκαστικά ! «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω. Εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν εισελεύσομαι προς αυτόν, και δειπνήσω μετ’ αυτού, και αυτός μετ’ εμού»-Απ.3,20.

      Αυτή είναι η μεγάλη προσδοκία του Χριστού και η απαίτηση των καιρών, και μακάριοι όσοι τη διακονούν !

Αθανάσιος Κοτταδάκης