Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ο Νικόδημος, και το Μεγάλο Συνέδριο των Ιουδαίων. - Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

 

Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ο Νικόδημος, και το Μεγάλο Συνέδριο των Ιουδαίων.

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Οι Ευαγγελιστές αναφέρουν ότι ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία και ο Νικόδημος οι οποίοι μερίμνησαν για την ταφή του Χριστού ήταν βουλευτές, δηλαδή μέλη του Μεγάλου Συνεδρίου των Ιουδαίων. Τιμητικά η Εκκλησία εορτάζει τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο μαζί με τις Μυροφόρες Γυναίκες την Τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα.

Δεν έχουμε αξιόπιστες πληροφορίες για την ζωή και την δράση του Ιωσήφ και του Νικοδήμου. Ο Ιωσήφ καταγόταν από την Αριμαθαία, Ιουδαϊκή πόλη της περιοχής Εφραίμ (βορειοδυτικά της πόλεως των Ιεροσολύμων). Ήταν πλούσιος, μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου και «ευσχήμων», δηλαδή άνθρωπος ευλαβής και συνετός.

Αυτός και ο Νικόδημος αρνήθηκαν να υπογράψουν την καταδικαστική απόφαση εναντίον του Ιησού. Πιθανόν, όταν ο Χριστός με τους μαθητές Του είχε αποσυρθεί για μικρό χρονικό διάστημα πριν το πάθος Του στην περιοχή Εφραίμ φιλοξενήθηκε στην κατοικία του Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ ήταν αυτός που τόλμησε να πάρει την άδεια ταφής για το νεκρό σώμα του Ιησού από τον Πιλάτο και παραχώρησε τον δικό του οικογενειακό τάφο για την ταφή. Για την δράση του μετά την Πεντηκοστή δεν έχουμε ιστορικές πληροφορίες αλλά αρκετούς θρύλους.

Φέρεται ως ιδρυτής της εκκλησίας στην Λύδδα. Επίσης, φέρεται να ταξίδευσε μαζί με τον Λάζαρο, την Μάρθα και την Μαρία στην Μασσαλία και αργότερα, σταλμένος από τον απόστολο Φίλιππο, στην Αγγλία όπου και εκοιμήθη.

Ο Νικόδημος ήταν πλούσιος, μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου, και αναφέρεται στον Ευαγγελιστή Ιωάννη ως Διδάσκαλος του Ισραήλ και κρυφός μαθητής του Χριστού. Εμφανίζεται τρεις φορές στη διήγηση του Ιωάννη: την πρώτη επισκέπτεται τη νύχτα τον Ιησού για να ακούσει την διδασκαλία Του, την δεύτερη επικαλείται το νόμο στο Μεγάλο Συνέδριο και αποτρέπει την σύλληψη του Ιησού κατά την γιορτή της Σκηνοπηγίας, και την τελευταία μετά την Σταύρωση, όπου και βοηθάει τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία να ετοιμάσει το σώμα του Ιησού για την ταφή.

Από πολλούς ερευνητές ταυτίζεται με τον Νικόδημο Μπεν Γκουριόν, ο οποίος έζησε τον 1ο μ.Χ. αιώνα και αναφέρεται σε αρκετές εβραϊκές πηγές. Ο Νικόδημος Μπεν Γκουριόν παρουσιάζεται ως πλούσιος, μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου και άνθρωπος που έχαιρε σεβασμού. Γνωστός στον Ιουδαϊκό λαό για την αγιότητά του (αναφέρονται θαύματα που είχε επιτελέσει) και την γενναιοδωρία του. Η Χριστιανική παράδοση θέλει τον Νικόδημο να πεθαίνει με μαρτυρικό θάνατο.

Τι ήταν όμως το Μεγάλο Συνέδριο ή Σανχεντρίν;

Σανχεντρίν (Sanhedrin) στα Ελληνικά σημαίνει «Συνέδριον». Το Μεγάλο Σανχεντρίν ήταν το ανώτατο θρησκευτικό και δικαστικό σώμα στην Γη του Ισραήλ κατά την εποχή του Ιερού Ναού. Υπήρχαν επίσης μικρότερα θρησκευτικά Σανχεντρίν σε κάθε πόλη στην Γη του Ισραήλ. Ο θεσμός των Σανχεντρίν ιδρύθηκε το 200 π.Χ. την εποχή της βασιλείας του Αντιόχου Δ᾽ του Επιφανούς και καταργήθηκε περίπου το 425 μ.Χ. με διάταγμα του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β᾽.

Ο Ιώσηπος περιγράφει ένα πολιτικό Σανχεντρίν το οποίο συγκλήθηκε από τους Ρωμαίους το 57 π.Χ. με επικεφαλής τον άρχοντα της χώρας.

Το Μεγάλο Σανχεντρίν είχε 71 μέλη και συνερχόταν σε ειδική αίθουσα στον Ναό των Ιεροσολύμων. Σε επείγουσες περιπτώσεις συνερχόταν και στην οικία του Αρχιερέα. Συνεδρίαζε καθημερινά κατά την διάρκεια της ημέρας και δεν συνεδρίαζε το Σάββατο, τις εορτές και τις παραμονές των εορτών. Ήταν η ανώτατη και τελική αρχή για τον εβραϊκό νόμο και οποιοσδήποτε δεν δεχόταν τις αποφάσεις του θανατωνόταν ως επαναστάτης.

Στο Σανχεντρίν προήδρευαν ο nasi («πρίγκιπας»), συνήθως ο Αρχιερέας, και ένας αντιπρόεδρος που ονομαζόταν av bet din («πατέρας της αυλής»). Τα άλλα 69 μέλη κάθονταν σε ημικύκλιο εκατέρωθεν του προέδρου.

Τα μέλη του Μεγάλου Σανχεντρίν προέρχονταν από τους Αρχιερείς, από επίσημες ιερατικές οικογένειες, από τους αρχηγούς των φυλών, και τους Γραμματείς (γνώστες του Νόμου).

Το Σανχεντρίν έκρινε παραβάτες του Νόμου. Δεν ήταν μόνο θρησκευτικό δικαστήριο αλλά εκδίκαζε και υποθέσεις ως κοσμικό δικαστήριο. Απαιτούσε τουλάχιστον δύο μάρτυρες για να καταδικαστεί ένας ύποπτος. Δεν υπήρχαν δικηγόροι. Ο μάρτυρας κατηγορίας δήλωνε το αδίκημα παρουσία του κατηγορουμένου και ο κατηγορούμενος μπορούσε να καλέσει μάρτυρες υπερασπίσεως. Το δικαστήριο ανέκρινε τους κατηγορουμένους, τους κατηγόρους και τους μάρτυρες υπεράσπισης.

Περίπου το 30 μ.Χ. το Μεγάλο Σανχεντρίν έχασε την εξουσία του να επιβάλλει θανατική ποινή.

Τα τοπικά Σανχεντρίν αποτελούνταν από διαφορετικούς αριθμούς μελών, ανάλογα με τη φύση των αδικημάτων που αντιμετώπιζαν. Για παράδειγμα, μόνο το Μεγάλο Σανχεντρίν των 71 μπορούσε να κρίνει μια ολόκληρη φυλή, έναν ψευδοπροφήτη ή τον αρχιερέα. Υπήρχαν Σανχεντρίν από 23 για μεγάλες ποινικές υποθέσεις και από 3 για να ασχοληθούν με αστικές υποθέσεις ή πλημμελήματα.