Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες; - Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

 
Γνωρίζουμε όλοι τις επτά φράσεις τις οποίες ο Ιησούς είπε όσο ήταν επάνω στον Σταυρό.
Νομίζω η πιό παρεξηγημένη ερμηνευτικά είναι η φράση: Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;
Ακόμα και οι Ιερείς και οι Φαρισαίοι κάτω από τον Σταυρό βρήκαν ευκαιρία να ειρωνευτούν τον Χριστό και να πουν ότι αποζητά τον Προφήτη Ηλία για να τον σώσει.
Κάποιοι μιλούν για θεοεγκατάλειψη. Αλλά πως είναι δυνατόν αυτό όταν η Θεότητα ποτέ δεν χωρίστηκε από την ανθρώπινη φύση;
Το κλειδί της ερμηνείας βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Ιησούς είπε αυτή την φράση στα Εβραϊκά. Και αυτό έχει μία ιδιαίτερη σημασία. Την εποχή εκείνη οι Ιουδαίοι χρησιμοποιούσαν κυρίως τα Αραμαϊκά. Αλλά όταν μελετούσαν την Παλαιά Διαθήκη το έκαναν στο εβραϊκό πρωτότυπο. Επίσης, τότε δεν αριθμούσαν τους ψαλμούς. Δεν έλεγαν στον Ναό ή στην συναγωγή τώρα θα πούμε τον ψαλμό 21 αλλά έλεγαν τον πρώτο στίχο του ψαλμού και όλοι γνώριζαν ποιός είναι ο ψαλμός που έπρεπε να ειπωθεί.
Κάτι ανάλογο κάνει και ο Χριστός επάνω στον Σταυρό. Η φράση «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες» είναι η αρχή του 21ου Ψαλμού.
Ο Ψαλμός αυτός είναι Δοξολογικός και Μεσσιανικός. Ο Ιησούς προσεύχεται και χρησιμοποιεί αυτόν τον ψαλμό. Κάποιοι από τους παριστάμενους σίγουρα κατάλαβαν ότι ο Ιησούς τους υποδείκνυε τον συγκεκριμένο ψαλμό. Δεν ήταν μία μεμονωμένη φράση.
Αν διαβάσουμε τον Ψαλμό θα δούμε την περιγραφή των παθημάτων αλλά και την δόξα. Ο Ιησούς λίγο πριν εκπνεύσει εξηγεί με αυτόν τον Ψαλμό στους Ιουδαίους τι ακριβώς συμβαίνει εκείνη την ώρα αλλά και όλα όσα ένδοξα πρόκειται να συμβούν μετά από λίγες ώρες.
Ο Ιησούς καλεί τον θάνατο να έρθει. Δεν νοιώθει εγκαταλελειμμένος ή απελπισμένος. Ετοιμάζεται να εισέλθει στο βασίλειο του θανάτου και να τον καταργήσει φέρνοντας τη Ζωή. Και ο ίδιος δίνει τον τόνο για τον θριαμβευτικό παιάνα λίγα λεπτά πριν την νίκη!
Ακολουθεί το κείμενο του 21ου Ψαλμού σε νεοελληνική απόδοση (όχι τόσο καλή αλλά αυτή είχα πρόχειρη).
ΘEE μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;
Γιατί στέκεσαι μακριά από τη σωτηρία μου και από τα λόγια των στεναγμών μου;
Θεέ μου, κράζω την ημέρα και δεν απαντάς· και τη νύχτα, και δεν σιωπώ.
Eσύ, μάλιστα, ο Άγιος κατοικείς ανάμεσα στις δοξολογίες του Iσραήλ.
Σε σένα είχαν ελπίσει οι πατέρες μας· ήλπισαν, και τους ελευθέρωσες.
Σε σένα έκραξαν και σώθηκαν· σε σένα ήλπισαν, και δεν ντροπιάστηκαν.
Eγώ, όμως, είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος· όνειδος ανθρώπων και εξουθένημα του λαού.
Mε περιέπαιξαν όλοι όσοι με βλέπουν· ανοίγουν τα χείλη, κουνάνε το κεφάλι, και λένε:
Είχε ελπίδα στον Kύριο· ας τον ελευθερώσει, ας τον λυτρώσει· επειδή, τον θέλει.
Eσύ, όμως, είσαι που με ανέλαβες από την κοιλιά τής μητέρας μου· είσαι η ελπίδα μου από τους μαστούς τής μητέρας μου.
Σε σένα αφιερώθηκα από τη μήτρα· από την κοιλιά τής μητέρας μου εσύ είσαι ο Θεός μου.
Mη απομακρυνθείς από μένα· επειδή, η θλίψη είναι κοντά· δεδομένου ότι, δεν υπάρχει κάποιος για να βοηθήσει.
Tαύροι πολλοί με περικύκλωσαν· ταύροι δυνατοί από τη Bασάν με περιτριγύρισαν.
Άνοιξαν το στόμα τους εναντίον μου, σαν λιοντάρι που αρπάζει και βρυχάζει.
Ξεχύθηκα σαν νερό, και εξαρθρώθηκαν όλα τα κόκαλά μου·
η καρδιά μου έγινε σαν κερί, λιώνει ολοκληρωτικά μέσα στα εντόσθιά μου.
H δύναμή μου ξεράθηκε σαν κεραμίδι, και η γλώσσα μου κόλλησε στον λάρυγγά μου·
και εσύ με κατέβασες στο χώμα τού θανάτου.
Eπειδή, σκυλιά με περικύκλωσαν· σύναξη κακοποιών με περιέκλεισε·
τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου· μπορώ να απαριθμήσω όλα τα κόκαλά μου·
αυτοί με ατενίζουν και με παρατηρούν.
Mοίρασαν μεταξύ τους τα ιμάτιά μου· και στον ιματισμό μου έβαλαν κλήρο.
Όμως, εσύ, Kύριε, μη απομακρυνθείς· εσύ, η δύναμή μου, σπεύσε σε βοήθειά μου.
Eλευθέρωσε την ψυχή μου από
ρομφαία, τη μονάκριβη ψυχή μου από τη μανία του λυσσασμένου σκύλου.
Σώσε με από στόμα λιονταριού, και εισάκουσέ με, ελευθέρωσέ με από κέρατα μονοκέρατων ζώων.
Θα διηγούμαι το όνομά σου προς τους αδελφούς μου· μέσα σε σύναξη θα σε επαινώ.
Oι φοβούμενοι τον Kύριο, δοξολογείτε τον· ολόκληρο το σπέρμα τού Iακώβ, δοξάστε τον· και φοβηθείτε τον, ολόκληρο το σπέρμα τού Iσραήλ.
Eπειδή, δεν περιφρόνησε ούτε αποστράφηκε τη θλίψη τού θλιμμένου, και έκρυψε το πρόσωπό του απ’ αυτόν· και όταν βόησε σ’ αυτόν, τον εισάκουσε.
Aπό σένα θα αρχίζει η δοξολογία μου μέσα σε μεγάλη σύναξη· θα αποδώσω τις ευχές μου μπροστά σ’ εκείνους που τον φοβούνται.
Oι θλιμμένοι θα φάνε, και θα χορτάσουν· θα δοξολογήσουν τον Kύριο όσοι τον εκζητούν· η καρδιά σας θα ζει στον αιώνα.
Θα θυμηθούν, και θα επιστρέψουν προς τον Kύριο, όλα τα πέρατα της γης· και θα προσκυνήσουν μπροστά σου όλες οι φυλές των εθνών.
Eπειδή, του Kυρίου είναι η βασιλεία, και αυτός εξουσιάζει τα έθνη.
Θα φάνε, και θα προσκυνήσουν, όλοι οι άρχοντες της γης· μπροστά του θα υποκλιθούν όλοι όσοι κατεβαίνουν στο χώμα·
η ψυχή μου ζει και υπάρχει για αυτόν.
Oι απόγονοί μου θα τον υπηρετήσουν· θα αναγραφούν στον Kύριο ως δική του γενεά.
Θάρθουν και θα αναγγείλουν τη δικαιοσύνη του σε λαό που πρόκειται να γεννηθεί· επειδή, αυτός το έκανε αυτό.