Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΑΦ [Όλαφ Χάραλντσσον (995-1030 μ.Χ.)] - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΑΦ

[Όλαφ Χάραλντσσον (995-1030 μ.Χ.)]

 π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Ένας άγνωστος άνθρωπος με περίεργο όνομα για τα ελληνικά δεδομένα, υπομνηματίζει με την ύπαρξη και τη ζωή του την παγκοσμιότητα της Εκκλησίας του Χριστού. Φανερώνει ότι ο Χριστός έστειλε τους Αποστόλους εἰς πάντα τά ἔθνη. Ότι ο Θεός «ἐποίησε ἐξ ἑνός αἵματος» όλα τα έθνη.

Η εθνικιστική αυθαίρετη εμμονή των Εβραίων ότι είναι το αγαπημένο έθνος του Θεού, ο περιούσιος λαός, αφού πρώτα έσπασε με την διαίρεση του λαού σε δύο βασίλεια, το Βασίλειο του Ισραήλ (Βόρειο) με τις δέκα φυλές και το Βασίλειο του Ιούδα με τις υπόλοιπες δύο φυλές, και αφού ουσιαστικά το Βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ περιέπεσε στην ειδωλολατρεία, για ποιο περιούσιο λαό του Θεού να συζητήσουμε;

Ήρθε και ο Χριστός και έστειλε τους Αποστόλους Του εἰς πάντα τά ἔθνη, υπογραμμίζοντας σε μας το γεγονός ότι ο Θεός έχει πάντα τα δημιουργήματά Του τέκνα αγαπημένα, και πρόσωπα (εξατομικευμένως) περιούσια! Άλλωστε βέβαια ο Θεός Πατήρ στην Παλαιά Διαθήκη είχε ήδη πει–απειλήσει τους Εβραίους ότι εξαιτίας της ποιότητας του τρόπο της ζωής τους... «ἐλεύσετε Κύρος ὁ χριστός μου...» και θα σας «συνετίσει».

Ο άγιος Όλαφ είναι άγιος της ΜΙΑΣ Εκκλησίας και εθνικός ήρωας της Νορβηγίας, αφού κατάφερε έστω και με τον θάνατό του να ενοποιήσει την χώρα του, που ήταν διασπασμένη σε μικρά αντιμαχόμενα δουκάτα–βασίλεια. Πλην τούτου συνέβαλε καθοριστικά στην εδραίωση του Χριστιανισμού.

Γεννήθηκε παγανιστής στο περιβάλλον της βασιλικής οικογένειας και από τα 12 μόλις χρόνια της ζωής του πολεμούσε στο πλευρό των βασιλέων Ριχάρδου της Νορμανδίας και Έθελμπερτ της Αγγλίας. Σε ηλικία 18 χρονών βαφτίστηκε χριστιανός στην Ρουέν της Νορμανδίας. Προφανώς η συναναστροφή του με χριστιανούς αποτέλεσε τον λόγο της μεταστροφής του, γιατί προφανώς έζησε στην καθημερινή συναναστροφή μαζί τους την ποιότητα που σημαίνει και συνεπάγεται για την ανθρώπινη ζωή, η πίστη στον Χριστό.

Επιστρέφοντας στη Νορβηγία το 1015 κατόρθωσε να απαλλάξει την χώρα του από την Δανοσουηδική δουλεία και να ανακηρυχθεί βασιλιάς ως Όλαφ ο Β΄. Βασίλεψε 11 χρόνια με σχετική ειρήνη οργανώνοντας το κράτος, δημιουργώντας θεσμούς και προσκαλώντας ιεραποστόλους για διδασκαλία του λαού.

Ανακήρυξε επισήμως τη Νορβηγία χριστιανικό βασίλειο το 1024 και καθιέρωσε ανάλογη νομοθεσία με συνεδρίαση του Κοινοβουλίου (Ting). "Φυσικά" κάποια θέματα τα επέβαλε κατά την λογική της μεσαιωνικής αντιλήψεις cujus regio ejius religio, όποιου είναι το Βασίλειο αυτού είναι και η θρησκεία. Εννοείται ότι δε γίνεται σήμερα να συμφωνήσουμε με κάτι τέτοιο, αλλά συζητάμε για το τότε!! Στην σημερινή σύγχυση της ιστορικίστικης καταξίωσης του παρελθόντος και όχι της ποιοτικής του αξιολόγησης, είναι συμπλεγματική εμμονή να προτιμάς (;;!!)ένα παρελθόν με ανθρωποθυσίες και έκθεση ως βορά στα άγρια ζώα νεογέννητων ανεπιθύμητων βρεφών, από το μεγαλείο της θυσιαστικής αγάπης που διδάσκει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο, ακόμα και όταν κάποιοι χριστιανοί το παραβαίνουν...! Πάντα αξιολογείται η ποιότητα της διδασκαλίας και όχι οι τυχόν αποτυχίες υλοποίησής της από κάποιους έστω και διάσημους και επίσημους και βασιλείς.

Η αγάπη του στον Χριστό και την διδασκαλία Του και η ελευθερία του από την ψεύτικη ποιότητα (ευγενείς) της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, γέννησαν εχθρότητα προς το πρόσωπό του σε κάποιους που έχασαν τα προνόμια (θρησκευτικά και κοινωνικά), οι οποίοι και συνασπίστηκαν με τους συνεργαζόμενους εισβολείς βασιλείς της Δανίας και Αγγλίας (Κανούτος ο Β΄) και κατόρθωσαν να εκθρονίσουν τον Όλαφ το 1028!

Ο άγιος βασιλιάς Όλαφ κατέφυγε στη Ρωσία (Νόβγκοροντ, τότε πρωτεύουσα) από όπου επέστρεψε το 1030 για να ελευθερώσει το λαό του. Τότε στη μάχη του Στίκλεσταντ (Stiklestad) σκοτώθηκε τρυπημένος από δόρυ στην κοιλιά από κάποιον Thote Honnd από τον στρατό του Κανούτου. Εκεί, στον χώρο της μάχης, σε μια μικρή καλύβα, πλένουν το σώμα από τις λάσπες και τα αίματα χύνοντας έξω το νερό. Ένας τυφλός λωποδύτης (κατά κυριολεξίαν), που έχει πάει να πλιατσικολογήσει, γλιστράει και πέφτει στα νερά. Καθώς προσπάθησε να στηριχτεί στα χέρια του για να σηκωθεί, γεμίζουν τα χέρια του νερά και αίματα του Όλαφ και όταν αμήχανος τα φέρνει στο πρόσωπο του, συνειδητοποιεί ότι πλέον βλέπει! Στην διαδοχή των χρόνων και άλλα θαύματα επιπροστίθενται, κάποια ίσως κάθ’ υπερβολήν ή προς μεγαλειοδέστερη παρουσίαση του προσώπου του, αλλά παρόλα αυτά, η ποιότητα αναζήτησης του, ο ταυτισμός του με το θέλημα του Χριστού και η αγάπη–αγωνία του για το λαό του, τον κάνουν αποδεκτό προστάτη από τον λαό και πρεσβευτή του λαού «μπροστά στο θρόνο του Χριστού».

Σχηματίζεται ένα λαϊκό έπος, η Saga του αγίου Όλαφ, που διηγείται όλα αυτά όπως και την ανακομιδή του άφθαρτου λείψανο του και την ταφή του στο ναό του Αγίου Κλήμεντος στο Nidaros-Trondheim, παλαιά πρωτεύουσα της Νορβηγίας. Ο ναός έγινε προσκύνημα σχεδόν πανευρωπαϊκό μέχρι την Δανική επιβολή του προτεσταντισμού στη χώρα. Γιορτάζεται σε όλη την Ευρώπη και ακόμα και στην Κωσταντινούπολη το παρεκκλήσιο της φρουράς των Βαράγγων είναι αφιερωμένο στον άγιο Όλαφ. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 29 Ιουλίου, που είναι επίσης ημέρα εθνικής αργίας για τη Νορβηγία, αλλά και ημέρα έναρξης των εργασιών του Κοινοβουλίου της Νορβηγίας, ενώ στις 3 Αυγούστου τιμάται η ημέρα της Ανακομιδής των λειψάνων του (1031).

Ο μεσαιωνικός Ισλανδός ιστορικός Snorri Sturluson, περιγράφει πολλά γεγονότα σχετιζόμενα με τον άγιο Όλαφ και την ιστορία της ευρύτερης περιοχής.

Ο άγιος Όλαφ δεν ήταν ένας γαλήνιος ασκητής. Η ζωή του, μια ζωή σε προβλήματα και εκκρεμότητες, δεν ήταν ολόκληρη μια ζωή πίστης και αρετής. Έκανε λάθη· συμμετείχε σε πολέμους· υπέβαλε σκληρές ποινές σε ανθρώπους· δημιούργησε εχθρότητες. Κι όμως αγαπήθηκε και τιμήθηκε ως άγιος και ήρωας. Η τιμή του ως αγίου οφείλεται στον εκχριστιανισμό της χώρας του, αποτέλεσμα της πίστης του, και ήταν στην πραγματικότητα μια υπηρεσία προς το λαό του. Το 1164 ο άγιος Όλαφ ανακηρύχθηκε προστάτης άγιος της Νορβηγίας, ενώ το 1847 θεσπίστηκε παράσημο με το όνομά του από το βασιλιά της Σουηδίας και της Νορβηγίας, Όσκαρ τον Α΄.

Εμείς οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι χριστιανοί, Νορβηγοί και μη, έχουμε να διδαχτούμε από τον άγιο Όλαφ

- μία αγάπη, που φυσικά νοιάζεται τους άλλους και βλέπει ως πλησίον καθένα που ο Χριστός φέρνει μπροστά μας·

- μια θυσία, που μας μαθαίνει ότι η ευτυχία δεν είναι ένα ψέμα που στηρίζεται στην αποκλειστική μας αγάπη για τον εαυτό μας, και που μας κάνει να φανταζόμαστε ότι δεν έχουμε ανάγκη κανέναν άλλον·

- μια ειλικρίνεια, που μας επιβάλλει να εγκαταλείψουμε το βόλεμα μας και να φροντίσουμε τους άλλους, χωρίς τους οποίους θα καταλήξουμε στην ψυχολογική φυλακή του φερέτρου μας·

- μια πίστη, που σημαίνει ότι δεχόμαστε την πραγματικότητα, που ζωντανεύει με την πίστη και ας μη ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει...

Ας τον παρακαλέσουμε λοιπόν να ικετεύει τον Χριστό για όλους τους Ευρωπαίους χριστιανούς, ώστε να έχουμε μια σταθερή πίστη στο πρόσωπό Του, που θα σημαίνει να ζούμε κάθε μέρα, την κάθε δοκιμασία, την κάθε χαρά, το σύνολο της ζωής μας, κάτω από, και με, το Φως του Ευαγγελίου Του. Αμήν.-

Πηγή: enoriako.info