.jpg)
ΤΙ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ
ΤΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
«Με προσοχή διαβάζω τα άρθρα σας και τα σχόλια και σχεδόν όλα τα βιβλία που φέρουν την υπογραφή σας κ. Κοτταδάκη», γράφει ο κ. Νίκος Υφαντίδης, Οικονομολόγος … Και αυτονόητο από μέρους μου το ευχαριστώ. Ίσως όμως σας έχει διαφύγει το από 5 Ιουνίου 2016 και στη βιτρίνα αυτής της Ιστοσελίδας με τον τίτλο. «Ο πατήρ Ιερώνυμος», όπου καταγράφονται και εξηγούνται σαφέστατα πάρα πολλά. Βέβαια και γι αυτόν που … «γνώριζε περισσότερα», ήτοι τον εκλεκτό της και προδοτικής ολοκληρωτικής απόφυσης Ιωαννίδη από Ιωαννίνων μακαριστό πια Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, που ο τύπος προέπεμψε εις τα άνω με τον τίτλο «Ο Μάγκας» ! Αλλά και για όσα εντάσσω στον ανωτέρω τίτλο και αναδύονται από το λίαν επιεικώς ατυχές σχόλιο σας για τον «πάλαι ποτέ βοηθό- Επίσκοπο», τουτέστιν τον Αλβανίας Αναστάσιο, που θαρρείτε πως υποτιμάτε πιο πολύ μη αναφέροντας ουδαμού ονομαστικά το γε και νυν ! Τον οποίο βέβαια, συνεχίζετε. «Ουδείς μπορεί να τον ψέξει -αλήθεια διαβάζετε αυτά που γράφετε;- για την προσφορά του στην Εκκλησία που το Φανάρι τον επέλεξε. Έχει κάνει σπουδαίο έργο». Καλοσύνη σας που το αναγνωρίζετε !
Πλην, ο υπογράφων, «Κύριος οίδε» και όσοι άλλοι πολλοί θα συν
υπέγραφαν και συν ομολογούσαν, «ούτε τον ιμάντα του άξιοι» για
όσα έγραψα, και είναι βέβαια παγκοίνως γνωστά, ότι τον ευλόγησε ο Χριστός να
πραγματοποιήσει και ως Έξαρχος και ως Αλβανίας Αναστάσιος, απ’ όταν τον κάλεσε
αυτός που όντως «γνώριζε περισσότερα», ήτοι ο πολύς τε και
μαρτυρικός Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης-Νέας Ρώμης Βαρθολομαίος, η
ανοιχτή αγκαλιά Αγάπης και στη Χριστιανική και την όλη Οικουμένη, ως ο
πρωτοπόρος αυτού του Γολγοθά, μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης
Αθηναγόρας !
Εκείνο δε που ποσώς μπόρεσα να καταλάβω είναι, η επίσης λίαν επιεικώς ατυχής
αντιπαράθεση και σύγκριση στάσης Δημητρίου Τρακατέλλη πρώην Αμερικής και
Αλβανίας Αναστασίου Γιαννουλάτου, για το δεύτερο προφανώς με αφορμή τις
ανταλλαγείσες με τον Πατριάρχη επιτολές, τις οποίες βέβαια οικονομολόγος αυτός
… εξπέρ και σε θέματα Θεολογικά και Κανονικά, μπορεί να κρίνει καλύτερα και από
τους πιο περί αυτά ειδικούς !
Έτερον
τι δεν έχω να πω. Και θα είχε μηδενική αξία ένα τίποτα του τίποτα ο υπογράφων
να προσθέσω, ότι ευτύχησα να ζήσω ως κατασκηνωτής στην κατασκήνωση των ΧΜΟ
στην Αγία Παρασκευή Αττικής, το Δημήτριο Τρακατέλλη, λαϊκό τότε ακόμα, ως
σεμνό, συνετό, μετρημένο, σταθερό και περίφροντι Υπαρχηγό … Ή τον Αναστάσιο
Γιαννουλάτο σε εκπληκτικό Μεγαλοβδομαδιάτικο βραδινό προσέγγισης στο Σταυρό,
ότι είχα απομείνει ως πολλοί ενεός ακούγοντας ότι τον ακούνε στο Ανώτερο
Κατηχητικό Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας ως και 250 μαθητές Λυκείου νυν παρακαλώ- «ασύλληπτοι
αριθμοί για μας σήμερα», Δημητριάδος Ιγνάτιος-ή ότι έχω παρουσιάσει
βιβλία αμφοτέρων …
Διό
και κλείνω για όλους μας ειρηνικά με λόγο και κατάθεση για τους δυο από
έγκριτη, μεγαλειώδη, όσο και αφανέστατη μορφή, αυτή του μακαριστού
Αρχιμανδρίτη Ηλία Μαστρογιαννόπουλου, που θα είχε μάλιστα κάθε λόγο και
δικαίωμα να έχει παράπονο και από τους δυο. Ο Δημήτριος Τρακατέλλης, λοιπόν. «Ήταν
στοχαστικός, συστηματικός, και ακριβής … είχε θεολογική ακρίβεια και οργανωτική
σκέψη. Ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος. Εκτός από αυτά.«Βίοι παράλληλοι,
αλλά με λίγο διαφορετική απόχρωση, οι δυο αυτοί παρόμοιοι και εκλεκτοί
συνεργάτες … Είχε και το συναίσθημα μαζί, τον αυθορμητισμό, την πιο πολύ
εκφραστικότητα…».
Αθανάσιος Κοτταδάκης
ΥΓ. Περισσότερα.
Αρχιμανδρίτης Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος, «ο Τρίτος Κορυφαίος της «Ζωής»,
εκδόσεις Ταώς, Πάτρα 2021, 14 «Η διαφυγή», σελ. 75κε,
13 σχόλια:
Θα ήθελα τη γνώμη σας κ. Κοτταδακη για όσα αναφέρονται στο Αλφαβητάρι της Πίστης για τον π. Ηλία;
Με προσοχή διάβασα και αυτό το άρθρο σας ως απάντηση στο σχόλιό μου
https://anastasiosk.blogspot.com/2023/08/blog-post_488.html
17 Αυγούστου 2023 στις 1:13 π.μ.
Δεν θα σας απαντήσω διότι ως «οικονομολόγος αυτός … εξπέρ και σε θέματα Θεολογικά και Κανονικά, μπορεί να κρίνει καλύτερα και από τους πιο περί αυτά ειδικούς !» το βιοποριστικό μου επάγγελμα είναι αυτό του οικονομολόγου, διαθέτω όμως κ. Κοτταδάκη και πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. το οποίο και έλαβα με «Άριστα», ως πτυχιούχος θεολογίας δεν χρησιμοποιώ τον τίτλο Θεολόγος.
Σταματώ διότι τα πολλά δεν ωφελούν.
Θα σας παραπέμψω σε σχετικό άρθρο του κ. Ανδρέα Λουδάρου
Με τίτλο:
«Ποιός είναι τελικά ο Αναστάσιος;»
Στο https://orthodoxia.info/news/poios-telika-o-anastasios/
Στο τέλος με ευγλωττία λέει:
«Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Τιράνων και Πάσης Αλβανίας… Θερμή παράκληση! Θυμίστε στον Αναστάσιο ποιος είναι!»
Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»
Νίκος Υφαντίδης, Οικονομολόγος. Πανόραμα Θεσσαλονίκης
ΥΓ. Σας μεταφέρω όλο το άρθρο του κ. Λουδάρου
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος είναι από τους λίγους ανθρώπους που έχουν κατορθώσει να είναι διακριτοί μόνο από το μικρό τους όνομα. Σπανίως θα ακούσεις κάποιον να λέει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, ή ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας ή ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος… Αναστάσιος σκέτο και καταλαβαινόμαστε.
Αυτή η αναγνώριση βέβαια, δεν ήρθε έτσι τυχαία. Αυτός ο άνθρωπος πέρασε από πολλές θέσεις, ανέλαβε ξεχωριστές, και πολλές φορές επικίνδυνες αποστολές, και σχεδόν πάντα τις έφερε σε πέρας με τεράστια επιτυχία. Για λόγους που ίσως κάποτε εξηγήσει ο ιστορικός του μέλλοντος, γιατί εγώ αδυνατώ και δεν είναι της παρούσης ούτως ή άλλως, τα περισσότερα προβλήματα στην πορεία του δημιουργήθηκαν από αδερφούς του, από εκκλησιαστικούς δηλαδή. Και φυσικά πάντα «κουβαλούσε» -και εξακολουθεί να φέρει- το «στίγμα», στα μάτια πολλών, της εκκλησιαστικής του καταβολής. Προέρχεται από την «Ζωή». Είναι «ζωϊκός», είναι «οργανωσιακός».
Αυτός λοιπόν ο «ζωικός» το 1992 ανέλαβε να αναστήσει την Εκκλησία της Αλβανίας. Ορισμένοι βέβαια το παρουσιάζουν ως «δώρο» του Οικουμενικού Πατριάρχη προς τον Αναστάσιο το ότι τον έκανε Προκαθήμενο μιας Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, αλλά αν θυμηθούμε τι παρέλαβε ο Αναστάσιος όταν εξελέγη Αρχιεπίσκοπος νομίζω θα καταλάβουμε πως το δώρο αυτό θυμίζει την ελευθερία που κέρδιζαν ελάχιστοι μονομάχοι. Ευτυχώς που τότε ο Αναστάσιος ήταν ανάμεσα στις επιλογές του Πατριαρχείου γιατί εάν είχε επιλεγεί κάποιος άλλος…
Από το 1992, με πείσμα, αγάπη, προσήλωση και… πολύ πάρα πολύ βοήθεια από την Ελλάδα, (καλό είναι να τα λέμε όλα) ο Αναστάσιος έκανε ξανά το θαύμα του. Η Εκκλησία της Αλβανίας δεν αναστήθηκε απλά, αλλά έγινε καλύτερη απ’ ότι κι όταν ήταν στις δόξες της.
Τον Αύγουστο του 2017 με αφορμή τα εγκαίνια του υδροηλεκτρικού φράγματος που έφτιαξε η Εκκλησία της Αλβανίας ώστε να έχει οικονομική αυτοτέλεια (μετά κατασκευάστηκε και δεύτερο) είχα την ευκαιρία να δω από κοντά το έργο του Αναστάσιου. Ένα μέρος του τουλάχιστον.
Ήταν την ίδια χρονιά που στην Αθήνα άνοιγε ξανά τις πύλες του ο ανακαινισμένος καθεδρικός ναός που βρισκόταν υπό επισκευή μετά τον σεισμό του 1999. 7 χρόνια δηλαδή μετά την ανάρρηση του Αναστάσιου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Τιράνων το 1992. Σε αυτό το διάστημα λοιπόν που εμείς, στην απόλυτα φιλική προς την Εκκλησία Ελλάδα, παλεύαμε να επισκευάσουμε τον υπάρχοντα καθεδρικό ναό μας, ο Αναστάσιος είχε χτίσει μια ολόκληρη Εκκλησία. Κι εδώ δένει «γάντι» το γνωστό «άλλο να σας το λέω κι άλλο να το βλέπετε».
Γιατί όμως σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί δυστυχώς με την ταχύτητα της καθημερινότητας μας, ξεχνάμε πολλά κι ακόμη περισσότερα τα προσπερνάμε. Όπως για παράδειγμα προσπερνάμε το γεγονός πως ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος είναι ένας άνθρωπος που κάθε μέρα με κάθε ενέργεια του, με κάθε απόφαση του, με κάθε κίνηση του, με κάθε νεύμα του, γράφει Ιστορία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας παράγει τετελεσμένα και δεδικασμένα με τις ενέργειες του. Κι αν η Εκκλησία είχε πυριτιδαποθήκη, αυτός θα ήταν το μυστικό της όπλο.
Πολλοί το προσπερνάμε αυτό δυστυχώς. Κι αυτό δεν είναι καλό.
Και ξέρετε ποιος ακόμη το ξέχασε αυτό; Ποιος δεν ζύγισε σωστά και δεν υπολόγισε το εύρος του εκτοπίσματος του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας; Ο Αναστάσιος!
Γιατί αν ο Αναστάσιος είχε αντιληφθεί το εύρος της δυναμικής του ονόματος του και την βαρύτητα των λόγων του, δεν θα είχε συμπεριφερθεί έτσι στο θέμα της ουκρανικής αυτοκεφαλίας.
Δεν θα είχε επιτρέψει στους Ρώσους να χρησιμοποιήσουν τον λόγο και την στάση του ως φθηνά επικοινωνιακά τερτίπια.
Δεν θα έμπαινε στη διαδικασία να ξιφουλκήσει με τον Αμερικής με τον τρόπο που το έκανε.
Δεν θα ανεχόταν να μπει στη διαδικασία να ασχοληθεί με τον αυθάδη παπά από την Κρήτη.
Αν ο Αναστάσιος είχε καταλάβει το μέγεθος του δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να βρίσκεται σε μια τόσο λάθος θέση σε μια τόσο σημαντική ιστορική συγκυρία για ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος αλλάζει. Η Ορθοδοξία περνά μια τεραστίων διαστάσεων κρίση. Οι πληγές που ανοίγουν ίσως να μην κλείσουν ποτέ. Κι αν κλείσουν κάποτε εμείς σίγουρα δεν θα ζούμε για να το δούμε.
Και για να μην παρεξηγηθώ, η σωστή θέση δεν είναι αυτή που εξυμνεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη και δεν βλέπει τα όποια λάθη του. Όχι! Η σωστή θέση είναι αυτή στην οποία στάθηκε και το 92. Η θέση του ανθρώπου που χτίζει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν, όχι αυτού που πετάει πέτρες μαζί με τον όχλο.
Το ουκρανικό αυτοκέφαλο, οι χειροτονίες των Ουκρανών κληρικών και η θεραπεία τους και όλα αυτά για τα οποία ο Αναστάσιος έχει πάρει θέση, δυστυχώς δεν είναι το θέμα πια. Είναι ίσως η κορυφή του παγόβουνου αλλά από κάτω της κρύβεται ένα τέρας.
Ριζοσπαστικοποίηση της Ορθοδοξίας. Ακρότητες και ζηλωτισμοί. Εθνοφυλετισμός Απόλυτη εργαλειοποίηση της Πίστης και της Εκκλησίας. Ένας πόλεμος που καταπίνει αθώους και στο βάθος ένα σχίσμα αντίστοιχο αυτού του 1054 να μας πλησιάζει.
Κι όλα αυτά την εποχή της ψηφιακής επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης.
Φοβάμαι πως αυτό το όμορφο μυαλό, αυτός ο δυναμικός Πειραιώτης που απ’ όπου κι αν πέρασε άφησε έργο που δύσκολα μπορεί να επαναληφθεί, έχει μεγαλώσει. Και στα 93 του επέτρεψε στον εαυτό του να νευριάσει, να εκνευριστεί, να πικαριστεί για μικρότητες. Για πρώτη φορά κατέβηκε στο επίπεδο των επικριτών του κι αντί να τους δώσει απαντήσεις μέσα από τα έργα του παρασύρθηκε στο παιχνίδι τους.
Εδώ που φτάσαμε όμως δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιους διχασμούς. Δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια.
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Τιράνων και Πάσης Αλβανίας… Θερμή παράκληση! Θυμίστε στον Αναστάσιο ποιος είναι!
Παρακαλώ που ακριβώς στο "Αλφαβητάρι Πίστης" ο Χρήστος κάνει λόγο ή αναφέρεται στον π. Ηλία; Αθανάσιος Κοτταδάκης
Μόνο ένας διάβολος θα μπορούσε να μην αναγνωρίσει τη μέγιστη θυσιαστικη ζωή υπέρ της σωτηρίας του κόσμου του Αρχιεπισκοπου Αναστασίου Γιαννουλατου.
Στο ζήτημα όμως της Ουκρανίας, θα μου επιτρέψει να διαφωνήσω, διότι στρατευεται με τον φιλαυτο Εθνοφυλετισμο των Ρώσων, οι οποίοι με την έλευση της Τρίτης χιλιετίας επαυσαν τη μνημόνευση του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης, όπως το ίδιο έπραξαν και οι Δυτικοί με την έλευση της δεύτερης χιλιετίας.
Ποιος τυφλός δε βλέπει την ομοιότητα των δύο σχισματικων; Ρώσοι και Ρωμαικαθολικοι στην οδό της ίδιας πλάνης...
Στο Καταφύγιο Ιδεών
Γιατί τοξικότητα και προκατάληψη δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι που πιστεύαμε μας απογοήτευσαν. Πόσοι λαμπροί πολιτικοί αλλά και εκκλησιαστικοί ηγέτες κάτω από την πίεση των χρόνων άλλαξαν. Οι παραιτήσεις μητροπολιτών αυτών των ημερών μας λένε ότι κακός σύμβουλος τα γηρατειά όταν τα ποδηγετούνε άλλοι και όχι αυτοί με τις νοητικές τους δυνάμεις. Το βλέπω στην οικογένεια μου όποιος πάει και πει κάτι στον πατέρα μου τον τουμπάρει. Κάποτε έπιανε ψάρια στον αέρα.
Κανένας δεν παραμένει στο απυρόβλητο.
Οι ιερές αγελάδες θα δεχθούν και αυτές κριτική.
Γιατί κάποιοι θα πρέπει να τα καούν όλα καλά και ο κόσμος να τους χειροκροτεί.
Δεν ζούμε στην βόρεια Κορέα.
Η κριτική είναι υγεία.
Φταίει η ηλικία, φταίει η υποτίμηση της προσωπικότητας του από τον ίδιο, φταίει η μή κατανόηση των Ρωσικών επιδιώξεων, φταίει, φταίει .....
Το μόνο που δέν φταίει είναι η αναγόρευση σχισματικών καί καθηρημένων σε Επίσημη Κρατική εκκλησία, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Αυτό δέν φταίει σε τίποτε, είναι φυσιολογικό.
Α. Δια χειρός του κ. Ν. Υφαντίδη, οικονομολόγου βιοποριστικά, και κατόχου με άριστα το πτυχίο της Θεολογικής του ΑΠΘ, συγχαρητήρια, δεν το ήξερα αυτό, «ο Βοηθός Επίσκοπος», ήτοι ο μηδαμώς αναφερόμενος Αλβανίας Αναστάσιος μπορεί «κατ’ οικονομίαν» να αναγνωριστεί -«Ουδείς μπορεί να τον ψέξει …»-γράφε, να καταποντίζεται ! Ενώ δια χειρός του κ. Α. Λουδάρου, γνωστού Δημοσιογράφου με ειδίκευση στα εκκλησιαστικά, όπως μπορεί να διαβάσει ο καθείς, ο Αλβανίας Αναστάσιος ως του αξίζει κι ακόμα παραπάνω μεγαλύνεται ! Δε θα γράψω, «αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς», αλλά θα προσυπογράψω, συζήτηση κάνουμε, το παλιό μου που υπενθυμίζετε. «Με την αγάπην την πρώτην ην ουκ αφήκα» ! Και για τον κ. Λουδάρο θα προσθέσω αναφερόμενος στις προς Πασών των Ρωσιών Επιστολές Αναστασίου, ότι δεν ήταν παραλήπτης ο Μακαριώτατος Αλέξιος, δυστυχώς, αλλά ο Μακαριώτατος Κύριλλος, ήγουν τώρα πια ...
Και ένα τελευταίο βασικό, ότι όντως υπήρξε μεγάλη η προς Αναστάσιο και η ελληνική συνδρομή. Αλλά ! Ποιο όνομα όμως προκαλούσε, έλκυε, και αξιοποιούσε αυτήν ! Έχω ακούσει πολλά τε και ενδιαφέροντα από πρώτο χέρι, αυτό του μακαριστού συνεργάτη του π. Σπυρίδωνος Σημαντήρη που ήταν και ο κεντρικός-ντυμένος λαϊκά-πολιτικά συνοδός και κομιστής αυτής.
Β. Στο ερώτημα Γιανναράς-π. Ηλίας θα σας απαντήσω ευχαρίστως αν μου διευκρινίσετε γραπτώς, όχι με παραπομπή, γιατί δεν έχω εδώ στις Σπέτσες το, «Καταφύγιο Ιδεών». πού και σε τι αναφέρεστε ακριβώς !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Από μνήμης, γιατί κι εγώ βρίσκομαι μακριά.
Αναφέρεται στην απογοήτευσή του από τον π. Ηλία που βλέποντας την αδιέξοδο κατάσταση στη 'ζωη" , παρέμενε απραγος ο ίδιος ο π. Ηλιας, καθησυχαζοντας όσους νέους περίμεναν από αυτόν ως πνευματικό τους πατέρα να μη μένει αδρανής. Μάλιστα από ότι θυμάμαι μιλά ο Χρήστος Γιανναρας με μεγαλη απογοητευση για τον π. Ηλία που ενω του εκμυστηρευονταν τα πάντα, όλη του την υπαρξη, ο π. Ηλίας παρέμενε απαθης και αμετάβλητος ως προς τα τεκταινόμενα μέσα στη "ζωη".
Υποθέτω ότι στο βιβλίο σας θα υπάρχει η δική σας εμπειρική οπτικη για τον π. Ηλία. Η μόνη δική μου οπτική είναι οι αναφορές του Χρήστου Γιανναρά. Τον γνωρισα λίγο και άσχετα αν διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς μαζί του είναι έντιμος και δε θα έγραφε ψέμματα.
Δεν κατανοείτε ότι ο Άγιος Αλβανίας δεν μπορεί να πυροβολήσει τα πόδια του... Και ο νοων νοειτω
Για την ερώτηση π. Ηλίας-Γιανναράς, παραπέμπω στο βιβλίο : «Εδώ θα πας, στο στενό μονοπάτι», όπου οι «αυτοβιογραφικές αφηγήσεις», του π. Ηλία, εκδόσεις «Εν πλω», σελ.246κε. Και στο δικό μου: «Αρχιμανδρίτης Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος, ο Τρίτος κορυφαίος της ¨ΖΩΗΣ¨», 14. «Η διαφυγή», σελ.75κε, εκδόσεις «Ταώς» Πάτρα 2021.
Κατά τα άλλα βλέπω συνεχίζονται οι … «εξυπνάδες» της ανώνυμης δειλίας, το θράσος, και η προπέτεια για πράγματα που πόρω απέχουν από τις δυνατότητες τους, και για πρόσωπα μεγάλα αναστήματα της σύγχρονης εκκλησιαστικής ζωής και ιστορίας.
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δημοσίευση σχολίου