ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ: Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, Ο
ΕΒΡΑΙΟΣ Η’ Ο ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ;
Ο Gianfranco Ravasi (18 Οκτωβρίου 1942), είναι ένας από τους πιο
μορφωμένους καρδινάλιους της Καθολικής Εκκλησίας, γνωστός μελετητής της Αγίας
Γραφής και πολυγραφότατος.
Σε μια από τις συχνές δημοσιεύσεις του σε εφημερίδες και περιοδικά,
έγραψε και τις ακόλουθες σκέψεις που, λόγω των δραματικών γεγονότων που ζούμε
αυτές στις ημέρες, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Ένας άνθρωπος χτύπησε την πόρτα του παραδείσου. «Ποιος είσαι;» τον
ρώτησαν από μέσα. «Είμαι Εβραίος», απάντησε. Η πόρτα παρέμεινε κλειστή. Χτύπησε
ξανά και είπε: «Είμαι χριστιανός». Αλλά η πόρτα παρέμεινε και πάλι κλειστή. Ο
άνδρας χτύπησε για τρίτη φορά και ρωτήθηκε ξανά: «Ποιος είσαι;». «Είμαι
μουσουλμάνος», απάντησε. Αλλά η πόρτα δεν άνοιξε. Χτύπησε ξανά. «Ποιος είσαι;»
ρωτήθηκε ο άνδρας. «Είμαι μια αγνή ψυχή», απάντησε. Και η πόρτα άνοιξε
διάπλατα.
Ο μουσουλμάνος μυστικιστής και ποιητής, ο Μανσούρ αλ-Χαλλάτζ (858-922) Ιρανός – συμπλήρωσε ο Καρδινάλιος Ravasi - μάρτυρας του ισλάμ, πέθανε πρώτα σταυρωμένος και μετά αποκεφαλισμένος, αφήνοντας πίσω του μια εξαιρετική μαρτυρία πίστης και αγάπης. Από τα γραπτά του έχουμε αποσπάσει αυτή την εντυπωσιακή παραβολή. Και εξηγεί:
Η αληθινή θρησκευτική ένταξη δεν μετριέται, όπως τόνιζαν οι βιβλικοί
προφήτες, με την εξωτερική προσήλωση, τις πράξεις λατρείας, την επίδειξη, αλλά
με την ενδόμυχη πίστη, την καθαρότητα της ψυχής, την έμπρακτη αγάπη. Αυτή η
επιλογή ζωής είναι που ανοίγει διάπλατα τις πύλες της βασιλείας των ουρανών.
Και καταλήγει ως εξής: Θα θέλαμε όμως τώρα να προσθέσουμε μια άλλη
μαρτυρία μουσουλμάνου, επίσης για να δείξουμε ένα διαφορετικό πρόσωπο του Ισλάμ
από το φονταμενταλιστικό .
Ο μυστικιστής Τζελαλεντίν Ρουμί (1207-1273), ιδρυτής των χορευτών
δερβίσηδων, έλεγε: «Η αλήθεια είναι όπως ένας καθρέφτης που, πέφτοντας, σπάει.
Ο καθένας παίρνει ένα κομμάτι και, βλέποντας τη δική του εικόνα να αντανακλάται
σε αυτό, πιστεύει ότι κατείχε ολόκληρη την αλήθεια».
Και ο Καρδινάλιος καταλήγει με την εξής σκέψη:
Το ένδοξο μυστήριο της αλήθειας προηγείται: πρέπει να αφήσουμε στην
άκρη κάθε ιδεολογική και πνευματική αλαζονεία και να ακούσουμε και τον άλλον με
τις αλήθειες που έχει ανακαλύψει. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι ιδέες
και οι πεποιθήσεις είναι αυτόματα κομμάτια της αλήθειας, καθώς είναι δυνατόν να
υπάρχουν οφθαλμαπάτες, ψευδαισθήσεις και παρωπίδες. Η αυθεντικότητα θα λάμψει
μέσα από την αγάπη, την αυτοπροσφορά στον Θεό και στον αδελφό, την ταπεινή και
παθιασμένη αναζήτηση.
π. Ιωάννης Σπιτέρης
Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας
3 σχόλια:
Η μοναδική Αλήθεια είναι η Αγάπη στον διπλανό. Για αυτούς είναι ο Παράδεισος.
«Το ένδοξο μυστήριο της αλήθειας προηγείται: πρέπει να αφήσουμε στην άκρη κάθε ιδεολογική και πνευματική αλαζονεία και να ακούσουμε και τον άλλον με τις αλήθειες που έχει ανακαλύψει.»
Ὁ εὐαγγελικός λόγος «ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ» (Ἰω. α΄ 12) δέν ἐπιδέχεται παρερμηνειῶν καί ἀμφιβολιῶν.
Ὅσοι Τόν δέχτηκαν ὡς Θεό καί Σωτῆρα τους καί πίστεψαν σ’Αὐτόν, ἔδωσε τό προνόμιο νά γίνουν παιδιά Του.
Καί τό νά γίνεις παιδί τοῦ Θεοῦ σημαίνει σωτηρία, βασιλεία τῶν οὐρανῶν, Παράδεισος.
Στόν διάλογο τοῦ Ἰησοῦ μέ τό Νικόδημο ἔχουμε τή διαβεβαίωση καί τή βασική προϋπόθεση ὅτι: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.» (Ἰω. γ΄5).
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους εἶναι δεδομένη.
«οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.» (Ἰω. γ΄16).
Πλήν ὅμως ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτάται ἡ σωτηρία μας, ὁ ἁγιασμός μας.
«ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται, ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.» (Ἰω. γ΄18).
Κατόπιν αὐτοῦ ὁ προβληματισμός πού διατυπώθηκε,τοῦ ποιός θά μπεῖ στόν Παράδεισο, προσιδιάζει σέ ψευτοδίλημμα.
Παράδεισος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Ὅπου εἶναι ὁ Χριστός ἐκεῖ καί ὁ Παράδεισος.
Τό διακηρύττει ρητά καί κατηγορηματικά ὁ ἴδιος.
«...ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· (Ἰω. ιδ΄6).
Ἡ πίστη σέ αὐτή τή βεβαιότητα, σ’ αὐτή τήν ἀλήθεια, δέν εἶναι οὔτε ἱδεολογική οὔτε πνευματική ἀλαζονεία.
Εἶναι σχέση ζωῆς, σχέση σωτηρίας.
Αὐτή διέπει τήν Ἐκκλησία μας καί βιώνεται ἀπό τά μέλη της.
Αὐτή μᾶς ὁδηγεῖ στό Χριστό, αὐτή μᾶς βάζει στόν Παράδεισο.
Τό μαρτυροῦν τά θεωμένη μέλη της οἱ ἅγιοι πού ἀπό τώρα βιώνουν τήν αἴγλη καί τά κάλλη τοῦ Παραδείσου.
Μέ ἐκτίμηση.
Θεόδωρος Σ.
Εύγε στον Θεόδωρο. Τα είπε όλα.
Δημοσίευση σχολίου