Μαράν αθάΤην ώρα που ’σερνες το χέρι να χαράξειςγράμματα οκτώ σε δύο λέξεις χωρισμένανομίζω και το φως από το λυχνάρι του Ακύλαθ’ αναθάρρεψε στη θέα της γραφής σου.Στενάζει λέει, η κτίση και προσμένειτο αγκομαχητό του κόσμου να τελειώσει.Μα δυο χιλιάδες χρόνια τώρα που περάσαντα γράμματα ανεκπλήρωτα, χωρίς το γλυκασμόΕγγύς ο Κύριοςσε τούτο το πέλαγο της θλίψηςπου δεν λέει να τελέψεικαι όλο πιο πικρό το ύδωρ του αποδείχνει’κείνο που έκαμε γλυκό η είσοδος Σουστον Ιορδάνη.Αλεξανδρεύς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου