Ήλθε σήμερα ο αρχιδιάκονος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών π.Ιωάννης Μπούτσης,
στην Ρομφαία να μας διδάξει περί κανονικότητας, με το άρθρο του «Ο Θεσσαλονίκης
Φιλόθεος και η «ορθογραφία» της κανονικότητας».
Να του υπενθυμίσει κάποιος, ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
Ιερωνύμος Β΄ (Λιάπης) χειροτονήθηκε ως Διάκονος και Πρεσβύτερος από τον Γεροντά του Μητροπολίτη Θηβών και
Λεβαδείας Νικόδημο Γραικό, που ήταν και αυτός από τους «αντικανονικούς της Αριστίνδην Συνόδου». Εις διαδοχή του Μητροπολίτη πρώην Θηβών και Λεβαδείας Δωρόθεου
Βασιλά.
Διαβάζω στην wikipedia:
«Στις 8 Ιουνίου 1967
χειροτονήθηκε [ο Νικόδημος (Γραικός)] στον Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Αθηνών Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας. Τη
χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ο Α΄,
συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Τρίκκης Διονύσιο, Ναυπακτίας
Δαμασκηνό, Ξάνθης Αντώνιο, Κυθήρων Μελέτιο και Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο.»
Για τον νυν Αρχιεπίσκοπο διαβάζω:
«Τον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης έλαβε
την 3η Δεκεμβρίου 1967, χειροτονούμενος Διάκονος από τον
Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Νικόδημο στη Θήβα και λαμβάνοντας το όνομα
Ιερώνυμος προς τιμήν του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α΄ Στις 10 του
ίδιου μήνα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη πόλη της Λιβαδειάς λαμβάνοντας το
οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη».
«Το 1981, έπειτα από την
παραίτηση του Μητροπολίτη Νικόδημου, εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Θηβών και
Λεβαδείας. Η εις επίσκοπον χειροτονία του πραγματοποιήθηκε στις 4 Οκτωβρίου
1981 στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ»
Γράφει ο Αρχιδιάκονος στο άρθρο του στην Ρομφαία:
«1968: Η Χούντα των Συνταγματαρχών εκθρόνισε, με τη συνέργεια της αντικανονικής «αριστίνδην» συνόδου, αντικανονικά και παράνομα τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα Α΄ (Παπαγεωργίου). Στο ίδιο αντικανονικό πλαίσιο τοποθετήθηκε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, από το 1968 έως την πρώτη της δικτατορίας το 1974, ο Λεωνίδας (Παρασκευόπουλος). Τον Ιούλιο του 1974 κηρύχθηκε έκπτωτος, μαζί με άλλους ιεράρχες που είχαν τοποθετηθεί αντικανονικώς επί δικτατορίας και ηρνούντο να αναγνωρίσουν τον νέο Αρχιεπίσκοπο και τη Σύνοδο.»
«1974: Στις 13 Ιουλίου του 1974 εκλέγεται ο, από
Σάμου και Ικαρίας, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Β΄ (Χρυσοφάκης). Σε
ένα πλαίσιο κοινό, με διαφορετικές διαβαθμίσεις ανά επισκοπή, στις
εκκλησιαστικές επαρχίες που βρέθηκαν στην αλλόκοτη διφυΐα έκπτωτου,
τοποθετημένου από την αριστίνδην Σύνοδο της χούντας μητροπολίτη και νέου,
εκλεγμένου από την μεταπολιτευτική Σύνοδο ποιμενάρχη (με τη Λάρισα να αποτελεί
χαρακτηριστικό παράδειγμα), υφίστατο έντονη αντίσταση, με κραυγές όπως
«ανάξιος» ή «μοιχεπιβάτης» από όσους θεωρούσαν τότε ότι ο «κανονικός»
μητροπολίτης Θεσσαλονίκης συνέχιζε να είναι ο (αντικανονικά τοποθετημένος)
άμεσος προκάτοχός του.»
Αυτά τα λίγα για τα όσα περί αντικανονικότητας μας έγραψε ο Αρχιδιάκονος.
Να προσέχει λίγο, διότι σωστά τα λέει για τους άλλους με το δικό του σκεπτικό, αλλά και ο Νικόδημος ήταν και αυτός «τοποθετημένος από την αριστίνδην Σύνοδο της χούντας», όπως ερμηνεύει τα ιστορικά γεγονότα. Μήπως εκθέτη λιγουλάκι και τον Αρχιεπίσκοπό του Ιερώνυμο Β΄.
Α.Κ.Κ.
