Τὸ Μαρτύριο τῶν Μαθητῶν - «Κ.Π.»

Τὸ  Μαρτύριο τῶν Μαθητῶν

Τὸν εἶχε προβλέψει ὁ Κύριος τὸν μεγάλο, τὸν δυνατὸ πειρασμό, ποὺ τοὺς περίμενε: «Ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξητήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιᾶσαι ὡς τὸν σῖτον»! Ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐζήτησε τώρα καὶ γιὰ ἐσᾶς (ὅπως ἄλλοτε γιὰ τὸν Ἰώβ), νὰ σᾶς ταράξει καὶ νὰ σᾶς κλονίσει, ὅπως κοσκινίζεται καὶ σείεται τὸ σιτάρι μέσα στὸ κόσκινο, γιὰ νὰ καθαρισθεῖ. Ἀπὸ τὸ Μυστικὸ Δεῖπνο στὸ Ὑπερῶο ἄρχισε ἡ ἀνησυχία τους. Ὁ Κύριος μίλησε γιὰ προδοσία καὶ ἐκεῖνοι ἀναρωτιοῦνταν «μήτι ἐγώ, Κύριε;» Ὁ δὲ Ἰούδας ἔφυγε ἀμίλητος μέσα στὴ νύχτα. Στὸν Κῆπο τῆς Γεσθημανῆ Τὸν εἶδαν νὰ ἀγωνιᾶ, νὰ τοὺς ζητάει «γρηγορεῖτε μετ’ ἐμοῦ…» καὶ ἀργότερα μπροστὰ στὰ μάτια τους νὰ Τὸν φιλάει προδοτικὰ ὁ Ἰούδας, νὰ Τὸν συλλαμβάνουν χέρια ἀνόμων, νὰ Τὸν δένουν ἀγριεμένοι καὶ νὰ Τὸν ἀπαγάγουν… Φρῖξον ἥλιε! Τί συμβαίνει στὸν Κύριό τους; Ἔχασαν τὸν τόπο καὶ τὸν κόσμο κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τους, τοὺς κυρίεψε καὶ ὁ πόνος καὶ ὁ τρόμος καὶ ἔγιναν ἄφαντοι, ἐγκατέλειψαν ὁλομόναχο καὶ ἀπροστάτευτο τὸν Διδάσκαλό τους καὶ κρύφτηκαν γιὰ νὰ σωθοῦν!

Θεέ μου, τί τραγική, τί μαρτυρικὴ ἐγκατάλειψη ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Μαθητές Σου! Τί καταφέρνει τὸ φρικτὸ αἴσθημα τοῦ φόβου καὶ τῆς ντροπῆς μαζί. Οἱ ἴδιοι κινδυνεύουν ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς κινδυνεύει καὶ Τὸν ἐγκατέλειψαν. Ἀπερίγραπτη ἡ τραγωδία τους. Ἐκεῖ ποὺ κρύβονται ὁ καθένας περνάει ἐφιαλτικὲς στιγμές. Μόνο ὁ Διδάσκαλος θὰ μποροῦσε νὰ ἐπέμβει καὶ νὰ τοὺς σώσει ὅλους. Μόνο Ἐκεῖνος… Οἱ 12 ἄφαντοι!

Ὁ προδότης, ὁ Ἰούδας, ὁ δοῦλος καὶ δόλιος, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τὸ ἔργο τῆς προδοσίας, μεταμεληθείς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια λέγων: «ἥμαρτον, παραδοὺς αἷμα ἀθῶον». Τὸ τραγικότερο πρόσωπο στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου «ἀπελθών ἀπήγξατο» (πνίγηκε μὲ σκοινί, κρεμάστηκε). «Καὶ πρηνὴς γενόμενος, ἐλάκησε μέσος καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰ σπλάχνα αὐτοῦ», ἔπαθε διάρρηξη στὴν κοιλιακὴ χώρα καὶ χύθηκαν ἔξω ὅλα τὰ σπλάχνα του… Φρίκη… Κι ἔμεινε ἐκεῖ μισοπεθαμένος τρεῖς ἡμέρες. Δὲν πρόλαβε νὰ συναντήσει τὸ Χριστὸ στὸν Ἅδη. Ἂν Τὸν συναντοῦσε…! Δεινὸν ἡ φιλαργυρία, δεινὸν ἡ προδοσία.! Κατέλαβε αὐτὸν ὁ σατανᾶς.

Ὁ Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος Μαθητής, σταθερός, διακριτικὰ δίπλα Του. Εἶχε γνωριμίες καὶ κατάφερε νὰ εἶναι κοντὰ Του παντοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Πέτρο. Ἀκόμη καὶ κάτω ἀπὸ τὸ Σταυρό, μαζὶ μὲ τὴν Παναγία. Ὁ Ἰωάννης νίκησε τὴ φυσικὴ δειλία, τὴν κάθε δειλία καὶ ἔμεινε σταθερὸς ζώντας τὸ μαρτύριο τοῦ Κυρίου του, διότι «ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον». Πόσο θὰ ξεκούραζε τὸν Κύριό μας ἡ παρουσία τοῦ Ἰωάννη κοντά Του… Πόσο ζηλεύουμε τὴν ἀνδρεία στάση καὶ τὴ δύναμη τοῦ Ἰωάννη!

Ὁ Πέτρος, ὁ αὐθόρμητος καὶ τολμηρὸς, παρακολουθεῖ μὲ τὸν Ἰωάννη ὅλες τὶς παράνομες ἀνακρίσεις καὶ τὰ μαρτύρια τοῦ Κυρίου του. Ὅμως, ἂν καὶ τόλμησε, δὲν ἄντεξε ἡ καρδιὰ του τὸν φόβο καὶ τρεῖς φορὲς ἀρνήθηκε τὸν Διδάσκαλό του καὶ μάλιστα σὲ δούλους καὶ σὲ παιδίσκη: «Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπο»!. Καὶ ὅταν «ἐλάλησε ὁ ἀλέκτωρ, ὁ Πέτρος ἐξελθών ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς» μέχρι τὴ στιγμὴ ἐκείνη, ποὺ τὸν συνάντησε τὸ βλέμμα τοῦ Διδασκάλου του! Ἂχ αὐτὸ τὸ βλέμμα τοῦ Κυρίου μας, τί μηνύματα πέρασε στὴν ψυχὴ τοῦ Μαθητῆ… Νὰ ἦταν αὐστηρὸ καὶ ἐλεγκτικὸ γιὰ τὴν τριπλῆ ἄρνησή του; Νὰ ἦταν συμπάθεια καὶ συγχώρεση γιὰ τὴ μετάνοια τοῦ Πέτρου; Ὅ,τι καὶ νὰ ἦταν, ἀγάπη μόνο ἔκρυβε καὶ ἔδειχνε στὸ μαθητὴ ποὺ τόσο ἐπειράσθη… Ἀξέχαστο τὸ βλέμμα τοῦ Κυρίου…!

Οἱ γυναῖκες Μαθήτριες τοῦ Κυρίου, ποὺ συνέπασχαν καὶ συντρόφευαν τὴν Παναγία μας, ποὺ «εἰστήκεσαν παρὰ τῷ Σταυρῶ» μπροστὰ στὸ μανιασμένο λαό, τί ὑποδείγματα θάρρους καὶ ἀγάπης,ποὺ μαζὶ μὲ τοὺς δύο τολμηρούς, κρυφοὺς Μαθητὲς τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ Νικόδημο, ἔκαμαν τὴν ἀποκαθήλωσή Του, καὶ ἔμειναν στὴ ζωὴ μας σύμβολα φωτεινά…

Πόσο θαυμάζουμε ὅσους ἐλάχιστους ἔμειναν μαζὶ στὸ Μαρτύριο τῶν Παθῶν Σου, Κύριε! Πόσο λυπούμαστε ὅσους κρύφτηκαν ἐγκαταλείποντας Σέ, Μόνο! Ὅμως πιστεύουμε πὼς Ἐσύ, ποὺ γνωρίζεις τὸ ἐσωτερικό τους μαρτύριο καὶ τὴν ἀγάπη τους γιὰ Σένα, τοὺς καταλαβαίνεις, τοὺς συγχωρεῖς καὶ τοὺς ἀγαπᾶς. Ἔπρεπε νὰ ζήσουν γιὰ νὰ Σὲ κηρύξουν στὰ ἔθνη. Τὸ θαυμαστὸ εἶναι ὅτι Σὲ περίμεναν ὅλοι μαζὶ στὸ Ὑπερῶο, γιὰ νὰ Σὲ προσκυνήσουν Ἀναστημένον καὶ νὰ θεραπευτοῦν ἀπὸ τὴ χαρά καὶ τὴ δύναμη τῆς Ἀναστάσεώς Σου!

«Κ.Π.»