Αλβανός με ντοκτορά... ψάχνει

Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ Φωτ.: ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΙΑΤΣΗΣ

Καλώς ήρθατε στη χώρα της αδιατάρακτης εθνικής ομοιογένειας! Ο ένας είναι καθηγητής αλλά δεν του επιτρέπεται να διδάξει, και ο άλλος νομικός που δεν μπορεί να ασκήσει τη δικηγορία.

Ντένις Βούκα (πάνω): «Για εμάς, τα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεταναστών, αυτό το νομοσχέδιο είναι τα πάντα». Νταριέλ Σίνα (κάτω): «Δεν έχω κανένα επαγγελματικό δικαίωμα στην Ελλάδα, τη χώρα που σπούδασα». Μπορεί και οι δύο να είναι αριστούχοι απόφοιτοι ελληνικών ΑΕΙ με μεταπτυχιακούς τίτλους, έχουν όμως ένα σοβαρό «μειονέκτημα»: Είναι παιδιά μεταναστών και χωρίς την ελληνική ιθαγένεια, οι τίτλοι των σπουδών τους στη χώρα μας είναι «χρήσιμοι» μόνο για κάδρα στους τοίχους των σπιτιών τους.

Αλβανικής καταγωγής και οι δύο, απέκτησαν ελληνική παιδεία, αλλά δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες! Ο ένας υποχρεώθηκε να φύγει από την Ελλάδα και ο άλλος περιμένει να γίνει νόμος του κράτους το νομοσχέδιο για την πολιτογράφηση των μεταναστών.

Μεταπτυχιακές σπουδές

Ο 30χρονος Νταριέλ Σίνα είναι απόφοιτος της Νομικής Αθηνών. Στην ίδια σχολή έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, αμέσως μετά συμμετείχε σε πρόγραμμα «Εράσμους» στη Γερμανία και φέτος ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Δημόσιο Δίκαιο.

Μέχρι πριν από δύο μήνες πηγαινοερχόταν Αθήνα-Τίρανα. Τώρα εγκαταστάθηκε στην Αλβανία. Διδάσκει στη Νομική Σχολή Τιράνων ως λέκτορας καθηγητής. «Είναι για μένα μία λαμπρή σταδιοδρομία σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου δεν είχα το δικαίωμα εγγραφής στο δικηγορικό σύλλογο και ως εκ τούτου επαγγελματικά δικαιώματα».

Οταν ο Ντένις Βούκα αποφοίτησε με άριστα από το παιδαγωγικό της Φιλοσοφικής Σχολής, δεν ήξερε τι τον περίμενε: «Ισως θα έπρεπε να το είχα ψάξει περισσότερο. Ημουν αφελής. Γνώριζα ότι χωρίς την ελληνική ιθαγένεια δεν μπορούσα να πάω στην αστυνομία, σε στρατιωτικές σχολές και να διδάξω σε δημόσιο σχολείο. Αλλά δεν πίστευα ότι θα πάω στη Φιλοσοφική Σχολή, σε ένα κατεξοχήν φιλελεύθερο πεδίο επιστημών, το οποίο δεν διακρίνει τους ανθρώπους σε όμοιους και ανόμοιους, σε ανώτερους και κατώτερους και στη συνέχεια δεν θα μπορούσα να εργαστώ με τη μόνη δικαιολογία ότι είμαι ξένος. Δεν το φανταζόμουν».

Η ψυχρολουσία ήρθε με την επίδοση των πρώτων βιογραφικών σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια: «Φιλόλογος και Αλβανός; μου είπε κάποιος. Υπήρξαν βέβαια άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι, που ενδιαφέρθηκαν όταν είδαν τους βαθμούς μου. Κάποιος δήλωσε ενδιαφέρον και μου είπε να πάω να πάρω άδεια διδασκαλίας. Πήγα ανυποψίαστος στο γραφείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής μου και ο κόσμος γύρισε ανάποδα. Δεν ήταν μόνο που έμαθα τα άσχημα νέα, αλλά και η στάση τους δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Εφόσον τελειώνει η άδεια παραμονής σου, να φύγεις, να πας στη χώρα σου»....................................

Από την "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"