Μια πίστη σαν του Βαρτιμαίου

Μερικοί παραπονούνται ότι, παρόλο που επιθυμούν να προσευχηθούν, δεν ξέρουν τι να κάνουν και τι να πουν την ώρα της προσευχής.

Στην παράδοση της Εκκλησίας υπάρχουν διάφορα κινήματα πνευματικότητας µε τεχνικές και βοηθήματα για όσους επιδιώκουν να πλουτίσουν το διάλογό τους µε το Θεό.

Ένα επεισόδιο, όπως το παρουσιάζει κάποιος συγγραφέας σε μια περικοπή του ευαγγελίου του, μπορεί να επιτρέψει ένα ξεκίνημα ανάγνωσης, μελέτης και προσωπικής εμβάθυνσης.

Δεν νοείται πνευματική ζωή δίχως την προσέγγιση του Ευαγγελίου.

Ο Λόγος του Θεού τροφοδοτεί, στην κυριολεξία, συλλογικά και προσωπικά, τη χριστιανική µας ζωή!

Διδάσκαλε να δω!

Έρχονται στην Ιεριχώ. Καθώς ο Ιησούς, οι μαθητές του και πολύς κόσμος έβγαιναν από την πόλη, ένας τυφλός, ο Βαρτιμαίος, γιος του Τιμαίου, καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε ότι αυτός που περνάει είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά: "Υιέ του Δαβίδ, Ιησού, σπλαχνίσου µε!" Πολλοί τον µάλωναν για να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόµα πιο πολύ: "Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου µε!". Τότε ο Ιησούς στάθηκε και είπε; "Φωνάξτε τον", Φωνάζουν τον τυφλό και του λένε; "Θάρρος, σήκω, σε φωνάζει". Εκείνος πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω κι ήρθε κοντά στον Ιησού. "Τι θέλεις να σου κάνω;" τον ρώτησε ο Ιησούς. Ο τυφλός του αποκρίθηκε: "Διδάσκαλε, θέλω να αποκτήσω το φως µου". Ο Ιησούς του λέει: "Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε". Ο τυφλός αμέσως απέκτησε το φως του κι ακολουθούσε τον Ιησού στην πορεία του.

Μάρκος 10.46·52

Περνώντας μέσα από την Ιεριχώ

Η Ιεριχώ είναι μια από τις αρχαιότερες κατοικημένες πόλεις του κόσμου. Βρίσκεται στην Ιορδανία και σήμερα είναι υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής. Ο Ιησούς και οι μαθητές του στο δρόμο προς την Ιερουσαλήμ περνούν απ' αυτή την πόλη. Το ευαγγέλιο του Μάρκου παραδόξως αναφέρει: "έρχονται στην Ιεριχώ". Και αμέσως κατόπιν: "έβγαιναν", σαν να µην είχε συμβεί τίποτα το αξιόλογο στο κέντρο της πόλης. Είναι στην περιφέρειά της, που συμβαίνουν πολλά. Μπορώ, για λίγο, να θυμηθώ μερικές πόλεις τις οποίες αναγνωρίζω και που διέσχισα δίχως να σταματήσω. Ξαναβλέπω αυτούς τους τόπους, τους δρόμους, το περιβάλλον µε τους χαρακτηριστικούς ήχους τους, όλους τους κατοίκους να διασταυρώνονται αφηρημένα, χωρίς να δίνουν καμιά σημασία. Και όµως είναι μάρτυρες ενός Θεού που περνάει από τις πόλεις αυτές χωρίς να τον αντιληφθούν.

Όντας μέσα στην νύχτα

Μπαίνω στη θέση του Βαρτιμαίου. Όταν μπορώ κάθομαι, αν µου είναι δυνατόν, κατάχαμα. Βρίσκω μια γωνιά ενός δρόμου µε πυκνή κυκλοφορία. Κλείνω τα µάτια. Νυχτώνει και για µένα. Έτσι μπαίνω στο περιθώριο όσων κινούνται και είναι ορατοί. Εξαφανίζομαι στα µάτια του κόσμου, όντας τόσο παραμερισμένος στη γωνιά µου. Μένω ακίνητος και, αν θέλω, - τείνω το χέρι μέσα στο σκοτάδι - για να ζητιανέψω. Περιμένω ένα Θεό που θα περάσει από κοντά µου χωρίς εγώ να μπορώ να τον δω.

Ακούω και φωνάζω

Μαζί µε το Βαρτιμαίο αφήνω να ανοίξουν τ' αυτιά µου και να λυθεί η γλώσσα µου. Τυφλός; Ναι, µα δεν είναι κουφός. Ο Βαρτιμαίος ακούει και μαθαίνει ότι ο Ιησούς βγαίνει από την Ιεριχώ μαζί µε έ-να πλήθος και περνάει όχι μακριά απ' αυτόν. Τυφλός; Ναι, αλλά όχι μουγγός. Φωνάζει πολλές φορές και κάθε φορά ό-λο και πιο δυνατά. Ο γιος του Τιμαίου απευθύνεται στον γιο του Δαβίδ. Με τη σειρά µου, ατενίζοντας τη σκηνή, ακούω τι είδους θόρυβος σηκώνεται από το πλήθος που περνάει. Ως γιος ή κόρη μπροστά στο Θεό, ποια κραυγή θα τολµήσω να απευθύνω στον Κύριο; ... Ακούω και φωνάζω στο Θεό που περνάει!

Μεταστρέφομαι όπως το πλήθος

Σήμερα βρίσκομαι κι εγώ ανάμεσα στο πλήθος. Κολυμπάω µε άλλους πολλούς! Το πλήθος είναι πανταχού παρόν στο Ευαγγέλιο. Εδώ το πλήθος είναι µε τον Ιησού και τους μαθητές του ενώ βγαίνουν από την Ιεριχώ και πορεύονται προς την Ιερουσαλήμ. Όπως σε κάθε πλήθος, οι συμπεριφορές αλλάζουν, με-ταβάλλονται τάχιστα. Εδώ, στην αρχή αποπαίρνουν το Βαρτιμαίο: "Πείτε να σωπάσει αυτός ο ζητιάνος. Τι θράσος να καλεί έτσι τον Ιησού;". Αργότερα, μεταστρέφεται η στάση του πλήθους. Ο τοίχος γίνεται γέφυρα διευκολύνοντας τη σχέση ανάμεσα στον Ιησού και το Βαρτιμαίο: "Φωνάξτε τον", και ανάμεσα στο Βαρτιμαίο και τον Ιησού: "Θάρρος, σήκω σε φωνάζει". Κι εγώ, πότε είμαι αλληλέγγυος µε το πλήθος που θέλει να επι-βάλει τη σιωπή; Ή πότε ενώνομαι µε το πλήθος που ενθαρρύνει την εμπιστοσύνη ανάμεσα σε ανθρώπους καθιστούς και όρθιους, υγιείς και ασθενείς .. Κοι-νωνία µε το Θεό που περνάει ανάμεσα σ' όλους τους ανθρώπους.

Πετάει τα ρούχα, τινάζεται επάνω και τρέχει

Μπορώ άνετα να προσευχηθώ σήμερα. Να επαναλάβω τις κινήσεις του Βαρτιμαίου (συμπεριφέρεται σαν να βλέπει!). Αυτό µε βοηθάει να αντιληφθώ πιο συγκεκριμένα ό,τι δημιουργεί η πίστη μέσα σε μια ανθρωπότητα που αφήνεται να αρπαχτεί απ' αυτήν: - εγκαταλείπει ό,τι κατέχει (ο Βαρτιμαίος πετάει το πανωφόρι του, το μοναδικό αγαθό των φτωχών!), - τινάζεται όρθιος από χαρά και -να τρέχει, όντας τυφλός, προς εκείνον που συνάντησε! Ξέσπασμα χαράς προς το Θεό όταν περνάει ανάμεσά µας.

Απάντηση στην ερώτηση

Πρέπει να διαθέσω χρόνο για να απαντήσω σε μια ερώτηση. Δεν πρόκειται για μια ερώτηση παγίδα (ο Ιησούς ποτέ δεν κάνει τέτοιες ερωτήσεις, σε αντίθεση µε τους Φαρισαίους). Ούτε για μια πολύπλοκη ερώτηση (ο Θεός αποκαλύμεται όχι στους σοφούς αλλά στους απλούς και ο Ιησούς χαίρεται γι' αυτούς κατά την προσευχή του!). Ούτε για μια ερώτηση της οποίας ο Ιησούς γνωρίζει ήδη την απάντηση ... "Τι θέλεις να σου κάνω;" Ένα απλό ερώτημα του Θεού ο οποίος θέλει να περάσει από τη ζωή µου.

Τυφλέ, η πίστη σου θα σε σώσει

Η περικοπή του ευαγγελίου έχει κάτι το απολαυστικό: - η αφήγηση είναι εμπλουτισμένη µε ζωηρές εικόνες, - οι άνθρωποι του επεισοδίου είναι ζωντανές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, - τα γεγονότα πλούσια και µε αιφνιδιασμούς. Και στο τέλος; Μια συνήθης απάντηση του Ιησού μετά από κάθε θεραπεία: 'Ή πίστη σου σε έσωσε". Απάντηση που προβληματίζει Δεν είναι λοιπόν ο Θεός που σώζει; Ασφαλώς, ναι Ο Θεός περνάει μέσα από τη ζωή µας για να µας σώσει Χωρίς τη δική µας εμπιστοσύνη όμως, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ας αφήσουμε το Βαρτιμαίο να μας μάθει την εμπιστοσύνη προς τον Ιησού. Συχνά εμείς οι άνθρωποι παραιτούμαστε εύκολα µπρος στην εμπιστοσύνη. Μπορεί όμως να αναθαρρέψουμε αργότερα. Η εμπιστοσύνη γίνεται συχνά ένας αγώνας για να μείνουμε στη σκιά και το σκοτάδι της πίστης. Όμως χάρη στο γιο του Τιμαίου γνωρίζουμε ότι η νύχτα δεν αποτελεί την τελευταία λέξη. Ο Κύριος περνάει Πίστη του Βαρτιμαίου!

"Vers Dimanche", αρ. 48 Μετάφρ. Ν.Κ. - Επιµέλεια π. Γ.Μ.