Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

«ΕΙΣ ΕΡΓΟΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ» Η Ι. ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ - Παναγιώτη Θ. Παπαθεοδώρου

Παναγιώτη Θ. Παπαθεοδώρου
θεολόγου-πρ. Δ/ντῆ Β/θμιαςκπ/σης


 Η Ι. ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
 «ΕΙΣ  ΕΡΓΟΝ  ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ»


ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ
ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
ΑΙΓΙΟ  2011

Στον Πρόλογο του βιβλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος γράφει: 
"Στήν κκλησιαστική γλώσσα αθόρμητη, συνεχής καί χωρίς διοτέλεια προσφορά πηρεσιν στό συνάνθρωπο νομάζεται διακονία. Δέν εναι τυχαία νομασία. Καθιερώθηκε πό τόν διο τόν δρυτή τς κκλησίας καί νταποκρίνεται στή βαθύτερη οσία της. παγορεύεται πό τήν γάπη στό Θεό, τήν πίστη στό μήνυμα τς διδασκαλίας το Χριστο καί πό τό σεβασμό στό συνάνθρωπο. πρτος πηρέτης στήν κκλησία εναι ησος Χριστός. πό τό σπήλαιο τς Βηθλεέμ μέχρι τήν νάστασή Του, λη πίγεια ζωή Του, ὑπῆρξε μιά διαρκής διακονία καί θυσία γιά τούς νθρώπους. τσι, πως σέ λα, Κύριος γινε πόδειγμα Διακόνου (Ματθ. 20,25-28).
κολουθώντας πιστά τό παράδειγμα κείνου ο νά τούς αἰῶνες μαθητές του «ταξαν αυτούς ες διακονίαν τος γίοις» (1 Κορ. 16,15). διακονία ατή λλοτε χει τή μορφή το εαγγελικο κηρύγματος καί λλοτε τς κοινωνικς προσφορς. « διακονία το λόγου», « διακονία τν τραπεζν», εραποστολή κλπ. χουν τό θυσιαστικό χαρακτήρα τς ν Χριστ προσφορς καί ποτελον πό τά πρτα βήματα τς κκλησίας τή μαρτυρία τς φαρμογς το Εαγγελίου.
 Στό ργο τς διακονίας εναι ταγμένες καί ο ερές μονές. διακονική ποστολή τους ποτελε κριτήριο τς γνησιότητάς τους. Ο μοναχοί εναι ο μάρτυρες τς πίστεως πού πηρετον τόν κόσμο. κοινωνική δράση τν μοναχν δέν περιορίζεται μόνο στήν σκηση τς φιλανθρωπίας, λλ’ γκαλιάζει λα τά προβλήματα τν νθρώπων. προφητικός καί χαριτωμένος λόγος τους, διαποτισμένος πό τό πνεμα το Θεο, πέφτει «ς δρόσος ερμών» στίς ψυχές τν δελφν πού ζονε στόν κόσμο. γάπη τους γιά τή σωτηρία τν νθρώπων τούς κάνει πολλές φορές νά φήνουν τήν συχία τους καί νά τρέχουν σέ μακρινές περιοχές, γιά νά διδάξουν, νά ργανώσουν σχολές, νά πανδρώσουν πισκοπές, νά ποιμάνουν τό λαό το Θεο. μοναχισμός πρόσφερε πολλές πηρεσίες τόσο στήν ρθόδοξη κκλησία σο καί στό θνος, διαίτερα σέ στιγμές κρίσιμες. σημερινός νθρωπος πού δυσκολεύεται νά δώσει στόν λλο κάτι πό τόν αυτό του, παρότι γνωρίζει πώς μόνο δίνοντας μπορε νά πάρει, μφισβητε τήν προσφορά το μοναχισμο. Στόν κόσμο τς διοτέλειας καί τς ρπακτικότητας, πού «ο πάντες τά αυτν ζητοῦσι» (Φιλιπ. 2,21), διακονία μοιάζει ξένη. Παρ’ λα ατά κκλησία χει ντολή πό τόν δρυτή της νά διακονε τόν κόσμο θόρυβα καί μεταμορφωτικά.
ἐκλεκτός φίλος καί δόκιμος συγγραφέας κ. Παναγιώτης Παπαθεοδώρου, θεολόγος, ρευνώντας τίς πηγές πού ναφέρονται στήν Ἱ Μονή τν Ταξιαρχν Αγιαλείας γνώρισε πολλές πτυχές τς πνευματικῆς καί κοινωνικῆς διακονίας της. ποικιλία τς προσφορς της στόν κόσμο πό νθρώπους πλοϊκούς, λλά καί πό σπουδαίους θεολόγους καί δόκιμους συγγραφες, κατά τή μακραίωνη πορεία της, ποτελε διάψευστη μαρτυρία γιά τήν νθιση τς πνευματικς της ζως. Ατά, λοιπόν, πού βρκε στήν ρευνά του γιά τή διακονία τς Ἱ Μονς, θεώρησε ποχρέωσή του νά τά καταθέσει γραπτς γιά νά τά γνωρίσουν οἱ προσκυνητές της οἱ ὁποῖοι πληθαίνουν, καθώς Ἱ Μονή δίνει τό παρόν στό σύγχρονο κόσμο χάρις στό μείωτο νδιαφέρον λων μας καί στίς προσπάθειες το γουμένου της Ἀρχιμ. π. Καλλινίκου Πουλῆ καί τς συνοδείας του.
ργασία ατή, συνέχεια καί συμπλήρωση προηγούμενης, πού συνέγραψε μέ τό φιλόλογο καί κοινό φίλο κ. Παναγ. Πανίτσα καί ποία ναφέρεται στήν στορία τς Μονς, χει ς σκοπό νά καταστήσει γνωστή στό λαό το Θεο τή διαχρονική διακονία τς στορικς Ἱ Μονς τν Ταξιαρχν Αγιαλείας, μάλιστα σέ καιρούς συγχύσεως, λλοτριώσεως καί μφισβητήσεως τν πάντων. Εχαριστ θερμά τό φίλο συγγραφέα γιά τό συνεχιζόμενο νδιαφέρον του γιά τήν Ἱ. Μονήν τν Ταξιαρχν καί εχομαι στόν διο καί στούς ναγνστες το βιβλίου ατο νά χουν τήν προστασία τν ἁγίων γγέλων καί τήν ελογία το κτήτορος τς παλαιφάτου Ἱ. Μονς ἁγίου Λεοντίου."  

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας Αρχιμανδρίτης π. Καλλίνικος Πουλής αναφέρει στο ευχαριστήριο:
"Ὁ Ἡγούμενος καί οἱ ἀδελφοί τῆς γεραρᾶς μονῆς τῶν Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσουμε ἐκ βάθους καρδίας τόν κ. Παναγιώτη Παπαθεοδώρου, Θεολόγο, γιά τή συγγραφή τοῦ παρόντος πονήματος, καθώς καί γιά τή δωρεάν παραχώρηση στή Μονή μας τῶν πνευματικῶν δικαιωμάτων του.
Μᾶς συγκινεῖ ὅλως ἰδιαιτέρως ἡ ἐνασχόλησή του, ἐπί πολλά ἔτη, μέ τήν ἱστορία τῆς μονῆς μας καί τήν προσφορά της στόν κόσμο καί τήν πατρίδα. Ἡ προβολή ἐκ μέρους του τῆς διαχρονικῆς προσφορᾶς τῆς μονῆς, τόσο μέ τόν ἔντυπο, ὅσο καί μέ τόν ἠλεκτρονικό τύπο, μᾶς δίδει δύναμη για συνέχιση τῆς ἀποστολῆς μας, ἀλλά καί μᾶς δημιουργεῖ αὐξημένες ὑποχρεώσεις ἀπέναντι στό λαό τοῦ Θεοῦ, πού προσέρχεται στό μοναστήρι μας, νά προσκυνήσει τά ἱερά λείψανα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, πού φυλάσσονται σ’ αὐτόν τόν ἱερό τόπο, νά θαυμάσει τούς πνευματικούς του θησαυρούς καί νά ἀντικρύσει τά μεγάλης ἀξίας κειμήλιά του."   

Ο  συγγραφέας κ. Παναγιώτης Παπαθεοδώρου στην εισαγωγή του γράφει: 
"Ὁ μοναχισμός εἶναι ἕνας δυναμικός καί πολυσήμαντος θεσμός τῆς Ἐκκλησίας. Ἀναπτύχθηκε στούς κόλπους της καί ἐπηρέασε βαθιά τήν ἱστορική πορεία της καί τήν ἀποστολή της στόν κόσμο. Ἔγινε ἡ προφυλακή της. Οἱ μοναχοί, μακριά ἀπό τήν τύρβη, τήν ἀγορά καί τή σύγχυση, κυριευμένοι ἀπό ἀγάπη στόν πλησίον, προσεύχονται ἀδιάκοπα στό «ταμεῖον» τους γιά τή σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Θυμοῦνται τή μοναξιά τοῦ κόσμου καί ἑκούσια ἀγρυπνοῦν γι’ αὐτόν. Ἔτσι, ἡ μοναξιά ἡ δική τους γίνεται δημιουργική.
Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι στό διάβα τῶν αἰώνων τά μοναστήρια ἔγιναν κέντρα ἀκτινοβολίας, φυτώρια χριστιανικῆς ζωῆς καί εὐλάβειας, κέντρα καλλιέργειας τῶν θεολογικῶν γραμμάτων, ἐργαστήρια ἄσκησης καί πνευματικῆς ζωῆς, σταθμοί ἀνεφοδιασμοῦ ὄχι μόνο γιά τούς ἁπλοϊκούς πιστούς πού ζοῦν μέσα στόν κόσμο, ἀλλά καί γιά πολλούς πατέρες καί ποιμενάρχες τῆς Ἐκκλησίας πού ἀναδείχτηκαν πρωταγωνιστές τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Τά Μοναστήρια μας ἔγιναν κέντρα μαθήσεως καί ἔρευνας καί, ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει ὁἐθνικός μας ἱστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος, ὑπῆρξαν «τά σφαλέστερα καταγώγια (=κέντρα ) τν γραμμάτων, τν τεχνν καί τν πιστημν».[1]
Ἕνα τέτοιο πνευματικό κέντρο στήν περιοχή μας εἶναι καί ἡ Ἱ. Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας. Γιά τόν ἱδρυτή της καί τήν ἱστορία της ἔχουμε κάνει λόγο σέ ἄλλο μας βιβλίο.[2] Τώρα ἡ προσπάθειά μας ἐπικεντρώνεται στήν παρουσίαση τῆς διαχρονικῆς προσφορᾶς τῆς μονῆς στόν κόσμο, ἡὁποία εἶναι ποικίλη καί ἔχει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον.
Τό μοναστήρι αὐτό ἐπάνδρωσε μέ φωτισμένους ποιμενάρχες πολλές Μητροπόλεις τῆς πατρίδας μας, ἀνέδειξε ἐπιφανεῖς μοναχούς, πού ὑπηρέτησαν πολύπλευρα τήν Ἐκκλησία καί τά γράμματα, ἵδρυσε καί συντήρησε γιά μιά ἑκατονταετία περίπου ἑλληνικό σχολεῖο, ἔφτιαξε καί διατηρεῖ πλουσιότατη βιβλιοθήκη, κρατάει στούς κόλπους του πολύτιμους πνευματικούς θησαυρούς. Ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα, πού συνθέτουν ἀνάγλυφα τήν εἰκόνα τῆς προσφορᾶς τῆς γεραρᾶς Ἱ. Μονῆς τῶν Ταξιαρχῶν στό λαό τοῦ Θεοῦ, παρουσιάζουμε ἀναλυτικά στό βιβλίο μας αὐτό. Ἡ ἔκδοσή του πραγματοποιεῖται μέ τήν εὐλογία τοῦ δραστήριου ποιμενάρχη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ.κ. Ἀμβροσίου, στόν ὁποῖο ὑπάγεται ἡ μονή καί μέ τήν οἰκονομική στήριξη τοῦ Ἡγουμενοσυμβουλίου τοῦ μοναστηριοῦ.
Εὐχαριστῶ τό Σεβασμιώτατο καί ἀπό τή θέση αὐτή, καθώς καί τόν ἀρχιμανδρίτη π. Καλλίνικο Πουλῆ, ἡγούμενο τῆς μονῆς, γιατί περιέβαλαν μέ ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον καί τή μελέτη μας αὐτή. Ἡἐνέργειά τους ἀποτελεῖ ἕνα ἀκόμη δεῖγμα τῆς συνεχιζόμενης φροντίδας τους γιά τό ἱστορικό αὐτό μοναστήρι. Ἡ παραχώρηση ἀπό τήν πλευρά μου τῶν συγγραφικῶν δικαιωμάτων μου στήν Ἱ Μονή Ταξιαρχῶν εἶναι ἐκδήλωση τοῦ σεβασμοῦ μου, τῆς τιμῆς καί τῆς ἀγάπης μου σ’ αὐτή καί στούς ἀνθρώπους της πού τή διακονοῦν, ὁρισμένους ἀπό τούς ὁποίους γνώρισα στά πρῶτα βήματα τῆς ἐκπαιδευτικῆς μου σταδιοδρομίας.
Εὐχαριστίες ἀκόμη ὀφείλω στό φίλο καί συνάδελφο Χρῆστο Τσούβαλη, γιά τό χρόνο πού διέθεσε νά διορθώσει στόν ὑπολογιστή τό κείμενο, τό γραμμένο στό πολυτονικό σύστημα.Ἐπίσης εὐχαριστῶ τό φίλο Γιῶργο Μαρκάκη, Δ/ντή πολυθέσιου Δ.Σ. καί Τάσο Κωστόπουλο, ὑπεύθυνο τῶν ἐκδόσεων ΤΑΩΣ,  γιά τή συμβολή τους στήν καλαίσθητη ἐμφάνιση τοῦ βιβλίου μέ τίς φωτογραφίες πού τράβηξαν στούς διάφορους χώρους τοῦ Μοναστηριοῦ. Τέλος εὐχαριστῶ τό δημοσιογράφο κ. Μιχάλη Μπέσκο, γιά τήν παραχώρηση φωτογραφικοῦ ὑλικοῦ, πού καταχωρίζεται στό βιβλίο."  
Παναγιώτης Θ. Παπαθεοδώρου

[1] Κων. Παπαρρηγοπούλου, στορία το λληνικο θνους, κδ. Κωνσταντινίδη, ν θήναις 1886, τόμ. 3ος σελ. 371.
[2] βλ. Παν. Πανίτσα-Παν. Παπαθεοδώρου, Ὁ  ὅσιος Λεόντιος καί ἡ Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας, ἔκδ. Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας, Γ΄ ἔκδοση, Πάτρα 1993

2 σχόλια:

Αναστάσιος είπε...

Ο κ. Παναγιώτης Παπαθεοδώρου δεν μας διδάσκει μόνο με τα βιβλία του, αλλά περισσότερο με το ΗΘΟΣ του ως Θεολόγου και πνευματικού ανθρώπου. Τον γνωρίζω από μικρό παιδί. Είχα την εκλεκτή σύζυγό του νηπιαγωγό, και τον ενθυμούμε που ερχόταν να την πάρει από το σχολείο τα μεσημέρια.
Στα χρόνια της διακονίας μου ως υπαλλήλου στο βιβλιοπωλείο τον γνώρισα καλύτερα και εκτίμησα τον υπέροχο χαρακτήρα του διότι προσπαθούσε στην ζωή του να βιώνει τον λόγο του Ευαγγελίου και τις διδαχές των Πατέρων.
Πολλάκις τον ενθυμούμε -παλαιοτέρα- να κηρύττει τον Θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου επί μακαριστού π. Παύλου Χριστοδουλή.
Το βιβλίο του αυτό είναι ότι το καλύτερο θα μπορούσε να γραφεί για την ιστορική Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας, και όπως ο ίδιος αναφέρει στο τέλος: «εἶναι ξεχείλισμα θαυμασμοῦ καί ἔκφραση σεβασμοῦ καί ἀγάπης πρός τήν παλαίφατη μονή τῶν Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας καί στούς ἐπώνυμους ἡ λιγότερο γνωστούς μοναχούς της, πού ἔκαμαν μέ τούς ἀγῶνες τους, τή μαρτυρία τους καί τή διακονία τους τήν ἔρημο νά «ὑδροφορήσει» καί νά ξεδιψάσει τίς καταπονημένες ψυχές τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό καῦμα τῆς ἄγνοιας, τῆς ἀδιαφορίας καί τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ. Θά ἐκπληρώσει τό σκοπό του ἄν, μέ τήν προβολή τοῦ ἔργου τους, κεντρίσει τό ἐνδιαφέρον τῶν εἰδικῶν γιά περαιτέρω ἔρευνα, προκαλέσει τήν ἐπιθυμία τῶν προσκυνητῶν νά γνωρίσουν ἀπό κοντά τό μοναστήρι τῶν Ταξιαρχῶν καί τούς πνευματικούς θησαυρούς του καί τέλος, ἄν ἐνισχύσει τήν ἀπόφαση νέων μοναχῶν, νά συνεχίσουν τήν πλούσια παράδοση τοῦ μοναστηριοῦ αὐτοῦ.»
Είθε ο Κύριος, να δίνει δύναμη και φωτισμό, στον εκλεκτό εργάτη του Ευαγγελίου Του, τον κ. Παναγιώτη Παπαθεοδώρου, για να συνεχίζει να μας προσφέρει.

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλη μορφή ο κ Παπαθεοδώρου. Ως παιδαγωγός ήταν άριστος. Τον είχα καθηγητή ξεχώριζε.
Σπύρος