Πρελούδιο
Ήξερες να διαλέγεις
Απ’ όλα όσα λαμπερά σού έδειξα
μες στο σαλόνι
αραδιασμένα τακτικά
Τα γυαλικά του νου μου
Της καρδιάς μου τις μικρές φιγούρες πορσελάνης
Του κάλλους μου το μέταλλο
Τίποτες δεν εδιάλεξες να λάβεις.
Κράτησες μόνο ένα μικρό κομμάτι σίδερο στο χέρι
Ξέροντας ότι έτσι όλα τα χες πια δικά σου.
Του έρωτά μου επήρες το κλειδί.
Ζήνων
7 σχόλια:
Θυμίζει ποιήματα του Σ.Καββαδά.
Επίκαιρο κατά την δυτική-κοσμική αντίληψη της σημερινής εορτής.
Υπέροχο ως απόδοση.
Δεν διαβλέπω αισιοδοξία.
Κάτι πιο χαρούμενο ίσως??..
Ύμνος στο χαρακίρι είναι αυτό το ποίημα...paki :3
Υπέροχο. Επίκαιρο και πραγματικό. Εξαιρετικές οι εικόνες που προβάλει. Είναι μικροί πίνακες ζωγραφικής
Ο Ζήνων πάντα τρυφερός.
Αυτό το κλειδί όταν στο παίρνουν είναι η κάθε σου στιγμή γεμάτη από απερίγραπτη χαρά.
Πόσο θάθελα να μου το πέρναν και μένα.
Το Πρελούδιο είναι η εισαγωγή. Θέλω να μπεις στο κυρίως θέμα. Με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.
Εδώ και τρία χρόνια μου το πείρε το κλειδί πρόσωπο αγαπημένο ως σήμερα. Και αναμένω…. Χωρίς αποτέλεσμα.
Φίλε τα έγραψες υπέροχα. Τώρα σε διάβασα και σε συγχαίρω.
Δημοσίευση σχολίου