Ἡ μοναδικότητα τοῦ εὐαγγελίου - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ´Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Ἡ μοναδικότητα τοῦ εὐαγγελίου

 « Πιστός ὁ λόγος» (Τίτ. γ´8)

˜˜˜˜˜˜˜˜

« Πιστός ὁ λόγος»

        Ἡ σημερινή Κυριακή εἶναι ἀφιερωμένη στήν μνήμη τῶν 350 θεοφόρων Πατέρων, πού συνεκρότητσαν τήν Ζ´Οἰκουμενική Σύνοδο. Ἡ Σύνοδος αὐτή συνῆλθε στήν Νίκαια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τό 787 μ.Χ. καί καταδίκασε τήν φοβερή αἵρεση τῶν εἰκονομάχων.  Ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τίς μεγάλες αὐτές μορφές, ὅπως τιμᾶ καί ὅλους τούς Πατέρες ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Σ᾽αὐτό τόν πανηγυρικό ἑορτασμό συμμετέχουμε κάθε χρόνο καί ὅλοι οἱ πιστοί ψάλλοντας μέ ἱερή συγκίνηση τούς ὑπέροχους ὕμνους πού ἅγιοι ὑμνογράφοι συνέθεσαν πρός τιμήν τῶν πατέρων μας.

        Πρός τιμήν τους μάλιστα διαβάζεται ὡς ἀποστολικό ἀνάγνωσμα κατά τήν Θεία Λειτουρ-γία τό τέλος τῆς πρός Τίτον ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Οἱ στίχοι του ὑπογραμμίζουν μεγάλες ἀλήθειες. Ἀλήθειες γιά τίς ὁποῖες οἱ Πατέρες ἀγωνίσθηκαν ἡρωϊκά. Ὡρισμένοι μάλιστα ἔδωσαν καί τό αἷμα τους γι᾽αὐτές. Μιά τέτοια ἀλήθεια ὑπογραμμίζει καί ἡ φράση «πιστός ὁ λόγος». Μέ τίς λέξεις αὐτές ὁ Ἀπόστολος τονίζει τήν μοναδικότηττα τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος. Τονίζει ὅτι τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἀλήθεια ἀνόθευτη, τήν ὁποία ἀξίζει νά ἀποδεχθεῖ ὁ καθένας χωρίς ἴχνος ἐπιφύλαξης. Πῶς φαίνεται ὅμως ἡ μοναδικότητα αὐτή καί τί σημασία ἔχει γιά μᾶς;

****

        « Πιστός ὁ λόγος»

        Ὁ ἄνθρωπος ὡς λογικό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ μετά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων ἀντι-μετώπισε πληθώρα προβλημάτων. Ἡ διακοπή τῆς ἐπικοινωνίας του μέ τόν Θεόν εἶχε σάν συνέπεια τόν σκοτισμό τῆς διάνοιας καί τῆς ψυχῆς του. Στά προβλήματα καί τίς ἀνησυχίες του ἔδωσαν κάποιες ἀπαντήσεις, διετύπωσαν κάποιες ἀλήθειες οἱ πρό Χριστοῦ φιλόσοφοι, καθοδηγούμενοι ἀπό τόν «σπερματικό λόγο», τήν πρωταρχική συνοπτική ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στίς ἀνθρώπινες ψυχές σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰουστῖνο τόν φιλόσοφο καί μάρτυρα.

        Περισσότερο φῶς ἔρριξαν στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Οἱ ξεχωριστές αὐτές προσωπικότητες τῆς παγκόσμιας ἀνθρώπινης ἱστορίας, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου «ἐλάλησαν φερόμενοι ὑπό Πνεύματος Ἁγίου» (Β´Πέτρ. α´21).  Ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ οἱ Προφῆτες πού ἐμπνέονταν καί καθοδηγοῦνταν ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα ἀξιώθηκαν νά εἰποῦν προφητεῖες καί διδασκαλίες πού φώτιζαν τόν δρόμο τῶν ἀνθρώπων. Ἔδιναν κατευθύνσεις στή ζωή καί τήν πορεία τοῦ ἐκλεκτοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

        Παρά ταῦτα ὅμως καί αὐτός ὁ Ἰσραηλιτικός λαός πού πίστευε στόν ἕνα ἀληθινό Θεό, ζοῦσε μέσα σέ σκιές. Τό πλήρωμα τῆς ἀλήθειας προσφέρθηκε στόν κόσμο μόνο ἀπό τόν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν. Ἐκεῖνος μᾶς ἔφερε στήν γῆ καί μᾶς μετέδωκε αὐθεντικά «ὅ ἑώρακε καί ἤκουσε παρά τοῦ πατρός» (Ἰω. γ´32). Μᾶς μετέδωκε ἐκεῖνο πού μόνο αὐτός ἔχει δεῖ καί ἔχει ἀκούσει ἀπό τόν ἐπουράνιο Πατέρα του λόγῳ τῆς σχέσης του μέ αὐτόν. Ἐκεῖνος μᾶς ἔδειξε τόν δρόμο πρός τόν οὐρανό καί χάρισε στούς ἀνθρώπους τό «φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. η´12). Ἐκεῖνος ἐβεβαίωσεν ὅτι ὁ Θεός εἶναι πνεῦμα, γι᾽αὐτό καί δέν περιορίζεται σέ τόπους. Κι ἐκεῖνοι πού τόν λατρεύουν πρέπει νά τόν προσκυνοῦν μέ τίς ἐσωτερικές τους πνευματικές δυνάμεις, μέ ἀφοσίωση τῆς καρδιᾶς καί τοῦ νοῦ, ἀλλά καί μέ ἀληθινή ἐπί-γνωση τοῦ Θεοῦ καί τῆς λατρείας πού τοῦ ἁρμόζει» (Ἰω. δ´24).

        Ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς ὑπέδειξε τίς πιό ψη-λές καί πιό καθαρές κορυφές τῆς ἀρετῆς. Ἐκεῖνος φανέρωσε τό μυστικό τῆς εὐτυχίας τοῦ ἀνθρώ-που ὅταν ἐμακάρισε τούς «πραεῖς», τούς ἐλεή-μονες, τούς «καθαρούς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. ε´5-9). Ἐκεῖνος, ὁ Υἱός τῆς Παρθένου, ἔδειξε καί ἄνοιξε τόν δρόμο τῆς εἰρηνικῆς ἐπίλυσης τῶν διαφορῶν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ὅταν εἶπε: «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί». Ἐκεῖνος ἔρριξε πρῶτος τό σύνθημα: «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν» (Ματθ. ε´44). Ταυτόχρονα ὅμως ἔδωσε καί τήν δύναμη τῆς ἐφαρμογῆς του, λέγοντας ὅτι κάθε τι πού εἶναι ἀδύνατο στήν ἀνθρώπινη φύση γίνεται δυνατό καί κατορθωτό ἀπό κάθε ἄνθρωπο πού πιστεύει στόν Χριστό (Ρωμ. α´ 16).

        Ποιό φιλοσοφικό σύστημα καί ποιά ἰδεολογία, ποιά κοινωνιολογική θεωρία καί ποιός ἠθικός κώδικας μπόρεσε ποτέ νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο σέ τέτοια ὕψη πνευματικά, ὅπως ἐκεῖνα στά ὁποῖα τόν ἀνεβάζει ἡ θεία καί οὐράνια διδα-σκαλία τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τήν Ναζαρέτ;

        Οἱ συνεχεῖς κατακτήσεις καί οἱ ἀλλοιώσεις τῶν ψυχῶν πού ἐπιτυγχάνει τό εὐαγγελικό κήρυγμα βεβαιώνουν καί διακηρύσουν περίτρανα τήν ἀλήθεια τῶν λόγων τοῦ Ἰησοῦ: «ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, αὐτό τό ὡραιότατο σύμπαν, πού σᾶς φαίνονται τόσο μόνιμα καί στερεά, θά περάσουν καί θά ἐκλείψουν. Οἱ λόγοι μου ὅμως δέν θά περάσουν ἀλλά θά ἐπαληθευθοῦν ἐπακριβῶς» (Ματθ. κδ´35). Θά παραμείνουν ἀμετάθετα στούς αἰῶνες τῆς ἱστορίας.

        Καιρός ὅμως νά κάνουμε τόν λόγο πρακτι-κότερο καί νά δοῦμε  τί ἔχουν νά ποῦν ὅλα αὐτά γιά τήν ζωή μας.

*****

        Ὁ θεῖος Παῦλος χρησιμοποιώντας τά ἴδια λόγια στήν Α´πρός Τιμόθεον ἐπιστολή του, ἐπισημαίνει μιά πρώτη βασική συνέπεια, πού ἀπορρέει ἀπό τό μεγαλεῖο τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγμα-τος. Ἐφ᾽ὄσον, λέγει, εἶναι τόσο μοναδικός καί τόσο ἀξιόπιστος ὁ λόγος, σημαίνει ὅτι ὁ λόγος αὐτός εἶναι καί «πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος» (Α´Τιμ. α´15). Ἀξίζει δηλαδή νά τόν ἀποδεχθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί νά τόν κρύψει ὡς τόν μεγαλύτερο θη-σαυρό στά βάθη τῆς ψυχῆς του. Νά τόν ἐμπιστευθεῖ ἀπόλυτα μέχρι τήν τελευταία κεραία αὐτόν τόν οὐράνιο θεϊκό λόγο. Καθώς ὅμως τόν λόγο τοῦ Θεοῦ θά τόν κρύψει στήν καρδιά του, θά ἀρχίσει νά ἀπολαμβάνει τούς καρπούς αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς του. Θά γευθεῖ τούς καρπούς τῆς εἰρήνης, τῆς ἐσωτερικῆς πληρότητος καί ἁρμονίας. Θά νιώσει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή καί τά ἔργα του.

        Ἔχοντας τώρα τέτοια βιώματα καί τέτοιες ἐμπειρίες ἀπό τήν ἀποδοχή τοῦ εὐαγγελικοῦ λό-γου ἀποκτᾶ τήν δύναμη νά πολεμᾶ. Νιώθει ἱκα-νός στή σύναψη τῆς μάχης μέ τόν κόσμο, τόν διάβολο καί τόν παλαιό ἄνθρωπο πού φέρνει μέσα του. Μέ φωτισμένο τό νοῦ καί τήν διάνοια ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά κρίνει κάθε τι πού ζητεῖ νά ἑλκύσει τήν ψυχή του. Μπορεῖ νά ἀντιμετωπίζει τίς προλήψεις τοῦ κόσμου καί νά τίς ἀπορρίπτει. Μπορεῖ νά μάχεται τίς ἀνεύθυνες διαδόσεις τῆς ἀθεΐας, τῆς ὑλιστικῆς ἀγελαίας ζωῆς τήν ὁποία προπαγανδίζει μέ κάθε τρόπο ὁ ἄρχοντας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, ἰδιαίτερα στίς μέρες μας. Μέ τήν βεβαιότητα καί τό αἴσθημα ἀσφαλείας πού τοῦ ἐμπνέει ὁ λόγος τοῦ εὐαγγελίου κατορθώνει νά ξεπερνᾶ τίς ἀμφισβητήσεις τῆς ὀλιγοπιστίας καί νά πορεύεται «τήν ὁδόν αὐτοῦ χαίρων» (Πράξ. η´39) «ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καί διεστραμμένης» (Φιλιπ.β´15).

        Ὁ ἄνθρωπος πού ἀποδέχεται τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δέχεται στά βάθη τῆς ψυχῆς του τόν φωτισμό τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης. Ὁ Θεάνθρωπος  διανοίγει τόν νοῦ του καί τόν βοηθεῖ ὥστε νά ἀποκτήσει τό φρόνημα τῆς ταπείνωσης καί τῆς αὐταπάρνησης πού εἶχεν ὁ Ἴδιος Ἰησοῦς ὡς ἄνθρωπος ἐπί τῆς γῆς. Ἔτσι ὅμως ὁ πιστός ἀποδεικνύεται εὐλογία γιά τούς ἀνθρώπους τοῦ περιβάλλοντός του. Σκορπίζει γύρω του τήν χαρά καί καθίσταται παράγων ἑνότητας.

        Καθώς τώρα ὁ πιστός ζεῖ τίς εὐλογίες αὐτές πού φέρνει στή ζωή του ἡ ἀνεπιφύλακτη ἀποδοχή τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος δέν παύει ἀπό τοῦ νά ὑπενθυμίζει τήν μοναδικότητα αὐτοῦ τοῦ λόγου στούς ἀδελφούς του καί νά τούς προτρέ-πει ἀδελφικά νά τό ἐγκολπωθοῦν, ὥστε καί αὐτοί νά γευθοῦν τήν σωτηρία καί τήν λύτρωση πού προσφέρει ὁ Χριστός σ᾽ἐκείνους πού τόν ἀναγνωρίζουν Σωτήρα καί Λυτρωτή.

*****

« Πιστός ὁ λόγος»

          Ἀδελφοί μου, οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ζ´-Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἔζησαν σέ ἐποχή κυρι-ολεκτικά κοσμογονική. Ἐποχή ἀμφισβήτησης, σύγχυσης καί μεγάλων ἀναστατώσεων.

        Μέσα ὅμως στήν φοβερή ἐκείνη τρικυμία ἔμειναν ἀσάλευτοι καί σταθερά προσηλωμένοι στό χριστιανικό μήνυμα. Καί μ᾽αὐτό τόν τρόπο κατόρθωσαν νά στηρίξουν τά πλήθη τῶν πιστῶν, ἀλλά καί νά σώσουν τόν πολιτισμό.

        Σήμερα,  πού ἀνάλογα κύματα ἀπειλοῦν τόν τόν κόσμο ὁλόκληρο καί ἡ ἀνθρωπότητα ζεῖ μέσα σέ σύγχυση καί ἀκαταστασία πνευματική, εἶναι ἰδιαίτερα ἀναγκαία ἡ ἀποδοχή τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος, εἰ δυνατόν, ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους. Μόνο ὅταν ὁ κόσμος μας ἀποδεχθεῖ τήν διαδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ τήν ὁποία κατέχει ἀνόθευτη καί ἀπαραχάρακτη ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὁ κόσμος θά εἰρηνεύσει καί θά ὀρθοποδήσει. Μόνο μέ τήν ὁλοπρόθυμη καί τήν ἐν ἐλευθερίᾳ ὑποταγή μας στόν Χριστό καί τό εὐαγγέλιό του θά ξεφύγουμε τίς καταστάσεις τοῦ τρόμου καί τοῦ ὀλοθρεμοῦ πού ζεῖ σήμερα ὁ πλανήτης μας καί ἡ γῆ θά γίνει παράδεισος. (Ἡσ. ια´6).   

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης 

 Κήρυγμα  στόν Καθεδρικό Ἱ.Ναό Ἁγ.Ἰωάννου Λευκωσίας 12.10.2014