A.O. ΓΑΛΗΝΗ 20 χρόνια προσφοράς Ομιλία π. Πολυκάρπου Μπόγρη

Ειδικότερα, ο π. Πολύκαρπος αναφέρθηκε στους εξής κύριους άξονες στην ομιλία του:

«Αυτή η επέτειος των 20 χρόνων «ΓΑΛΗΝΗ» είναι σταθμός για την τοπική κοινωνία αλλά είναι σταθμός για όλη την Εκκλησία, διότι αν αναλογιστούμε τη μεγάλη οικογένεια της Εκκλησίας που κάθε μέλος της θετικά ενεργεί πάνω σ’αυτό το σώμα, νομίζω ότι όλο το σώμα χαίρει και ευφραίνεται.

Τα 20 χρόνια πορείας έχουν σημασία όχι ως τελικός προορισμός αλλά και το ταξίδι.

20 χρόνια πορείας δεν είναι λίγα. Δεν μπορούν να φανταστούν τι σημαίνει αυτό οι άνθρωποι που δεν έχουν κάνει τίποτε στη ζωή τους.

20 χρόνια δημιουργίας, όχι μόνο μιας πορείας. Γιατί κάποιος μπορεί να πορεύεται αλλά να πορεύεται άσκοπα.

20 χρόνια με πάρα πολλές δράσεις.

20 χρόνια με επιτυχίες. Επιτυχίες δεν είναι μόνο οι πρώτες και οι δεύτερες θέσεις, αλλά να είσαι μέσα στο στίβο. Να παίζεις.

20 χρόνια με στόχους.

20 χρόνια στο «ευ αγωνίζεσθαι». Γιατί σήμερα δεν βιώνουμε το ολυμπιακό ιδεώδες αλλά στοιχεία παρακμής.

20 χρόνια παρουσίας νέων ανθρώπων που έχουν κοινή καταφυγή και μήτρα, την Εκκλησία. Σήμερα δεν ερχόμαστε απλά σ’ένα Σύλλογο Αθλητικό αλλά σε μία παρέα ανθρώπων. Μία ενορία που παλεύει κάθε φορά να πραγματώνει 2 πράγματα: 1^ο Την παρουσία του Θεού στη ζωή μας και 2^ο πράγματα πολύ ανθρώπινα που έχουν μέσα τους νόημα και χάρη.

Βλέπουμε λοιπόν, 20 χρόνια πίσω, έναν άνθρωπο (έναν ιερέα) που η καρδιά του ενθουσιάζεται. Βλέπουμε γύρω του οικογένειες. Αν πάμε 20 χρόνια πίσω θα δούμε παιδιά που είχαν να επιλέξουν κάτι άλλο, αλλά επέλεξαν να είναι εκεί, στους χώρους της ΓΑΛΗΝΗΣ.

Και υπάρχει ένα ερώτημα. Γιατί η Εκκλησία να εμπλέκεται στον Αθλητισμό; Η Εκκλησία ενδιαφέρεται για τον όλο άνθρωπο και για την ψυχή και για το σώμα.

Ταυτόχρονα, η Εκκλησία δε μετατρέπεται σ’ ένα αθλητικό σωματείο που ενδιαφέρεται μόνο για την άσκηση του σώματος αλλά την άθληση τη βλέπει μέσα από την άλλη προοπτική που έχει για να τελειώσει την προσωπικότητα του ανθρώπου. Μέσα απ’ αυτή την προοπτική οι Πατέρες μιλούν για την άθληση. Προτρέπουν τα παιδιά να αθλούνται. Χρησιμοποιούν παραδείγματα από τους αθλητικούς αγώνες της εποχής τους για την πνευματική άθληση.

Γνώριζαν οι Πατέρες και τους κανονισμούς που υπήρχαν εκείνη την εποχή στην τέλεση των αγώνων. Για όλους αυτούς τους λόγους προτρέπει η Εκκλησία τα παιδιά και τις οικογένειες να αθλούνται. Γι’ αυτό συγκροτεί διάφορες αθλητικές ομάδες, διοργανώνει αγώνες και πρωταθλήματα ιδιαίτερα στις κατασκηνώσεις της Εκκλησίας.

Καλλιεργεί δε, το «ευ αγωνίζεσθαι». Τα παιδιά της Εκκλησίας ξέρουν και να χάνουν.

Η ΓΑΛΗΝΗ όλα αυτά τα χρόνια έτσι πορευόταν κι έτσι θα συνεχίσει, να επιζητά το ήθος.

Ήθελα να αναφέρω κάτι που λέει ο άγιος Νεκτάριος, ο οποίος έχει γράψει πραγματεία για το θέμα της άσκησης, του αθλητισμού και των γυμναστικών συλλόγων με τίτλο «Περί Γυμναστικής». Γράφει λοιπόν ο άγιος Νεκτάριος με τη χαρακτηριστική του γλώσσα και την ευγένεια για την αξία της ασκήσεως, το να γυμναστεί το σώμα και το πνεύμα για να έρθουν σε μία αμεσότητα. Γράφει για την προσοχή, γιατί η υπερβολική σωματική άσκηση καμιά φορά φθείρει την ψυχή. Αναφέρεται στους Γυμναστικούς Συλλόγους της εποχής του, επαινεί την προσπάθειά τους και αφού τονίζει πως πρέπει να αποβλέπουν στην ανάπτυξη του όλου ανθρώπου λέει: «Ταύτης της αρετής την επίτευξιν δέον να επιδιώκωσιν οι γυμναστικοί σύλλογοι».

Μέσα απ’ αυτό το έργο ανάγκη είναι να καλλιεργείται και η φιλία, να αδελφωθεί η νεολαία, να σταματήσουν οι αντιζηλίες και οι αντιπάθειες, να ξεπεραστούν οι προστριβές και οι αντιπαλότητές τους. Να ασχοληθούν οι νέοι με πράγματα που έχουν μέσα τους ουσία. Να αναπτύξουν την ευγενή άμιλλα, να αυξήσουν τη φιλοτιμία, να απομακρύνουν την αργία – τη γενέτειρα της ακηδίας, της χαυνότητας, της αμελείας και πάσης κακίας – να προπαρασκευάζουν άνδρες κραταιούς προς υπεράσπιση των δικαίων της πατρίδας. Τελικά, λέει ο άγιος Νεκτάριος, αυτό καταλήγει να ωφελήσει και την πατρίδα. Αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός των γυμναστικών συλλόγων. Και γράφοντας όλα αυτά στρέφεται στις δημοτικές αρχές στους πολιτευτές, σε όλη την κοινωνία αλλά  και τους πλουσίους προκειμένου να υποστηρίξουν αυτούς τους γυμναστικούς συλλόγους.

Ο λόγος αυτός, λοιπόν, ενός αγίου Ιεράρχου είναι πολύ σημαντικός και στις ημέρες μας, γιατί όντως κρατάει ζωντανό το όρμα των ανθρώπων και να κάνουν αυτό που έκανε κάποτε ο πρώτος Έλληνας Ολυμπιονίκης, ο Σπύρος Λούης. Ετοιμάστηκε για τον αγώνα με νηστεία και προσευχή και πέρασε την τελευταία νύχτα πριν τον αγώνα μπροστά στις άγιες εικόνες με τον φως των λαμπάδων.

Άρα, με τον τρόπο αυτό η Εκκλησία έρχεται να καταδείξει ότι με την ησυχαστική μέθοδο που διαθέτει μπορεί να συνδράμει στην καλύτερη προετοιμασία των αθλητών αλλά και στην πνευματική ολοκλήρωσή τους. Αντί να καταφεύγουν σε ανατολικές παραδόσεις γιόγκι και διαλογισμό.

Στα 20 αυτά χρόνια ο Α.Ο. ΓΑΛΗΝΗ κατάφερε κι άλλα πράγμα που ίσως δε φαίνονται.

Κατάφερε κατ’ αρχάς να υπάρχει μία συνεργασία, όσοι είναι μέσα στη ΓΑΛΗΝΗ έμαθαν τους ρόλους τους και αυτοί οι ρόλοι να είναι ενωτικοί. Μάθανε να καλλιεργούν τις σχέσεις των ανθρώπων. Μάθανε κι έχουν πλήθος εμπειριών γεμάτα χάρη.

Μάθανε το κίνημα του Εθελοντισμού.

20 χρόνια,  υπολογίστε πόσα παιδιά έχουν ευεργετηθεί απ’ αυτή την προσπάθεια και πόσες οικογένειες».