Αναχώρησε για την Ιερά Μητρόπολη Κινσάσας, ο π. Θεοδόσιος Τσιτσιβός - Αλέξανδρος Κολλιόπουλος

Μέ­σα σε κλί­μα συ­γκί­νη­σης η ε­νο­ρί­α του Α­γί­ου Νι­κο­λά­ου Πα­τρών, ε­όρ­τα­σε την Κυ­ρια­κή (20 Μαρ­τί­ου) της Ορ­θο­δο­ξί­ας, την Α­να­στή­λω­ση των Ιε­ρών Ει­κό­νων. Ο Να­ός κα­τά­με­στος α­πό πι­στούς και κα­τά την διάρ­κεια της Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας δεν α­κού­ε­το ο πα­ρα­μι­κρός θό­ρυ­βος. Α­κό­μη και τα παι­δά­κια της α­γκα­λιάς  ή­σαν συνυ­φα­σμέ­να με την κα­τα­νυ­κτι­κή α­τμό­σφαι­ρα που ε­πι­κρα­τού­σε, α­φού ή­το κοι­νό μυ­στι­κό, ό­τι ο προ­ϊ­στά­με­νος του Να­ού, Αρ­χι­μαν­δρί­της π. Θε­ο­δό­σιος Τσι­τσιβός θα α­να­κοί­νω­νε την α­πό­φα­σή του να α­κο­λου­θή­σει το δρό­μο της Ε­ξω­τε­ρι­κής Ιε­ρα­πο­στο­λής στην Α­φρι­κή.

Για αρ­κε­τή δε ώ­ρα, οι ε­φη­μέ­ριοι του Να­ού κοι­νωνού­σαν τους πι­στούς το Σώ­μα και το Αί­μα του Χρι­στού. Οι πε­ρισ­σό­τε­ροι ή­ταν πνευ­μα­τι­κο­παί­δια του π. Θε­ο­δο­σί­ου Τσι­τσι­βού.

Ο π. Θε­ο­δό­σιος στην ο­μι­λί­α του (η ο­ποί­α διε­κό­πη πολ­λές φο­ρές α­πό συ­γκί­νη­ση) α­να­φέρ­θη­κε εν ο­λί­γοις στην α­να­στή­λω­ση των Ιε­ρών Ει­κό­νων και εν συ­νε­χεία, το τί εί­ναι ει­κό­να.

Με­τα­ξύ άλ­λων εί­πε, ει­κό­να εί­ναι ε­κεί­νος που δη­μιουρ­γή­θη­κε κα­τά μί­μη­ση του Θε­ού, δη­λα­δή ο άν­θρω­πος. Πως ό­μως ο κτι­στός δη­μιουρ­γεί­ται με την ί­δια φύση με τον ά­κτι­στο, αλ­λά κατ’ α­πο­μί­μη­ση; ό­πως α­κρι­βώς ο νους (ο Πα­τέ­ρας) και ο Λό­γος (ο Υ­ιός) και το ά­γιο Πνεύ­μα εί­ναι έ­νας Θε­ός, έ­τσι και ο νους και ο λό­γος και το πνεύ­μα εί­ναι έ­νας άν­θρω­πος, και ως προς το αυ­τε­ξού­σιο και ως προς την κυ­ριαρ­χι­κή ε­ξου­σί­α, για­τί λέ­γει ο Θε­ός “ας δη­μιουρ­γή­σου­με άν­θρω­πο σύμ­φω­να με τη δι­κή μας ει­κό­να και ο­μοί­ω­ση”.

Συ­νε­χί­ζο­ντας ο π. Θε­ο­δό­σιος, ε­πι­σή­μα­νε ό­τι υ­πάρ­χουν ε­κα­τομ­μύ­ρια συ­νάν­θρω­ποί μας (δηλ. ει­κό­νες Θε­ού) στην Α­φρι­κή που δεν γνω­ρί­ζουν τον Δη­μιουρ­γό μας. Δεν έ­χουν α­κού­σει καν την Ορ­θό­δο­ξη δι­δα­σκα­λί­α και ζουν σε κα­τά­στα­ση πνευ­μα­τι­κής και σω­μα­τι­κής ε­ξα­θλί­ω­σης. Πριν α­πό με­ρι­κές δε­κα­ε­τί­ες (1960), εί­πε, ο α­εί­μνη­στος π. Χρυ­σό­στο­μος Πα­πα­σα­ρα­ντό­που­λος έ­γι­νε ο πρώ­τος Έλ­λη­νας Ιερα­πό­στο­λος στην Α­φρι­κή και εν συ­νε­χεί­α τον α­κο­λού­θη­σε έ­να ιε­ρα­τι­κό α­νά­στη­μα της Ιε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ως Πα­τρών ο α­οί­δι­μος Αρ­χι­μαν­δρί­της π. Χα­ρί­τω­νας Πνευ­μα­τι­κά­κις.

Ε­μείς, σε αυ­τό το ση­μεί­ο θα α­νοί­ξου­με μί­α πα­ρέν­θε­ση υ­πο­γραμ­μί­ζο­ντας, ό­τι το ιε­ρα­πο­στο­λι­κό  έρ­γο του π. Χρυ­σο­στό­μου Πα­πα­σα­ρα­ντό­που­λου ξε­κί­νησε ου­σια­στι­κά το Πά­σχα του 1960 σ΄ έ­να προ­σκύ­νη­μα στους Α­γί­ους Τό­πους με τον Μη­τρο­πο­λί­τη πρώ­ην Πα­τρών κυ­ρό Κων­στα­ντί­νο και με­τά α­πό ε­πί­σκε­ψή τους στον τό­τε Πα­τριάρ­χη Α­λε­ξαν­δρεί­ας Χρι­στό­φο­ρο Β΄.

Ε­πα­νερ­χό­μα­στε στην ο­μι­λί­α του π. Θε­ο­δο­σί­ου, ο ο­ποί­ος εί­πε ό­τι «πριν τρί­α πε­ρί­που χρό­νια με­τέ­βη στην Ιε­ρά Μη­τρό­πο­λη Κε­ντρώ­ας Α­φρι­κής, δια­πι­στώ­νοντας ι­δί­οις όμ­μα­σι την ε­πι­κρα­τού­σα κα­τά­στα­ση. Α­πό τό­τε ά­να­ψε μέ­σα του η φλό­γα της Ιε­ρα­πο­στο­λής και έ­γι­νε κα­θη­με­ρι­νή προ­σευ­χή. «Πα­ρα­κα­λού­σα το Θε­ό να με ε­μπο­δί­σει ε­άν δεν ή­ταν θέ­λη­μά Του...».

«Την α­πό­φα­σή μου για Ιε­ρα­πο­στο­λή στην Α­φρι­κή, την γνω­στο­ποί­η­σα αρ­χι­κά στον Σε­βα­σμιώ­τα­το Μη­τρο­πο­λί­τη μας κ.κ. Χρυ­σό­στο­μο, στον Η­γού­με­νό μου και στους συ­νε­φη­μέ­ριούς μου. Ο Σε­βα­σμιώ­τα­τος α­μέ­σως μου έ­δω­σε την ευ­χή του για την α­πό­φα­σή μου και εν συ­νε­χεί­α με ο­δή­γη­σε ο ί­διος στον Μα­κα­ριώ­τα­το Πα­τριάρ­χη Α­λε­ξαν­δρεί­ας κ.κ. Θε­ό­δω­ρο, ό­που έ­λα­βα την Πατριαρ­χι­κή ευ­χή του». Ο π. Θε­ο­δό­σιος τό­νι­σε συ­γκι­νη­μέ­νος σχε­τι­κά με τον Μητρο­πο­λί­τη μας ό­τι  «Τον νοιώ­θω ό­χι μό­νο ως Πνευ­μα­τι­κό μου πα­τέ­ρα, αλ­λά και ως σαρ­κι­κό”.

Στην Ιε­ρά Μη­τρό­πο­λη Κιν­σά­σας (πρώ­ην Κε­ντρώ­ας Α­φρι­κής), πρό­σθε­σε,  ευ­ρί­σκονται δύ­ο Ιε­ρα­πό­στο­λοι Αρ­χιε­ρείς, ο Μη­τρο­πο­λί­της Πε­ντα­πό­λε­ως κ. Ι­γνά­τιος  και ο Μη­τρο­πο­λί­της Κιν­σά­σας κ. Νι­κη­φό­ρος ο­ποί­ος υ­πήρ­ξε και ο πρώ­τος μου Πνευ­μα­τι­κός πα­τέ­ρας, α­πό την ε­πο­χή που φοι­τού­σα στην Α­θω­νιά­δα Σχο­λή στο Άγιον Ό­ρος.

Ευ­χα­ρί­στη­σε τους συ­νε­φη­μέ­ριούς του, τον Πρω­το­πρεσβύ­τε­ρο π. Σπυ­ρί­δω­να Στα­θού­λια και τον Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ρο π. Α­να­στά­σιο Γκο­τσό­που­λο, για την εν­νιά­χρο­νη ά­ο­κνη συ­νερ­γα­σί­α τους προς δό­ξαν Θε­ού.

Λό­γους α­γα­θούς α­πη­ύ­θυ­νε για τους ε­νο­ρί­τας του, που ό­λα αυ­τά τα χρό­νια στή­ρι­ξαν α­νι­διο­τε­λώς την ό­ποια ερ­γα­σί­α στον α­μπελώ­να του Κυ­ρί­ου.

Ε­κεί που “κα­τάρ­ρευ­σε” α­πό την συ­γκί­νη­ση ο π. Θε­ο­δό­σιος, ή­το η στιγ­μή που μίλη­σε για τα πνευ­μα­τι­κά του τέ­κνα. Την α­γα­πη­τι­κή εν Χρι­στώ σχέ­ση που εί­χε όλα αυ­τά τα χρό­νια μα­ζί τους. Τον πό­νο, εί­πε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, τον δι­κό τους τον έ­κα­να και δι­κό μου και την χα­ρά τους χα­ρά μου.

Δεν ξέ­χα­σε να ευ­χα­ρι­στή­σει τους ευερ­γέ­τας του Να­ού, που χω­ρίς αυ­τούς δεν θα προ­χω­ρού­σε η α­να­καί­νι­ση του Ιε­ρού Να­ού Α­γί­ου Νι­κο­λά­ου Πα­τρών. Τέ­λος, εξή­ρε το έρ­γο προ­σφο­ράς του πα­τρι­νού Συλ­λό­γου Ιε­ρα­πο­στο­λής “Ο Πρω­τό­κλη­τος”, στην Κε­ντρώ­α Α­φρι­κή και γε­νι­κό­τε­ρα στα ιε­ρα­πο­στο­λι­κά κλι­μά­κια του  Πατριαρ­χεί­ου Α­λε­ξαν­δρεί­ας.

Αρ­κε­τές φο­ρές στην ο­μι­λί­α του, ε­πι­κα­λέ­σθη­κε την Πα­να­γί­α μας,  τον Ά­γιο Νικό­λα­ο και τον Ό­σιο Πα­ΐ­σιο, δια των πρε­σβειών των ο­ποί­ων ο Πα­νά­γα­θος Θε­ός άνοι­ξε δρό­μους στις α­πο­φά­σεις του.

Κα­τό­πιν, το λό­γο έ­λα­βε ο νέ­ος πλέ­ον προ­ϊ­στά­με­νος του Να­ού π. Α­να­στά­σιος Γκο­τσό­που­λος, ο ο­ποί­ος έ­κα­νε μι­κρή α­να­φο­ρά στην ιε­ρα­τι­κή πο­ρεί­α του π. Θε­οδο­σί­ου, ξε­κι­νώ­ντας, α­πό την η­λι­κί­α 12 ε­τών ό­ταν α­να­χώ­ρη­σε α­πό το χωριό του στην ο­ρει­νή Αι­τω­λο­α­καρ­να­νί­α για την Α­θω­νιά­δα Σχο­λή του Α­γί­ου Ό­ρους. Μί­λη­σε ε­πί­σης για την άν­θι­ση του Κα­τη­χη­τι­κού - Πνευ­μα­τι­κού έρ­γου της ενο­ρί­ας Α­γί­ου Νι­κο­λά­ου ε­πί των η­με­ρών του π. Θε­ο­δο­σί­ου και για την α­γα­στή συνερ­γα­σί­α που εί­χε μα­ζί του.

Αλ­λά, και ο π. Σπυ­ρί­δω­νας Στα­θού­λιας ε­πι­σή­μα­νε το θρη­σκευ­τι­κό ορ­θό­δο­ξο ήθος και φρό­νη­μα που δια­κρί­νει τον π. Θε­ο­δό­σιο.

* Με α­πό­φα­ση του Εκ­κλη­σια­στι­κού Συμ­βου­λί­ου, ο π. Α­να­στά­σιος προ­σέ­φε­ρε στον π. Θε­ο­δό­σιο μι­κρό α­πό­τμη­μα Ιε­ρού Λει­ψά­νου του Α­γί­ου Νι­κο­λά­ου, ως ευ­λο­γί­α και ταυ­τό­χρο­να να τον βο­η­θά­ει στο δύ­σκο­λο έρ­γο που πρό­κει­ται να α­να­λά­βει.

Η Θεί­α Λει­τουρ­γί­α ο­λο­κλη­ρώ­θη­κε με την λι­τά­νευση των Ιε­ρών Ει­κό­νων πέ­ριξ του Να­ού, ό­πως το τυ­πι­κό της Εκ­κλη­σί­ας μας ο­ρίζει.

* Ε­μείς ευ­χό­μα­στε στον π. Θε­ο­δό­σιο να γί­νει συμ­μέ­το­χος στην ε­πι­τέ­λε­ση της Ορ­θό­δο­ξης μαρ­τυ­ρί­ας στα κρά­τη της Α­φρι­κής. 

Α­ΛΕ­ΞΑΝ­ΔΡΟΣ Κ. ΚΟΛ­ΛΙΟ­ΠΟΥΛΟΣ

Εφημερίδα "Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ"