Στήν ἀρχή τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή τῆς Τυροφάγου

Ὁμιλία εἰς τόν Ἀπόστολον

Στήν ἀρχή τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς

 ( Ρωμ. ιγ΄11-ιδ΄4)

                ˜˜˜˜˜˜˜˜  

Α´ Νά πετάξουμε τά βάρη

Β´ Μακριά ἡ κατάκριση

                Βρισκόμαστε ἤδη στό κατώφλι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Ἁγία Τεσσαρακοστή  πού ἀρχίζει ἀπό σήμερα τό βράδυ μέ τόν Κατανυκτικό Ἑσπερινό, εἶναι μιά πνευματική πορεία πού σκοπό ἔχει νά μᾶς ἑτοιμάσει, γιά νά συμμετάσχουμε σωστά στό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.

                Στήν ἔναρξη λοιπόν αὐτῆς τῆς περιόδου ἀκούεται ἀφυπνιστικός ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι».

*****

Α´ Νά πετάξουμε τά βάρη

                Ἀδελφοί, λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, εἶναι καιρός νά ξυπνήσουμε. Νά σηκωθοῦμε ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἀμέλειας καί τῆς ραθυμίας, πού μᾶς κάμνουν δυσκολοκίνητους στό καλό. Καί γιά νά μᾶς βοηθήσει νά ἀποτινάξουμε τόν τυραννικό ζυγό τῶν δύο αὐτῶν καταστάσεων, μᾶς ὑπενθυ­μίζει τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. «Νῦν ἐγγύτερον, λέγει, ἡμῖν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπι­στεύσαμεν». Τώρα ἡ ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου, πού θά σημάνει τήν πλήρη ἀπολύτρωση τῶν πιστῶν εἶναι πιό κοντά σ’ἐμᾶς παρά τότε πού πιστέψαμε. Ἀλλά κι ἄν ἀκόμη ὁ Κύριος δέν ἔλθει σύντομα μέ τή Δευτέρα Παρουσία Του, ἔρχεται γιά τόν καθένα μας μέ τόν θάνατό του. Πλησιάζει λοιπόν γιά τόν καθένα μας ἡ ἡμέρα τῆς ἄλλης ζωῆς. Γι’αὐτό λοιπόν «ἀποθώ­μεθα τά ἔργα τοῦ σκότους».

Ἄς ἀποθέ­σουμε σάν ἄλλα ἀκάθαρτα ἐνδύ­ματα τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας πού γίνονται μέσα στό σκοτάδι. Καί τέτοια ἔργα εἶναι οἱ «κῶμοι», δηλαδή τά ἄσεμνα φαγοπότια. Εἶναι αἱ «μέθαι», τά μεθύσια. Προσοχή χρειάζεται ὥστε νά ζοῦμε «μή κοίταις καί ἀσελγείαις». Νά ζοῦμε ζωή ξένη πρός τίς πράξεις τῆς αἰσχρότητας καί τῆς ἀσέλγειας, μακριά ἀπό φιλονικίες καί ζηλοτυπίες. Ἐπί πλέον μᾶς παραγγέλλει ὁ Μαθητής τοῦ Χριστοῦ Παῦλος «τῆς σαρκός πρόνοια  μή ποιούμεθα εἰς ἐπιθυμίας». Μή φροντίζετε, λέγει, γιά τή σάρκα, πῶς νά ἱκανοποιεῖτε τίς παράνομες ἐπιθυμίες της. Ὅλα αὐτά πετάξετέ τα ἀπό πάνω σας  καί «ἐνδυθεῖτε τά ὅπλα τοῦ φωτός». Φορέσετε σάν ἄλλο ἔνδυμα κάθε ἀρετή καί ἅγια πράξη καί συμπεριφορά. Δηλαδή «ἐνδύσασθε τόν Κύριον Ἰησοῦν». Φορέσετε σάν ἔνδυμα τῆς ψυχῆς τόν Χριστόν, ὥστε νά μοιάζετε τελείως πρός αὐτόν μέ τή χριστιανική σας διαγωγή. Ἔτσι ὅμως θά συμπεριφέρεσθε «ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως». Ὅπως δηλαδή κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας πού τά μάτια ὅλων εἶναι στραμμένα πάνω του καί τόν παρακολουθοῦν.

                Τό στάδιο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, λοιπόν, ἐποτελεῖ εὐκαιρία νά ἐφαρμόσουμε τίς παραγγελίες αὐτές τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου. Νά ἐντείνουμε τόν ἀγώνα μας τόν πνευματικό. Νά φροντίσουμε περισσότερο τώρα γιά τήν ψυχή μας. Νά συγκεντρώσουμε περισσότερο τόν νοῦ μας αὐτήν. Νά καθίσουμε καί νά σκεφθοῦμε: πῶς πηγαίνουμε ὡς πρός τήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Νά δοῦμε τίς κακίες καί τά πάθη μας, τά ἐλαττώματα πού ἔχουμε. Καί νά τά πολεμήσουμε. Νά τά διώξουμε ἀπό τήν ψυχή καί τή ζωή μας. Ἀλλά καί θετικά νά δοῦμε τά πράγματα. Νά δοῦμε πῶς διακείμεθα ὡς πρός τά καλά ἔργα. Στήν ἐργασία μας,σ τήν οἰκογένειά μας, ἀπέναντι τῶν ἄλλων, ἀπέναντι ἀκόμη καί τῶν ἐχθρῶν μας. Ἔχουμε καί ἐφαρμόζουμε τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον ὅπως θέλει ὁ Χριστός; Μοιάζει ἡ ζωή μας πρός τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἦταν στή γῆ; Διότι ὁ Κύριός μας μᾶς ἄφη­σεν, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «ὑπο­γραμ­μόν», κανόνα, ὑπόδειγμα «ἵνα ἐπακολουθή­σωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ», νά ἀκολουθήσουμε στά ἴχνη του.

                Τώρα ἰδιαιτέρως τή Μ.Τεσσαρακοστή νά τρέξουμε χωρίς ἀμέλεια, χωρίς ἀναβολές στόν πνευματικό γιά νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό τόν ρῦπο τῆς ἁμαρτίας. Νά προσερυχηθοῦμε περισσότερο, γι’αὐτό ἄλλωστε καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πυκνώνει τίς ἱερές ἀκολουθίες οἱ ὁποῖες μέ τό κατανυκτικώτατο περιεχόμενό τους μᾶς βοηθοῦν νά κατανυγεῖ ἡ ψυχή μας καί νά πλησιάσουμε περισσότερο τόν Θεόν. Τώρα ἄς πάρουμε τήν ἀπόφαση νά μελετήσουμε περισσότερο καί προσεκτικώτερα τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Θά ἐπαναλάβω, ἀδελφοί μου, αὐτό πού καί ἄλλοτε ἔχω εἰπεῖ: μή χανόμαστε στούς λαβυρίνθους τοῦ διαδικτύου καί τῆς τηλεοράσεως καί τῶν κινη­τῶν τηλεφώνων. Ἄς ἀσκήσουμε ἀμερόληπτη κριτική στόν ἑαυτό μας. Πόσες φορές τήν ἡμέρα κυττάζουμε τίς εἰδήσεις στό κινητό καί στήν τηλεόραση καί πόσες φορές πάλι ἀπό τό κινητό, ἄν θέλετε, διαβάζουμε μιά προσευχή ἤ τό συναξάρι τῆς ἡμέρας, ἤ λέμε τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ. Διασπώμεθα, ἀδελφοί μου, καί χάνουμε τό χρόνο μας σέ πράγματα μάταια καί ἄν ὄχι ἀνώφελα πάντως ἀδιάφορα.  Μή ἀφήνουμε τά μέσα αὐτά νά μᾶς κλέβουν τόν πολυτιμώτατο χρόνο τῆς ζωῆς μας. Μή γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, σπαταλοῦμε τό δῶρο αὐτό τοῦ Θεοῦ πού μᾶς δίδεται γιά τήν κατεργασία τῆς σωτηρίας μας. Τώρα εἶναι καιρός νά μελετήσουμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ, νά προσευχηθοῦμε, νά συγχωρηθοῦμε μέ ὅσους εἴμαστε ψυχραμμένοι καί νά συμφιλιω­θοῦμε. Νά σβήσουμε τίς κακίες ἀπό μέσα μας, νά ἀγωνισθοῦμε νά κάνουμε τή ζωή μας ἀληθινά χριστιανική. Νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστόν καί νά μείνουμε ἑνωμένοι μαζί Του μονίμως.

                Κάτι σπουδαῖο τώρα, πού μᾶς βοηθεῖ πάρα πολύ σ’αὐτά, εἶναι αὐτό τό ὀποῖο σημειώνει ὁ Ἀπόστολος στή συνέχεια τῆς περικοπῆς.

*****

Β´ Μακριά ἡ κατάκριση

                Παίρνει ἀφορμή ἀπό μερικούς χριστιανούς τῆς ἐποχῆς του, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀσθενεῖς στήν πίστη καί λέγει:  «τόν ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μή εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν». Τόν χριστιανό πού εἶναι ἀδύνατος στήν πίστη καί ἐξαρτᾶ τήν σωτηρία του ἀπό τή διάκριση τῶν φαγητῶν καί τῶν ἠμερῶν, νά τόν δέχεσθε μέ ἀγάπη  καί νά μή τόν κατακρίνετε. Αὐτός ὁ ἀσθενής, λέγει ὁ Ἀπόστολος, «λάχανα ἐσθίει», τρώγει λαχανικά διότι φοβεῖται ὅτι θά μολυνθεῖ ἀπό ἄλλα φαγητά. Δέν πρέπει νά τόν περιφρονεῖτε γι’αὐτό. Ἀλλά καί αὐτός πάλι δέν πρέπει νά κατακρίνει ὅσους δέν ἐξαρτοῦν τή σωτηρία τους ἀπό τά φαγητά καί τρῶνε ἀπό ὅλα. «Ὁ ἐσθίων τόν μή ἐσθίοντα μή ἐξουθενείτω, καί ὁ μή ἐσθίων τόν ἐσθίοντα μή κρινέτω». Καί δέν πρέπει νά τόν κατακρίνει, διότι «ὁ Θεός αὐτόν προσελάβετο». Καί αὐτόν πού τρώγει ἀπό ὅλα τά φαγητά ὁ Θεός τόν προσέλαβε στήν Ἐκκλησία του.  Καί γίνεται πιό αὐστηρός ὁ Ἀπόστολος γιά ὅσους κατακρίνουν τούς ἄλλους. «Σύ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην;»Ποιός εἶσαι ἐσύ πού κατακρίνειςξένο δοῦλο; Τοῦ Κυρίου δοῦλος εἶναι καί ὄχι δικός σου. Γιά τόν Κύριο, λοιπόν, στέκεται ἤ πέφτει. Νά ξέρεις ὅμως ὅτι θά σταθεῖ, διότι «δυνατός ἐστιν ὁ Θεός στῆσαι αὐτόν». Ὁ Θεός μπορεῖ νά τόν σηκώσει καί νά τόν στερεώσει.

                Τό συμπέρασμα ὅλων αὐτῶν εἶναι, ἀδελ­φοί, ὅτι δέν πρέπει νά κατακρίνουμε τούς ἄλ­λους. Τούς ἀδελφούς μας μέ τούς ὁποίους εἴμα­στε ὅλοι δοῦλοι τοῦ ἴδιου Κυρίου. Ἡ κατάκριση εἶναι σοβαρή ἁμαρτία. Μέ αὐτήν κάμνουμε τούς ἑαυτούς μας δικαστές τῶν ἄλλων, χωρίς κανείς νά μᾶς ἀναθέτει τέτοια ἀποστολή. Μέ τό νά κατακρίνουμε ἁρπάζουμε δικαώμα πού ἔχεδι μόνο ὁ Κριτής Κύριος. Αὐτός ὁ Ὁποῖος καί μόνον ἠμπορεῖ νά κρίνει ἀμερόληπτα καί δίκαια, ἀφοῦ αὐτός καί μόνον γνωρίζει ἀκριβῶς τά ἐλατήρια, τίς διαθέσεις τῆς ψυχῆς, τά κίνητρα μέ τά ὁποῖα κινεῖται ὁ ἄνθρωπος. Ἐμεῖς συνήθως βλέπουμε μόνο τήν ἐπιφάνεια, καί κατά κανόνα πέφτουμε ἔξω στίς κρίσεις μας. Ἄλλωστε καθένας μας θά δώσει λόγο στόν Θεόν γιά τόν ἑαυτό του καί ὄχι γιά τούς ἄλλους. Καί ἑπομένως δέν ἔχουμε νά κεδρίσουμε τίποτε ἀπό τό νά κατακρίνουμε τούς ἄλλους. Ἀν­τίθετα ζημιωνόμαστε, διότι μέ τήν κατάκριση ἁμαρτάνουμε. Διώχνουμε καί τήν ἀγάπη ἀπό τήν ψυχή μας, τήν ὁποίαν ὅμως ὁ Θεός θέλει νά τήν ἔχουμε πάντοτε καί πρός ὅλους πλούσια.

****

                Ἄς κυττάζουμε λοιπόν πρῶτα τόν ἑαυτό μας, διότι κι ἐμεῖς φταῖμε σέ πολλά. Καί ἄς χρησιμοποιοῦμε τήν ὡραία προσευχή, πού τόσο συχνά λέγεται κατά τήν Μ.Τεσσαρακοστή, ἡ ὁποία καί τοποθετεῖ τά πράγματα στή θέση τους. «Δώρησαί μοι, Κύριε, τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλο­γητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν».

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἱερός Καθεδρικός Ναός  Ἁγ.Ἰωάννου Λευκωσίας

  Κυριακή  13.03.2016