Κυριακή ΙΒ´Λουκᾶ (10 Λεπρῶν)
Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον
«Δόξασον ἱερέα»
«Ἐπιδείξατε ἑαυτούς τοῖς ἱερεῦσι»
(Λουκ. ιζ΄14)
˜˜˜˜˜˜˜˜
Ὁ Κύριος πηγαίνοντας κάποτε στά Ἱεροσόλυμα
πέρασε ἀπό ἕνα χωριό τῆς Σαμαρείας. Στήν εἴσοδο τοῦ χωριοῦ τόν συνάντησαν δέκα
λεπροί ἄνδρες. Ἄνθρωποι πονεμένοι μέ τά ἴχνη τῆς ἀνίατης ἀρρώστειας νά
σημαδεύουν τά μέλη τους, θλιμμένοι ἀπό τήν ἀπονιά τῶν ἀνθρώπων, μόλις ἀντίκρυσαν
τόν Χριστό ἄρχισαν μέ φωνές δυνατές νά τοῦ ζητοῦν τή σωματική τους θεραπεία. Ὁ
Κύριος ἄκουσε μέ συμπάθεια τό αἴτημά τους καί τούς προέτρεψε νά παρουσιασθοῦν
στούς ἱερεῖς τοῦ ναοῦ, γιά νά βεβαιώσουν ἐκεῖνοι, σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τοῦ
Νόμου ὅτι εἶναι ὑγιεῖς. Οἱ δέκα ἄνδρες ὑπήκουσαν χωρίς δισταγμούς καί ἀμφιταλαντεύσεις.
Στό δρόμο πού πήγαιναν, τό δρόμο τῆς ὑπακοῆς, διαπίστωσαν ὅτι εἶχαν θεραπευθεῖ. Ἡ ἰατρική ἐξέταση ἔγινε ἀπό τούς ἱερεῖς
καί οἱ πρώην λεπροί τώρα ἦταν ἐλεύθεροι νά ἐπιστρέψουν στά σπίτια τους.
Ἄν ὅμως οἱ ἱερεῖς τότε ἔδιναν ἁπλᾶ
ἰατρικά πιστοποιητικά, οἱ ἱερεῖς στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς ὄργανα
τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὁδηγοῦν τούς ἀνθρώπους στήν αίώνια σωτηρία. Εἶναι θεῖο τό
ἔργο καί μοναδική ἡ ἀποστολή τῶν κληρικῶν. Νά
δοῦμε τό θέμα μέ προσοχή.
*****
«Ἐπιδείξατε ἑαυτούς τοῖς ἱερεῦσι»
Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι Μυστήριο. Εἶναι
δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο πού τοῦ θυμίζει τή θεία παρουσία. Ὁ ἱερός
Χρυσόστομος λέγει ὅτι «ἡ ἱερωσύνη τελεῖται μέν ἐπί τῆς γῆς, τάξιν δ᾽ ἔχει ἐπουρανίων ταγμάτων». Τόσο ὑψηλό εἶναι τό
ἔργο τῆς ἱερωσύνης, ὥστε ἐπιτελεῖται μέν ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά ἀνήκει στά ἔργα τῶν ἐπουρανίων
δυνάμεων.
Καί αὐτό, συνεχίζει ὁ ἴδιος
Πατήρ, εἶναι πολύ φυσικό, ἀφοῦ δέν τήν ἵδρυσεν ἄγγελος, οὔτε ἀρχάγγελος, οὔτε
καμμία ἄλλη δύναμη κτιστή, ἀλλά τήν ἵδρυσεν ὁ Παράκλητος, ὁ Ὁποῖος ἐνθρώπους
πού φοροῦν σάρκα, τούς ἔκαμε ἱκανούς νά διεξάγουν ὑπηρεσία ἀγγέλων (ΕΠΕ 28,
120).
Ἡ ἱερωσύνη ἀπορρέει ἀπό τόν
Μεγάλον Ἀρχιερέα μας, τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος κατήργησε τήν
κληρονομική ἱερωσύνη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί «μένει ἱερεύς εἰς τόν αἰῶνα κατά
τήν τάξιν Μελχισεδέκ». Αὐτός εἶναι τό πλήρωμα τῆς ἱερωσύνης. «Ἐκεῖνος, λοιπόν,
πού γίνεται κληρικός, ἱερεύς ἤ ἀρχιερεύς δέν φέρει ἐπάνω του δική του ἱερωσύνη,
ἀλλά φέρει τήν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ. Μετέχει τῆς ἱερωσύνης τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως
καί Ἀρχιποίμενος. Τήν ὁποία ὅμως ἱερωσύνη ὁ Κύριος ἐτελείωσε πάνω στόν Σταυρό. Ἐκεῖ,
ἐπάνω στό Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ, ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ ἱερούργησε τό μεγάλο
μυστήριο τῆς ἀπολυτρώσεως καί σωτηρίας μας. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἱερωσύνη, ἐφ᾽ ὅσον
πηγάζει ἀπό τόν Θεόν «διά μυστηρίου», εἶναι αἰώνια καί ἀδιάλειπτη στήν Ἐκκλησία.
Τό Μυστήριο τῆς ἱερωσύνης τελεῖται
μόνο ἀπό τόν ἐπίσκοπο. Ὁ ἐπίσκοπος ἀκουμπᾶ τό χέρι στήν κεφαλή τοῦ
χειροτονουμένου, στόν ὁποῖο μεταδίδεται ἡ θεία Χάρη, πού τόν κάμνει ἄξιο νά
κυβερνᾶ τήν Ἐκκλησία, νά κηρύττει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί πρό πάντων νά τελεῖ τά ἱερά
Μυστήρια καί κάθε ἄλλη ἐκκλησιαστική τελετή. Ἡ Θεία Χάρις «ἡ τά ἀσθενῆ
θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα», ἀξιώνει τόν ἄνθρωπο νά διακονεῖ στή
σωτηρία τῶν ἀδελφῶν του καί νά ἀσκεῖ ἔργο, τό ὁποῖο, ὅπως λέγει ὁ ἱερός
Χρυσόστομος, «οὔτε ἀγγέλοις οὔτε ἀρχαγγέλοις ἔδωκεν ὁ Θεός».
Ἀπό τή στιγμή τῆς χειροτονίας του
ὁ κληρικός ἀποσπᾶται ἀπό τό σῶμα τῶν λαϊκῶν, στό ὁποῖο ἀνῆκε μέχρι τότε καί «ἀφορίζεται
εἰς τό Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ». Ξεχωρίζεται γιά νά διακονεῖ στό εὐαγγέλιο τοῦ
Χριστοῦ. Ὁ κληρικός δέν ἀνήκει πλέον στόν ἑαυτό του. Ἀπό τή στιγμή τῆς
χειροτονίας του, λέγει ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος, ὁ κληρικός «εἶναι ἕνας μικρός
Χριστός μέσα στήν κοινωνία». Ἕνα σημερινό ὁμοίωμα τοῦ Χριστοῦ μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Εἶναι ἕνας ἄγγελος τοῦ Χριστοῦ (Χρυσόστομος), πού σκοπό ἔχει νά διακονεῖ, ὅπως
τότε ὁ Χριστός στή γῆ, καί ὅπου τώρα ὁ Χριστός τόν ἀποστέλλει ἐκ μέρους Του καί
ἐξ ὀνόματός Του στούς πιστούς. Τόν στέλλει νά εἶναι λειτουργός τῶν ἱερῶν
Μυστηρίων, κήρυκας τῆς ἀλήθειας καί τῆς μετάνοιας, ὑπερασπιστής καί διαγγελεύς
τῆς ὀρθόδοξης πίστης.
Μεγάλο τό Μυστήριο, ἀδελφοί μου. Ὁ
ἱερεύς καί ὁ πλέον ταπεινός καί ἄσημος κατά κόσμον, ὁ περιφρονημένος καί ἐξουθενημένος
ἀπό τούς «ἐνδόξους τῆς γῆς», εἶναι ὁ ἀπεσταλμνένος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ
περιβεβλημένος μέ ἐξουσία οὐράνια.
Ὑπέροχο καί ἀπαράμιλλο εἶναι τό ἔργο
τοῦ κληρικοῦ. Κρατεῖ στά χέρια του τά κλειδιά τῆς βασιλείας καί τῆς σωτηρίας. Ὁ
ἱερεύς ἀνοίγει γιά μᾶς τήν πόρτα τῆς σωτηρίας καί τῆς Ἐκκλησίας μέ τό Μυστήριο
τοῦ Βαπτίσματος. Μεταδίδει τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τό ἅγιο Χρίσμα.
Τελεῖ τήν ἀναίμακτη Θυσία τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί μέ τά χέρια του μεταδίδει
στούς πιστούς τό Πανάγιο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ χάρη τῆς ἱερωσύνης τοῦ δίνει
τήν ἐξουσία νά θεραπεύει τίς ψυχές καί τά σώματα μέ τό Ἅγιο Εὐχέλαιο, ἀλλά καί
νά εὐλογεῖ τήν ἕνωση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας μέ τό μεγάλο Μυστήριο τοῦ
Γάμου. Μέ τίς προσευχές τους οἱ ἱερεῖς συνοδεύουν τούς χριστιανούς ἀπό τήν ὥρα
πού γεννιοῦνται μέχρι τήν τελευταία στιγμή τῆς ἀναχώρησής τους ἀπό τόν κόσμο.
Πῶς, λοιπόν, λέγει ὁ ἱερός
Χρυσόστομος, χωρίς τά χέρια αὐτά, τά χέρια τῶν ἱερέων, θά κατορθώσει κανείς νά ἀποφύγει
τήν κόλαση ἤ νά ἐπιτύχει τήν ἀμοιβή τῶν δικαίων;
*****
Ἰλιγγιᾶ ὁ νοῦς μπροστά στή
συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ. Θεία ἡ ἀποστολή τῶν κληρικῶν καί βαριά ἡ εὐθύνη. Ἱερωσύνη
σημαίνει ἀγγελική πολιτεία, θυσία, αὐταπάρνηση, ἀρετή, ἁγιότης, ὁλοκληρωτικό
δόσιμο στήν ὑπόθεση τοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτό σημαίνει ὅτι νέοι πού θέλουν νά
προσέλθουν στήν ἱερωσύνη, εἶναι ἀνάγκη νά ἀναλογισθοῦν τό βάρος τοῦ Μυστηρίου.
Νά ἔχουν συνείδηση τοῦ μεγέθους τῆς ἀποστολῆς.
Νά τηροῦν τόν ἑαυτό τους «ἄσπιλον ἀπό τοῦ κόσμου», ὥστε νά καταστοῦν ἄξιοι
τῆς ὑψίστης τιμῆς πού κάμνει ὁ Θεός στόν ἀδύνατο καί πτωχό ἄνθρωπο. Καί ὅταν
δεχθοῦν τή χάρη διά τῆς χειροτονίας νά ἀγωνίζονται νά πληροφοροῦν τή διακονία
τους, ὥστε κατά τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὁ κληρικός καί τόν ἑαυτό του νά
σώσει καί «τούς ἀκούοντας» αὐτοῦ.
Ἐμεῖς δέ τά λοιπά μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά δείχνουμε τόν σεβασμό καί τήν τιμή πρός
τούς λειτουργούς τοῦ Θεοῦ καί νά συμπαραστεκόμαστε στό ἱερό ἔργο τους. Ἄλλωστε
κλῆρος καί λαός ἀποτελοῦμε μιά ὀργανική ἑνότητα πού δέν εἶναι δυνατό νά
διαχωρισθεῖ. Οὔτε ποίμνιο ὑπάρχει χωρίς ποιμένα, οὔτε ποιμένας χωρίς ποίμνιο.
Καί κάτι ἀκόμη· ὅλοι οἱ γονεῖς
κάμνουν ὄνειρα γιά τά παιδιά τους καί αὐτό εἶναι φυσικό καί ἀδιάβλητο.
Χρειάζεται ὅμως πολλή προσοχή στίς περιπτώσεις ἐκεῖνες πού κάποιο ἀπό τά παιδιά
τῆς οἰκογενείας αἰσθάνεται τήν κλήση τοῦ Θεοῦ νά ὑπηρετήσει τό Ἅγιο
Θυσιαστήριο. Καί τότε ἀρχίζουν συνήθως οἱ προβληματισμοί τῶν γονέων. Γιά ὅλα
μπορεῖ νά συναινοῦν στό νά γίνει τό παιδί τους κληρικός ἀντιδροῦν καί μάλιστα
κάποιες φορές βίαια. Ὅμως , ἀγαπητοί
μου, δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη τιμή γιά ἕνα γονέα ἀπό τό νά προσφέρει ἕνα παιδί
του στή διακονία τοῦ Θεοῦ. Δέν ὐπάρχει μεγαλύτερη δόξα τήν ὁποία νά ποθήσει ἕνας
γονεύς γιά τό παιδί του ἀπό τό νά τό ἰδεῖ λειτουργό ἄξιο καί πιστό οἰκονόμο τῶν
Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ.
Γι᾽αὐτό χριστιανοί γονεῖς
προσεύχεσθε θερμά γιά τά παιδιά σας καί ἄν κάποτε τά καλέσει ὁ Θεός νά τόν ὑπηρετήσουν
ὠς κληρικοί του νά τούς δώσετε τήν εὐχή σας ἐκ βάθους ψυχῆς.
****
«Ἐπιδείξατε ἑαυτούς τοῖς ἱερεῦσι»
Ἀδελφοί
μου, μεγάλο εἶναι τῆς ἱερωσύνης τό ἀξίωμα. Ἀπόλυτα ἀναγκαία ἡ ὕπαρξη τῶν κληρικῶν
ἀνάμεσά μας. Μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Διά τῶν ἰερῶν
Μυστηρίων κατεβάζουν τόν Θεό στή γῆ καί μᾶς ἀνεβάζουν στόν οὐρανό. Νά τούς σεβόμαστε
καί νά τούς τιμοῦμε. Εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ: «φοβοῦ τόν Κύριον καί δόξασον ἱερέα»
(Σοφ.Σειρ. ζ´31). Νά φοβεῖσαι τόν Θεόν καί νά τιμᾶς τόν ἱερέα.
Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης
Ἐκφωνήθηκε στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας,
Κυριακή 15.01.2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου