Η Μελωδία της ... σιγής!
Φώτιος Μπαρούτας
Σκέψεις για
την ευλογημένη σιγή,
που μας υποδέχεται με την είσοδό
μας στον Ιερό Ναό και γεμίζει την καρδιά μας με αισθήματα δέους, σεβασμού και
κατάνυξης.
Η
σιγή επικρατεί, γενικά, σε χώρους του Πνεύματος και των Γραμμάτων! Προδιαθέτει, κατευνάζει και ηρεμεί!
Ευαίσθητη και εύθραυστη καθώς είναι, με
την πρώτη διαταραχή
χάνεται! Μαζί της χάνονται
και τα αγαθά συναισθήματα που
δημιουργεί!
Φυσικός
τόπος κατοικίας της σιγής είναι ο Ιερός
Ναός! Εκεί θα μας «υποδεχθεί» και προοδευτικά θα συμβάλλει να πληρωθούν οι
καρδιές με κατάνυξη και διάθεση για αίνεση και προσευχή!
Άνθρωποι
της σιγής και της άσκησης οι Άγιοι
Πατέρες της Εκκλησίας, είναι και οι δημιουργοί των Ιερών Ακολουθιών! Οι
ύμνοι και τα τροπάρια που ψάλλομε είνα έργα των Πατέρων! Έργα πίστης και
προσευχής, νηστείας και περισυλλογής! Οι Πατέρες της Εκκλησίας είναι που
Θεόπνευστα διέκριναν και την ανάγκη της ύπαρξης μουσικής στα υμνούμενα!
Θεμελίωσαν την λεγόμενη Βυζαντινή Μουσική
και την ανάδειξαν
σε Τέχνη Ψαλτική!
Όρισαν, φυσικά
και κανόνες, ώστε
«μὴ αὐθαιρέτως ψάλλειν »! Εκκλησίας μας, έχει για τους Πατέρες της
Εκλησίας ιδιαίτερη σημασία και αξία! Το διαπιστώνουμε από τον τρόπο τέλεσης και
διεξαγωγής των Ιερών Ακολουθιών!
Ωστόσο, οι
ιεροψάλτες δεν εκτιμούμε
όσο θα έπρεπε την αξία της σιωπής! «Σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία καὶ στήτω μετὰ
φόβου καὶ τρόμου...» προτρέπει το Χερουβικό του Μεγ. Σαββάτου! Πράγματι, η ώρα
που «ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων προσέρχεται σφαγιασθῆναι καὶ δοθῆναι εἰς βρώσιν τοῖς
πιστοῖς..» είναι η ώρα της Πορείας του Χριστού προς το Πάθος. Αυτό
αναπαριστάνει η κατά τη Μεγάλη
Είσοδο λιτάνευση των Τιμίων Δώρων από την Προσκομιδή στην
Αγία Τράπεζα! Στιγμές βαθειάς κατάνυξης και προσευχής...!
Πολλές
φορές, η άγνοια των τελουμένων μας οδηγεῖ σε προχειρότητα! Παράδειγμα, η
επανάληψη πολλές φορές
του «Ὡς τὸν
Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξὀμενοι...»!
Επανάληψη της φράσης για μια ακόμη φορά «πραείᾳ τῇ φωνῇ» θα ήταν αποδεκτή! Η ορθή
πάντως ιεροψαλτική επιλογή είναι το «σιωπαίνειν»!
Τα παραπάνω
γράφτηκαν ως συναδελφική πρόταση α) Για να υπογραμμισθεί η
«μελωδία» της σιγής κατά το ιεροψαλτικό διακόνημα και β) Για να τη λάβουν υπόψη
και οι νεότεροι ζηλωτές του Ιερού Αναλογίου, που θεωρούν ότι τίποτε δεν πρέπει
να μένει... «άψαλλτο»!
«Χρή
σιγᾶν...»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου