Εις τους Αγίους Πάντες - π. Παναγιώτου Καραγιάννη

Πνευματική Ομιλία

του Πρωτοπρεσβύτερου

π. Παναγιώτου Καραγιάννη

Ματθ. Ι’ 32-33, 37-38,  ΙΘ’ 27-30

 Σεβαστέ μας πάτερ, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί καί εὐλο-γημένοι, κατά τήν σημερινήν Κυριακή πού εἶναι ἀμέσως μετά τήν ἁγίαν Πεντηκοστή, ἐπιτελοῦμεν τήν πάνσεπτον μνήμη ὅλων τῶν Ἁγίων πού ὑπῆρξαν σ᾿ ὅλο τόν κόσμο.

 Στήν ἀρχή ἀρχή, οἱ παμπάλαιοι Πατέρες ἔκαναν τήν ἑορτή μόνο τῶν Μαρτύρων πού μαρτύρησαν σ᾿ ὅλο τόν κόσμο, ὅπως μαρτυρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ὅμως οἱ μεταγενέστεροι ἔκαναν τήν ἑορτή αὐτή γενικωτέρα, καί τήν ὠνόμασαν «Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πάντων», συμπεριλαμβάνοντας μέσα σ᾿ αὐτήν καί Πατριάρχας καί Προφήτας καί Ἀποστόλους καί Μάρτυρας καί Ἱεράρχας καί Ἀσκητάς, καί ὅλους μαζί τούς δικαίους κάθε ἡλικίας καί γένους.

 Σκοπός τῆς παρούσης ἑορτῆς εἶναι ὅτι: Ἐπειδή ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός πρό τοῦ Πάθους εἶπε ὅτι «κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν» (Ἰω.ΙΒ’32), πρᾶγμα τό ὁποῖον ἦταν καί ὅλος ὁ σκοπός καί τό τέλος γιά τό ὁποῖο κατέβηκε στή γῆ καί σαρκώθηκε καί ἔγινε «τέλειος ἄνθρωπος, μείνας τέλειος Θεός ὁ αὐτός», γιά νά σώση δηλαδή τήν ἀνθρωπίνη φύσι καί νά τήν ἀνεβάση στήν Οὐράνιον μακαριότητα, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀνέβηκε στούς Οὐρανούς μέ τήν θείαν Ἀνάληψιν, καί ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ καί Πατρός.

 Μέ αὐτό ὅμως δέν ἐπληρώθη, δέν ὁλοκληρώθηκε ἡ ὑπόσχεσίς Του πού εἶπε ὅτι «πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν». Αὐτό, γιά ʼΚεῖνον. Διά τοῦτο ἔστειλε καί στούς ἁγίους Αὐτοῦ Ἀποστόλους τό Πανάγιον Πνεῦμα, γιά νά πᾶνε μέ τή δύναμί Του νά κηρύξουν εἰς ὅλα τά Ἔθνη τή Μία Θεότητα, καί νά συνάξουν τούς ἐκλεκτούς εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Πρᾶγμα τό ὁποῖον καί ἔπραξαν οἱ καλοί καί πιστοί ὑπηρέτες μέ ὅλη τους τήν ψυχή, τήν καρδιά καί τήν προθυμία, μέχρις ἐκχύσεως τοῦ αἵματός τους!

 Ἔτσι συμπληρώθηκε ὁ Οὐράνιος κόσμος, ἀπ᾿ τόν ὁ-ποῖον ἐξέπεσε τό ἀποστατικόν Τάγμα. Ἔτσι λοιπόν σήμερα γιορτάζουμε τόν καρπόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά καί τοῦ Ἀποστολικοῦ κηρύγματος.

 Μιά δεύτερη αἰτία τῆς παρούσης ἑορτῆς, εἶναι καί τό πλῆθος καί τό ἄγνωστον τῶν ὀνομάτων, προκειμένου νά τιμήσουμε αὐτούς πρεπόντως καί νά ἔχουμε τή βοήθειά τους καί ἀντίληψί τους. Τά ’φειαξε λοιπόν ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας, τά διώρισε ἡ Μήτηρ ἡμῶν Μία, Ἁγία, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, νά γίνεται ἡ ἑορτή αὐτή καί γιά ʼκείνους οἱ ὁποῖοι μετά ταῦτα ἤ θά μαρτυρήσουν ἤ ἁπλῶς θά ἁγιάσουν.

 Νά βιαστοῦμε καί νά σπεύσουμε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, καί ἐμεῖς, νά κατορθώσουμε τήν ἀξιέπαινον ζωήν ἐκείνων τῶν μακαρίων δούλων τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν! Εἶναι μεγάλη μας τιμή νά μᾶς καλῆ ὁ ἴδιος ὁ Θε-ός γιά νά μᾶς ἁγιάση καί νά μᾶς θεώση καί γιά νά μᾶς κάνη μακαρίους πολίτας τῆς ἐπουρανίου Του Βασιλείας, λέγοντάς μας: «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι»! (Α’ Πέτρ.Α’16). Πρός τοῦτο ἀπαιτεῖται, μέ αὐτούς πρότυπο καί παράδειγμα, ἀποστροφή ἀπό τά γήϊνα πράγματα, ἀποστροφή ἀπό τήν ἁμαρτία, καί μίμησι τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἀνδρείας, τῶν ἀγώνων καί τῆς ἀρετῆς ἐκείνων!

 Τέλος, ἀδελφοί μου, «καί ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν» (Ἑβρ.ΙΒ’1-2), Οὗ ἡ χάρις καί ἡ εὐλογία καί τό ἄπειρον ἔλεος εἴη μετά πάντων ἡμῶν!

 Ἀμήν.