ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΣ
π. ΣΙΜΩΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗ
«Υπακοής ένεκεν, εις τον γνωστό
μας θεολόγον», Γέροντα Άγιό μας και εκ πνευματικού καθήκοντος, διά τους
συγχρόνους μας, Πνευματικούς, Αγίους Γέροντες της Εκκλησίας μας, όπως εν
προκειμένω, διά τον μακαριστόν Ιερομόναχον-Γέροντα π.ΣΙΜΩΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗΝ
(1901-1988), ο οποίος, λίγο πιο πάνω από τα όμορφα και κατανυκτικά βράχια
ίδρυσε την Ιεράν Μονήν του ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝΟΣ. Αρχικά όταν πρωτοπήγε, βρήκε
ένα μικρό Εκκλησάκι του Αίου.
Είναι γνωστά βιογραφικά και
προσωπικά βιώματα κ.λ.π. του Αγίου Γέροντός μας, π. ΣΙΜΩΝΟΣ, ιδίως από το
πρώτο, περί του Αγίου Γέροντος βιβλίο, που είχε γράψει και κυκλοφορήσει, ο
μακαριστός Μοναχός π. ΖΩΣΙΜΑΣ, υπό τον τίτλον «Π. ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ (1901-1988)».
Ήταν ο πρώτος «πνευματικός μου
οδοδείκτης» Πατέρας με στοργή, χαρά και αισιοδοξία μου μιλούσε λίγο για διάφορα
και μετά με ρωτούσε, ή βοηθούσε, να του εκφράσω όλα τα προβλήματα, σφάλματα
κ.λ.π και πνευματικές μου προσπάθειες.
Απλές οι απαντήσεις του, αλλά
σοφές και όντως Πατρικές, ώστε με χαρά και ενθουσιασμό να αγωνιζόμεθα και να
ξεπερνούμε κάποιες τυχόν «δυσκολίες».
Κατ’ αρχήν, μετά το πνευματικό
και με χαμόγελο «καλωσόρισμα» και κάποιες αναγκαίες ερωτήσεις, φώναζε τον
εκάστοτε ή για τη διακονία αυτή Μοναχή για το ανάλογο «κέρασμα». Έλεγε: Φέρε
αυτό, φέρε και το άλλο κ.λ.π., για να μας προσφέρη, με όντως πατρική στοργή και
χαρά.
Μετά το «κέρασμα», με τρόπο,
βοηθούσε τον πιστό, να του μιλήση για τα προβλήματά του, για κάποια πνευματικά
σφάλματα και ό,τι βάραινε την συνείδησή του. Έδιδε πάντα, απλές συμβουλές, για
αγώνα, για προσπάθειες, για περισσότερο πλησίασμα στην Εκκλησία. Έλεγε συχνά:
«Άκουσε παιδί μου, υπάρχει πρόβλημα για τον πιστό άνθρωπο. Όταν παρακαλέσης τον
Χριστό μας, την Παναγία μας, τους Αγίους μας, ΟΛΑ γίνονται, αρκεί να είναι για
το καλό μας».
Όταν στρέψης, με πόνο και αγάπη,
τα μάτια σου, στην Εικόνα, στο Πρόσωπο του Χριστού μας, την Παναγία μας και των
Αγίων μας, όλα γίνονται, αρκεί να είναι για το καλό σου. Γαληνεύει η καρδιά
σου. Παίρνεις δυνάμεις. Όπως το βρέφος ή και το μικρό παιδί, που όταν το βάλη η
μητέρα του να κοιμηθεί, βλέποντας εκείνο μερικές φορές, που ανοιγοκλείνει τα
μάτια του, το πρόσωπο της μανούλας του, κοιμάται ήσυχα και γλυκά.
Κοίταξε τον Χριστό μας, την
Παναγία μας, τους Αγίους μας, τον Άγιο της ημέρας και πες Τους: «Αυτό που θέλω,
είναι σωστό, είναι για το καλό μου κ.λ.π.» και αμέσως η αγάπη Τους, θα σε πληροφορήσουν
στη συνείδησή σου και θα σου δώσουν δυνάμεις και χαρά. Τα δε τελευταία χρόνια
που είχε καταβληθή υπερβολικά από την ασθένεια, έβλεπε κανείς στο κρεββάτι,
έναν «ανθρώπινο σκελετό», δηλαδή υπερβολικά αδύνατο και ξαφνιαζότανε και για
τις όμορφες συμβουλές του και κατόπιν, με την «ψαλτική» του έλεγε: «Έλα να
ψάλλουμε μαζί» και άρχιζε πάντα πρώτος, χαρούμενος και δυνατά. Πλήθη πιστών,
Αρχιερέων, Κληρικών, Μοναχών και Πιστών, ιδίως τους τελευταίους χρόνους τον
επισκέπτοντο.
Είχαμε δε ακούσει, ότι την εποχή
που ήτο νεώτερος, συχνά έφευγε από την Ι. Μονή του, έλεγε δε σε κάποιον Μοναχό:
πάω να περπατήσω λίγο κ.λ.π. Εκείνος δε, πήγαινε σε κάποιους πελώριους βράχους,
που ήσαν πιο κάτω από την Ι. Μονή, έμπαινε μέσα και επί ώρες, προσηύχετο έκλαιε
και ποιος να γνώριζε τι έβλεπε κ.λ.π. Γιατί γι’ αυτούς τους πελώριους βράχους,
που υπάρχουν και σήμερα, τα παμπάλαια χρόνια, λέγεται ότι έμεναν Ασκηταί.
Επέστρεφε δε μετά, «αγνώριστος» με μια μορφή που έλαμπε. Είθε να έχουμε πάντα,
έντονα, την παρουσία του, στοργή και βοήθειά του. Και σήμερα, πλήθη πιστών
αποθέτουν τον πόνον των και τα προβλήματά των στον Σεπτόν Τάφον Του. Να έχουμε
την Ευχή Του και την προστασία Του. Ιδίως στην σημερινά περίεργη εποχή μας που
κατά πολλούς Πατέρας, λήγουν οι Καιροί των Εθνών και άρχονται οι Καιροί της
Βασιλείας των Ουρανών, δια τούτο και ο Πειρασμός, κατά τα λεγόμενα Πατέρων και
Ασκητών, ζητά μετά μανίας τίνα καταπίη. Η Παναγία μας, ο Χριστός μας και οι
Άγιοί μας, να μη μας εγκαταλείψουν.
Ταπεινά
Σωτηρία Νούση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου