ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2021 «Ζεις μονάχα μια φορά» You Only Live Once (YOLO) - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2021

«Ζεις μονάχα μια φορά»

 You Only Live Once (YOLO)

 

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Είναι επιφώνημα, προτροπή, διδασκαλία, ανάμεσα στους σημερινούς νεαρούς και όχι μόνον. Είναι μια έκκληση να ζήσει κανείς τη ζωή του στο «μέγιστο βαθμό», ακόμα και να συμπεριλάβει συμπεριφορά, που φέρει εγγενώς, κίνδυνο! Δηλαδή, πρόκειται για μια προτροπή προς απερίσκεπτη συμπεριφορά...

Είναι "επιγραφή"-ακρωνύμιο μιας στάσης ζωής που γεννήθηκε από τις αντιλήψεις που έφερε η απόρριψη του Θεού από την ζωή των ανθρώπων. Η ζωή αυτονομήθηκε, και ενώ κάτι τέτοιο ίσως προέκυψε από αγωνία να αποχτήσει ελευθερία και ποιότητα, τελικά απαξιώθηκε σαν φευγαλέα ευκαιρία, της οποίας η εμπειρική γνώση είναι μια επιδερμική ένταση και έξαψη.

Τέτοιες αντιλήψεις είχαν ήδη από παληά εισβάλλει στο κενό που άφησε ο Θεός όταν τον διώξαμε από την ζωή μας. Ήδη από το 1774 ο Γκαίτε δραματοποιώντας μια πραγματική ιστορία έγραφε στον «Clavigo» του, τις εισηγήσεις του αδίστακτου Κάρλος στον ήρωα να εγκαταλείψει την αγαπημένη του γιατί... «ζεις μόνο μια φορά», και ο Strauss II σ’ ένα βαλς του 1855 "δίδασκε" τους ανθρώπους που διασκέδαζαν ότι: Man lebt nur einmal – Ζείτε μόνο μια φορά!!

Και πριν απ’ αυτούς η διάχυτη φιλοσοφίζουσα λαϊκή γνώση δεν έλεγε μονάχα «memento mori» (θυμήσου ότι θα πεθάνεις), αλλά και «carpe diem» (άρπαξε την ημέρα). Πόσο έκπληξη μπορεί να είναι ο σύγχρονος διεστραμμένος συνδυασμός τους;! Τον είχε ήδη απορρίψει ειρωνευόμενος ο Απ. Παύλος όταν έγραφε στους Κορινθίους (Α΄ Κορ. 15, 32) «Αν όλα τελειώνουν εδώ, τότε, φάγωμεν, πίωμεν, αυριον γαρ αποθνήσκομεν».

Γιατί «να θυμάστε τον θάνατο» (memento mori) και τι μπορεί να σημαίνει στη ζωή σου το «άρπαξε την ημέρα-ευκαιρία» (carpe diem);; Όλη η διδασκαλία (από τα Σοφιολογικά βιβλία της Π. Διαθήκης μέχρι τους Πατέρες της ερήμου) για τον θάνατο και την ανθρώπινη προσωρινότητα, δεν είχε στόχο να τρομοκρατήσει, αλλά να αποσαφηνίσει και να αποκαθάρει από αυτάρεσκες ψευδείς αυταπάτες τα αξιολογικά κριτήρια των ανθρώπων! Ατυχώς λειτούργησε μακάβρια και οδηγήθηκαν τα πράγματα στο... Y.O.L.O.! Ο χρόνος αντί βάση εργασίας έγινε... Κρόνος που δαπανά τα παιδιά του! Η αίσθηση προσωρινότητας, αντί ωριμότητας έφερε βουλημική χρησιμοθηρία σ’ όλα τα ανθρώπινα επίπεδα. Γίναμε επιπόλαιοι αυταπατώμενοι. Κυνηγοί του εφήμερου, αφού τίποτε δεν υπάρχει (έτσι θέλουμε να λέμε...) μετά την "ημέρα"!! Γίνεται τελικώς ειρωνικά άχρηστη κάθε ενδοσκόπηση, χωρίς συνέχεια της «ημέρας» που ζούμε. Καταντάει μια "θρησκεία" χωρίς σωτηρία. Ειδικοί... εξομολογητές συγχωρούν εκ προοιμίου τα πάντα και του παρελθόντος και του μέλλοντος. Ο χρόνος όμως είναι το μυστήριο που de facto χωρίζεται στα τρία... έχει και μέλλον άμεσο, αλλά και αιώνιο!

«Ο κόσμος είναι μια σκακιέρα. Τα κομμάτια είναι τα φαινόμενα του σύμπαντος, οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι λεγόμενοι νόμοι της φύσεως, και ο παίχτης στην απέναντι πλευρά είναι κρυμμένος από μας» έγραφε ο Τόμας Χάξλεϋ (1825-1895) (όχι ο Aldus)! Ο παίχτης βέβαια ο... απέναντι είναι κρυμμένος, όχι για να μας τρομάξει με το τι μπορεί να κάνει, αλλά για να μας δώσει ελευθερία κινήσεων. Να μας πει ότι δεν παίζει και στις δύο πλευρές! Ότι οι κινήσεις μας έχουν αξία και αποτελέσματα.

Ο άνθρωπος έχει τόσο χρόνο όσο μπορεί να χρησιμοποιήσει. Η φρονιμάδα και η επιτυχία δεν έχουν να κάνουν με τον χρόνο. Ένας νεαρός 25 χρονών μπορεί να έχει κιόλας χρησιμοποιήσει περισσότερο χρόνο από έναν εβδομηντάρη! Όλοι οι άνθρωποι έχουμε το ίδιο ημερολόγιο, αλλά ο ένας χρησιμοποιεί 300 μέρες τον χρόνο και ο άλλος... 30!

Η ανθρώπινη ζωή είναι μικρή όσο και αν βαστάξει. Κάθε στιγμή της έχει την αξία που αποχτά από το περιεχόμενο με το οποίο θα την... "φορτίσουμε". Μπορεί δυστυχώς άνετα η στιγμή να γίνει στίγμα. Αυτό αμφισβητεί αυτή η «λαϊκή φιλοσοφία» Y.O.L.O. ισχυριζόμενη ότι είναι δική μου κάθε στιγμή και την κάνω ό,τι θέλω! Vivere pericolosamente, με κάθε έννοια.

Ο μέγας Νταγκ Χάμαρσκελντ (1905-1961) έγραφε στις σημειώσεις του «Δείχτες Πορείας»: «Πόσο με κάνει να πονώ η θύμηση κάθε στιγμής που ξόδεψα στα χαμένα»! Ο Χάμαρσκελντ βέβαια ήταν μαθητής του Απ. Παύλου που γράφει στους Εφεσίους να ζουν: «... ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν...» (Εφ. 5,16). Οι άνθρωποι ατυχώς πιεσμένοι να υπάρξουν, φαίνεται πως αποφεύγουν το μυστήριο της ζωής.

«Ὁ καιρὸς οὐκ ἔστιν ἡμῖν βέβαιος. Πάροικοι γάρ ἐσμεν. Ἀγόρασον αὐτὸν καὶ ποίησον αὐτὸν ἴδιον» υπομνηματίζουν τον λόγο του Απ. Παύλου οι Πατέρες. «Ο χρόνος της ζωής μας δεν είναι σίγουρα δικός μας. Είμαστε πάροικοι στη γη. Αγόρασέ τον λοιπόν (κοπίασε για να τον αποχτήσεις δηλαδή) και κάνε τον δικό σου, δηλαδή επένδυσε σ’ αυτόν ό,τι καλό για σένα».

Η έναρξη κάθε αριθμημένης χρονικής περιόδου φαντάζει ως αρχή. Δεν είναι. Απλώς είναι μια στιγμή του χρόνου ονοματισμένη. Για τους χριστιανούς σημασία έχει η στιγμή (όποια και αν είναι, όπως και αν ονομάζεται...!) που αποφασίζει ο άνθρωπος να πει στον Χριστό αυτό που Του είπε εκείνος ο Εβραίος: «Ἀκολουθήσω Σοι ὅπου ἂν ἀπέρχῃ», θα σε ακολουθήσω όπου και αν πας (Λουκ.9,57). Δηλαδή θα γίνω μαθητής σου, «συγκάτοικος», και θα αγαπώ και θα τηρώ το θέλημά Σου.

Και επειδή οι αποφάσεις ατονούν κατά την διαδρομή και ο σκοπός συσκοτίζεται από εξωτερικά αλλά και εσωτερικά εμπόδια φθοράς μας, ας θυμόμαστε πάντα τον διδάσκαλο και πνευματικό μας πατέρα απ. Παύλο που μας φωνάζει: «Ἓως τό σήμερον καλεῖται, ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΤΕ ἵνα μή σκληρύνῃ ὑμᾶς ἡ ἁμαρτία» (Εβρ.3,13).

Ζούμε όντως μονάχα μια φορά στις τωρινές συνθήκες, αλλά αυτό δεν μας κάνει ανεύθυνους και ανόητους βιταλιστές, αντίθετα μας ωριμάζει στο να αντιμετωπίσουμε υπεύθυνα την μία (εδώ) ζωή που μας χαρίστηκε και να αποχτήσουμε δεδομένα γνωριμίας με τον Χριστό ούτως ώστε η συνάντηση μαζί Του νάναι «ἀνεκλάλητος χαρά καί ὂχι ἀνεννόητος ὀδύνη» στη μόνιμη σχέση μας μαζί Του. Στο χέρι μας είναι.

Εύχομαι για όλους μας μια καλύτερη από την απερχόμενη χρονιά, με βαθύτερα συνειδητοποιημένη σχέση με τον Χριστό.

Με αγάπη και ευχές για καλή χρονιά.