«…τὸν δεσπότην αὐτὸν τοῖς δούλοις διακονήσειν…»* - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 
 «…τὸν δεσπότην αὐτὸν τοῖς δούλοις διακονήσειν…»*

Συγγραφέας: Ευαγγελιστής Λουκάς

*Κατά Λουκάν, κεφ. 12

Έχουνε μαζευτεί γύρω από τον Χριστό μυριάδες άνθρωποι οπού σχεδόν καταπατούνται κι Εκείνος τους επισημαίνει τον… αθεράπευτο κίνδυνο της υποκρισίας!

Τους μιλάει για το «προζύμι» της υπόκρισης, του οποίου η ποιότητα φαίνεται στο «ψωμί» που αυτό παράγει. Τους λέει ότι όσο και αν θέλει κανείς να σκεπάσει πράγματα, αυτά θα αποκαλυφθούν και δεν θα μείνει τίποτα κρυφό. Όλα θα ακουστούνε φωναχτά απ’ τις ταράτσες των σπιτιών και στις πλατείες.

Λέει προσθέτοντας (σε μας τους φίλους Του, όπως μας αποκαλεί) να μη φοβόμαστε απ’ αυτούς που μόνο το ένα κομμάτι τους εαυτού μας, το σάρκινο, μπορούν να καταστρέψουν. Η συμφορά είναι όταν εμείς ολόκληροι, ψυχή και σώματι, καταντάμε στης κόλασης τα αζήτητα. Ο Θεός απ’ τη μεριά Του ούτε και τα μικρά τα πάμφθηνα σπουργίτια δεν ξεχνάει, πολύ περισσότερο εμάς, που και της κεφαλής τις τρίχες μας, τις έχει μετρημένες. Και αξίζουμε, όπως μας λέει Αυτός, περισσότερο από πολλά σπουργίτια.

Μας βεβαιώνει ότι παιδιά Του μας υιοθετεί και μας ομολογεί εφόσον κι εμείς ελεύθερα από πριν αυτό το ομολογούμε. Αν αρνητές Του γίνουμε, τότε χάνεται πια η συγγένεια, και δεν έχει καν νόημα δυναστικά Αυτός να μας αναγνωρίσει. Αν δεν Τον καταλάβουμε, τότε θα λέμε ότι αυτά που κάνει το Πνεύμα του Θεού, έργα διαβόλου είναι, και δεν θα μας συγχωρηθεί ποτέ μια τέτοια αμαρτία. Το Πνεύμα του Θεού φωτίζει το μυαλό και τις καρδιές όσων ομολογούν την πίστη τους και απολογούνται ελεύθερα σε κάθε εξουσία.

Στην απορία μοιρασιάς στα κτήματα δυο αδελφών, απόσταση εκράτησε ο Χριστός, και για το φίδι της πλεονεξίας και την απάτη από τα λεφτά μίλησε έντονα, μαθαίνοντάς μας ότι δεν έρχεται ζωή απ’ τα αναίσθητα. Για έναν ανόητο μίλησε σ’ όλους μας, που γκρέμισε τις αποθήκες για να τις κάνει μεγαλύτερες, από την αυταπάτη εσοδείας πληθυντικής, που όμως τίποτε δεν πρόλαβε, γιατί το ίδιο βράδυ ταξίδεψε για εκεί, που όλοι μας χωρίς αποσκευές αναχωρούμε. Ο θησαυρός είναι εκ Θεού (όχι απ’ τα γεννήματα) και είναι μέσα στην καρδιά για πάντα.

Και τότε διδασκαλία άρχισε πανέμορφη να ξεχωρίσουμε σωστά με τι αξιολογική σειρά υπάρχουνε τα πράγματα. Ότι η ψυχή, είναι δύναμη και περιεχόμενο και είναι σπουδαιότερη από το σώμα, όπως κι εκείνο από τα ρούχα, που τάχει κόσμηση και ανάγκη. Μας δίδαξε να μην αγωνιάμε ατελέσφορα αλλά να μας διδάσκουν τα πουλιά ακόμα και οι κόρακες, για τα οποία όλα, ο Θεός φροντίζει.

Αξίζει ο άνθρωπος περισσότερο, έχοντας μέσα του ανάμεικτα σμικρότητα και μεγαλείο. Δυο πόντους δεν μπορεί να αυξήσει μόνος του το ύψος του, και τι αγωνιά για τα μεγάλα; Ένα αγριολούλουδο είναι πανέμορφο, τόσο που ούτε ο Σολομών δεν θα μπορούσε να ντυθεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν γι’ αυτό, οπού το βάζουμε προσάναμμα όταν ξεραθεί, νοιάζεται τόσο ο Θεός, δεν θα νοιαστεί για σένα; Συ εμπιστεύσου τον Θεό και ψάχνε για το σπίτι Του κι αυτός που είναι Πατέρας, θα τα φροντίσει όλα.

Εσύ λοιπόν μικρό μου ποίμνιο, είσαι ο στόχος της φροντίδας του Πατέρα, για να σε πάρει σπίτι Του. Πούλα τα όλα όσα θεωρείς υπάρχοντα, δώσε το κέρδος στους φτωχούς, απόχτα πορτοφόλι που δεν χάνεται, και πλούτο μόνιμο στον κόσμο του Θεού, που από κλέφτες είναι ασφαλής και η σκουριά δεν έχει δύναμη για να τον φάει. Γράφτο στα βάθη του μυαλού σου: Σε ό,τι έχεις θησαυρό, εκεί θα είναι κολλημένη και η καρδιά σου.

Νάστε πάντα πανέτοιμοι, ντυμένοι, και έχοντας στα χέρια σας πάντοτε φως, για να βλέπεται και τη νύχτα. Να περιμένετε τον κύριό σας επιστρέφοντα, ώστε μόλις χτυπήσει να του ανοίξετε αμέσως. Ευτυχισμένοι εκείνοι οι δούλοι που θα τους βρει ξύπνιους ο Κύριος όταν έλθει. Σας διαβεβαιώνω ότι θα τους υποδεχτεί και θα τους βάλει να καθήσουν και τότε Εκείνος θα ζωστεί μία ποδιά και θα τους υπηρετεί ο ίδιος.

Χαρά στους δούλους που όταν τα μεσάνυχτα ή και κατά το ξημέρωμα γυρίσει σπίτι του ο Κύριος και θα τους βρει αυτόν να περιμένουν. Είναι αυτονόητο και φυσικό, αν ήξερε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, τι ώρα οι κλέφτες ρεσάλτο θε να κάνουν θα ήταν ξύπνιος και έτοιμος να μην αφήσει να του διαρρήξουνε το σπίτι. Και σεις ανάλογα να είστε πάνα έτοιμοι, γιατί ο Γιος του ανθρώπου θα ’ρθει σε ώρα που δεν Τον περιμένετε.

Τότε ο Πέτρος τον ερώτησε αν όλα αυτά είναι γι’ αυτούς και μόνον ή για όλους. Και ο Χριστός τού απάντησε με συνετή ασάφεια που τελικά σε όλους παραπέμπει. Να είστε συνετοί δούλοι και έμπιστοι για να σας αναθέτω των υπηρετών μου την φροντίδα. Να τους μοιράζεται τροφή την πιο κατάλληλη την ώρα. Αν λοιπόν κάνετε αυτό, θάναι ευτυχής αυτός ο δούλος αφού ο κύριος ωσάν γυρίσει θα τον βρει «ποιοῦντα οὕτως». Σ’ όλα του τα υπάρχοντα αφεντικό θα τον εγκαταστήσει.

Αν όμως τεμπέλικα και πονηρά ο κάποιος δούλος πει μέσα του «Θ’ αργήσει ο Κύριος», και άσωτα τα διαχειριστεί, κακοποιώντας τους συνδούλους του, και μπεκροπίνοντας με αλήτες, τότε θα ’ρθει αιφνίδια ο Κύριος, όταν καθόλου δεν θα τον περιμένει και θα τον τιμωρήσει αυστηρά, παίρνοντας πίσω αυτό που τούδωσε και αξιολογώντας τον ως άπιστο και άξιο μεγάλης τιμωρίας.

Αυτός που ενώ ξέρει του Κυρίου το θέλημα, άλλ αντ’ άλλων κάνει, μεγάλες τιμωρίες θα υποστεί. Αντίθετα αυτός που δεν εγνώριζε και δια τούτο λάθη κάνει, αυτός θα εύρει κατανόηση, και θα τιμωρηθεί για λίγο. Σ’ όποιον πολλά του δόθηκαν θε να του ζητηθούν πολλά, και σ’ όποιον περισσότερα δοθήκανε, ακόμα περισσότερα θα του γυρέψουν.

Ήρθα να βάλω μια φωτιά, όπου την γης θα καθαρίσει. Άναψε κιόλας και για αυτό είμαι χαρούμενος. Έχω όμως να υποστώ και μια δοκιμασία και ανυπομονώ ώσπου να την περάσω. Ίσως και να νομίζετε ότι ήρθα για να φέρω μία εύπλαστη ειρήνη στους ανθρώπους. Καθόλου δεν ήρθα να κάνω κάτι τέτοιο. Ο ερχομός μου διαιρέσεις θε να φέρει. Με πέντε μέλη μια οικογένεια θα χωριστεί σε παρατάξεις δύο. Δύο κατά τριών και τρεις σε κόντρα με τους δύο. Πατέρας σε κόντρα με τον γιο και ο γιος με τον πατέρα. Η μάνα με την κόρη της και η κόρη «τσακωμένη» με την μάνα, αφήστε πια την νύφη και την πεθερά.

Σεις όταν βλέπετε τα σύννεφα από δυσμάς, τους έλεγε ο Ιησούς, αμέσως λέτε «έρχεται βροχή» και έτσι γίνεται μετά από λίγο. Και όταν λυσσομανάει νοτιάς λέτε «καύσωνας έρχεται» και γίνεται. Υποκριτές, για τον καιρό ξέρετε τι ατμόσφαιρα έρχεται, γιατί δεν θέλετε λοιπόν και την πνευματική ατμόσφαιρα απ’ τα ερχόμενα να διδαχθείτε;

Μπορείτε μόνοι σας το δίκαιο και σωστό συμφέρον σας να δείτε. Όταν στα δικαστήρια μ’ έναν αντίδικο προστρέχεις, φρόντισε καθ’ οδόν και πριν εκεί να φτάσεις, να γίνει συμφιλίωση. Υπάρχει πάντα ενδεχόμενο να σε δικάσει ο δικαστής και φυλακή να σου αποφασίσει. Δεν πρόκειται να βγεις από εκεί αν δεν επιστρέψεις μέχρι δεκάρας όσα και αν χρωστάς.

μεταφορά: Μαρτζούχος π.Θεοδόσιος