11 Μαΐου, η
γενέθλιος ημέρα της Κωνσταντινούπολης,
που κοντά έξι
αιώνες τώρα είναι σε ξένη αγκαλιά...
Τα πνεύματα
επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες
ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά
στις πολεμίστρες
θα δεις να σε
κοιτάζουνε μορφές.
Και τότε ένα παράπονο
σε παίρνει
και στα καντούνια
μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά
αγαπημένη
που συναντάς σε
ξένη αγκαλιά.
Θέλω να πιω όλο το
Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου
τα σύνορα του κόσμου.
Την βρήκα στις
στροφές των ποιημάτων
με τις βαριές
χανούμισσες να ζει
και ρίχνω μες στο
στόμα των αρμάτων
την κούφια μου
αλήθεια τη μισή.
Θέλω να πιω όλο το
Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου
τα σύνορα του κόσμου.
Στίχοι - Μουσική:
Νίκος Ζούδιαρης
Ερμηνεία: Αλκίνοος
Ιωαννίδης - Μάριος Φραγκούλης
11 Μαΐου, η
γενέθλιος ημέρα της Κωνσταντινούπολης,
που κοντά έξι αιώνες τώρα είναι σε ξένη αγκαλιά...
που κοντά έξι αιώνες τώρα είναι σε ξένη αγκαλιά...
Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές.
Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
που συναντάς σε ξένη αγκαλιά.
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου.
Την βρήκα στις στροφές των ποιημάτων
με τις βαριές χανούμισσες να ζει
και ρίχνω μες στο στόμα των αρμάτων
την κούφια μου αλήθεια τη μισή.
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου.
Ερμηνεία: Αλκίνοος Ιωαννίδης - Μάριος Φραγκούλης
1 σχόλιο:
Θερμά συγχαρητήρια. Άριστη επιλογή ! Ό,τι χρειαζόταν να ξεπλυθούμε από τη μιζέρια των καιρών, την απροσδόκητα όχι λίγη ! Ο ένας αγωνιά ότι οι τρεις μέρες της Ανάστασης γίνανε δυο, ο άλλος καταγράφει ως έγκλημα καθοσιώσεως που αναστάλθηκε για φέτος αρμοδίως η ψαλμωδία του Αναστάσιμου Κανόνα-Παιάνα Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού. Είναι και τα αποκαλυφθέντα της ντροπής κληρικών-κορυφαίου και μεσαίου βαθμού-που διδάσκουν στους χριστιανούς ταπείνωση και υπακοή στης Εκκλησίας τους ταγούς !
Η πρόταση είναι να διαβάσουν όσοι πολλοί όλο το ποίημα, ν’ ακούσουν Αλκίνοο Ιωαννίδη και Μάριο Φραγκούλη. Να διαβάσουν μετά Ελένη Αρβελέρ : «Είμαστε ο μόνος βαλκάνιος λαός που δεν απελευθέρωσε το λίκνο και την κοιτίδα του γένους. Σώθηκαν όλα, όπως η ορθοδοξία, η γλώσσα, χάρη στην Πόλη. Και όμως, δεν την απελευθερώσαμε». Θα νιώσουν ρίγος, ρυάκι δάκρυ να κυλά. Θα πει στη χόβωλη της ψυχής τους η σπίθα της ρωμιοσύνης, κρατάει καλά ! Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δημοσίευση σχολίου