Μαθητές Χριστού ή οπαδοί συλλογικής ταυτότητας; - Βαρθολομαίος Ηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Μαθητές Χριστού ή οπαδοί συλλογικής ταυτότητας;

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται έξαρση της εντατικής ενασχόλησης ορισμένων χριστιανών με απόψεις ατόμων που εκφράζουν την διαφωνία τους είτε με την πίστη είτε με συγκεκριμένες πράξεις και λόγους των χριστιανών. Στην εποχή των social media οι αντιδράσεις φτάνουν σε σημείο στοχοποίησης και διαδικτυακού «λιντσαρίσματος» κατά συγκεκριμένων προσώπων. Το πλήθος φανατίζεται εναντίον ενός επιλεγμένου προσώπου κάθε φορά.
 
Πρόσφατα, για παράδειγμα, κάποιος εξέφρασε την άποψή του, πως πιστεύει ότι μια συγκεκριμένη τηλεοπτική σειρά που δείχνει την βιοτή ενός αγίου δεν προάγει τις διανοητικές ικανότητες των τηλεθεατών, ούτε μπορεί να εμφανίζεται ως ιστορικό αφήγημα.
 
Το συγκεκριμένο άτομο δημοσίευσε την άποψή του μεν δημοσίως, αλλά σε συγκεκριμένο και περιορισμένο κοινό, που παρακολουθεί τα λεγόμενά του. Ορισμένοι χριστιανοί «ανέλαβαν» να διαδώσουν σε πολλαπλάσιο βαθμό τις απόψεις του. Αυτό συμβαίνει είτε διότι κάποιοι ωφελούνται προβάλλοντας αντιπαραθέσεις, ώστε να αναδειχθούν στο κοινό ως «υπερασπιστές της πίστης», είτε διότι κάποιοι άλλοι δήθεν «πιέζονται από τον πιστό λαό να δώσουν την απάντηση που αξίζει» για να διατηρήσουν την λαοφιλία τους. Ταραχή και καταιγισμός άρθρων και λόγων ακολούθησε για το εν λόγω πρόσωπο και προβλέπεται να συνεχιστεί για κάποιο διάστημα έτσι, όπως δυστυχώς έχει ξανασυμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις.
 
Δυστυχώς, αφού γίνει η στοχοποίηση και εξαφθεί ο φανατισμός του πλήθους, πολλοί σχολιαστές στα κοινωνικά δίκτυα αναφέρουν τι βιαιοπραγίες θα υφίστατο ένας άνθρωπος, εάν θα τολμούσε να θίξει άλλη θρησκεία. Αν συμβεί κάτι αρνητικό εναντίον προσώπων που εξέφρασαν διαφωνίες προς τα πιστεύω των χριστιανών, αν τυχόν κάποιος παράφρων τους επιτεθεί, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη της ηθικής αυτουργίας; Όσοι ορέγονται τις βίαιες αντιδράσεις πιστών άλλων θρησκειών, είναι ελεύθεροι να προσχωρήσουν σε αυτές.
 
Δικαίωμα του καθενός να έχει την άποψή του και να εκφράζει την διαφωνία του με την πίστη μας. Δικαίωμα του να την θεωρεί παράλογη. Το δικαίωμα αυτό απορρέει και από την διδασκαλία του Χριστού και από την παράδοσή μας, όσον αφορά τον τρόπο που ζήσαμε ως γένος επί αιώνες. Ο Χριστός ποτέ δεν επέπληξε τους ειδωλολάτρες της εποχής του ή αυτούς που δεν πίστευαν. Είπε «όποιος θέλει». Ο Χριστός επέπληξε αυτούς που καπηλεύονταν την πίστη, τους Φαρισαίους, που προσκολλημένοι σε εξωτερικά σημεία απομάκρυναν τον λαό από την πραγματική πίστη, θεμέλιο της οποίας είναι η αγάπη στον συνάνθρωπο. Πολιτειακώς η ανεξιθρησκεία καθιερώθηκε από τον Άγιο Κωνσταντίνο το 313 μ.Χ.
 
Γιατί ταραζόμαστε κάθε φορά που κάποιος εκφράζει διαφορετική άποψη; Μήπως επειδή δεν είμαστε σίγουροι για την πίστη μας; Μήπως διότι τρέμουμε να ακούσουμε την αντίθετη άποψη, μην τυχόν και γκρεμιστεί το οικοδόμημα της πίστης μέσα μας; Μήπως διότι δεν πιστεύουμε πραγματικά με την καρδιά μας, αλλά με ψυχαναγκαστικό τρόπο; 
 
Είμαστε αληθινά πιστοί ή είμαστε οπαδοί μια εθνοθρησκευτικής ιδέας; Μήπως ζητάμε την θυσία όσων δεν πιστεύουν στο κυρίαρχο εθνικοθρησκευτικό μας αφήγημα; Μήπως τελικά συμπεριφερόμαστε όπως οι ειδωλολάτρες, οι οποίοι εκδίωκαν, ακόμη και θανάτωναν, τους χριστιανούς τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, επειδή δεν συμφωνούσαν με την τότε κυρίαρχη εθνοθρησκευτική πίστη;
 
Μήπως γινόμαστε «ειδωλολάτρες», όταν εμπλέκουμε στα θεία τον οπαδισμό για την υπεράσπιση των εθνικών μας ιδεωδών; Μήπως λατρεύουμε, αντί τον Θεό, τον εαυτό μας, το «εγώ» μας, κρυμμένοι πίσω από κάτι συλλογικό, όπως τα «δίκαια του έθνους», την «παράδοση», όχι όπως είναι, αλλά όπως φανταζόμαστε ότι είναι;
 
Μήπως τελικά γινόμαστε αιτία γελοιοποίησης της πίστης και απομάκρυνσης περισσότερου κόσμου από την Εκκλησία; Μήπως όσο υπερασπιζόμαστε δήθεν την Εκκλησία, διώχνουμε όλο και περισσότερο τα υγιή τμήματα του λαού από αυτήν;
 
Μήπως είμαστε απλοί οπαδοί συμβόλων, με αποτέλεσμα να δικαιολογούμε κάθε τι που προέρχεται από όποιον παρουσιάζεται ως ορθόδοξος, ακόμη και να εκφράζει κάτι στρεβλό ή άδικο, ενώ μπορεί να απορρίπτουμε δίκαια, σωστά και λογικά λόγια, επειδή προέρχονται από κάποιον που φέρει την «ταμπέλα» του αθέου, παρότι ο Θεός μας θέλει δίκαιους;
 
Υπερασπιστήκαμε με τόσο πάθος οι ορθόδοξοι ποτέ την Εκκλησία και την πίστη, όταν άτομα που δεν ανήκουν στην ορθοδοξία μας, υβριστές του Αγίου Παϊσίου μάλιστα, καταλαμβάνουν επί δεκαετίες έδαφος του Αγίου Όρους και «δεν κουνιέται φύλλο», απλά επειδή φέρουν ορθόδοξη αμφίεση;
 
Στους ανθρώπους, λοιπόν, μπορεί ίσως να λέμε μερικοί ό,τι μας κατέβει στο μυαλό. Τον Θεό όμως δεν μπορούμε να τον κοροϊδέψουμε. Ο Θεός, εκτός από Αγάπη, είναι και Δικαιοσύνη. Προσοχή επομένως, να μην γίνουν κάποιοι αποδέκτες της οργής του Θεού, υπερασπιζόμενοι δήθεν την πίστη!
 
Απευθύνω έκκληση σε όσους χριστιανούς θέλουν να πιστεύουν πραγματικά στον Χριστό, να απέχουν παρασάγγας από τέτοιες πρακτικές οπαδισμού και «λιντσαρίσματος» αντιθέτων απόψεων.
 
Ως χριστιανοί οφείλουμε να είμαστε το «αλάτι της γης». Όχι το δηλητήριό της. Προσοχή από την πολλή δήθεν πίστη μην πέσουμε σε βαθύ σκοτάδι, αν δεν είμαστε ήδη εκεί!
 
Υπερασπιζόμαστε, λοιπόν, την πραγματική πίστη, αναφαίρετο στοιχείο της οποίας είναι η ελευθερία της επιλογής των ανθρώπων. Διότι αγάπη χωρίς ελευθερία δεν δύναται να υπάρξει. Την ίδια ελευθερία που χάρισε σε εμάς, τους ανθρώπους, ο Θεός!
 

αρχιμ. Βαρθολομαίος

Ηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου