Πεντηκοστή - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

Πεντηκοστή

ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

« Ἐγώ θά σᾶς στείλω τό Ἅγιο Πνεῦμα» (Ἰω. 15: 16), εἶπε ὁ Χριστός στούς μαθητές Του. Καί δέν μποροῦσε τό Ἅγιο Πνεῦμα νά ἔλθει ἀπό μόνο Του;  Βεβαίως,  ὡς  «αὐτοκέλευστον» ^,  μποροῦσε νά ἔρθει  ἀπό μόνο Του, ἀλλά δέν ἦρθε.

Ἕνεκα  τῶν ἁμαρτιῶν μας,  ὁ δρόμος ἦταν κλειστός, κι΄ἔπρεπε νά ἀνοίξει.  Ἄνοιξε  μέ τή Σταύρωση, τήν Ταφή, τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου    (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος P.G. 50:  457). Λέγοντας λοιπόν ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους Του,  ὅτι «Ἐγώ θά σᾶς στείλω τό Ἅγιο Πνεῦμα» (Ἰω. 15: 16), ἐννοοῦσε ὅτι   θά πρέπει Ἐγώ νά σᾶς ἀνοίξω τόν δρόμο, γιά νά ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα, «προπαρασκευάσω ὑμᾶς πρός ὑποδοχήν».  (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, P.G. 59:  423).

 «Σᾶς συμφέρει νά φύγω, γιά νά ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα»(Ἰω. 16:7), εἶπε ὁ Χριστός στούς μαθητές Του.  «Ἐκεῖνος μαρτυρήσει περί ἐμοῦ»(Ἰω. 15: 26). Τό Ἅγιο Πνεῦμα θά σᾶς εἰπεῖ  γιά τό ποιός ἀκριβῶς Εἶμαι Ἐγώ. Πρᾶγμα πού σημαίνει, πώς ἄν  δέν ἐρχόταν τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ Χριστός καί τό ἔργο Του θά ἔμπαινε «στό ἀρχεῖο».

Καί τοῦτο γιατί, οἱ ἄμεσοι συνεργάτες Του, οἱ μαθητές Του,  ἦταν  δειλοί (Μτ. 26:56)  καί  ἀγράμματοι. Ἄλλα τούς ἔλεγε ὁ Χριστός, ἄλλα καταλάβαιναν. «Ἡ καρδιά τους ἦταν πωρωμένη» (Μκ.6:52). Πῶς, λοιπόν, ὡς  ἀγράμματοι, νά ἔκαναν κήρυγμα γιά τό Χριστό; Καί πῶς ἐπίσης  ὡς δειλοί θά ἔμπαιναν μέσα στούς «λύκους» νά κηρύξουν Χριστό; Ἦρθε, λοιπόν, τό Ἅγιο Πνεῦμα  καί τούς ἔδωσε τήν κατάλληλη σοφία, νά κατανοήσουν τό Χριστό, ἀλλά καί τήν κατάλληλη δύναμη γιά νά Τόν κηρύξουν.

Δηλαδή, ξαφνικά, χωρίς διδασκαλίες, χωρίς ἀσκήσεις, σέ κλάσματα δευτερολέπτων, ὅλοι τους  ἀπό δειλοί, ἔγιναν λιοντάρια καί ἀπό ἀγράμματοι ἔγιναν σοφοί.  Παράδειγμα, ὁ Πέτρος ὁ ὁποῖος ἀπό τό φόβο μιᾶς ὑπηρέτριας (!) ἀρνήθηκε τό Χριστό (Μτ.26: 70), τώρα  βγῆκε στό μπαλκόνι, καί μίλησε θαρραλέως ἐνώπιον χιλιάδων Ἰουδαίων, πού πρίν λίγο σταύρωσαν τόν Κύριο. Καί τούς ἤλεγξε σκληρῶς γιά τό ἁμάρτημά τους. Ἐπί πλέον, αὐτός ὁ τόσο ἀγράμματος, πού ἄλλα ἔλεγε ὁ Χριστός, ἄλλα καταλάβαινε, ἔκανε τέτοιο χειρισμό τῆς Γραφῆς, καί τέτοια θεολογική ἀνάλυση, πού ἄφησε ἄφωνους τούς χιλιάδες τῶν Ἰουδαίων! (Πρ. 2:14-36).

Οἱ πρώην σταυρωτές τοῦ Ἰησοῦ, ἔφθασαν στό σημεῖο νά ρωτήσουν τούς Ἀποστόλους «τί νά κάνουμε ἀδερφοί;» (Πρ.2:37). «Νά μετανιώσετε καί νά βαπτισθεῖτε στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ (!), γιά νά συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες σας» (Πρ. 2: 38), τούς ἀπάντησε ὀ Πέτρος. Καί βαπτίσθηκαν στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, πού οἱ ἴδιοι πρίν πενῆτα μέρες σταύρωσαν. «Δικαίως» ἀνήμερα τῆς Πεντηκοστῆς, στόν ἑσπερινό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ψέλνουμε στήν Ἐκκλησία:  «τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν; Σύ εἶ ὁ Θεός ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος» (Ψλμ. 76:14-15).