Ευλογημένες στιγμές με τον Πατριάρχη μας - αρχ. Δοσιθέου

1. Ο "πάμπλουτος" Πατριάρχης

   Έχω ακούσει πολλά τα τερατώδη. Και από Ελλαδικούς, και από σύγχρονους εν Ελλάδι Πολίτες, αλλά και από "Πολίτες της Πόλεως". Άκουσα από Πολίτη στην Πόλι ότι τα ομματογυάλια του Πατριάρχου αξίζουν τουλάχιστον δύο χιλιάδες δολλάρια!Άκουσα από εκτός Πόλεως Πολίτες, ότι ο Πατριάρχης ανοικοδομεί και επιδιορθώνει ναούς της Πόλεως για να παίρνη μίζα, ποσοστά απο τους εργολάβους. Άλλοι "διαμαρτύρονται": "Γιατί, αφού λιγόστεψαν οι Πολίτες στην Πόλι, δεν πουλά τους ναούς στους Τούρκους για να γίνουν τζαμιά;"...

   Βουνά οι κακότητες και οι δικαιολογίες της ατάκτου των φυγής. Και υπάρχει, βεβαίως, πλήθος Πολιτών εκδιωχθέντων από του 1964 και εξής, ανθρώπων που κυριολεκτικώς ξεριζώθηκαν, και που όταν και μόνον ακούν το όνομά "Πόλις" δακρύζουν και  νοσταλγούν. Όμως είναι και οι "άλλοι". Αυτοί που έφυγαν οικειοθελώς, για καλύτερη, ανετώτερη και ασφαλέστερη ζωή. Δικαίωμά τους. Όμως, είναι δικαίωμά τους να ξεχνούν; Ένας αρχαίος μύθος έλεγε: " Το λιοντάρι όταν θέλει να εξαφανίσει τα πατήματά του, τα σβήνει με την ουρά του". Είναι ωραίο να σβήνουν οι αναμνήσεις, ναούς, αγιάσματα και ό,τι άλλο ωραίο; Και μόνον οι κατηγορίες μένουν;

 Αλλά, παρακαλώ την χείρα επ΄ άροτρον. Το πόσον πλούσιος είναι ο Πατριάρχης. Δύο ή τρία παραδείγματα αρκούν΄ "εξ όνυχος τον λέοντα". 

 α.  Ευρισκόμεθα εις την Ι. Μονήν αγ. Γεωργίου Κουδουνά εις την Πρίγκιπον. Ήτο παρών και ο Παναγιώτατος και ως ήτο φυσικόν προεξήρχε και της των μοναζόντων απερίττου τραπέζης.

Περί το τέλος και μεταξύ "απίων", άρχεται η απαραίτητος συνομιλία αναμεταξύ των φαιδρών δαιτυμόνων. Του λόγου προίσταται ο  ο Παναγιώτατος, και λέγει: "Ο μακαρίτης ο Αγγελόπουλος με εμπιστεύθηκε  εις την τράπεζαν το ποσόν του ενός εκατομμυρίου δολλαρίων δια να το διαθέσω όπου νομίζω. Αλλά, τί να τά καμω εγώ; Απεφάσισα, λοιπόν να διαθέσω αυτά τα χρήματα δια τον εσωτερικόν και εξωτερικόν εξωραισμόν του Ι. Ναού της Αγίας Τριάδος του Ταξίμ, ώστε να λάμπη εις όλην εκείνην την πλατείαν. Θα επιβάλλω δε να αφαιρεθούν οι τεράστιες διαφημίσεις που ημικαλύπτουν τον ναόν από πλευράς της πλατείας". Σημειωτέον ότι τα γύρωθεν καταστήματα (όπου και αι γιγαντιαίων διαστάσεων διαφημίσεις) ανήκουν εις τα Νοσοκομεία μας, δώρον όντα του Ιερού Ναού. Και ούτω λάμπει τανύν ο Ιερός μεγαλοπρεπής ούτος Ναός της Αγίας Τριάδος, εξαγγέλων τοις πάσιν ότι η Ρωμηοσύνη, η Ορθοδοξία, ζουν εν τη Πόλει, και Θεού θέλοντος θα ζουν "έως αν έλθη ο Υιός του ανθρώπου" εις το "κρίναι ζώντας και νεκρούς" και "ού της Βασιλείας ουκ έσται τέλος".

 β. Ανέρχεται ο Πατριάρχης από τα σκαλιά για το γραφείον του. Ακολουθεί η ελαχιστότης μου. Ερωτώ με δόσιν αυθαδείας: "Γιατί, Παναγιώτατε, δεν  ανέρχεσθε από τον ανελκυστήρα;". Μου απαντά: "Έχει χαλάσει, και το ποσόν της επισκευής δεν ευρίσκεται. Βαρέθηκα πια να κάνω τον ζητιάνο"...(Θεέ μου γιατί να μη μπορώ να βοηθήσω;)...

γ. Κατηγορήθη ο Πατριάρχης δια την τάχα έπαυλιν εις τα Θεραπειά. Αφού είναι  παραλής, τέτοια βίλλα αγόρασε! Σκοπίμως όμως αγνοούν οι τάλαινες ότι ο οίκος αυτός (συνήθης οίκος, μέρος συγκροτήματος οίκων) είναι δώρον των εξ Αμερικής  ομογενών Αλεξάνδρου και Φωτεινής Σπανού προς τον εκάστοτε Πατριάρχην, δι΄ανάπαυσιν εκ των κόπων κατά καιρούς. Το προσωπικό σπίτι του Πατριάρχου, απλούν και απέριττον ευρίσκεται απέναντι εις τα όρια της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκηδόνος. Αυτά για τον "πλούσιον" Πατριάρχη! Πλην κατά τον εκ πατρός πατριώτην μου Κολοκοτρώνη: "τα παιδιά τις καρυδιές πετροβολούν, οχι τα πουρνάρια". Και ο νοών νοείτω.

 Υάκινθος