ΕΡΤ TV ΠΕΡΙ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ … ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ - Αθανάσιος Κοτταδάκης

ΕΡΤ TV  ΠΕΡΙ  ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ  ΠΑΛΙΑ  ΚΑΙ … ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Χρόνια και χρόνια, ξανά και ξανά, τα ίδια και τα ίδια ! Η αφορμή τώρα σχετική Απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, που σαν να «κλονίζει» από καιρό «κατακτήσεις» του γυναικείου στο θέμα των αμβλώσεων. Απόφαση με την οποία πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας μας σπεύδει να δηλώσει ότι διαφωνεί ριζικά ! Ότι ταυτόσημα και καθολικά στέκει απέναντι, στην αντίπερα όχθη αυτής ! «Καθήκον μας είναι να αντισταθούμε εναντίον σ’ αυτούς που μας φέρνουν πίσω σε σκοτεινούς αιώνες. Το δικαίωμα κάθε γυναίκας πάνω στο σώμα της είναι αδιαπραγμάτευτο» ! Παράλληλα όμως, ως δείχνει αναρτημένη φωτογραφία, όλοι οι εκπρόσωποι, πλην ΚΚΕ, στέκουν με σταυρωμένα μπρος τα χέρια, ευρισκόμενοι ίσως σε κάποια επίσημη θρησκευτική τελετή !

     «Στη μητέρα μου οι γιατροί είχαν επισημάνει το σοβαρότατο κίνδυνο που διατρέχει η ζωή της, αν δε διακόψει την κύηση ! Εκείνη όμως έκανε το σταυρό της και δεν τη διέκοψε. Και ιδού ανάμεσα σας ως συνομιλητής επί του θέματος είμαι κι εγώ» ! Είπε ήρεμα, ευγενικά και απλά όταν ήρθε η σειρά του στη σχετική εκπομπή-ΕΡΤ TV παλιά-ο Αρχιμανδρίτης τότε, νυν Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, και οι άλλοι σαν να … έμειναν !

******   ***   ******

     Τι είπε και υποδήλωσε ευδιάκριτα δηλαδή; Άλλο πράγμα η χριστιανική Αλήθεια-Πίστη κι ο συνακόλουθος τρόπος ζωής, όπου μέσα βαθιά έχεις την αίσθηση ότι η όλη ζωή σου είναι δώρο του Θεού και της οφείλεις ευχαριστιακό σεβασμό ! Φυσικά και η ζωή που κυοφορείται στο γυναικείο κορμί ως ερχόμενη κοινή χαρά των συζύγων ! Που επίσης της οφείλεις τον αντίστοιχο ευχαριστιακό σεβασμό !

      Πράγματα που με τη σειρά τους ακουμπούν στο : «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν … αράτω τον σταυρόν αυτού», το σταυρό της ελευθερίας της Αγάπης του Χριστού. Και αφορούν όσους τον σηκώνουν και ακολουθούν ! Και, από παραπλήσιο δρόμο ως μέλη του Σώματος του Χριστού, «ήτις εστί η Εκκλησία Θεού ζώντος», το : «Ο δυνάμενος χωρείν, χωρείτω» ! Ασφαλώς, χωρίς να τους απολείπει ο οφειλόμενος σεβασμός στα της ιατρικής επιστήμης από Ιπποκράτη μέχρι του νυν. Και, άλλο πράγμα οι αντιλήψεις της σύγχρονης κοινωνίας, που μπορεί ένα κράτος να ακολουθεί ! Και να θέλει να τις επιβάλει, εδώ που τα λέμε, «ως αναγκαστικό αγαθό, ήγουν ως το χειρότερο κακό», ως θα έλεγε ο Μπερδιάγιεφ ! 

******   ***   ******

      Το μπέρδεμα δημιουργείται από το νηπιοβαπτισμό και τα θεωρητικά οπαδικά αριθμητικά του συνεπαγόμενα. Ότι τόσοι πολλοί, όλοι είμαστε χριστιανοί, Ορθόδοξοι, μάλιστα. Και ζούμε σε Κράτος χριστιανικό Ορθόδοξο. Είναι, βλέπετε, και η προμετωπίδα του Συντάγματος. «Εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος …». Εμπειρία, αίσθηση και αγαθή προσδοκία των Πρωτεργατών της Εθνικής Παλιγγενεσίας, που επαναλαμβάνεται από τότε σε όλα τα Συντάγματα, ουσιαστικά πια ως γράμμα «ως πουκάμισο αδειανό» ! Αφού τα πράγματα έχουν αλλάξει, έχουν μετακινηθεί, και είμαστε ήδη, ας το πούμε έξω θεολογικά «χριστιανοί» σε μια μετά χριστιανική εποχή ! Και φυσικά εδώ απλά, πολύ απλά, είναι το μεγάλο λάθος.

      Ποιος είπε ή μπορεί να πει ότι για το χριστιανό μέλος του Σώματος του Χριστού, «ήτις εστίν Εκκλησία Θεού ζώντος» έπαψε να ισχύει το, «όστις θέλει» της Αγάπης Του !  Αλλά και ποιος είπε ότι το «όστις θέλει» της Αγάπης Του, θέλει ο Χριστός να ακολουθούν όλοι αναγκαστικά, νομικά ! Άλλο, λοιπόν, η Εκκλησία, τα «όστις θέλει» μέλη της, και η συνακόλουθη ζωή τους, και άλλο η όποια Πολιτεία, που θα θέλαμε να στοιχίζεται με ό,τι χριστιανικό, αλλά δεν μπορεί, είναι εντελώς αντίθετο στη φύση Χριστού-Εκκλησίας αυτό να επιβληθεί ως «αναγκαστικό αγαθό» !

     Στην εποχή μας, χρόνια de facto μετά χριστιανικά ! Και καλά θα κάνουμε οι χριστιανοί να αναλογιστούμε πια, ποιο το μερίδιο της ευθύνης μας που συμβαίνει αυτό το και όχι λίγο δυσάρεστο δυο χιλιάδες χρόνια μετά το Σταυρό, την Ανάσταση και την εντολή «πορευθέντες» του Χριστού ! Πόσο χριστιανοί του Χριστού ήμασταν, ή «δυσίν κυρίοις» ακόλουθοι και τι γίνεται μ’ αυτό ! Και να επιλέξουμε αν σήμερα θα συνεχίσουμε να ζούμε ως χριστιανοί του Χριστού-της ταπείνωσης, της ανεξιχνίαστης μεγαλοκαρδίας, και πάνω από όλα της Αγάπης. Αν, δηλαδή, ζωοποιώντας στη ζωή μας αυτά στα όρια της Εκκλησίας θα τα αφήσουμε από μόνα τους να «κηρύττουν επί των δωμάτων» του σύγχρονου μετά χριστιανικού κόσμου, ότι το κάτι άλλο, και καλό, πολύ καλό, και αληθινό, και ουσιαστικά προοδευτικό βρίσκεται εκεί όπου έχει το πρόσωπό τους αποστραφεί !  Αμήν !

Αθανάσιος Κοτταδάκης