Μνήμη Μικράς Ασίας
Γεώργιος Κανελλόπουλος
Ένας μαχητής που μας άφησε τις αναμνήσεις του
Ο Γεώργιος Κανελλόπουλος ήταν από τα Τρόπαια Γορτυνίας, γεννηθείς το 1899. Ωστόσο, ήλθε, δημιούργησε οικογένεια και έστησε το νοικοκυριό του στην Αγουλινίτσα/ Επιτάλιο, όπου μέχρι σήμερα ζούνε οι απόγονοί του. Ο Γ.Κ. πολέμησε από το 1917 έως το 1922 στις πολεμικές επιχειρήσεις, και μάλιστα στην Μικρά Ασία. Το ημερολόγιο διέσωσε ο υιός του Κώστας Κανελλόπουλος-Επιταλιώτης, ένας από τους ποιητικούς δημιουργούς της Ηλείας, για να προωθηθεί αργότερα και να εκδοθεί από τον τότε Δήμο Βώλακος το 2008, με την ιστορική επιμέλεια του Δρ Παν. Γρηγορίου και την φροντίδα του Δασκάλου Χρυσοβ. Δημητρόπουλου (που το καθαρόγραψε με κόπο και φροντίδα) και του Κ. Κανελλόπουλου, σε έκδοση με τίτλο «Ιστορία ενός στρατιώτη».
Από το 1917 έως το τέλος
Ο Γεώργιος Κανελλόπουλος ήταν λοχίας της 3ης Πυροβολαρχίας του 14ου Συντάγματος Πεζικού της 3ης Μεραρχίας (με έδρα την Πάτρα) και κατέγραφε ημέρα με την ημέρα (από το 1917 έως το 1921) την στρατιωτική ζωή.
Μέσα από ήσυχες στιγμές αλλά και πολεμικές συγκρούσεις παρουσιάζει τα προσωπικά βιώματα και τους δίνει τον τίτλο «Σημειωματάριον περιγραφής στρατιωτικού βίου του Λοχίου Κανελλόπουλου Γεωργίου». Το ημερολόγιο αυτό καταγράφεται σε πρόχειρα χαρτιά (ακόμη και σε κουτιά τσιγάρα) και ξεκινά στις 26 Αυγούστου 1917 και τελειώνει στις 11 Σεπτεμβρίου 1921, έναν χρόνο πριν την κατάρρευση του Μετώπου. Κατετάγη στην Τρίπολη το θέρος του 1917 (και ενώ η Ελλάς είχε εισέλθει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και έφτασε ως τις μικρασιατικές περιοχές του Εσκή Σεχίρ και του Σεκί Ουρέν, το φθινόπωρο του 1921. Παρουσιάζει λεπτομέρειες όχι μόνο για τις μάχες, αλλά και το καθημερινό σιτηρέσιο.Με γλώσσα απλή και θαρραλέα
Παραθέτουμε την σελίδα της 3ης
Ιουλίου 1921 (διατηρώντας την ορθογραφία).
«3 Ιουλίου Σάββατον εγηρόμεθα (ξυπνάμε) εις τας 4 τον ζωμόν μας με το κρέας μας και έτοιμοι δια πορείαν δεν ξεκινάμε αμέσως αναμένοντας διαταγήν, έρχονται πολλοί αξιωματικοί στον διοικητήν μας, και βλέπουμε και κούρδους ιπποίς εις το ιππικόν μας. Εις τας 8 ξεκινάμε το ιππικόν εμπρός και με ολίγην προχώρησιν ακούοντο πυροβολισμοί με λίγους Τούρκους οι οποίοι υπεχώρησαν γύρω μας ακούετε βαρύς υχώς κανονιών και εφένοντο καπνοί από τα κεόμενα χωριά. Προχωρούσαμε εις το χωριόν Ακίν. Μάχη Ακίν τους ίππους μας πυροβολούν αγρίως οι Τούρκοι από οχυρά υψώματα που κατήχων και πυροβολικον τους. Οι ιπποίς κατεβένουν και αρχίζουν πεζομαχία πλησιάζουμε και μεις με τάξην μάχης το πυροβολικόν του μας βάζει πάντοτε ανεπυτυχώς το ΙΙον Τάγμα μας με το ιππικόν αναλαμβάνη επίθεσιν, αρχίζει σφοδρότατον πυρ».
Εντυπωσιάζει τον αναγνώστη η
αυθόρμητη περιγραφή των μαχών, μέσα από ένα απλό και ανεπιτήδευτο ύφος, που
έβγαινε από τον Έλληνα πολεμιστή της υπαίθρου που με το όπλο του πολεμά και την
πένα του συγκινεί. Λες και βγήκε το κείμενό του μέσα από τους πολλούς
απομνημονευματογράφους του 1821. Και αυτό προσδίδει μεγάλη αξία στο έργο αυτό,
που γίνεται έτσι μία έντονη μαρτυρία της εποχής εκείνης.
Γεώργιος Δον. Κουρκούτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου