Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024

Της Υπαπαντής μια ορφάνια - Ελευθέριος Βάσσος

Της Υπαπαντής μια ορφάνια  
 
Θεσσαλονίκη, στην αυλαία της χιλιετίας. Η πόλη των αγγέλων και των θαυμάτων. Κι όλα δωρεάν. Η αδόκητη σύναξη των μυστηρίων παντός υπαρκτού, στον εσωτερικό καμβά της ανομοιότητας. Φοιτητική μαθητεία πρωτοχριστιανικού ταμπεραμέντου. Μες στη φουρτούνα των αναζητήσεων, την τιτάνια ανάσα που διασχίζει τα σύμπαντα των προαιρέσεων. Και να, το Θεολογικό Πανεπιστήμιο της απεραντοσύνης, του ενός!
 
Ο σπόρος σου αναπάντεχος, δάσκαλέ μου. Ακόμη καρποφορεί. Λόγος να ξενιτευτείς, να σπουδάσεις. Να αρματωθείς ελπίδα. Εκεί, στη μέση του πουθενά, σαν το άστρο της Βηθλεέμ απαλά ν' αγγίζεις με το ραβδάκι της αφύπνισης. Να περπατάς και να σείονται οι λόγοι σου, άγρυπνα. Στο άγγελμά σου γκρεμίζονται τα είδωλα, ενώ οι εκκλησιαστικοί Πατέρες εμπρός μου είναι, σε κοιτώ. Μας κράτησες σαν άλλος Συμεών στην αβίαστη ζεστασιά σου, Δεσπότη μου. Λείπεις, στη Βαβέλ των καιρών μας. Αυτό το μειλίχιο, στοχαστικό σου ύφος, έτοιμο όμως να ξεκλειδώσει τα νοήματα!  Ευτυχώς υπήρξες και ευτυχώς σε γνώρισα. Έζησα κι εγώ λίγο την πνοή σου, τη ματιά σου, ώστε να υποψιαστώ κάτι από τον κόπο της γνώσης σου. Στερέψαμε δίχως τη σοφία σου να αναποδογυρίζει κόσμους. Ερημιά αβάσταχτη επισκοπέ μου, Ιωάννη. Της Υπαπαντής μάς άφησες, το ανάγνωσμα της Περγάμου: «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου…»
 
 
(Στη μνήμη Περγάμου Ιωάννη, 1931 - 2023 /
στο βιβλίο: "Πρόσωπα που γνώρισα")
 
Ελευθέριος Βάσσος
θεολόγος - φιλόλογος 

7 σχόλια:

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Ευτυχής που ευλογηθήκατε να τον έχετε Πανεπιστημιακό Δάσκαλο. Προσωπικά τον πρόλαβα-τον άκουσα- στην Αθήνα όντα ακόμα λαϊκό. Το καίριο μήνυμα αυτό που γράφετε ακριβώς. "Λείπεις, στη Βαβέλ των καιρών μας". Αθανάσιος Κοτταδάκης

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλος θεολόγος επισφράγισε με την παρουσία του το τέλος του 20ου αιώνα.

Επαμεινώνδας Μανδηλάς είπε...

Σπουδαίος θεολόγος, με αρκετά, όμως, ερμηνευτικά " φάλτσα", με πρώτο και σοβαρότερο τον επισκοποκεντρισμό,...και θα του ασκηθεί στο μέλλον πολύ εντονότερη κριτική. Πολλά έχει γράψει και ο π. Ν. Λουδοβίκος για τον εν λόγω θεολόγο...

Αναστάσιος είπε...

Προς: 2 Φεβρουαρίου 2024 στις 7:36 μ.μ.

Μελετήστε τα έργα του και θα σας δοθεί η απάντηση.
Α. Το «Ευχαριστίας εξεμπλάριον» Ήτοι κείμενα εκκλησιολογικά και ευχαριστιακά.
Β. «Εκκλησιολογικά μελετήματα - Έργα Α'»

Είναι εκ των μεγίστων σύγχρονων θεολόγων. Είχα την τιμή πολλές φορές να μαθητεύσω και από τα όσα μου είχε πει επιλύθηκαν απορίες μου.
Το ότι υπάρχουν αντίθετες απόψεις από ορισμένους δεν αναιρεί την προσφορά του στην Θεολογία. Ο τίτλος της περιώνυμης διδακτορικής διατριβής του «Η ενότης της Εκκλησίας εν τη Θεία Ευχαριστία και τω επισκόπω κατά τους τρεις πρώτους αιώνας» (1965) επανάφερε στην επικαιρότητα την θέση του Επισκόπου στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας.
Αιωνία η μνήμη του.

Επαμεινωνδας Μανδηλας είπε...

Λυπάμαι που θα σας απογοητευσω αλλά τα έχω διαβάσει ολα τα εργα του και το τελευταίο από εκδόσεις Ινδικτος...οπότε εχω ολοκληρωμένη ερμηνευτική άποψη...και φυσικά έχω μελετήσει και πολλές από τις κριτικές σύγχρονων θεολόγων και επεται και συνέχεια της κριτικής από πολλους αλλους...έχει αναπτύξει αρκετές προβληματικές θεσεις...σε πολλές συμφωνώ απόλυτα με τις κριτικές που του εχουν ασκηθεί...Και φυσικά είναι σπουδαίος θεολόγος, αλλα μην λησμονάμε πως οι σπουδαίοι κάνουν και μεγάλα λάθη!...

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Οι από τους κορυφαίους Πατέρες Άγιοι Βασίλειος και Γρηγόριος έκαναν ¨φιλοκαλία" των έργων του μεγάλου Ωριγένη, "σκέπαζαν με το χιτώνα της αγάπης τους τις αστοχίες του", ως γράφηκε. Ο κορυφαίος-κορυφαίος Άγιος Αθανάσιος τον λογάριαζε για σύμμαχο στο ¨ομοούσιον¨. Οι σημερινοί θεολόγου με ράσο ή χωρίς, επιζητούν να βγουν ο ένας πιο πάνω από τον άλλο ! Διό επανέρχομαι και επαναλαμβάνω το καίριο και ουσιαστικό για το μακαριστό Περγάμου Ιωάννη. "Λείπεις, στη Βαβέλ των καιρών μας". Αθανάσιος Κοτταδάκης

Επαμεινώνδας Μανδηλάς είπε...

Ερμηνευτικό απυρόβλητο δεν υφίσταται για κανέναν θεολόγο, λα'ι'κό ή Επίσκοπο...Όλοι κρίνονται, πολύ περισσότερο οι επώνυμοι, όπως ο αείμνηστος Περγάμου Ιωάννης, που άφησε και μεγάλο θεολογικό εργο...Πάντως το τελευταίο που διάβασα Το Ειναι ως Κοινωνία, με προβλημάτισε πάρα πολύ...Η υπαρξιστική φιλοσοφία δημιουργεί μεγάλα θέματα στα της περί Προσώπου πατερικής διδασκαλίας...Περιμένω, εναγωνίως, σχετικές κριτικές μελέτες...