Πέμπτη 11 Απριλίου 2024

Πρῶτα ὁ ἀγῶνας! - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

Πρῶτα ὁ ἀγῶνας!

Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Σέ διάφορες ὁμιλίες  πού ἀναρτῶνται στό διαδίκτυο, ἐπισημαίνεται ἡ συμμετοχή τῶν πιστῶν στή συχνή Θ. Κοινωνία. Βεβαίως, αὐτό δέν εἶναι μεμπτό· γιατί ἡ συμμετοχή στή Θ. Κοινωνία εἶναι ἀπό τίς κορυφαῖες στιγμές τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὅμως, τό θέμα  εἶναι  νά λέγεται   ὅλη ἡ ἀλήθεια καί ὄχι ἡ  μισή· γιατί τό θέμα  δέν εἶναι ἁπλῶς νά ἀνοίγουμε τό στόμα καί νά κοινωνοῦμε, αὐτό εἶναι τό «τελευταῖο»·  εἶναι  ὁ «ἐπίλογος».  Καί ὁ   Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυόστομος μιλοῦσε πάλιν καί πολλάκις γιά τό θέμα· δέν ἔχανε εὐκαιρία· ἀλλά δέν πήγαινε κατ'εὐθεῖα στόν «ἐπίλογο». Τόνιζε, παρά-τόνιζε τόν ἀγῶνα, πού πρέπει νά κάνει ὁ χριστιανός πρό τῆς Θ. Κοινωνίας.

Ἡ Κυριακή Δ΄Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη στή μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Καί τό  ἀξιοσημείωτο εἶναι, ὅτι στό   βιβλίο του «Κλίμακα», ἐνῶ ἀναλύει λεπτομερῶς τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος  φθάνει στήν «τελειότητα», δέν ἀναφέρει  «λέξη» γιά τή  συμμετοχή στή Θ. Κοινωνία. Τό μόνο πού ἀναφέρει, εἶναι: ὅσοι  κοινωνοῦν καί νιώθουν ὅτι γεύονται κρασί καί ψωμί, διακατέχονται ἀπό  ἀναισθησία (...)· ὅταν τούς  βλέπω, νά κατανύσσονται, τούς καταγελῶ» (Λόγος ΙΖ΄, περί ἀναισθησίας, 5). Ἤξερε ἐκ πεῖρας, πώς  γιά νά «ἐνεργοποιηθεῖ» ἐντός μας ἡ Θ. Κοινωνία χρειάζεται  ἀγῶνας· καθαρότητα. «Διόρθου τά πλημμελήματα, καί οὕτω μετά καθαροῦ τοῦ συνειδότος τῆς ἱερᾶς  ἅπτου τραπέζης καί τῆς ἁγίας μέτεχε θυσίας».  (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυστόστομος P.G. 49:322).

Αὐτό εἶχαν κατά νοῦ οἱ  Ἀπόστολοι Παῦλος, Πέτρος, Ἰωάννης, Ἰάκωβος, κ.λ.π., καί γι'αὐτό στίς ἐπιστολές τους (Κ. Διαθήκη) δέν κάνουν  λόγο  γιά συμμετοχή στή  Θ. Κοινωνία, ἀλλά γιά πνευματικό ἀγῶνα. Χωρίς ἀγῶνα-καθαρότητα,  ἡ Θ. Κοινωνία, ὄχι μόνο δέν φωτίζει τήν ψυχή, ἀλλά  μπορεῖ καί νά τήν σκοτίσει. «Ὥστε γενέσθαι τοῖς μεταλαμβάνουσιν εἰς νῆψιν ψυχῆς». «Ποῦ εἶναι,  πάτερ μου, ἡ νήψη μας;», διερωτᾶτο ἕνας σεβάσμιος κληρικός.

Οἱ Κορίνθιοι  χριστιανοί  εἶχαν φτιάξει φατρίες (Α΄Κορ. 1:10) καί στά κυριακά δεῖπνα κοιτοῦσαν μόνο τόν ἑαυτό τους (Α΄Κορ. 11:20). Καί  κοινωνοῦσαν χωρίς μετάνοια.  Ἀποτέλεσμα; Πολλοί (!) ἀρρώσταιναν βαριά, καί πολλοί (!) πέθαιναν...! (Α'Κορ. 11:30). Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «ὁ  Θεός πολλές φορές, ὅσους κοινωνοῦν ἀναξίως,  τούς παραδίδει(!) στό σατανᾶ! Ὅταν λοιπόν ἀκούσεις ὅτι τυχαίνουν ἀρρώστιες,  ἐπιβουλές, συμφορές, πένθη, θάνατοι, νά ξέρεις ὅτι γίνονται ἐπειδή κοινωνοῦν ἀναξίως!» (P.G. 62:529).  Καί συμβουλεύει: «ὅταν πρόκειται νά κοινωνήσετε   νά καθαρίζετε πρῶτα καλά τόν ἑαυτόν σας  ἐπί πολλές ἡμέρες» (P.G. 48:755).

Αὐτό ἔκαναν οἱ πατέρες μας πού εἶχαν εὐλάβεια· «ὁ παπποῦς μου, πρίν κοινωνήσει ἔμενε τρεῖς μέρες νηστικός, οὔτε νερό δέν ἔπινε», μοῦ ἔλεγε ἕνας νῦν Ἁγιορείτης Μοναχός. «Πρῶτον καταλλήγηθι τοῖς σέ λυποῦσιν»· ὄχι μέ αὐτούς πού σύ λύπησες, ἀλλά μέ αὐτούς πού σένα λυποῦν (Μτ. 5:23-2) «Γυρίζαμε ὅλο τό χωριό, γονατίζαμε σ'ὅλες τίς οἰκογένεις, καί τούς ζητούσαμε συγγνώμη, φταίγαμε δέν φταίγαμε», ἔλεγε ἕνας  παπποῦς. Κοινωνοῦσαν, πρίν κοινωνήσουν.

Οἱ Προηγιασμένες δέν θεσπίσθηκαν μέ τό σκεπτικό νά κοινωνοῦν συχνότερα κατά τή Μ. Τεσσαρασκοστή, ἀλλά  ἐπειδή ἡ Μ. Τεσσαρακοστή ἦταν περίοδος ἀγῶνα, ἔπρεπε νά κοινωνοῦν συχνότερα. «Ἄλλοι ξηροφαγοῦσαν  κάθε ἀπόγευμα, ἄλλοι ἀνά δύο ἀπογεύματα» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. P.G. 49:68). Aὐτοί ἦταν οἱ νηστεύσαντες· οἱ μή νηστεύσαντες, ἦταν ὅσοι δέν μπόρεσαν νά νηστεύσουν μέ αὐτό τόν τρόπο· π.χ., ὅσοι ἀντί νά ξηροφαγήσουν τό ἀπόγευμα, ξηροφαγοῦσαν τό πρωί...

Ἦταν τότε ἀδιανόητο νά πάει ὁ χριστιανός νά κοινωνήσει, χωρίς τήν ἀπαραίτητη νηστεία. Σκεφθεῖτε: Ἄν, κατά τή Μ. Τεσσαρακοστή,  ξηροφαγοῦσαν τό πρωί, τό ἀπόγευμα δέν πήγαιναν κἄν  στήν ἐκκλησία·  οὔτε νά ἀκούσουν  κήρυγμα. Ἀπό ντροπή...! (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. P.G. 49: 104, 111. P.G.  53: 81-82)

Μερικοί στήν Ὀρθόδοξη πατρίδα μας κατάφεραν καί ἄλλαξαν τό  στύλ τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος· ἀποσύνδεσαν τή Θ. Κοινωνία ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα, κατά μίμηση τῶν Καθολικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν.  Ἔτσι,  λοιπόν,  ἀντί ὡς  Ποιμένες  νά λέμε στόν κόσμο, «κόψτε τά πάθη, τήν κατάκριση,  τό θυμό, τή λοιδορία πού, ὁδηγοῦν στή γέεννα τοῦ πυρός (Μτ. 5:22), καί μετά ἐλᾶτε νά κοινωνήσετε», ἐμεῖς   τούς λέμε,  «νά κοινωνᾶτε, νά κοινωνᾶτε, νά παίρνετε δύναμη», λές καί ἀπευθυνόμαστε σέ ἐπιγείους, ἀναμάρτητους ἀγγέλους...

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όλα αυτά είναι προσωπικές σας ερμηνείες και όχι οι απόψεις της Αγίας μας Εκκλησίας Και των θεοφόρων Πατέρων..
Δεν είναι αναγκαίο να αντικρούσω, διότι είναι πλούσια η βιβλιογραφία επί του θέματος αυτού.

Ανώνυμος είπε...

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια !

Ανώνυμος είπε...

Η θεωρία σας αυτή την οποίαν πολλές φορές έχω διαβάσει σε γραπτά κείμενά σας και σε βιβλία σας δεν ευσταθεί. Είναι αναγκαία η μετάνοια και η απαλλαγή από τα πάθη σε κάθε άνθρωπο. Χρειάζεται όμως και συνεχή θεία Κοινωνία. Γι αυτό και ο Κύριός μας Ιησούς κατά τον μυστικό Δείπνο, κοινώνησε και αυτόν τον Ιούδα. Με ποιο δικαίωμα εμείς μπορούμε να αποκλείσουμε τους πιστούς, οι οποίοι επιθυμούν να κοινωνήσουν για να πάρουν εφόδιο αγώνα να τους εμποδίζουμε. Αυτός, ο οποίος προστρέχει στην ιερά Εξομολόγηση ποθεί να απαλλαγεί από τα πάθη του. Πρέπει λοιπόν να του δώσουμε όλα εκείνα τα δυνατά φάρμακα. Και το μεγαλύτερο φάρμακο είναι η θεία Κοινωνία ώστε να αγωνιστεί εναντίον των παθών της αμαρτίας.

Ανώνυμος είπε...

Κατ΄αρχήν ορθές οι επισημάνσεις του π.Βασιλείου αλλά πώς αξιολογείται η αγωνιστικότητα των πιστών; Μήπως υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξουμε σε μια κληρικαλιστική θεώρηση για τη θεία κοινωνία με μόνο τους ιερείς να δικαιούνται να κοινωνούν σε κάθε λειτουργία και τη δική τους αγωνιστικότητα να θεωρείται δεδομένη; Γιατί για τους λαϊκούς επισημαίνονται προϋποθέσεις επί προϋπόθεσεων;
ΥΓ: Ο ευσεβής παππούς του Αγιορείτη δεν κοινωνούσε ποτέ Κυριακή ή μετέτρεπε και το Σάββατο σε ημέρα αυστηρής νηστείας, κάτι που δεν προβλέπεται;

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το πρώτο αγώνας μου θυμίζει λίγο τους αθλητές οι οποίοι κάνουν πρωταθλητισμό για το ποιος θα βγει πρώτος, δεύτερος ή τρίτος. Αφού λοιπόν γίνει ο αγώνας και περάσουν από τα γνωστά τεστ Από τους ελλανοδίκες τότε θα πάρουν το βραβείο. Δεν νομίζω ότι ευσταθεί σε αυτό το πράγμα πρώτα ο αγώνας. Πρώτα το φάρμακο της αθανασίας στον πιστό άνθρωπο ο οποίος ποθεί να αγωνιστεί. Και θα αγωνιστεί δίκαια ακόμα και αν δεν βρεθεί πρώτος. Στην τελική πόσοι από τους κληρικούς που κάθε φορά κοινωνούν στη θεία Λειτουργία είναι άξιοι για τον αγώνα τον οποίον έχουν κάνει;;;

Ανώνυμος είπε...



παρακολουθώ τα γραφόμενα του π. Βασιλείου και είναι όλα τεκμηριωμένα, και αυτό που γράφει τώρα συμφωνώ απόλυτα, το παράδειγμα με τους Κορινθίους κλείνει πολλά στόματα...

Ανώνυμος είπε...



Διαφωνούν όσοι δεν πιστεύουν ότι η Θ. Κοινωνία είναι πυρ που καίει τους αναξίους, και όσοι πιστεύουν ότι ζουν χωρίς να αμαρτάνουν,

Ανώνυμος είπε...

Και ίνα μη, επί πολύ αφιστάμενος της κοινωνίας σου, θηριάλωτος υπό του νοητού λύκου γένωμαι

Ανώνυμος είπε...

Ο αβάς Μακάριος είπε σε κάποιον ότι τον έπιασαν τα μάγια γιατί δεν κοινώνησε για σαράντα μέρες

Ανώνυμος είπε...

Δεν είμαι από αυτούς που κοινωνούν τακτικά, όμως θα το θέσω το θέμα απλά και λαϊκά, όπως είμαι εγώ με καλούν σε ένα τραπέζι. Πηγαίνω, έχει κουραστεί νοικοκυρά και την ώρα του τραπεζιού κάθεται στο τραπέζι και λέγω εγώ ξέρετε, δεν θα συμμετέχω ως εδώ ήταν. Η θεία Λειτουργία έχω ακούσει σε κηρύγματα ότι είναι ένα τραπέζι στο οποίο ο Χριστός μας καλεί. Πολλοί λοιπόν πηγαίνουμε να παρακολουθήσουμε την θεία Λειτουργία ή να συμμετέχουμε στην θεία λειτουργία ή οτιδήποτε άλλο. Και όταν έρχεται η στιγμή κατά την οποία μας παρατίθεται το γεύμα με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, εμείς δεν πηγαίνουμε. Έχω ακούσει κηρύγματα ότι υπάρχει η λειτουργία των κατηχουμένων και η λειτουργία των πιστών. Εμείς λοιπόν που δεν είναι να κοινωνήσουμε, μήπως θα έπρεπε μετά το Ευαγγέλιο να φύγουμε; Δεύτερον. Εάν δεν μετέχουμε στην θεία κοινωνία, γιατί να πάω να παρακολουθήσω την Κυριακή το πρωί ή κάποιο άλλο πρωινό τη θεία λειτουργία και να μην πάω να παρακολουθήσω έναν εσπερινό, μια παράκληση ώστε να προσευχηθώ; Μετά από πάρα πολλούς κληρικούς ακούω να λένε ότι εάν κάποιος δεν παρακολουθήσει τη θ. λειτουργία. Επί 2 εβδομάδες, τότε είναι αφορισμένος. Μου έχει πει κάποιος επίσκοπος ότι το παρακολουθώ την θεία λειτουργία είναι ότι κοινωνώ στην θεία λειτουργία, άρα εγώ που δεν κοινωνώ για τους λόγους τους οποίους εγώ κρίνω είμαι αφορισμένος; κάπως μπερδεμένα μας τα λέει εδώ και ο πατέρας Βασίλειος και πάρα πολλοί άλλοι κληρικοί. Εγώ τον Χριστό τον άκουσα να προσκαλεί τους μαθητές του και εγώ μαθητής του είμαι και όλοι όσοι πηγαίνουμε και είμαστε βαπτισμένοι στην εκκλησία μαθητές είμαστε να κοινωνήσουμε τώρα όλα αυτά τα υπόλοιπα τα οποία λέγονται και ξανά λέγονται και ξανά μασιούνται. Δεν μπορώ να τα κατανοήσω ως απλός πιστός. Για την βαριά θεολογία γι αυτούς οι οποίοι θρησκεύουν γι αυτούς που έχουν υψηλά καθήκοντα ίσως είναι απλά γράμματα για μένα δεν είναι τέλος πάντων, εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τίποτε από όλα αυτά. Αν κάποιος αισθάνεται ότι μπορεί να πάει να κοινωνήσει, ας πάει να κοινωνήσει, παρόλο που εγώ όπως σας είπα, δεν κοινωνώ, γιατί θεωρώ τον εαυτό μου αμαρτωλό, ακόμα και όταν πηγαίνουν να εξομολογηθώ Γιατί και τότε βαττολογώ όπως λένε οι παπάδες και δεν τα λέω με συναίσθηση και βαθιά μετάνοια, άρα δεν θα κοινωνήσω μέχρι τα μάτια μου να κλείσω.
Τελικά μήπως συμφωνώ με τον πατέρα Βασίλειο; Μήπως θα πρέπει να μην κοινωνάμε να μην παρακολουθούμε τη θεία λειτουργία και απλούστατα να πηγαίνουμε στην εκκλησία, να κάνουμε το σταυρό μας, να ανάβουμε ένα κεράκι και να παρακολουθούμε κανένα πεντάλεπτο την οποιαδήποτε ακολουθία; Λοιπόν, Άντε γεια σας και αν τα βρείτε, απαντήστε μου και μένα μήπως τα βρω με τον εαυτό μου;

Ανώνυμος είπε...



Πρέπει να δώσει αίμα για να πάρεις πνεύμα...

Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά γιατί τέτοια στραβομάρα; Ο παπα-Βασίλης δεν λέει να μην κοινωνάμε συχνά, αλλά να μην κοινωνάμε χωρίς αγώνα! Όπως τόνιζε και ο π. Νικόδημος ο Πετρόπουλος: "Μην παίζετε με τα δισκοπότηρα!" Το αν και το κάθε πόσο ας το ορίσει ο καθένας με τον πνευματικό του. Αμάν πια!

Ανώνυμος είπε...

Παρακολουθώ πολλούς να κοινωνούν συχνά. Δε βλέπω όμως και αντίστοιχη αγιότητα. Σε μερικούς βλέπω και το αντίθετο.
Πχ να κοινωνούν κ μετα ...
Επίσης βλέπω ανθρώπους να επιβαρύνονται με αμαρτίες πχ προγαμιαίες σχέσεις και να κοινωνούν.
Επίσης από αυτούς που κοινωνούν συχνά δεν είναι όλοι και πολύ φανατικοί με τη νηστεία. Όχι έξτρα νηστεία αλλά αυτή που είναι θεσμοθετημένη από την Εκκλησία.
Λίγο γάλα στο καφέ Τετάρτη κ Παρασκευή και την Κυριακή κοινωνούμε. Σάββατο εννοείται κατάλυση εις πάντα.
Θέλω να πω ότι δεν βλέπω ούτε αγιότητα ούτε πνευματικό αγώνα από αυτούς που κοινωνούν συχνά. Λετε να μην φταίνε αυτοί και να φταίει η Θεία κοινωνία ;
ΓΔ

Ανώνυμος είπε...

[ΠΡΟΣ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 ΚΑΙ ΩΡΑ 12.29 μ.μ ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΝΩΝΥΜΕ ΛΕΤΕ ΟΤΙ Η ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ.ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΠΡΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΗΛΑΔΗ ΝΗΣΤΕΙΑ Κ.Τ.Λ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΕΞΗΣ. ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ. ΚΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΘΥΜΟ,ΜΙΣΟΣ. ΚΑΚΙΑ, ΠΟΥ ΥΒΡΙΖΕΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΓΩΝΑ.

Ανώνυμος είπε...

Ο π. Βασίλειος ομιλεί ορθά.Τώρα η "μοντέρνοι"χριστιανοί καί οι "νέου καιρού"αναλυτές , λαϊκοί , ιερείς καί επίσκοποι, κόβουν τα πράγματα στα μέτρα του κόσμου!!!
'Ελατε να μεταλάβετε όπως είστε, άλλο η νηστεία λένε καί άλλο ο πνευματικός αγώνας..
Οι πνευματικοί προσέξτε, γιατί όπως τούς είπε νεαρός επίσκοπος "ο προκάτοχός μου μπορεί να σας έκανε πνευματικούς , εγώ μπορώ να βρω την πνευματική πατρότητα"καί βεβαίως δεν εννοούσε τούς νεροβραστους...
Ο σώζων εαυτόν σωθειτω τελικά!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλό ειναι8.57 να κοινωνούμε συχνά,αλλα αυτό έχει ένα κόστος.
Ας ξεκινήσει ο καθένας και εμείς έτσι ξεκινήσαμε σιγά σιγά και τώρα δεν θεωρείται κόστος ,αλλά ζωή εν Χριστώ.

Ξεκινάει κανείς και λέει στον πνευματικό του τι μπορεί να κάνει.
Δεν παρακολουθω τι κάνει ο Α η ο Β, συστηματικά διότι θα χάσω τον δικό μου στόχο.
... καθένας έχει το δικό του δρόμο ,τις δικές του δυνατότητες.

Θυμήθηκα μια μακρινή συγγενή που ξεκίνησε με φορα νηστεία μέχρι τελικής πτώσεως...
Ανάλαδο,σχεδόν δεν έτρωγε.
Αποτέλεσμα,της βάλανε αίμα στο νοσοκομείο....(...)
Όταν πας κ λες " Μπορώ " στον πνευματικό,που να ξέρει ο άνθρωπος εάν μπορείς σταληθεια; Μήπως γνωρίζει τις ελλείψεις σου;
Φυσικά και όχι!

Σιγά σιγά ..ήξερα κάποια ξεκινούσε νηστεία μόλις ζαλιζοταν την έκοβε και ξανά προσπαθούσε,αγωνιζόταν,όμως!
Πριν ξεκινήσει η νηστεία και μετά το πέρας αυτής πρέπει να παρακαλάμε να μας βοηθήσει σε αυτό τον αγώνα και να ευχαριστούμε Τον Θεό που μας αξίωσε να κάνουμε ο τι μπορούμε.

Το αποτέλεσμα είναι πιο αγιαστικομε με την πάροδο του χρόνου.
Μπαίνει κανείς στο νόημα της νηστείας και με χαρά περιμένει την επόμενη σαρακοστή.

Και πάλι ευχαριστεί Τον ΘΕΟ για όλα όσα έζησε την περίοδο αυτή.
Με νηστεία και προσευχή. Με Μελέτη και φιλανθρωπία.





Ανώνυμος είπε...

Δεν φταίει η Θ. κοινωνία. Φταίει το γεγονός, ότι οι περισσότεροι ιερείς έχουν βάλει πολύ νερό στο κρασί τους δηλ. στην εν γένη συμπεριφορά τους και θεωρούν όλα τα αμαρτήματα ασήμαντα και δικαιολογημένα, μέσα στον τυφώνα της ανηθικόυητος που βιώνουμε στην εποχή μας.
Αυτοί που κοινωνούν συχνά, δεν έχουν οικογένειες; δεν θυμώνουν; δεν φλυαρούν; δεν χαζεύουν ώρες ατέλειωτες στην τηλεόραση και στο διαδύκτιο; και τόσες άλλες εκτροπές καθημερινά; Πολλοί δε εξ αυτών βαρύνονται με σοβαρά αμαρτήματα που έχουν γίνει της μόδας στην εποχή μας όπως εκτρώσεις, πορνείες, μοιχίες, διαζύγια άνευ σοβαρού λόγου κλπ. Πως έχουν λοιπόν την αξίωση να κοινωνούν συχνά; Οι περισσότεροι προσευχή δεν κάνουν. Ένα Πάτερ ημων... θα που κι αυτό βιαστικά και απρόσεκτα. Ξηροφαγία τι σημαίνει δεν γνωρίζουν. Ελεημοσύνη, ούτε λόγος να γίνεται δεν φτάνουν τα λεφτά, γιατί τα καίνε οικογενιακώς στα τσιγάρα, έχουν και κανα δυο ζωάκια σκυλιά και γατιά να ταίζουν συν τα κομωτήρια, μανικιούρ, πεντικιούρ κ.ο.κ. αν υπήρχε τρόπος θα επεδίωκαν πάσι θυσία να βρεθούν στον παράδεισο με ασανσέρ, χωρίς τον παραμικρό κόπο.
Που είναι η "τεθλιμμένη" οδός που βαδίζουν, όπως οι άγιοι της Εκκλησίας μας; για να απαιτούν την συχνή Θεία Κοινωνία; Άρα ο π. Βασίλειος σωστά τοποθετεί το θέμα. Στις ενστάσεις κάποιων υπάρχει και ο αντίλογος, εμπεριστατωμένος σε τρία σχετικά βιβλία του.

Ανώνυμος είπε...

Ο 11 Απριλίου 10:10 μ.μ.
... μπορώ να αρω την πνευματική πατρότητα...

Ε. Β. είπε...

Ρασοφορικά έπεα πτερόεντα;

Κληρικοί σε απόγνωση;

Η απουσία του νοήματος;

Πόση αφόρητη κούραση να αντέξουμε αγαπητέ κ. Κωστόπουλε;

Ανώνυμος είπε...

Γιατί προσωπικές ερμηνείες; μια χαρά την πικρή αλήθεια λέει ο πάτερ.Δεν είναι κόκα κόλα η θεία κοινωνία.που ζείτε; εδώ εκκλησιάζεται το ένα τοις εκατό του πληθυσμού και κοιτάμε να το κάνουμε μικρότερο το ποσοστό;

Ανώνυμος είπε...



Ακολουθώ αυτό που έναν οι μικρασιάτες παππούδες μου, και έχω τη συνείδησή μου, πού είναι το πρόβλημα να νηστέψουμε για να μεταλάβουμε, αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω,

Ανώνυμος είπε...

11.02 συγνώμη επανέρχομαι,παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες ,που να τις αναλύσει κανείς γιατί ο καθένας δεν έχει παραδείγματα προς μίμηση.
Αλλά είναι κυρίως θέμα πρόθεσης διότι μας φαίνεται βουνό όλο αυτό και σήμερα έχουν προστεθεί ζητήματα που πρέπει να προσέχουμε ακόμη περισσότερο.

Παλαιότερα όλα τα παιδιά νήστευαν.ΣΗΜΕΡΑ και αυτά που τρώμε ,το νερό που πίνουμε δεν επαρκούν όλα είναι ψεκασμενα.
Ο παππούς μου πήγαινε στο βουνό και μάζευε χόρτα ,αυτά τα χόρτα είχαν αξία διατροφική.
Ο αέρας που αναπνέουμε ,όλα παίζουν ρόλο.

Και έχουν προστεθεί κ άλλοι παράγοντες.
Έτσι,η φυσική κατάσταση του καθενός διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Νομίζω ότι χρειάζεται μια σταθερά ώστε να μην κουράζει και ευχάριστα να την κάνει κανείς ώστε και να μην υπερηφανεύεται ότι έβγαλε αλαδη τη νηστεία και έχει υπεροχή έναντι των άλλων.Να ομως που κάποιοι καταφεύγουν στο νοσοκομείο όταν πέφτει και ο αιματοκριτης!
Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής σε όλους!

Ανώνυμος είπε...

Αναφέρθηκε ότι ο Ιούδας κοινώνησε στον Μυστικό Δείπνο. Στο κατά Ιωάννην λοιπόν διαβάζουμε " και μετά το ψωμίον εισήλθεν εις εκείνον ο σατανάς". Δηλαδή κοινώνησε και δαιμονίστηκε ! ;

Ανώνυμος είπε...

Τι άλλο θα ακούσουμε; Μας έγραψε ο άλλος ότι από το ψωμίον εισήλθε ο διάολος μέσα στον Ιούδα, άρα την ευθύνη δεν την έχει ο Ιούδας, αλλά το Ψωμίον. Σαν δεν ντρέπεστε όλοι οι αιρετικοί εδώ μέσα γράφετε.

Ανώνυμος είπε...

Από Ανώνυμος 1:24μμ
Ζητώ συγγνώμη που δεν ήμουν αρκετά σαφής ίσως. Εννοούσα αυτό που ανέφερε και ο π. Βασίλειος από τον άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο, ότι ο Θεός πολλές φορές όσους κοινωνούν αναξίως τους παραδίδει στον σατανά