Καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ - Ο.Ν.

Καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ

 

Καὶ νὰ λοιπὸν ποὺ πάλι κάτω ἀπ’ τὸ Σταυρό Σου μαζευτήκαμε.

Κάποιοι διστακτικοί, ἴσως δύσπιστοι, ληστές, ὑποκριτές, ἀπελπισμένοι

σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς ψελλίζοντας

κι ἄλλοι, τῆς λύπης τῇ ρομφαίᾳ δεινῶς σπαράττομαι βουβὰ νὰ ὁλολύζουν.

 

Ἀνάμεσά τους στέκομαι.

Μὲ μάτια ἄλικα, ὑγρά, τὰ ματωμένα πόδια Σου ἀγγίζω.

Χριστὲ, κατέβα ἀπ' το Σταυρό!

Κι ἂν αἰκισμούς Ἐσὺ ὑπόμεινες, ἐγὼ ἀπόκαμα κι ἄλλο νὰ ἀντέξω ἀμπόρετο.

 

Λευκόχρυσο το φῶς, μὰ ξένη καὶ ἡ λάμψη καὶ τὸ θάμπος του.

Κατέβα, Κύριε, ἀπὸ τὸ Σταυρό!

Οἱ ὦμοι μου χωμάτινοι καὶ γείρανε.

Φορτίο βαρύ, ἀβάσταχτη ἡ τόση Ἀγάπη Σου γιὰ μένα!

 

Ο.Ν.