ΕΝ ΕΤΕΡΑ ΜΟΡΦΗ ΔΥΣΙΝ ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΙΣ ΕΙΣ ΑΓΡΟΝ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

ΕΝ  ΕΤΕΡΑ  ΜΟΡΦΗ 

ΔΥΣΙΝ  ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΙΣ  ΕΙΣ  ΑΓΡΟΝ

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

       Το γνωστό περιστατικό με τους δυο Ζεβεδαίους να ζητούν πρωτοκαθεδρία, και  τους άλλους δέκα ν’ αγανακτούν, την  ώρα που ανεβαίνοντας στα Ιεροσόλυμα ο  Χριστός ενημέρωνε στους μαθητές ότι εκεί θα συλληφθεί, θα σταυρωθεί, αλλά σε τρεις μέρες θ’ αναστηθεί, συν τα δυο ενδιάμεσα δεινά-Προδοσία Ιούδα, Άρνηση Πέτρου-είναι ενδεικτικά, για το αν τρία χρόνια κοντά του οι μαθητές είχαν προσέξει ή καταλάβει κάτι γι Αυτόν και γι αυτά ! Κατά προέκταση, και ευεξήγητη η εμφανής δυσπιστία τους στα της θριαμβικής του Ανάστασης !

       Από την άλλη, όταν έχεις πάθει ψυχική κατάρρευση με όσα φοβερά του έχουν συμβεί, και συνάμα βλέπεις ότι γύρω σου όλοι είναι εχθροί μανικοί, πώς να πιστέψεις τα χαράς ευαγγέλια των μυροφόρων γυναικών ή τους δυο πορευόμενους στα χωράφια-«Δυσίν πορευομένοις εις αγρούς»-Μρκ.16,12- που έρχονται και σου λένε ότι, και  περπατούσαν και μιλούσαν με τον Αναστημένο αρκετή ώρα, αλλά δεν τον αναγνώρισαν, γιατί ήταν «εν ετέρα-διαφορετική-μορφή» ! Που, ως συνάγεται και από άλλες εμφανίσεις του τις σαράντα ως την Ανάληψη μέρες, ήταν άλλης τάξεως, πρωτοφανείς, όσο και υπέρλογες !

    Αλλά ας αφήσουμε αυτά και ας απολαύσουμε το αξιοζήλευτο περιστατικό των δυο μαθητών της πορείας εις Εμμαούς ως το διασώζει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Και, δεν είναι άλλο, παρά αυτό που ο Ευαγγελιστής Μάρκος περιορίζει σε μια γραμμή και πρόταση. «Μετά ταύτα δυσίν εξ αυτών περιπατούσιν εφανερώθη, εν ετέρα μορφή, πορευομένοις εις αγρόν». Αλλά και προσθέτει. «Κι εκείνοι απελθόντες απήγγειλαν τοις λοιποίς. Ουδέ εκείνοις επίστευσαν» !

    «Την ίδια της Ανάστασης μέρα δυο από τους μαθητές του Ιησού πήγαιναν στο  χωριό Εμμαούς, κοντά στην Ιερουσαλήμ. Και συζητούσαν κι έλεγαν για τα όσα δεινά τους είχαν συμβεί. Και τους πλησίασε ο Ιησούς και περπατούσαν μαζί αρκετή ώρα, αλλά μάτια τους σαν να εμποδίζονταν να αναγνωρίσουν τη θεία του μορφή. Κι όταν τους ρώτησε, για ποιο πράγμα μιλούν έντονα μεταξύ τους και είναι σκυθρωποί, ο ένας τους, ο Κλεόπας, του απάντησε απότομα και ονειδιστικά. «Καλά, μονάχος σου ζεις εσύ στην Ιερουσαλήμ, και δεν έμαθες τα φρικτά που έγιναν εκεί τις μέρες αυτές»; «Ποια», τους ρώτησε, κι έβγαλαν όλο τους το θαυμασμό, αλλά  και όλο τους τον καημό για όσα έπαθε ο Χριστός, και κατέληξαν στο ακόλουθο απογοητευτικό. «Κι εμείς ελπίζαμε πως αυτός είναι εκείνος που έμελλε να ελευθερώσει το λαό του Ισραήλ» !

     Και, σαν να μην έφταναν αυτά, πρωί-πρωί σήμερα τρίτη μέρα κάποιες δικές μας γυναίκες πήγαν στον τάφο, και λένε πως ήταν αδειανός ! Και άγγελος λαμπρός υου Κυρίου πως τους είπε ότι ζει ! Και κάποιοι από του δικούς μας πήγαν στον τάφο και βεβαιώθηκαν» !

    Κι άρχισε τότε ο Ιησούς με μια διακριτική αναφορά στις Γραφές και τους προφήτες δι εαυτόν να ξαλαφρώνει την καρδιά τους τόσο πολύ, που όταν έφτασαν τους Εμμαούς, να του απευθύνουν εκείνο το υπέροχο, όσο και τρυφερό, και ανθρώπινο. «Μείνον μεθ’ ημών, ότι προς εσπέραν εστί και κέκλικεν η ημέρα» ! Βραδιάζει σε λίγο, που θα πας; Κι έμεινε. Και κάθισε στο τραπέζι, κι ευλόγησε το ψωμί, και το έκοψε, και τους το μοίρασε ! «Και διηνοίχθησαν αυτών οι οφθαλμοί, και επέγνωσαν αυτόν» ! Τον αναγνώρισαν ! Συνάμα και τον έχασαν ! «Και αυτός άφαντος εγένετο απ’ αυτών» ! Κι απορούσαν κι έλεγαν . «Ουχί η καρδία ημών καιομένη ην εν ημίν, ως ελάλει ημίν εν τη οδώ, και ως διήνοιγεν ημίν τας γραφάς»; Μα τόση ώρα στο δρόμο που μας μιλούσε, η καρδιά μας καιγόταν να τον δούμε, να τον αναγνωρίσουμε τόσο το λαχταρούσαμε ! Και πώς έγινε και πιαστήκαμε ως μας είπε: «Ανόητοι κι αργοκίνητοι να εμπιστευτείτε τις Γραφές» !  

       Συνεχίζω κι αλλιώς, από φοιτητής αγαπώ πιο πολύ το ίδιο περιστατικό δοσμένο θαυμάσια από τον Υμνογράφο στο υπέροχο Εωθινό. Μου το είχε ψάλλει γλυκύτατα νεώτερος συνάδελφος Καλαβρυτινός. Αυτό που αρχίζει με θαυμασμό των ανεξιχνίαστων κρίσεων κι αποφάσεων Χριστού του Θεού. «Ω ! Των σοφών σου κριμάτων Χριστέ ! Πώς-από τη μια-Πέτρω μεν, τοις οθωνίοις μόνοις-μόνο από τα αφημένα στον τάφο σάβανά-έδωκας έννοήσαι σου την ανάστασιν-να καταλάβει και βεβαιωθεί ότι αναστήθηκες ! Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν εκείνη την ώρα ο γονατισμένος από την άρνηση μαθητής ! Ενώ. «Λουκά δε και Κλεόπα συμπορευόμενος ωμίλεις, και ομιλών ουκ ευθέως εαυτόν φανεροίς» ! Τόσο που φτάνει να σου απευθύνει ονειδισμό. «Διό και ονειδίζη, ως μόνος παροικών εν Ιερουσαλήμ και μη μετέχων των εν τέλει βουλευμάτων αυτής». Καλά πού ζεις άνθρωπέ μου και είδηση δεν πήρες για τα φοβερά και φρικτά που έγιναν εις βάρος του Χριστού;‘

     Και η θεολογική ερμηνευτική. «Αλλ’ ο πάντα προς το του πλάσματος συμφέρον οικονομών-Εσύ που ξέρεις και τα φέρνεις όλα προς το πνευματικό όφελος κάθε δικού σου πλάσματος, έκανες εδώ αυτά τα δυο. «Και τας περί σου προφητείας ανέπτυξας, και εν τω ευλογείν τον άρτον, εγνώσθης αυτοίς». Τελώντας την Ευχαριστία, αναγνωρίστηκες από αυτούς. Οι οποίοι δε χωρεί η παραμικρή αμφιβολία, και το ήξερες, και ήσουν βέβαιος ότι: «Ων-αυτών-και προ τούτου αι καρδίαι προς γνώσιν σου ανεφλέγοντο» ! Και απόδειξη τούτου, ότι νύχτα ξενύχτα, τα παράτησαν κι έτρεξαν στα Ιεροσόλυμα να πουν στους μαθητές ότι αναστήθηκες, αλλά η Αγάπη σου τους πρόλαβε, είχες πάει πρώτος ο Αναστημένος Εσύ. «Οι και τοις μαθηταίς συνηθρισμένοις ήδη τρανώς εκήρυττον σου την Ανάστασιν, δι ης ελέησον ημάς».

******   ***   ******

     Το είπε ο Χριστός κατά την εμφάνισή του «των θυρών κεκλεισμένων» στην οποία όμως ήταν και ο Θωμάς. «Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» ! Όλοι οι άνθρωποι, δηλαδή, που από τότε ως σήμερα δεν με είδαν με τα μάτια τους, αλλά με πίστεψαν-εμπιστευτήκαν με την ψυχή, με την καρδιά τους ! «Εν ετέρα μορφή» ! Αυτή της Χριστιανικής Παράδοσης, της Εκκλησίας, που όμως όσο περνούν τα χρόνια κι εξελίσσονται τα πράγματα γίνεται όλο και πιο δύσκολο από όσο στην περίπτωση Λουκά και Κλεόπα ν’ αναγνωριστεί ! Μπορεί να είναι λιγότερο καιόμενη καρδία τους, μπορεί και το ποιον της ζωής των μελών της Εκκλησίας, και η όλη μεθοδολογία να μην είναι αυτή που απαιτεί η εποχή, ή αυτή που θα ήθελε ή θα περίμενε ο Χριστός ! Ώστε κάποιος ή κάποιοι άνθρωποι κάθε τόσο να νανείναι πορεύονται εις Εμμαούς ! Προσευχή, λοιπόν, θερμή προσευχή γι αυτό !

«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας ! Η ελπίδα μας.

Αθανάσιος Κοτταδάκης