Συλλογάται καλά όποιος συλλογάται λεύτερα - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Συλλογάται καλά όποιος συλλογάται λεύτερα

π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Κάποιες σκέψεις – επισημάνσεις κατέθεσα με αφορμή τα τραγελαφικά φαινόμενα του ημερολογιακού εορτασμού του Πάσχα από τους Ορθοδόξους, που επιμένουν ότι η «επιστημονική» βάση της εποχής της Αγίας Πρώτης Συνόδου (325 μ.Χ) είναι ιεροποιημένη και δεν επιτρέπεται να αλλάξει «επί ποινή» αιρέσεως…!! [Ο Χριστός έχει πολύ χιούμορ! Του χρόνου…, έτος 2025 και 1700 χρόνια από την Πρώτη Αγία Σύνοδο, συμπίπτει η ημέρα εορτασμού του Πάσχα, για όλους!]

Απάντησε ο κ. Κ. Νούσης (άγνωστος μου) εγκαλώντας με ως… οικουμενιστή! Καραμέλα «φτυσίματος» των διαφωνούντων… στα χείλη των… υπέρ λίαν ορθοδόξων!!

Έστειλα διευκρινίσεις στο site που είχαν δημοσιευθεί τα ανωτέρω (το δικό μου αρχικό κείμενο και η αντίρρηση – ύβρις του κυρίου Κ. Νούση) παρήλθαν σχεδόν δυο εβδομάδες χωρίς να δημοσιευθεί! Προφανώς… «βοῦς ἐπί γλώσσης βέβηκε»!! Δεν πειράζει. Νάναι καλά ο κόσμος, όποια αντίληψη ελευθερίας σκέψεως και αν έχει!

Παρακάτω παραθέτουμε το αρχικό κείμενο το δικό μου, την απάντηση του κ. Κ. Νούση και την μη δημοσιευθείσα ανταπάντηση μου «εις κοινήν των ορθοδόξων ωφέλειαν».

Χριστός Ανέστη, ελευθερών (αν θέλουμε…) ημάς άπαντας

 ____________________________________

«…Οὐκ εἰσῆλθον εἰς τό πραιτώριον, ἵνα μή μιανθῶσι, ἀλλ’ ἵνα φάγωσι τὸ Πάσχα…»
(Ιω. 18, 28)

Είναι εύκολη και ανεύθυνη η «φετιχιστική ιεροποίηση» των εντολών και η τυπική «κατά γράμμα» τήρησή τους και «εκτέλεσή» τους! Όμως για τους χριστιανούς η αποδοχή του θελήματος του Θεού και ο αγώνας για την τήρησή του στην καθημερινότητα της ζωής τους, δεν είναι… «ὑπνοῦσα ὁδοιπορία»! Σκέπτονται τις εντολές! Δεν μπαίνουν στη “λογική”: να αποδεκατούμε, μας λέει ο Νόμος, το δέκατο των εισοδημάτων μας; Λοιπόν… πάρε και το 1/10 από τον δυόσμο και τον άνηθο και όλα τα φυτά!! Οι χριστιανοί δεν είναι… φυτά!

Σε τέτοια περίπτωση, αντί πνευματικής ωρίμανσης, έχουμε ανωριμότητα ανευθυνότητας και ψυχολογική προσπάθεια-αυταπάτη, αποφυγής (όχι με τον δυναμισμό απόφασης, αλλά με φοβική ντρίπλα) των λαθών και των αμαρτιών… δια της κατά «κυριολεξία και ακρίβεια» τηρήσεως της εντολής! Κάποιοι λοιπόν δέχονται να γίνουν… ζόμπι, γιατί πιστεύουν ότι ο Θεός είναι επουράνιος χωροφύλακας, που αστυνομεύει την ζωή, και φοβούνται και “πιστεύουν” ότι δεν θα υπολογίσει δεδομένα, συνθήκες, γονιδίωμα, επιρροές του καθενός μας, αλλά «ἐπί τῇ θέα» του προσώπου μας θα μας στείλει στο… πυρ το εξώτερον(!) “αδιάβαστους” ως παραβάτας… αστυνομικών εντολών(!). Τέτοιου είδους θέαση και… “θεολογία” γεννιέται γιατί δεν διάβασαν κάποιοι «από μέσα» την συζήτηση του Βασιλιά και των… εριφίων, στο ΚΕ΄ κεφάλαιο του κατά Ματθαίον, ούτε κατανοούν ότι για την συνθήκη του ενδύματος γάμου ήξεραν ήδη (από τους προσκαλούντας), οι καλούμενοι οι… «ἐλθόντες και μη ἔχοντες ἔνδυμα γάμου»!!

Και έρχεται μέσα σ’ αυτά το τυπικό θέμα της ημέρας εορτασμού του Πάσχα, που στους Εβραίους ήταν ακίνητη εορτή, αφού είχαν ένα δικό τους ημερολόγιο. Για τους χριστιανούς, μετά από τριακόσια χρόνια τοπικού εορτασμού σε διαφορετική ημέρα αναλόγως του ημερολογίου κάθε περιοχής, («Τεσσαρεσκαιδεκατίτες» Μικρασιάτες, Ρωμαίοι, λοιποί) η Αγία Πρώτη Σύνοδος έκανε την εορτή κινητή (προφανέστατα λόγω μη ύπαρξης ενός κοινού ημερολογίου) και όρισε ρύθμιση αστρονομική ανεξάρτητη των τοπικών ημερολογίων! Φυσικά όλοι οι Πατέρες της Συνόδου κατανοούσαν ότι ήταν θέμα τεχνικό, απλά πρακτικό και χωρίς θεολογικό βάρος, έστω και αν κάποιοι επεδίωξαν να το φορτίσουν με παραμέτρους και προϋποθέσεις.

Στην αρχή σχεδόν της περιόδου των τριών αιώνων των διωγμών, προ της Συνόδου του 325 μ.Χ., με “καθιερωμένο” τοπικό ακίνητο εορτασμό του Πάσχα, συναντήθηκαν για το θέμα ο επίσκοπος Σμύρνης Πολύκαρπος (Τεσσαρεσκαιδεκατί-της, όπως οι εβραίοι δηλαδή γιόρταζε το Πάσχα την 14 Νισάν!!) και ο Ρώμης Ανίκητος. Συζήτησαν. ΔΕΝ συμφώνησαν! Συλλειτούργησαν, και μάλιστα προσφέροντας την Ευχαριστία, κατά παραχώρησιν του Πάπα, ο Πολύκαρπος, και χώρισαν αγαπημένοι! Στις μέρες μας μόλις ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ανέφερε την ανάγκη του κοινού εορτασμού, (πράγμα που δε σημαίνει… συλλειτουργία!!) για να μην τυραννούνται οι μικτές οικογένειες και για αγαπητική ομοφωνία εορτασμού των χριστιανών (και ξέροντας βεβαίως ότι εμείς κάνουμε λάθος προσδιορισμό) ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρόμενοι, οι υποτίθεται εντός της Εκκλησίας, ΓΩΓ και ΜΑΓΩΓ…!! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα φοβηθεί και ΠΑΛΙ η Εκκλησία… «φόβον οὗ οὐκ ἐστίν φόβος»!!

Η Εκκλησία του Χριστού έχει επίγεια ζωή τουλάχιστον δυο χιλιετιών. Έχει αποδεχθεί και αποδείξει de facto τον λόγο Του, ότι «το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο»! Τον έχει αφουγκραστεί να εμπαίζει τους καυχωμένους «δια την παράδοσιν», που γίνεται νεκρός τύπος, φονευτής της ζωής! Έχει σαφή γνώση ότι η ελευθερία είναι όρος sine quo non στο να είναι κάποιος χριστιανός. Ξέρει επίσης ότι η στρέβλωση πλειστάκις «ντύνεται» το κύρος του Πνεύματος του Θεού και γίνεται επιβεβλημένη πορεία… πνευματικότητας! Ξέρει επίσης ότι διατρέχουν τα μέλη της τον κίνδυνο της βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος όταν αντιστρέφουν την πραγματικότητα και αποδίδουν (για χίλιους λόγους ψυχολογικούς, ανασφαλίας, τραντισιοναλισμού) στο Άγιο Πνεύμα ενέργειες και σκέψεις ξένες-οθνείες! Γιατί φυσικά είναι τραγικό να ισχυρίζεται κάποιος ότι η ρύθμιση του εορτασμού του Πάσχα με τον κανόνα του Μέτωνος είναι… έργο του Αγίου Πνεύματος και όποιος το αμφισβητεί είναι αφοριστέος, καθαιρετέος και… βλάσφημος!! (Ενώ «οἱ ταῦτα ἰσχυριζόμενοι βλασφιμῶσιν»!!!) Από πότε ένας ειδωλολάτρης αστρονόμος σε συνεργασία με ένα ειδωλολάτρη αυτοκράτορα έγιναν ρυθμιστές της ζωής της Εκκλησίας και χορηγοί… Αγίου Πνεύματος!; Ας μη τρελαθούμε… ΟΛΟΙ τουλάχιστον.

Η Δαμόκλειος σπάθη της μονομανίας των παλαιοημερολογιτών αναρτάται από τρίχες (κυριολεκτικά) και δεν είναι κίνδυνος για τους (λογικούς τουλάχιστον) χριστιανούς, που δεν πρέπει να είναι αρχομανή ψώνια, που θέλουν να καταλάβουν την θέση κάποιου τυράννου. Άλλωστε ο Απ. Παύλος μας έχει απαλλάξει από όλα αυτά με τις διδαχές του, (προς Γαλάτας):

α) «Παρεισῆλθον κατασκοπεῦσαι τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἣν ἔχομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἡμᾶς καταδουλώσουσιν» (Γαλ. 2,4)

β) «ὄφελον καὶ ἀποκόψονται οἱ ἀναστατοῦντες ὑμᾶς’ (Γαλ. 5,12) [Ας μην αστειευτούμε με το τι εννοεί ότι πρέπει να κόψουν…!!]

Οι αδελφοί μας, οι Έλληνες Καθολικοί, υπολογίζοντας σωστά, με τα επιστημονικά δεδομένα της εποχής, και όχι με τον… κανόνα του Μέτωνος (5^ος αιώνας π.Χ!!), και το… ειδωλολατρικό ημερολόγιο του Ιούλιου Καίσαρα, την ημέρα του Πάσχα, ερμηνεύοντας σωστά τον «νόμο και το γράμμα», σκεπτόμενοι ποιμαντικά αφού αγαπούν το ποίμνιο τους και δεν το θέλουν… «άλογο», γιορτάζουν μαζί μας το Πάσχα! Με εμάς, που είμαστε… ασθενείς τη πίστει, τραντισιοναλιστές κρυπτόμενοι πίσω από τα «φουστάνια» της μάνας μας, και το κάνουν κάτι τέτοιο αφού η υπόθεση δεν είναι… δόγμα πίστεως και για να μη τυραννούνται οι μικτές οικογένειες!! Από τους Ορθόδοξους μόνο οι Ορθόδοξοι Φινλανδοί γιορτάζουν σωστά μαζί με τους άλλους χριστιανούς το Πάσχα, στην σωστή του ημερομηνία!

Τα υπόλοιπα (όσο περίτεχνα… αρλουμποθεολογικά και αν λέμε) είναι φανατισμοί, εμμονές, ακρότητες και αυταπάτες γνησιότητας. Είναι δηλαδή απλώς συγγένεια με τους Γ.Ο.Χ. της Γωγ και των Μαγώγ (Ιεζ. 34,15 & Αποκ. 20,7)!!

Ευχόμαστε… Διάβαση-Πάσχα από την δουλεία, στην ελευθερία. Από την τυπολατρεία, στην αληθή Λατρεία. Από το γράμμα, στη Ζωή. Στη Ζωή, που μας έμαθε ότι εάν Αυτός (ο Χριστός) μας ελευθερώσει (…μέσα-έξω!!) τότε «ὄντως ἐλεύθεροι ἐσόμεθα» (Ιω. 8,36). ΑΜΗΝ.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 ___________________________________

Σύντομη αναίρεση των (πλασαρισμένων με πονηρό τρόπο) οικουμενιστικών θέσεων –  Του Κώστα Νούση στη Romfea.gr

α. Για μια ακόμη φορά οι οικουμενιστικές θέσεις (του π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου) είναι γεμάτες από εξυπνακίστικα επιχειρήματα, χωρίς καμία δογματική αναφορά ή με υποτίμηση του ορθόδοξου δόγματος και της εκκλησιαστικής παράδοσης.

β. Η αντίπαλη γνώμη απαξιώνεται τεχνηέντως ή προκλητικώς: “Τα υπόλοιπα (όσο περίτεχνα… αρλουμποθεολογικά και αν λέμε) είναι φανατισμοί, εμμονές…”.

γ. Το δόγμα θεωρείται παρωχημένο και υπονομεύεται η σημασία του: το Πασχάλιο κατ’ αυτόν ήταν μονάχα τεχνικό ζήτημα χωρίς δογματική επέκταση: δηλαδή η προσπάθεια των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής να αποσυνδεθεί το χριστιανικό Πάσχα από το Εβραϊκό με εμφατικότατο τρόπο δεν έχει καμία δογματική σημαντική;

δ. Οι αντιοικουμενιστές – αντιαιρετικοί κατ’ ουσίαν Ορθόδοξοι χριστιανοί – εξισώνονται αδιακρίτως με τους φανατισμένους ΓΟΧ. Βαπτίζονται απλά τραντισιοναλιστές. Συνθηματολογικώ τω τρόπω…

ε. Η χρήση της γλώσσας και της επιστήμης της κάθε εποχής αναιρεί τη θεοπνευστία των αγίων Πατέρων και της Αγίας Γραφής εν γένει; Μιλάμε για το Ιουλιανό ημερολόγιο εν προκειμένω. Πονηρότατο επιχείρημα κατά της πνεύσης του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία.

στ. Προκαταβολικοί αφορισμοί υποχρεωτικής αποδοχής: “Από τους Ορθόδοξους μόνο οι Ορθόδοξοι Φινλανδοί γιορτάζουν σωστά μαζί με τους άλλους χριστιανούς το Πάσχα, στην σωστή του ημερομηνία!”, άνευ ουσιαστικής επιχειρηματολογίας.

ζ. “Οι αδελφοί μας, οι Έλληνες Καθολικοί”: οικουμενιστικής χροιάς διατύπωση.

η. Διαστρέβλωση αληθείας: ο Πολύκαρπος Σμύρνης παρουσιάζεται ως Τεσσαρεσκαιδεκατίτης.

θ. “Στις μέρες μας μόλις ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ανέφερε την ανάγκη του κοινού εορτασμού, (πράγμα που δε σημαίνει… συλλειτουργία!!)”: πώς ξέρει το μέλλον ή τις προθέσεις των Επισκόπων ο π. Θεοδόσιος; Μήπως είναι πιο προφανής η σταδιακή δογματική σύγκλιση χωρίς προϋποθέσεις; Και ποιος εγγυάται ότι έτσι δεν ανοίγει ο δρόμος μιας μεταγενέστερης έκνομης συλλειτουργίας μετά αλλοδόξων;

ι. Το μέλημα του κοινού εορτασμού δεν πρέπει να είναι μεταξύ Ορθοδόξων και αλλοδόξων (τουτέστιν αιρετικών), αλλά μεταξύ πιστών της μιας αληθινής Εκκλησίας: της Ορθόδοξης. Αυτό έγινε και στην Α΄ Οικουμενική. Δεν νοιάζονταν, για παράδειγμα, οι τότε Πατέρες πώς θα συνεορτάσουν το Πάσχα με τους Αρειανούς!

ια. Ο π. Θ. κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται την ουσία του προβλήματος: η αντικανονική ένωση μετά αλλοδόξων και όχι ένας ψιλός χρονικός συνεορτασμός του Πάσχα. Στρουθοκαμηλισμός, αφέλεια ή πονηρία;

 _______________________________

Διευκρινιστικές αποσαφηνίσεις σε, αν όχι κακόβουλη, πάντως σίγουρα στρεβλή ανάγνωση κειμένου για τον εορτασμό του Πάσχα

«…νῦν δέ γνόντες τόν Θεόν,

μάλλον δέ γνωσθέντες ὑπό Θεοῦ,

πῶς ἐπιστρέφετε πάλιν

ἐπί τά ἀσθενῆ καί πτωχά στοιχεῖα,

οἷς πάλιν ἄνωθεν δουλεύειν θέλετε;

Ἡμέρας παρατηρεῖσθε

καί μῆνας καί καιρούς καί ἐνιαυτούς.

Φοβοῦμαι μήπως εἰκῆ κεκοπίακα εἰς ὑμᾶς».

(Γαλ. 4,9-11)

Όταν συζητάς και παρουσιάζεις ένα τεχνικό θέμα-ημερομηνία (που αφορά …ἡμέρας… καί καιρούς… καί ἐνιαυτούς…) εορτασμού, και που η ιστορική “ουρά” του έχει την άνεση τριακοσίων χρόνων πολυποίκιλων λύσεων, και μετά ταύτα ρυθμίζεται με βάση τα επιστημονικά δεδομένα της εποχής, και όχι με θεολογικές αναφορές και επιπλέον ούτε καν μνημονεύεται, η ρύθμιση και η λύση του θέματος με καταγραφή της, στους Κανόνες που εξέδωσε η Αγία Πρώτη Σύνοδος ως ποιότητα τρόπου και συνηθειών των χριστιανών και έρχεται σήμερα θεολόγος να διαμαρτυρηθεί για το ενδεχόμενο σωστότερης ρύθμισης, τα πράγματα είναι σε μεγαλύτερη σύγχυση απ’ όσο νομίζουμε!

Λύει το θέμα εορτασμού του Πάσχα η Σύνοδος παρεπιπτόντως, (μνημονεύεται στο Κωσταντίνειο Πασχάλιο του Ευσεβίου) και το παραπέμπει για διευκρινίσεις στους επιπολάζοντας στην Αλεξάνδρεια αστρονόμους (Γκρίνουιτς της εποχής) για περαιτέρω ρύθμιση(!!). Ε… τότε, ε πώς να το κάνουμε(;), τότε αδελφοί μου είναι τραγικό θεολόγος (αλλά διατί να το κρύψωμεν, και κληρικοί) να αντιλέγει, επισείων το μορμολύκειον του Οικουμενισμού ως τον μόνο αντίλογο!!!

Αδελφέ μου δε σε γνωρίζω ουδέ κατ’ όψιν. Μόνος σου φανερώνεις ότι συγχέεις τα καίρια με τα δευτερεύοντα. Τα ουσιώδη με τα διαδικαστικά. Τους τύπους με την ουσία. Τα έξω και αδιάφορα με τα μέσα και σωτήρια. Το γράμμα του Νόμου με την Διδαχή του Νόμου. Μας το λες μόνος ότι σας συμβαίνει το Γραφικό «ἐφοβήθησαν φόβον οὗ οὐκ ἦν φόβος».

Πως αλλιώς να εξηγηθεί εκείνο το… φρικαλέα τραγικό που γράφεις σε συνδυασμό με την αναφορά μου στον Πατριάρχη…: «…Πώς ξέρει ο π. Θεοδόσιος τις προθέσεις των επισκόπων…»;; Κύριε ελέησον!! Δόξα τῷ Θεῷ, ούτε θέλω, ούτε είμαι καρδιογνώστης. Ἡ πίστις ὁμολογεῖται στόματι… τήν καρδίαν μόνον ὁ Κτίσας αὐτήν οἶδε!! Σεις όμως, οι υπερλίαν ορθόδοξοι, σκέφτεστε άραγε… αποστολικά; Ὅσα ἀγνά ὅσα εὔφημα εἴ τίς ἀρετή καί εἴ τίς ἔπαινος…;;;

Δεν αγωνιάτε μήπως ισχύει αυτό που έγραψε, σε έναν ανάλογο ορθοδοξοαμύντορα, ο μακάριος π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ: «Δεν φοβάστε μήπως εθισθέντες να βλέπετε πανταχού σκότος κινδυνεύσετε τον έσχατον των κινδύνων;». Ο Χριστός να μας λυπηθεί όλους… γνωστικούς και ανοήτους.

Όλοι οι φιλοπαλαιοημερολογίτες είστε της μοντέρνας συνομοταξίας των “προμάχων” της πίστεως! Λες και η πίστη χρειάζεται αβανταδόρους και το χειρότερο λες και αυτά που σεις φαντάζεστε προστατευόμενα, είναι η Πίστη!!

Όχι αδερφέ μου. Αρκετά!

Ο Χριστός στην Παλαιά Διαθήκη φωνάζει ότι «τάς νουμηνίας ἡμῶν καί τά Σάββατα μισεῖ ἡ ψυχή μου» για να μας μάθει αυτό που είπε στον Κάιν ότι σημασία έχει το περιεχόμενο όχι το περιέχον!

Σεις λοιπόν τι υπερασπίζεστε; Ιεροποίηση του ημερολογίου και των αστρονομικών δεδομένων; Στα πρώτα τριακόσια χρόνια δεν γιόρταζαν Πάσχα; Προφανώς γιόρταζαν. Γιατί λοιπόν συζητούσαν ο Τεσσερεσκαιδεκατίτης  Πολύκαρπος (δεν είναι απαξιωτικός χαρακτηρισμός είναι ιστορικό πλαίσιο!! Έλεος) και ο Ανίκητος Ρώμης; Για ευρυθμία και εξυπηρέτηση των χριστιανών και για την χαρά της από κοινού λατρείας του Ενός Κυρίου και Δεσπότου…!

Σήμερα γιατί αυτό (η συζήτηση και η τεχνική ρύθμιση) να απαγορεύεται και πλην των άλλων όλες οι μικτές (ορθόδοξοι-καθολικοί, ορθόδοξοι-προτεστάντες) οικογένειες να τυραννιούνται; Όλοι οι χριστιανοί είμαστε ΑΔΕΡΦΙΑ, έστω και δαιμονικά χωρισμένοι! Διαβάστε τον προσφωνητικό χαιρετισμό του Αγίου Μάρκου Εφέσου στον πάπα Ευγένιο, για να το μάθετε εσείς οι… οι υπερλίαν ορθόδοξοι, από τα χείλη εκείνου καλύτερα ότι είμαστε αδέρφια! Έλεος!!

Και εμείς τα αδέλφια, σκανδαλίζοντας “δολοφονικά” τους μη πιστούς με την διαίρεση μας, μη αφήνοντάς τους να σκεφτούν την πίστη ως προοπτική ζωής και σχέσεως με τον Χριστό, γινόμενοι αφορμή βλασφημίας του Χριστού «ἐν τοῖς ἔθνεσι» έχουμε και το δαιμονικό θράσος να σχολαστικίζουμε με γκρίνια για το ελάχιστο και στοιχειώδες του συμπανηγυρισμού της Αναστάσεως. Το έγραψα ήδη ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ. Τόση πια αστοργία και ασπλαχνία; Τόσες φοβικές “θεολογικές” ανισορροπίες; Στην Ελλάδα συνεορτάζουμε εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια Καθολικοί και Ορθόδοξοι, στη Φινλανδία συνεορτάζουν Ορθόδοξοι και Καθολικοί… Λοιπόν; Τι έγινε; Προδόθηκε η πίστη; Φοβίες είναι επιτέλους η πίστη; Τρόμος επουρανίου δικτάτορα τιμωρούντος παραβάτες τυπικών νομικών διατάξεων; Αυτή είναι η θεολογία του Μεσαίωνα, που ήρθε στον χώρο μας από αυτούς που σήμερα κάνουν τον υπερασπιστή της παραδοσιακής πίστεως…

 «Τήν ἀπάντησιν εἰς τά ὡς ἄνω ἐρωτήματα δώτωσαν πάντες οἱ μή κηρύξανετες πλήρες διαζύγιον πρός τήν λογικήν καί τήν εὐθυκρισίαν ἀναγνώσται»!!

Καλλίνικου Δελικάνη: Η Πρώτη ἐν Νικαία… σελ. 458.

Όσο για τον οικουμενισμό, αυτή την όχι και τόσο μοντέρνα καραμέλα, που κάθε “σωστός” “παραδοσιακός” ορθοδοξάρας πρέπει να αποτάσσεται επτάκις της ημέρας, θα δημοσιεύσουμε τους προσεχείς μήνες μονογραφία ήρεμη και θεολογική του μακαρίου πατέρα μας Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου, «ἀκριβοδίκαιον καί διασαφηνιστικήν». Όμως προκαταβολικά θέτουμε ένα ερώτημα. Αφού ο Οικουμενισμός είναι «παναίρεση» (μεγαλόφθογγος γενικοαοριστολογία κενή καί «πελωρίου διαμετρήματος»!!) γιατί ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς και ο καθηγητής Κ. Μουρατίδης, που την έβαλαν γλειφιτζούρι στο στόμα κάθε απερίσκεπτου, που νομίζει ότι όσο πιο ακραία θέση λάβει τόσο πιο ορθόδοξος είναι, ΔΕΝ ΕΦΥΓΑΝ από την Εκκλησία τους; Σώζεσαι μέσα σε… παναίρεση; Και η Σερβική και η Ελληνική Εκκλησία ήταν μέλη του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών…!! Των φρονίμων ολίγα…! Των φρονίμων βέβαια!!

Ας κλείσουμε αυτή την αναγκαία ματαιολογία με την σοφία του μεγάλου Φωστήρος και Διδασκάλου της Εκκλησίας, του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ο οποίος στεντορείως φωνάζει:

 

«Κύριοι γάρ ὑμεῖς τό πᾶν διορθῶσαι».
Ιωάννη του Δαμασκηνού,
Υπόμνημα στις Επιστολές του Παύλου,
Εἰς Ἐπιστολήν πρός Γαλάτας, Κεφ. Δ

όπου ο άγιος υπομνηματίζοντας την Επιστολή γράφει επίσης:

Α. «Ἐφ’ ὅσον χρόνος ὁ κληρονόμος νήπιος ἐστίν…»

Νήπιος όχι στην ηλικία αλλά στα μυαλά, αυτά τα γράφει θέλοντας να φανερώσει ότι ο Θεός εξαρχής ήθελε να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα τυπικά του νόμου. Επειδή όμως συμπεριφερόμασταν νηπιακά ( = ανεύθυνα) μας άφησε “υποτελείς” σε όλα αυτά, δηλαδή στις Νουμηνίες και Σάββατα, αφού τα ημερονύκτια ρυθμίζονται από τις κινήσεις του ήλιου και της σελήνης. Αν όμως κι εμάς τώρα (τους χριστιανούς δηλαδή) μας οδηγούν σε υποτέλεια του νόμου, τίποτα λιγότερο δε κάνουν από το να μας γυρνούν πίσω και να μας κάνουν να μη διαφέρουμε από δούλους…

…………………………………………..

Β. Είναι ειδωλολατρεία κάτι τέτοιο, ο αγωνιώδης αυτοεγκλωβισμός στο νομικισμό των ημερών…

…………………………………………..

Γ. Μας εξάπτουν να έχουν ζήλο άρρωστο. Γιατί πως μπορεί να είναι ζήλος καλός και υγιής, αυτός ο ζήλος που τους επαναφέρει στη δουλεία; (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

Ταύτα καταθέτω σε λογικούς και με ευθυκρισία αναγνώστες. Ευχόμενος Ανάστασιν Καλήν εἰς πάντας!