Πέμπτη 16 Μαΐου 2024

Συλλογάται καλά όποιος συλλογάται λεύτερα - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Συλλογάται καλά όποιος συλλογάται λεύτερα

π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Κάποιες σκέψεις – επισημάνσεις κατέθεσα με αφορμή τα τραγελαφικά φαινόμενα του ημερολογιακού εορτασμού του Πάσχα από τους Ορθοδόξους, που επιμένουν ότι η «επιστημονική» βάση της εποχής της Αγίας Πρώτης Συνόδου (325 μ.Χ) είναι ιεροποιημένη και δεν επιτρέπεται να αλλάξει «επί ποινή» αιρέσεως…!! [Ο Χριστός έχει πολύ χιούμορ! Του χρόνου…, έτος 2025 και 1700 χρόνια από την Πρώτη Αγία Σύνοδο, συμπίπτει η ημέρα εορτασμού του Πάσχα, για όλους!]

Απάντησε ο κ. Κ. Νούσης (άγνωστος μου) εγκαλώντας με ως… οικουμενιστή! Καραμέλα «φτυσίματος» των διαφωνούντων… στα χείλη των… υπέρ λίαν ορθοδόξων!!

Έστειλα διευκρινίσεις στο site που είχαν δημοσιευθεί τα ανωτέρω (το δικό μου αρχικό κείμενο και η αντίρρηση – ύβρις του κυρίου Κ. Νούση) παρήλθαν σχεδόν δυο εβδομάδες χωρίς να δημοσιευθεί! Προφανώς… «βοῦς ἐπί γλώσσης βέβηκε»!! Δεν πειράζει. Νάναι καλά ο κόσμος, όποια αντίληψη ελευθερίας σκέψεως και αν έχει!

Παρακάτω παραθέτουμε το αρχικό κείμενο το δικό μου, την απάντηση του κ. Κ. Νούση και την μη δημοσιευθείσα ανταπάντηση μου «εις κοινήν των ορθοδόξων ωφέλειαν».

Χριστός Ανέστη, ελευθερών (αν θέλουμε…) ημάς άπαντας

 ____________________________________

«…Οὐκ εἰσῆλθον εἰς τό πραιτώριον, ἵνα μή μιανθῶσι, ἀλλ’ ἵνα φάγωσι τὸ Πάσχα…»
(Ιω. 18, 28)

Είναι εύκολη και ανεύθυνη η «φετιχιστική ιεροποίηση» των εντολών και η τυπική «κατά γράμμα» τήρησή τους και «εκτέλεσή» τους! Όμως για τους χριστιανούς η αποδοχή του θελήματος του Θεού και ο αγώνας για την τήρησή του στην καθημερινότητα της ζωής τους, δεν είναι… «ὑπνοῦσα ὁδοιπορία»! Σκέπτονται τις εντολές! Δεν μπαίνουν στη “λογική”: να αποδεκατούμε, μας λέει ο Νόμος, το δέκατο των εισοδημάτων μας; Λοιπόν… πάρε και το 1/10 από τον δυόσμο και τον άνηθο και όλα τα φυτά!! Οι χριστιανοί δεν είναι… φυτά!

Σε τέτοια περίπτωση, αντί πνευματικής ωρίμανσης, έχουμε ανωριμότητα ανευθυνότητας και ψυχολογική προσπάθεια-αυταπάτη, αποφυγής (όχι με τον δυναμισμό απόφασης, αλλά με φοβική ντρίπλα) των λαθών και των αμαρτιών… δια της κατά «κυριολεξία και ακρίβεια» τηρήσεως της εντολής! Κάποιοι λοιπόν δέχονται να γίνουν… ζόμπι, γιατί πιστεύουν ότι ο Θεός είναι επουράνιος χωροφύλακας, που αστυνομεύει την ζωή, και φοβούνται και “πιστεύουν” ότι δεν θα υπολογίσει δεδομένα, συνθήκες, γονιδίωμα, επιρροές του καθενός μας, αλλά «ἐπί τῇ θέα» του προσώπου μας θα μας στείλει στο… πυρ το εξώτερον(!) “αδιάβαστους” ως παραβάτας… αστυνομικών εντολών(!). Τέτοιου είδους θέαση και… “θεολογία” γεννιέται γιατί δεν διάβασαν κάποιοι «από μέσα» την συζήτηση του Βασιλιά και των… εριφίων, στο ΚΕ΄ κεφάλαιο του κατά Ματθαίον, ούτε κατανοούν ότι για την συνθήκη του ενδύματος γάμου ήξεραν ήδη (από τους προσκαλούντας), οι καλούμενοι οι… «ἐλθόντες και μη ἔχοντες ἔνδυμα γάμου»!!

Και έρχεται μέσα σ’ αυτά το τυπικό θέμα της ημέρας εορτασμού του Πάσχα, που στους Εβραίους ήταν ακίνητη εορτή, αφού είχαν ένα δικό τους ημερολόγιο. Για τους χριστιανούς, μετά από τριακόσια χρόνια τοπικού εορτασμού σε διαφορετική ημέρα αναλόγως του ημερολογίου κάθε περιοχής, («Τεσσαρεσκαιδεκατίτες» Μικρασιάτες, Ρωμαίοι, λοιποί) η Αγία Πρώτη Σύνοδος έκανε την εορτή κινητή (προφανέστατα λόγω μη ύπαρξης ενός κοινού ημερολογίου) και όρισε ρύθμιση αστρονομική ανεξάρτητη των τοπικών ημερολογίων! Φυσικά όλοι οι Πατέρες της Συνόδου κατανοούσαν ότι ήταν θέμα τεχνικό, απλά πρακτικό και χωρίς θεολογικό βάρος, έστω και αν κάποιοι επεδίωξαν να το φορτίσουν με παραμέτρους και προϋποθέσεις.

Στην αρχή σχεδόν της περιόδου των τριών αιώνων των διωγμών, προ της Συνόδου του 325 μ.Χ., με “καθιερωμένο” τοπικό ακίνητο εορτασμό του Πάσχα, συναντήθηκαν για το θέμα ο επίσκοπος Σμύρνης Πολύκαρπος (Τεσσαρεσκαιδεκατί-της, όπως οι εβραίοι δηλαδή γιόρταζε το Πάσχα την 14 Νισάν!!) και ο Ρώμης Ανίκητος. Συζήτησαν. ΔΕΝ συμφώνησαν! Συλλειτούργησαν, και μάλιστα προσφέροντας την Ευχαριστία, κατά παραχώρησιν του Πάπα, ο Πολύκαρπος, και χώρισαν αγαπημένοι! Στις μέρες μας μόλις ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ανέφερε την ανάγκη του κοινού εορτασμού, (πράγμα που δε σημαίνει… συλλειτουργία!!) για να μην τυραννούνται οι μικτές οικογένειες και για αγαπητική ομοφωνία εορτασμού των χριστιανών (και ξέροντας βεβαίως ότι εμείς κάνουμε λάθος προσδιορισμό) ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρόμενοι, οι υποτίθεται εντός της Εκκλησίας, ΓΩΓ και ΜΑΓΩΓ…!! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα φοβηθεί και ΠΑΛΙ η Εκκλησία… «φόβον οὗ οὐκ ἐστίν φόβος»!!

Η Εκκλησία του Χριστού έχει επίγεια ζωή τουλάχιστον δυο χιλιετιών. Έχει αποδεχθεί και αποδείξει de facto τον λόγο Του, ότι «το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο»! Τον έχει αφουγκραστεί να εμπαίζει τους καυχωμένους «δια την παράδοσιν», που γίνεται νεκρός τύπος, φονευτής της ζωής! Έχει σαφή γνώση ότι η ελευθερία είναι όρος sine quo non στο να είναι κάποιος χριστιανός. Ξέρει επίσης ότι η στρέβλωση πλειστάκις «ντύνεται» το κύρος του Πνεύματος του Θεού και γίνεται επιβεβλημένη πορεία… πνευματικότητας! Ξέρει επίσης ότι διατρέχουν τα μέλη της τον κίνδυνο της βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος όταν αντιστρέφουν την πραγματικότητα και αποδίδουν (για χίλιους λόγους ψυχολογικούς, ανασφαλίας, τραντισιοναλισμού) στο Άγιο Πνεύμα ενέργειες και σκέψεις ξένες-οθνείες! Γιατί φυσικά είναι τραγικό να ισχυρίζεται κάποιος ότι η ρύθμιση του εορτασμού του Πάσχα με τον κανόνα του Μέτωνος είναι… έργο του Αγίου Πνεύματος και όποιος το αμφισβητεί είναι αφοριστέος, καθαιρετέος και… βλάσφημος!! (Ενώ «οἱ ταῦτα ἰσχυριζόμενοι βλασφιμῶσιν»!!!) Από πότε ένας ειδωλολάτρης αστρονόμος σε συνεργασία με ένα ειδωλολάτρη αυτοκράτορα έγιναν ρυθμιστές της ζωής της Εκκλησίας και χορηγοί… Αγίου Πνεύματος!; Ας μη τρελαθούμε… ΟΛΟΙ τουλάχιστον.

Η Δαμόκλειος σπάθη της μονομανίας των παλαιοημερολογιτών αναρτάται από τρίχες (κυριολεκτικά) και δεν είναι κίνδυνος για τους (λογικούς τουλάχιστον) χριστιανούς, που δεν πρέπει να είναι αρχομανή ψώνια, που θέλουν να καταλάβουν την θέση κάποιου τυράννου. Άλλωστε ο Απ. Παύλος μας έχει απαλλάξει από όλα αυτά με τις διδαχές του, (προς Γαλάτας):

α) «Παρεισῆλθον κατασκοπεῦσαι τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἣν ἔχομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἡμᾶς καταδουλώσουσιν» (Γαλ. 2,4)

β) «ὄφελον καὶ ἀποκόψονται οἱ ἀναστατοῦντες ὑμᾶς’ (Γαλ. 5,12) [Ας μην αστειευτούμε με το τι εννοεί ότι πρέπει να κόψουν…!!]

Οι αδελφοί μας, οι Έλληνες Καθολικοί, υπολογίζοντας σωστά, με τα επιστημονικά δεδομένα της εποχής, και όχι με τον… κανόνα του Μέτωνος (5ος αιώνας π.Χ!!), και το… ειδωλολατρικό ημερολόγιο του Ιούλιου Καίσαρα, την ημέρα του Πάσχα, ερμηνεύοντας σωστά τον «νόμο και το γράμμα», σκεπτόμενοι ποιμαντικά αφού αγαπούν το ποίμνιο τους και δεν το θέλουν… «άλογο», γιορτάζουν μαζί μας το Πάσχα! Με εμάς, που είμαστε… ασθενείς τη πίστει, τραντισιοναλιστές κρυπτόμενοι πίσω από τα «φουστάνια» της μάνας μας, και το κάνουν κάτι τέτοιο αφού η υπόθεση δεν είναι… δόγμα πίστεως και για να μη τυραννούνται οι μικτές οικογένειες!! Από τους Ορθόδοξους μόνο οι Ορθόδοξοι Φινλανδοί γιορτάζουν σωστά μαζί με τους άλλους χριστιανούς το Πάσχα, στην σωστή του ημερομηνία!

Τα υπόλοιπα (όσο περίτεχνα… αρλουμποθεολογικά και αν λέμε) είναι φανατισμοί, εμμονές, ακρότητες και αυταπάτες γνησιότητας. Είναι δηλαδή απλώς συγγένεια με τους Γ.Ο.Χ. της Γωγ και των Μαγώγ (Ιεζ. 34,15 & Αποκ. 20,7)!!

Ευχόμαστε… Διάβαση-Πάσχα από την δουλεία, στην ελευθερία. Από την τυπολατρεία, στην αληθή Λατρεία. Από το γράμμα, στη Ζωή. Στη Ζωή, που μας έμαθε ότι εάν Αυτός (ο Χριστός) μας ελευθερώσει (…μέσα-έξω!!) τότε «ὄντως ἐλεύθεροι ἐσόμεθα» (Ιω. 8,36). ΑΜΗΝ.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 ___________________________________

Σύντομη αναίρεση των (πλασαρισμένων με πονηρό τρόπο) οικουμενιστικών θέσεων –  Του Κώστα Νούση στη Romfea.gr

α. Για μια ακόμη φορά οι οικουμενιστικές θέσεις (του π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου) είναι γεμάτες από εξυπνακίστικα επιχειρήματα, χωρίς καμία δογματική αναφορά ή με υποτίμηση του ορθόδοξου δόγματος και της εκκλησιαστικής παράδοσης.

β. Η αντίπαλη γνώμη απαξιώνεται τεχνηέντως ή προκλητικώς: “Τα υπόλοιπα (όσο περίτεχνα… αρλουμποθεολογικά και αν λέμε) είναι φανατισμοί, εμμονές…”.

γ. Το δόγμα θεωρείται παρωχημένο και υπονομεύεται η σημασία του: το Πασχάλιο κατ’ αυτόν ήταν μονάχα τεχνικό ζήτημα χωρίς δογματική επέκταση: δηλαδή η προσπάθεια των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής να αποσυνδεθεί το χριστιανικό Πάσχα από το Εβραϊκό με εμφατικότατο τρόπο δεν έχει καμία δογματική σημαντική;

δ. Οι αντιοικουμενιστές – αντιαιρετικοί κατ’ ουσίαν Ορθόδοξοι χριστιανοί – εξισώνονται αδιακρίτως με τους φανατισμένους ΓΟΧ. Βαπτίζονται απλά τραντισιοναλιστές. Συνθηματολογικώ τω τρόπω…

ε. Η χρήση της γλώσσας και της επιστήμης της κάθε εποχής αναιρεί τη θεοπνευστία των αγίων Πατέρων και της Αγίας Γραφής εν γένει; Μιλάμε για το Ιουλιανό ημερολόγιο εν προκειμένω. Πονηρότατο επιχείρημα κατά της πνεύσης του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία.

στ. Προκαταβολικοί αφορισμοί υποχρεωτικής αποδοχής: “Από τους Ορθόδοξους μόνο οι Ορθόδοξοι Φινλανδοί γιορτάζουν σωστά μαζί με τους άλλους χριστιανούς το Πάσχα, στην σωστή του ημερομηνία!”, άνευ ουσιαστικής επιχειρηματολογίας.

ζ. “Οι αδελφοί μας, οι Έλληνες Καθολικοί”: οικουμενιστικής χροιάς διατύπωση.

η. Διαστρέβλωση αληθείας: ο Πολύκαρπος Σμύρνης παρουσιάζεται ως Τεσσαρεσκαιδεκατίτης.

θ. “Στις μέρες μας μόλις ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ανέφερε την ανάγκη του κοινού εορτασμού, (πράγμα που δε σημαίνει… συλλειτουργία!!)”: πώς ξέρει το μέλλον ή τις προθέσεις των Επισκόπων ο π. Θεοδόσιος; Μήπως είναι πιο προφανής η σταδιακή δογματική σύγκλιση χωρίς προϋποθέσεις; Και ποιος εγγυάται ότι έτσι δεν ανοίγει ο δρόμος μιας μεταγενέστερης έκνομης συλλειτουργίας μετά αλλοδόξων;

ι. Το μέλημα του κοινού εορτασμού δεν πρέπει να είναι μεταξύ Ορθοδόξων και αλλοδόξων (τουτέστιν αιρετικών), αλλά μεταξύ πιστών της μιας αληθινής Εκκλησίας: της Ορθόδοξης. Αυτό έγινε και στην Α΄ Οικουμενική. Δεν νοιάζονταν, για παράδειγμα, οι τότε Πατέρες πώς θα συνεορτάσουν το Πάσχα με τους Αρειανούς!

ια. Ο π. Θ. κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται την ουσία του προβλήματος: η αντικανονική ένωση μετά αλλοδόξων και όχι ένας ψιλός χρονικός συνεορτασμός του Πάσχα. Στρουθοκαμηλισμός, αφέλεια ή πονηρία;

 _______________________________

Διευκρινιστικές αποσαφηνίσεις σε, αν όχι κακόβουλη, πάντως σίγουρα στρεβλή ανάγνωση κειμένου για τον εορτασμό του Πάσχα


«…νῦν δέ γνόντες τόν Θεόν,
μάλλον δέ γνωσθέντες ὑπό Θεοῦ,
πῶς ἐπιστρέφετε πάλιν
ἐπί τά ἀσθενῆ καί πτωχά στοιχεῖα,
οἷς πάλιν ἄνωθεν δουλεύειν θέλετε;
Ἡμέρας παρατηρεῖσθε
καί μῆνας καί καιρούς καί ἐνιαυτούς.
Φοβοῦμαι μήπως εἰκῆ κεκοπίακα εἰς ὑμᾶς».
(Γαλ. 4,9-11)

Όταν συζητάς και παρουσιάζεις ένα τεχνικό θέμα-ημερομηνία (που αφορά …ἡμέρας… καί καιρούς… καί ἐνιαυτούς…) εορτασμού, και που η ιστορική “ουρά” του έχει την άνεση τριακοσίων χρόνων πολυποίκιλων λύσεων, και μετά ταύτα ρυθμίζεται με βάση τα επιστημονικά δεδομένα της εποχής, και όχι με θεολογικές αναφορές και επιπλέον ούτε καν μνημονεύεται, η ρύθμιση και η λύση του θέματος με καταγραφή της, στους Κανόνες που εξέδωσε η Αγία Πρώτη Σύνοδος ως ποιότητα τρόπου και συνηθειών των χριστιανών και έρχεται σήμερα θεολόγος να διαμαρτυρηθεί για το ενδεχόμενο σωστότερης ρύθμισης, τα πράγματα είναι σε μεγαλύτερη σύγχυση απ’ όσο νομίζουμε!

Λύει το θέμα εορτασμού του Πάσχα η Σύνοδος παρεπιπτόντως, (μνημονεύεται στο Κωσταντίνειο Πασχάλιο του Ευσεβίου) και το παραπέμπει για διευκρινίσεις στους επιπολάζοντας στην Αλεξάνδρεια αστρονόμους (Γκρίνουιτς της εποχής) για περαιτέρω ρύθμιση(!!). Ε… τότε, ε πώς να το κάνουμε(;), τότε αδελφοί μου είναι τραγικό θεολόγος (αλλά διατί να το κρύψωμεν, και κληρικοί) να αντιλέγει, επισείων το μορμολύκειον του Οικουμενισμού ως τον μόνο αντίλογο!!!

Αδελφέ μου δε σε γνωρίζω ουδέ κατ’ όψιν. Μόνος σου φανερώνεις ότι συγχέεις τα καίρια με τα δευτερεύοντα. Τα ουσιώδη με τα διαδικαστικά. Τους τύπους με την ουσία. Τα έξω και αδιάφορα με τα μέσα και σωτήρια. Το γράμμα του Νόμου με την Διδαχή του Νόμου. Μας το λες μόνος ότι σας συμβαίνει το Γραφικό «ἐφοβήθησαν φόβον οὗ οὐκ ἦν φόβος».

Πως αλλιώς να εξηγηθεί εκείνο το… φρικαλέα τραγικό που γράφεις σε συνδυασμό με την αναφορά μου στον Πατριάρχη…: «…Πώς ξέρει ο π. Θεοδόσιος τις προθέσεις των επισκόπων…»;; Κύριε ελέησον!! Δόξα τῷ Θεῷ, ούτε θέλω, ούτε είμαι καρδιογνώστης. Ἡ πίστις ὁμολογεῖται στόματι… τήν καρδίαν μόνον ὁ Κτίσας αὐτήν οἶδε!! Σεις όμως, οι υπερλίαν ορθόδοξοι, σκέφτεστε άραγε… αποστολικά; Ὅσα ἀγνά ὅσα εὔφημα εἴ τίς ἀρετή καί εἴ τίς ἔπαινος…;;;

Δεν αγωνιάτε μήπως ισχύει αυτό που έγραψε, σε έναν ανάλογο ορθοδοξοαμύντορα, ο μακάριος π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ: «Δεν φοβάστε μήπως εθισθέντες να βλέπετε πανταχού σκότος κινδυνεύσετε τον έσχατον των κινδύνων;». Ο Χριστός να μας λυπηθεί όλους… γνωστικούς και ανοήτους.

Όλοι οι φιλοπαλαιοημερολογίτες είστε της μοντέρνας συνομοταξίας των “προμάχων” της πίστεως! Λες και η πίστη χρειάζεται αβανταδόρους και το χειρότερο λες και αυτά που σεις φαντάζεστε προστατευόμενα, είναι η Πίστη!!

Όχι αδερφέ μου. Αρκετά!

Ο Χριστός στην Παλαιά Διαθήκη φωνάζει ότι «τάς νουμηνίας ἡμῶν καί τά Σάββατα μισεῖ ἡ ψυχή μου» για να μας μάθει αυτό που είπε στον Κάιν ότι σημασία έχει το περιεχόμενο όχι το περιέχον!

Σεις λοιπόν τι υπερασπίζεστε; Ιεροποίηση του ημερολογίου και των αστρονομικών δεδομένων; Στα πρώτα τριακόσια χρόνια δεν γιόρταζαν Πάσχα; Προφανώς γιόρταζαν. Γιατί λοιπόν συζητούσαν ο Τεσσερεσκαιδεκατίτης  Πολύκαρπος (δεν είναι απαξιωτικός χαρακτηρισμός είναι ιστορικό πλαίσιο!! Έλεος) και ο Ανίκητος Ρώμης; Για ευρυθμία και εξυπηρέτηση των χριστιανών και για την χαρά της από κοινού λατρείας του Ενός Κυρίου και Δεσπότου…!

Σήμερα γιατί αυτό (η συζήτηση και η τεχνική ρύθμιση) να απαγορεύεται και πλην των άλλων όλες οι μικτές (ορθόδοξοι-καθολικοί, ορθόδοξοι-προτεστάντες) οικογένειες να τυραννιούνται; Όλοι οι χριστιανοί είμαστε ΑΔΕΡΦΙΑ, έστω και δαιμονικά χωρισμένοι! Διαβάστε τον προσφωνητικό χαιρετισμό του Αγίου Μάρκου Εφέσου στον πάπα Ευγένιο, για να το μάθετε εσείς οι… οι υπερλίαν ορθόδοξοι, από τα χείλη εκείνου καλύτερα ότι είμαστε αδέρφια! Έλεος!!

Και εμείς τα αδέλφια, σκανδαλίζοντας “δολοφονικά” τους μη πιστούς με την διαίρεση μας, μη αφήνοντάς τους να σκεφτούν την πίστη ως προοπτική ζωής και σχέσεως με τον Χριστό, γινόμενοι αφορμή βλασφημίας του Χριστού «ἐν τοῖς ἔθνεσι» έχουμε και το δαιμονικό θράσος να σχολαστικίζουμε με γκρίνια για το ελάχιστο και στοιχειώδες του συμπανηγυρισμού της Αναστάσεως. Το έγραψα ήδη ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ. Τόση πια αστοργία και ασπλαχνία; Τόσες φοβικές “θεολογικές” ανισορροπίες; Στην Ελλάδα συνεορτάζουμε εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια Καθολικοί και Ορθόδοξοι, στη Φινλανδία συνεορτάζουν Ορθόδοξοι και Καθολικοί… Λοιπόν; Τι έγινε; Προδόθηκε η πίστη; Φοβίες είναι επιτέλους η πίστη; Τρόμος επουρανίου δικτάτορα τιμωρούντος παραβάτες τυπικών νομικών διατάξεων; Αυτή είναι η θεολογία του Μεσαίωνα, που ήρθε στον χώρο μας από αυτούς που σήμερα κάνουν τον υπερασπιστή της παραδοσιακής πίστεως…

 «Τήν ἀπάντησιν εἰς τά ὡς ἄνω ἐρωτήματα δώτωσαν πάντες οἱ μή κηρύξανετες πλήρες διαζύγιον πρός τήν λογικήν καί τήν εὐθυκρισίαν ἀναγνώσται»!!

Καλλίνικου Δελικάνη: Η Πρώτη ἐν Νικαία… σελ. 458.

Όσο για τον οικουμενισμό, αυτή την όχι και τόσο μοντέρνα καραμέλα, που κάθε “σωστός” “παραδοσιακός” ορθοδοξάρας πρέπει να αποτάσσεται επτάκις της ημέρας, θα δημοσιεύσουμε τους προσεχείς μήνες μονογραφία ήρεμη και θεολογική του μακαρίου πατέρα μας Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου, «ἀκριβοδίκαιον καί διασαφηνιστικήν». Όμως προκαταβολικά θέτουμε ένα ερώτημα. Αφού ο Οικουμενισμός είναι «παναίρεση» (μεγαλόφθογγος γενικοαοριστολογία κενή καί «πελωρίου διαμετρήματος»!!) γιατί ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς και ο καθηγητής Κ. Μουρατίδης, που την έβαλαν γλειφιτζούρι στο στόμα κάθε απερίσκεπτου, που νομίζει ότι όσο πιο ακραία θέση λάβει τόσο πιο ορθόδοξος είναι, ΔΕΝ ΕΦΥΓΑΝ από την Εκκλησία τους; Σώζεσαι μέσα σε… παναίρεση; Και η Σερβική και η Ελληνική Εκκλησία ήταν μέλη του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών…!! Των φρονίμων ολίγα…! Των φρονίμων βέβαια!!

Ας κλείσουμε αυτή την αναγκαία ματαιολογία με την σοφία του μεγάλου Φωστήρος και Διδασκάλου της Εκκλησίας, του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ο οποίος στεντορείως φωνάζει:

 
«Κύριοι γάρ ὑμεῖς τό πᾶν διορθῶσαι».
Ιωάννη του Δαμασκηνού,
Υπόμνημα στις Επιστολές του Παύλου,
Εἰς Ἐπιστολήν πρός Γαλάτας, Κεφ. Δ

όπου ο άγιος υπομνηματίζοντας την Επιστολή γράφει επίσης:

Α. «Ἐφ’ ὅσον χρόνος ὁ κληρονόμος νήπιος ἐστίν…»

Νήπιος όχι στην ηλικία αλλά στα μυαλά, αυτά τα γράφει θέλοντας να φανερώσει ότι ο Θεός εξαρχής ήθελε να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα τυπικά του νόμου. Επειδή όμως συμπεριφερόμασταν νηπιακά ( = ανεύθυνα) μας άφησε “υποτελείς” σε όλα αυτά, δηλαδή στις Νουμηνίες και Σάββατα, αφού τα ημερονύκτια ρυθμίζονται από τις κινήσεις του ήλιου και της σελήνης. Αν όμως κι εμάς τώρα (τους χριστιανούς δηλαδή) μας οδηγούν σε υποτέλεια του νόμου, τίποτα λιγότερο δε κάνουν από το να μας γυρνούν πίσω και να μας κάνουν να μη διαφέρουμε από δούλους…

…………………………………………..

Β. Είναι ειδωλολατρεία κάτι τέτοιο, ο αγωνιώδης αυτοεγκλωβισμός στο νομικισμό των ημερών…

…………………………………………..

Γ. Μας εξάπτουν να έχουν ζήλο άρρωστο. Γιατί πως μπορεί να είναι ζήλος καλός και υγιής, αυτός ο ζήλος που τους επαναφέρει στη δουλεία; (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

Ταύτα καταθέτω σε λογικούς και με ευθυκρισία αναγνώστες. Ευχόμενος Ανάστασιν Καλήν εἰς πάντας!

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χρίστος Ανέστη πάτερ
Δύο επισημάνσεις
-Ανεξάρτητα από την ουσία, το γνώριμο προφορικό ύφος του άνω κειμένου είναι απωθητικό και σίγουρα δεν βοηθά στην οικοδόμηση ενός περιβάλλοντος διαλόγου.
-Τα μοναδικά ουσιαστικά και εύλογα σημεία της «κριτικής» του κου Νούση, ήτοι τα υπ’ αριθ. «γ» και «ι», αν κατάλαβα καλά: δεν μνημονεύονται καθόλου και ούτε και απαντώνται καθόλου.

Ανώνυμος είπε...

«ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν»
( Πραξ. ιε΄28)

Σεβαστέ π. Θεοδόσιε, Χριστός Ἀνέστη!
Ἐπιτρέψατέ μου νά καταθέσω κι ἐγώ κάποιες σκέψεις σχετικά μέ τό κείμενό σας γιά κοινό ἑορτασμό τοῦ Πάσχα μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.
Τό κείμενό σας θά λέγαμε ὅτι συμπυκνώνεται σέ δύο γραμμές ὅπου ἐμφαίνεται καί καταδεικνύεται ὁ σκοπός καί ὁ λόγος πού ἐσεῖς κρίνετε ὠς ἀναγκαῖο αὐτό τόν συνεορτασμό:«...για να μην τυραννούνται οι μικτές οικογένειες και για αγαπητική ομοφωνία εορτασμού των χριστιανών (και ξέροντας βεβαίως ότι εμείς κάνουμε λάθος προσδιορισμό)».
Κάτω ἀπό αὐτή τήν προοπτική θεωρεῖτε τούς ἀνωτέρω λόγους ἐπαρκεῖς γιά νά παραβοῦμε «ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες» ἡμῶν καί «τολμῶντας παραλύειν τὸν ὅρον τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Συνόδου, τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης» νά ἀλλάξουμε «τὰ καλῶς δεδογμένα» ὑπό τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, τουτέστιν τόν τρόπο ὑπολογισμοῦ τοῦ Πάσχα, ὥστε νά συνεορτάζουμε μετά τῶν ἐμμενόντων στήν αἵρεση καί κακοδοξία Ρωμαιοκαθολικῶν.
Ὅμως ξεχνᾶτε π. Θεοδόσιε ὅτι καί στήν ἐποχή πού γίνονταν οἱ ζυμώσεις καί οἱ προβληματισμοί περί τοῦ καθορισμοῦ κοινῆς ἡμερομηνίας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, ὑφίσταντο αὐτοί οἱ λόγοι, μικτές οἰκογένειες ( ὅρα Α΄ Κορ. ζ΄ 12-16), αἱρέσεις, λάθος ἡμερολογιακός προσδιορισμός κλπ. ἀλλά παρά ταῦτα, οἱ «τριακόσιοι θεοφόροι καί στιγματοφόροι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁποῦ ἐνομοθέτησαν τοῦτο κατά θεῖον φωτισμόν», οὐδόλως τούς ἔλαβαν ὑπόψη τους, οὔτε ἐνδιαφέρθηκαν γιά τόν συνεορτασμό μετά αἱρετικῶν καί σχισματικῶν, πρᾶγμα καί ὑπόθεση ἀδιανόητη, λογίζοντες αὐτούς ὡς μακράν τῆς Ἀληθείας εὑρισκομένους καί ἀποκομμένους ἐκ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Καί συνελθόντες ἐξέφρασαν τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀλάνθαστη ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καταγράφεται στόν Α΄ Κανόνα τῆς ἐν Ἀντιοχεία Συνόδου καί ἀφορᾶ τόν κοινό ἑορτασμό τοῦ Πάσχα, ΜΟΝΟ μεταξύ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης.
Ἀπό τό ΠΗΔΑΛΙΟΝ «τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας, διά μέσου τοῦ ὁποίου αὐτή κυβερνωμένη, ἀσφαλῶς, τούς ἐν αὐτῆ ναύτας καί ἐπιβάτας, ἱερωμένους τε λέγω καί λαϊκούς, πρός τόν ἀκύμαντον παραπέμπει τῆς ἄνω βασιλείας λιμένα.» ἀντιγράφω καί μεταφέρω «τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις».

«Α΄ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ τοπικῆς Συνόδου.
Πάντας τοὺς τολμῶντας παραλύειν τὸν ὅρον τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Συνόδου, τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης, ἐπὶ παρουσίᾳ τῆς εὐσεβείας τοῦ Θεοφιλεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, περὶ τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀκοινωνήτους καὶ ἀποβλήτους εἶναι τῆς Έκκλησίας, εἰ ἐπιμένοιεν φιλονεικότερον ἐνιστάμενοι πρὸς τὰ καλῶς δεδογμένα, καὶ ταῦτα εἰρήσθω περὶ τῶν λαϊκῶν. Εἰ δέ τις τῶν προεστώτων τῆς Ἐκκλησίας, Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος, μετὰ τὸν ὅρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπὶ διαστροφῇ τῶν λαῶν, καὶ ταραχῇ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἰδιάζειν, καὶ μετὰ τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖν τὸ Πάσχα, τοῦτον ἡ ἁγία Σύνοδος ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς Εκκλησίας, ὡς οὐ μόνον ἑαυτῷ ἁμαρτίας, ἀλλὰ πολλοῖς διαφθορᾶς καὶ διαστροφῆς γινόμενον αἴτιον. Καὶ οὐ μόνον τοὺς τοιούτους καθαιρεῖ τῆς λειτουργίας, ἀλλὰ καὶ τοὺς τολμῶντας τούτοις κοινωνεῖν μετὰ τὴν καθαίρεσιν. Τοὺς δὲ καθαιρεθέντας ἀποστερεῖσθαι καὶ τῆς ἔξωθεν τιμῆς, ἧς ὁ ἅγιος Κανὼν καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ ἱερατεῖον μετείληφεν.»

Σεβαστέ π. Θεοδόσιε, αὐτά τά «ὅρια... ἔθεντο οἱ πατέρες» ἡμῶν γιά αὐτό τό «τυπικό θέμα της ημέρας εορτασμού του Πάσχα» καί αὐτά ὀφείλουμε νά τηροῦμε κατά «κυριολεξία και ακρίβεια» γιά νά μήν γίνουμε αἴτιοι σχισμάτων καί διαιρέσεων τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τουτέστιν τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος διασαλπίζει διαχρονικά:
«Εἰ γὰρ καὶ ἐσφάλλετο ἡ Ἐκκλησία, οὐ τοσοῦτον κατόρθωμα ἀπὸ τῆς τῶν χρόνων ἀκριβείας ἦν, ὅσον ἔγκλημα ἀπὸ τῆς διαιρέσεως καὶ τοῦ σχίσματος τούτου.»
Μέ σεβασμό κι ἐκτίμηση.
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

AΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ 16 Μαΐου 2024 στις 3:40 μ.μ.

Οι ι. Κανόνες είναι κάπου οχτακόσιοι. Πόσοι κανόνες τηρούνται;
Χάθηκε η Ορθδοξία επειδή δεν τηρουνται;
Θα ήταν ευχής έργο να συνερτάζεται το Πάσχα με όλους τους χριστιανούς. Η Ορθοδοξία δεν φοβάται τους αιρετικούς...

Ανώνυμος είπε...

Σεβαστέ π. Θεοδόσιε,

είναι η πρώτη φορά που επικοινωνώ, έστω έτσι, μαζί σας και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα πολλά ωραία που μας γράφετε.

Επιτρέψτε μου, επιπλέον, να προσθέσω κάτι σε όσα λέτε σχετικά με την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα, βλέποντας το όλο θέμα από μια λίγο διαφορετική γωνία.

Οι Πατέρες της Α' Οικουμενικής Συνόδου όρισαν την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα με δύο μόνο απλές προτάσεις:
1. Το Πάσχα να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία
2. Αν αυτή αντιστοιχεί στο εβραϊκό Πάσχα, ο εορτασμός του Χριστιανικού Πάσχα μεταφέρεται την επόμενη Κυριακή

Στον κανόνα της Α' Οικουμενικής Συνόδου για τον υπολογισμό του Πάσχα, ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ούτε το ημερολόγιο, ούτε ο κύκλος του Μέτωνος, που τόσο μας έχουν ταλαιπωρήσει... Ή, αλλιώς, τόσο το ημερολόγιο που υιοθετούμε όσο και ο κύκλος του Μέτωνος ΔΕΝ είαι στοιχεία του κανόνα της Α' Οικουμενικής Συνόδου.

Μπορεί, λοιπόν, κάποιος να εφαρμόσει τον παραπάνω κανόνα και μετρώντας καθημερινά τις ώρες της μέρας και της νύχτας, να βρει την Εαρινή Ισημερία, και πάλι παρατηρώντας το φεγγάρι να βρει την Πανσέληνο και την ακολουθούσα αυτήν Κυριακή του Πάσχα!

Τόσο απλά!

Γιατί λοιπόν υπάρχει πρόβλημα;

Η ρίζα του προβλήματος είναι ότι θέλουμε να προβλέψουμε το Πάσχα της επόμενης χρονιάς, της μεθεπόμενης, κλπ προκειμένου να υπολογίσουμε εγκαίρως την έναρξη της Σαρακοστής και όλες τις συμπαρασυρόμενες κινητές εορτές που σχετίζονται με το Πάσχα.

Για την πρόβλεψη αυτή η Α' Οικουμενική Σύνοδος ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, απλά αναθέτει στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας (στην περιοχή του οποίου υπήρχε η περίφημος βιβλιοθήκη, και για τον λόγο αυτό φιλοξενούσε πολλούς από τους σοφούς της εποχής) να συνδιαλέγεται με την σοφία και την επιστήμη της εποχής και να κάνει αυτή την πρόβλεψη την οποία θα προσφέρει στα υπόλοιπα Πατριαρχεία, κάθε χρόνο.

Η επιστήμη της εποχής εκείνης, λοιπόν, βασίστηκε στο Ιουλιανό ημερολόγιο (διότι αυτό ήταν το καλύτερο που είχαν) για τον υπολογισμό της Εαρινής Ισημερίας στα επόμενα έτη, και στον 19ετή κύκλο του Μέτωνος για την πρόβλεψη των ερχόμενων Πανσελήνων (και πάλι διότι αυτή ήταν η γνώση της εποχής). Μόνο που και τα δύο αυτά αστρονομικά εργαλεία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΚΡΙΒΗ. Λειτουργούν καλά για τα επόμενα λίγα χρόνια, η εγγενής τους ανακρίβεια, όμως, αθροίζεται και δημιουργεί τεράστιες αποκλίσεις μετά από κάποιους αιώνες.
Για παράδειγμα, βλέποντας τον παραπάνω κανόνα της Α' Οικουμενικής Συνόδου, καταλαβαίνει κανείς ότι κάποια μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας (από Κυριακή των Βαΐων μέχρι Μεγάλο Σάββατο) ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει Πανσέληνος (αφού η Κυριακή του Πάσχα ορίζεται από την Α' Οικουμενική Σύνοδο ως η αμέσως επόμενη κυριακή της Πανσελήνου).
Κι αυτό, βεβαίως, ΔΕΝ συμβαίνει (παρά μόνο τις χρονιές που εορτάζουμε το Πάσχα μαζί με τους Καθολικούς).

Η σημερινή επιστήμη έχει λύσει τα προβλήματα αυτά και μας προσφέρει πλήρη και ακριβέστατη πρόβλεψη τόσο της Εαρινής Ισημερίας, όσο και την μελλοντικών Πανσελήνων. Η υιοθέτηση των επιστημονικών αυτών εργαλείων όχι μόνο δεν μας απομακρύνει από τον κανόνα της Α' Οικουμενικής Συνόδου, αλλά αντίθετα μας επιτρέπει να τον εφαρμόσουμε, ξανά, σωστά. Διότι ο σημερινός υπολογισμός του Πάσχα από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας οδηγεί, δυστυχώς, μακριά από τον κανόνα της Α' Οικουμενικής Συνόδου. Στην ουσία ΔΕΝ εφαρμόζουμε τον κανόνα της Α' Οικουμενικής Συνόδου.

Το να υπολογίσουμε το Πάσχα με βάση το Γρηγοριανό ημερολόγιο και χρησιμοποιώντας τις σωστές ημερομηνίες για τις Πανσελήνους δεν πρέπει να γίνει ως βοήθεια στις μεικτές οικογένειες, αλλά, κυρίως, για να επιστρέψουμε στην ορθή τήρηση του κανόνα της Α' Οικουμενικής Συνόδου.

Σας ευχαριστώ.


Υ.Γ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ, ΕΙΜΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

Ανώνυμος είπε...

Τόσο το άρθρο, όσο καί μερικά από τα σχόλια δείχνουν, ότι δυστυχώς μέσα στην Ορθοδοξία υπάρχουν απόψεις που πολύ εύκολα δέχονται να αλλάξουν Αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων (καί να γίνουν σύμφωνες με την προσωπική τους γνώμη), να καταργηθούν Ιεροί Κανόνες (ως άχρηστοι), να ενωθούν οι Ορθόδοξοι με
Σχισματικούς καί Αιρετικούς (χωρίς προυποθέσεις), καί γενικώς να γίνει οποιαδήποτε ανατροπή, αρκεί καί μόνο να αλλάξει η Εκκλησιαστική Τάξη καί να ομοιάσει με των Δυτικών.
Κανονικά θα έπρεπε να επεμβαίνει η Σύνοδος σε τέτοιες περιπτώσεις, να καυτηριάζει τους νεωτερισμούς καί να "ορθοτομεί τον λόγον της Αληθείας".
Τα πρόσφατα όμως γεγονότα της Αντιευαγγελικής Νομοθεσίας μάς δείχνουν, ότι ενδέχεται να γίνει ανατροπή Απόφασης Οικουμενικής Συνόδου σχετικά με το Πασχάλιο από ένα μόνο Πατριαρχείο, καί αυτό να θεωρηθεί "φυσιολογικό" !
Καί υπάρχουν φωνές που σπρώχνουν προς αυτή την κατεύθυνση, οπότε θα πρέπει η Εκκλησία να υπερασπίζεται τα αυτονόητα πλέον.


(Είναι αξιοσημείωτο, ότι το Πάσχα κτυπήθηκε τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, που έγινε με κλειστούς ναούς χωρίς πιστούς, το Πάσχα κτυπήθηκε τον δεύτερο χρόνο της πανδημίας με αλλάγή ώρας της Αναστάσεως, που έγινε μέσα στο Μεγάλο Σάββατο, το Πάσχα θελουν να κτυπήσουν πάλι, με αλλαγή ημερομηνίας για να συμπέση με των Ετεροδόξων.)

Ανώνυμος είπε...

Χριστός Ανέστη
Οι εμμονές των ζηλωτών για τα «ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες»
τους τυφλώνουν και δε βλέπουν ότι τα όρια και τους κανόνες τους έθεσε ο Κύριος πολύ πριν απ'ό,τι νομίζουν:

"Λευ. 23,5 ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ."

Ο Κύριος όρισε η ημερομηνία του εβραϊκού Πάσχα να είναι την πρώτη εαρινή Πανσέληνο, τελεία και παύλα!
Όποιος το ακυρώνει αυτό παίρνει όλη την ευθύνη για τα τόσα σχίσματα που υπήρξαν και υπάρχουν!
Εβραίοι κ χριστιανοί αποδείχθηκαν ανάξιοι να βρίσκουν κάθε χρόνο ποτέ πέφτει η 1η εαρινή πανσέληνος και γιορτάζουν Πάσχα τον Μάιο... έλεος!!!

ΥΓ. Τελικά το Λεϋιτικόν είναι το βιβλίο που "σκοντάφτουν" πολλοί, παλαιοί και νέοι, κορυφαίοι και μη...
Άραγε το διαβάζουν οι χριστιανοί;;;

Πέτρος Τυριντζής

Ανώνυμος είπε...

*Βάσει των τρεχουσών αστρονομικών γνώσεων, μάλλον(-δεν είμαι αρμόδιος ούτε γνώστης), εορτάζουμε το Πάσχα λάθος.
*Παράλληλα, είναι ηλίου φαεινότερο πως μέριμνα όλων των αιτούντων την αλλαγή του Πασχαλίου ΔΕΝ είναι η άνω επιστημονική ακρίβεια, αλλά, απροκάλυπτα, η συμπόρευση επιτέλους με τους Καθολικούς «αδερφούς»- εντός η εκτός εισαγωγικών. Το παρόν άρθρο ενός εκ των θερμότερων θιασωτών της αλλαγής αυτό αποδεικνύει και μάλιστα περίτρανα θα έλεγα.
*Τούτων λεχθέντων και όπως ο διάλογος εξελίσσεται, ενώ είναι θεμιτή η αστρονομική ακρίβεια των μεν, δεν είναι καθόλου παράλογη η θεώρηση αυτού του αιτήματος ως απλό «πρόσχημα» από τους δε.

jean alatzo είπε...

Οι διαρρηγνύοντες τα "ιμάτια" τους για τον εορτασμό του Πάσχα ,γιατί ανέχονται τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25)1 ,γιατί δεν "αποτοιχίζονται", δεν μετακινούνται στο παλαιό ημερολόγιο "ΓΟΧ' με τους δύο αρχιεπισκόπους κλπ ενισταμένους,ώστε να μην αμαρτάνουν ,έχουν τύψεις ,συνεορτάζουν με τα ¨βδελύγματα" ,τους αιρετικούς κλπ κοσμητικά επίθετα ;;;

Ανώνυμος είπε...

«Παράδοσίς ἐστι, μηδέν πλέον ζήτει».
Ἱερός Χρυσόστομος ( PG 62, 488)

Ἀγαπητέ jean alatzo,
Χριστός Ἀνέστη!
Τό πρόβλημα μέ τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα προκύπτει ἐπειδή ἀνήκει στίς κινητές ἑορτές ἑνῶ τῶν Χριστουγέννων εἶναι σταθερή ἑορτή.
Καί ἀνήκει στίς κινητές γιατί ὁ τρόπος ὑπολογισμοῦ του ἐξαρτᾶται ἀπό κάποιους περιορισμούς καί διατάξεις.
Παραθέτω κατωτέρω ἀπό τό ΠΗΔΑΛΙΟΝ ἀποσπασματικά σχετικά μέ τον Ζ΄ Ἀποστολικό Κανόνα πού καθορίζει τά ἑξῆς:
«Εἴ τις Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος τὴν ἁγίαν τοῦ Πάσχα ἡμέραν πρὸ τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας μετὰ Ἰουδαίων ἐπιτελέσοι, καθαιρείσθω.

Ἐρμηνεία.
Δύω ἰσημερίας κάμνει τόν χρόνο ὁ ἥλιος, μίαν μέν, κατά τόν καιρόν τῆς ἀνοίξεως, ἄλλην δέ κατά τόν καιρόν τοῦ φθινοπώρου.
......
Τούτων οὕτω προεγνωσμένων, ὁ παρών Ἀποστολικός Κανών διορίζει, ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος, ἤθελεν ἑορτάσει τό ἅγιον Πάσχα προτήτερα ἀπό τήν ἰσημερίαν τῆς ἀνοίξεως, μαζύ μέ τό νομικόν φάσκα τῶν Ἰουδαίων, ἄς καθαίρεται.
.........
Πότε δέ τοῦτο νά ἐπιτελῆ; ὕστερα ἀπό τήν ἰσημερίαν δηλ. καί ὕστερα ἀπό τόν νομικόν φάσκα.
Ὕστερα μέν ἀπό τήν ἰσημερίαν, διατί, ἠ ἰσημερία μέ τό νά ἦναι μέτρον διαιρετικόν τοῦ τελείου ἐνιαυτοῦ, ἀνίσως πρό τῆς ἰσημερίας ἑορτάσωμεν, κάμνομεν δύω φοραῖς Πάσχα εἰς τόν αὐτόν χρόνον, καί ἀκολούθως δύω φοραῖς σημαδεύομεν τόν θάνατον τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ἐάν δέ μετά τήν ἰσημερίαν ἑορτάσωμεν, ἕνα μόνον Πάσχα κάμνομεν τόν χρόνον, καί ἀκολούθως ἕνα καταγγέλομεν τόν θάνατον τοῦ Χριστοῦ.
Διό καί οἱ ἴδιοι Ἀπόστολοι ἐν ταῖς Διαταγαῖς ταῦτά φασι:
«δεῖ ὑμᾶς, ἀδελφοί, τάς ἡμέρας τοῦ Πάσχα ἀκριβῶς ποιεῖσθαι, μετά πάσης ἐπιμελείας, μετά τροπήν ἰσημερινήν, ὅπως μή δίς τοῦ ἐνιαυτοῦ, ἑνός παθήματος μνείαν ποιεῖσθε, ἀλλ’ ἅπαξ τοῦ ἔτους, τοῦ ἅπαξ ἀποθανόντος».
Ὕστερα δέ πάλιν ἀπό τό φάσκα τῶν Ἰουδαίων, ἕνα μέν, διά νά προηγῆται ὁ τύπος, ἤτοι ἡ σφαγή τοῦ Ἀμνοῦ, καί ἔπειτα νά ἀκολουθῆ τό τυπούμενον, ἤτοι ὁ τοῦ Κυρίου θάνατος καί ἡ ἀνάστασις.
Καί ἄλλο δέ, διά νά μή ἑορτάζωμεν εἰς ἄλλην ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος, καθώς οἱ Ἰουδαῖοι ἑορτάζουσιν ὁποίαν ἡμέραν τύχη ἡ ιδ΄. τῆς σελήνης, ἀλλά πάντοτε εἰς Κυριακήν, ὡς καί τοῦτο, εἰς τόν αὐτόν τόπον οἱ Ἀπόστολοι λέγουσι.
Διά τοῦτο γάρ καί ὅταν καμμίαν φοράν συμπέση τό νομικόν φάσκα εἰς ἡμέραν Κυριακήν, ἡμεῖς δέν ἑορτάζομεν κατ’αὐτήν τό Πάσχα, ἀλλά τήν ἐρχομένην Κυριακήν, ἵνα μή τοῖς Ἰουδαίοις συνεορτάσωμεν.
Ἐπειδή καί κατ’αὐτήν τῶν πραγμάτων τήν ἀλήθειαν, πρῶτον τότε Ἰουδαῖοι τό ἐδικόν τους Πάσχα ἑώρτασαν, καί ὕστερον ἡ τοῦ Κυρίου ἀνάστασις ἔγινε, τῆς ὁποίας τύπον καί ἐνθύμησιν φέρει τό Πάσχα ὁπού τώρα κατ’ἔτος ἡμεῖς ἑορτάζομεν.

Ὑποσημείωσις.
......
Τήν ἀκριβῆ λοιπόν, τοῦ πασχαλίου τούτου γνῶσιν ἡμεῖς ἀφίνοντες νά τήν μανθάνουσι καθ’αὐτό καί ξεχωριστά οἱ ἐδικοί μας πασχαλιολόγοι, τόσον μόνον λέγομεν εἰς τήν παροῦσαν ὑποσημείωσιν, ὅτι τέσσερά τινα ἀναγκαῖα ζητοῦνται διά τό ἰδικόν μας Πάσχα.

Πρῶτον ὅτι τό Πάσχα πρέπει νά γίνεται πάντοτε ὕστερα ἀπό τήν ἰσημερίαν τῆς ἀνοίξεως.

Δεύτερον, ὅτι δέν πρέπει νά γίνεται εἰς τήν αὐτήν ἡμέραν, μέ τό νομικόν φάσκα τῶν Ἰουδαίων. (τά ὁποῖα ταῦτα καί τά δύω διορίζονται ἀπό τόν παρόντα ζ΄ ἀποστολικόν).

Τρίτον, ὅτι νά μή γίνηται ἁπλῶς καί ἀορίστως ὕστερα ἀπό τήν ἰσημερίαν, ἀλλ’ὔστερα ἀπό τήν πρώτην πανσέληνον τοῦ Μαρτίου, ὁπού τύχη μετά τήν ἰσημερίαν.

Καί τέταρτον, ὅτι νά γίνεται τήν πρώτην Κυριακήν ὁπού τύχη ὕστερα ἀπό τήν πανσέληνον· (ταῦτα δέ τά δύω ἐκ παραδόσεως ἔχομεν, καί ὄχι ἀπό κανόνα).

Ὄθεν διά νά φυλάττωνται καί οἱ τέσσαρες αὐτοί διορισμοί ἐξίσου εἰς ὅλην τήν οἰκουμένην, καί νά ἑορτάζωσιν οἱ Χριστιανοί τόν αὐτόν χρόνον, καί τήν αὐτήν ἡμέραν τό ἅγιον Πάσχα, καί νά μή χρειάζωνται κάθε χρόνον ἀστρονόμων, καί συνόδων, συνήρμοσαν οἱ θεόσοφοι Πατέρες τό περί τοῦ Πάσχα κανόνιον.
........
Διά τοῦτο καί ὁ θεῖος Χρυσόστομος (λόγω τῶ εἰς τούς τά πρῶτα Πάσχα νηστεύοντας) λέγει· Χρόνων ἀκρίβειαν, καί ἡμερῶν παρατήρησιν δέν ἠξεύρει ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία.
Συνεχίζεται...
Θ.Σ.

Ανώνυμος είπε...

«Παράδοσίς ἐστι, μηδέν πλέον ζήτει».
Ἱερός Χρυσόστομος ( PG 62, 488)

Συνέχεια ...
Ἐπειδή ὅσαις φοραῖς τρώγει τόν ζωοποιόν ἄρτον τοῦτον, καί τό ποτήριον τοῦτο πίνει, καταγγέλει τόν θάνατον τοῦ Κυρίου, καί Πάσχα ἐπιτελεῖ· ἀλλ’ἐπειδή εἰς τήν πρώτην σύνοδον ἐσυνάχθησαν οἱ Πατέρες καί ἐδιώρισαν πότε νά γίνεται τό Πάσχα, τιμῶσα ἡ Ἐκκλησία πανταχοῦ τήν συμφωνίαν καί ἕνωσιν, ἐδέχθη τόν διορισμόν ὁποῦ ἐκείνοι ἔκαμαν.
........
Ἐπειδή λέγει· «δέν φροντίζει ὀ Θεός καί ἡ Ἐκκλησία διά τοιαύτην παρατήρησιν τῶν χρόνων καί ἡμερῶν πάρεξ διά μοναχήν τήν ὁμόνοιαν καί εἰρήνην.»
Καί βλέπε ἀγαπητέ, πῶς ὁ θεῖος Χρυσόστομος ὀνομάζει σχισματικούς τούς Λατίνους διά τί ἐκαινοτόμησαν τό πασχάλιόν τους καί Καλαντάριον, ὄχι διά τί δέν εἶναι τοῦτο, ὅσον κατά τήν ἰσημερίαν, ὀρθόν, διότι καί ἡμεῖς βλέπομεν πῶς ἡ ἰσημερία ἀληθῶς ἔμεινεν ὀπίσω ἡμέρας ια΄, ἀλλά διά τί ἐχωρίσθησαν κατά τοῦτο ἀπό ἡμᾶς, τό ὁποῖον εἶναι ἔγκλημα ἀσυγχώρητον, κατά τόν αὐτόν ἅγιον.
Λέγει γάρ ἐν τῶ αὐτῶ λόγω, ὄτι, τό νά νηστεύση τινάς καί τό νά κάμη Πάσχα εἰς τοῦτον τόν καιρόν, ἤ εἰς ἐκεῖνον, μετά τήν εἰκοστήν πρώτην τοῦ Μαρτίου, θετέον, ὡς κάμνομεν ἡμεῖς οἱ Γραικοί, ἤ μετά τήν ἑνδεκάτην Μαρτίου, ὡς κάμνουσιν οἱ Λατῖνοι, τοῦτο δέν εἶναι ἔγκλημα.
«Τό δέ νά σχίση τινάς τήν Ἐκκλησίαν καί νά ἀντιστέκηται φιλονείκως, καί νά κάμνη διχοστασίας καί διαιρέσεις, καί νά χωρίζει τόν ἑαυτόν του πάντοτε ἀπό τήν κοινήν σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητον, καί κατηγορίας ἄξιον, καί πολλήν ἔχειν τήν κόλασιν καί τιμωρίαν».
Ἄς ἠξεύρουν γάρ ὅτι καί αἱ οἰκουμενικαί σύνοδοι, ὁποῦ μετά τήν πρώτην ἔγιναν, καί οἱ λοιποί Πατέρες, ἔβλεπον ναί καί αὐτοί, ὡς σοφοί ὁποῦ ἦτο, πῶς ἐκατέβη πολλύ ἡ ἰσημερία· ἀλλ΄ὅμως δέν ἠθέλησαν νά τήν μεταθέσουν ἀπό τήν κα΄ Μαρτίου, ὁποῦ τήν ηὗρεν ἡ α΄σύνοδος, προτιμῶντες περισσότερον τήν συμφωνίαν τῆς Ἐκκλησίας καί ἕνωσιν, ἀπό τήν ἀκρίβειαν τῆς ἰσημερίας, ἥτις δέν προξενεῖ, οὔτε εἰς τήν εὕρεσιν τοῦ ἐδικοῦ μας Πάσχα καμμίαν σύγχυσιν, οὔτε βλάβην εἰς τήν εὐσέβειαν, μάλιστα δέ καί προξενεῖ ἡ ἀκρίβεια αὕτη εἰς τούς Λατίνους δύω μεγάλας ἀτοπίας, τό νά ἑορτάζουν δηλ. τό Πάσχα, ἤ μετά Ἰουδαίων, ὅπερ ἐναντίον ἐστίν εἰς τόν παρόντα ἀποστολικόν Κανόνα, ἤ πρό τῶν Ἰουδαίων.
...»

Αὐτά ὡς πρός τήν ἐρώτησή σου καί ὄσον ἀφορᾶ τά σχετικά μέ τούς περιορισμούς καί τίς διατάξεις γιά τόν ὑπολογισμό τοῦ Πάσχα .

Ὅπως θά γνωρίζεις φέτος, μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι ἑόρτασαν τό Πάσχα τηρῶντας τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις τοῦ Ἀποστολικοῦ Κανόνα τήν Κυριακή 5 Μαΐου 2024, ἑνῶ οἱ Ρωμαιοκαθολικοί μέ τήν ἀκριβή ἡμερομηνία παραβίασαν τόν Κανόνα καί τό ἑόρτασαν τήν Κυριακή 31 Μαρτίου 2024, πρίν τό Ἑβραϊκό Πάσχα πού ξεκίνησε τή Δευτέρα 22 Ἀπριλίου 2024 (μετά τή δύση τοῦ ἡλίου) καί τελείωσε τήν Τρίτη στίς 30 Ἀπριλίου (τό βράδυ).

Τό ἐρχόμενο ἔτος 2025 συμπίπτει ὁ ἑορτασμός (20 Ἀπριλίου 2025) μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν χωρίς νά γίνεται καμμιά παράβαση τοῦ Κανόνα ἀφοῦ τό Ἑβραϊκό Πάσχα ξεκινάει τό Σάββατο 12 Ἀπριλίου 2025 (μετά τή δύση τοῦ ἡλίου) καί τελειώνει τήν Κυριακή στίς 20 Ἀπριλίου 2025 (τό βράδυ).

Τό ἔτος 2026 πάλι γίνεται παράβαση τοῦ Ἀποστολικοῦ Κανόνα ἀπό τούς Ρωμαιοκαθολικούς πού ἑορτάζουν τό Πάσχα 5 Ἀπριλίου2026, ἑνῶ οἱ Ὀρθόδόξοι τό ἑορτάζουν 12 Ἀπριλίου 2026, ἀφοῦ τό Ἑβραϊκό Πάσχα ξεκινάει τήν Τετάρτη 1Ἀπριλίου 2026 (μετά τή δύση τοῦ ἡλίου) καί τελειώνει τήν Πέμπτη 9 Ἀπριλίου 2026 (τό βράδυ).

Ἀγαπητέ jean alatzo,
ὅπως καταλαβαίνεις ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τηρῶντας τούς Ἱερούς Κανόνες ἐξασφαλίζουμε τήν ἑνότητα μεταξύ μας κι αὐτός εἶναι καί ὁ βασικός λόγος τῆς ἐφαρμογῆς των, «...προτιμῶντες περισσότερον τήν συμφωνίαν τῆς Ἐκκλησίας καί ἕνωσιν, ἀπό τήν ἀκρίβειαν τῆς ἰσημερίας, ἥτις δέν προξενεῖ, οὔτε εἰς τήν εὕρεσιν τοῦ ἐδικοῦ μας Πάσχα καμμίαν σύγχυσιν, οὔτε βλάβην εἰς τήν εὐσέβειαν...»
Μέ ἐκτίμηση,
Θεόδωρος Σ.

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

1.07
Προσέξτε,επειδή αυτό το μαζί εχει κ άλλο νόημα!
Λ.χ αντιπρόσωποι από την μια στην ακολουθία τελετής Αναστάσεως είτε και αντιθέτως.
Φετως το είδαμε και με τον ρωσικό λαό στην τελετή της Αναστάσεως καρδινάλιους μπροστά μπροστά.Αυτο πως σας φαίνεται;
Δηλαδή δεν χρειάζεται να έχουμε κοινό δόγμα για να συμπροσευχομαστε.
Διότι υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι ακόμα πιστεύουν πως οι παπικοί είναι πρόθυμοι για επιστροφή στην ορθ.πιστη κ λατρεία.
Χριστός Ανέστη,αλλά διερωτονται πολλοί ,
μήπως έτσι ενώνουμε αβλεπι....

Καλή είναι η ενότητα αλλά με την ένωση στην Εκκλησία,εν αγίω πνεύματι κ εν τη συμφωνία της γνώμης κ την ύπαρξη ενιαίου ορθ.φρονηματος.
Άραγε υπάρχει άλλη θεώρηση από αυτή καλύτερη;
Η εν Κων/λέι σύνοδος του 1895 ως απάντηση στον ΠΑ ΠΑ Λέοντα τον ΙΓ αυτό λέει ,αυτά λέγαν οι άγιοι Θεοφοροι Πατερες τότε για την επάνοδο στο αρχαίον δογματικόν κ διοικητικον καθεστώς για τους ετεροδοξους κ πως κάθε άλλη προσπάθεια είναι καταδικασμένη.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνῶ ἀπόλυτα μέ «ORTHODOXIA ORTHO».
Τό «μαζί» πού ἀναφέρεται στόν ἑορτασμό τοῦ ΠΑΣΧΑ, σέ καμιά περίπτωση δέν πρέπει νά ἐκλαμβάνεται ὡς συμπροσευχή, παρά μόνο ὡς «συμπίπτει».
Πολύ εὔστοχη ἡ παραπάνω διευκρίνιση.
Εὐχαριστοῦμε.
Θεόδωρος Σ.

Αναστάσιος είπε...


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ… ΣΧΟΛΙΩΝ

Από τον π. Θεοδόσιο Μαρτζούχο
στο https://anastasiosk.blogspot.com/2024/05/blog-post_699.html

Ανώνυμος είπε...

Στην Ελλάδα κάντε ότι σας αρέσει. Εμείς στον Ορθόδοξο Ναό μας συνεορτάζουμε από ετών ημερολογιακά το Πάσχα με τους Καθολικούς χριστιανούς. Καθένας στον ναό του με τους ιερείς τους.