Κάτι γιά τό χρῆμα... - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

 

Κάτι γιά τό χρῆμα...

 

ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

       Τό χρῆμα εἶναι πειρασμός· χτυπητό παράδειγμα ὁ Ἰούδας· δέν ἄντεξε τόν πειρασμό· καί ἦταν κοντά στό Χριστό...!

  Ὁ Μ. Βασίλειος δέν ἐπέτρεπε στό μαθητή του Χίλωνα,νά παίρνει χρήματα στό χέρι του· γιά νά μή μολυνθεῖ ἡ ψυχή του ἀπό τήν ἡδονή τοῦ χρήματος (P.G. 32:353), καί ἀνάψει μέσα του τό  πάθος τῆς φιλαργυρίας· «κάνοντάς τον νά νιώθει τό χρῆμα σάν μέλος τοῦ σώματος, καί ὅταν τό στερεῖται νά νιώθει σάν νά ἀκρωτηριάζεται» (Μ. Βασίλειος.  P.G. 31:281).

   Καί πῶς νά «ἀκρωτηριασθεῖ», νά κάνει ἐλεημοσύνες ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος; Ὅμως, ἄν δέν «ἀκρωτηριασθεῖ», δέν εἶναι ἄξιος θείου ἐλέους (Ἰακ. 2: 12). 

   Τά χρήματα  μᾶς πᾶνε ἤ στόν Παράδεισο ἤ στήν Κόλαση...

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:  «Τά χρήματα  μᾶς δίδονται ἀπό τό Θεό, πρός ἐπιβίωσή μας καί πρός βοήθεια τῶν πτωχῶν!». (P.G. 50:769). Ὁ μεγάλος Ἅγιος λέει καί κάτι ἄλλο: «Ὅταν σπαταλᾶμε  ἀσκόπως τά προσωπικά μας χρήματα, θά δώσουμε  λόγο  στό Θεό!» (P.G. 50:769). «Κάντε  μου μνημόσυνα, σαρανταλείουργο, νά  μέ συγχωρέσει ὁ Θεός· γιατί τά χρήματα πού ξόδευα γιά τσιγάρα, θά μποροῦσα νά βοηθήσω μιά φτωχειά οἰκογένεια!...!», ἱκέτευε κλαίγοντας ἕνας νεκρός σύζυγος τή σύζυγό του.

Ἡ βοήθεια πρός τούς πτωχούς εἶναι χρέος, ὑποχρέωση τῶν χριστιανῶν· εἶναι ὅρος σωτηρίας. Ὁ Κύριος εἶπε στούς πλουσίους: «Κάντε φίλους, ἐλεημοσύνες, μέ τά χρήματα τῆς ἀδικίας (γιατί ἐλάχιστοι πλουτίζουν τίμια), ὥστε ὅταν πεθάνετε, νά σᾶς ὑποδεχθῦν στίς οὐράνιες κατοικίες» (Λκ. 16:9). Καί ὁ Κύριος ἐννοεῖ τήν ἐλεημοσύνη πού  γίνεται τώρα, πρίν τό θάνατο,  καί  ὄχι  αὐτή πού, θέλοντας καί μή,  γίνεται μετά θάνατο στή διαθήκη. «Ἠλίθιο» ἀποκάλεσε ὁ Χριστός τόν πλούσιο τῆς παραβολῆς, πού ἀποθήκευε τά πλούτη του (Λκ.12:20), καί δέν ἦταν καί δέν εἶναι  μόνο αὐτός ἠλιθιος.  Μ. Βασίλειος:  «Ὅσο οὖν πλεονάζεις τῷ πλούτῳ, τοσοῦτον ἐλλείπεις τῇ ἀγάπῃ» ( P.G. 31:281). Διακηρύττεις,  ὅτι νοιάζεσαι γιά τούς πτωχούς; Δεῖξτε μας τούς τραπεζικούς σου λογαριασμούς καί τά ἀκίνητα πού ἔχεις...

 Ἡ Διδαχή τῶν Ἀποστόλων προτρέπει τούς πιστούς νά ἐλεοῦν   τούς  κληρικούς (Α,13), γιά νά εὐλογηθοῦν οἱ οἰκογένειές τους (Ἱεζ. 44:30).  Ἄν  δέν ὑπάρχουν πτωχοί Ἱερεῖς, τότε νά βοηθοῦν τούς λαϊκούς (Α΄,13).  Βεβαίως στήν ἐποχή ἐκείνη  οἱ Ἱερεῖς δέν εἶχαν τήν ἀρρωγή τῆς Πολιτείας.

Σήμερα μπορεῖ νά ἔχουν τήν ἀρρωγή τῆς Πολιτείας, ἀλλά ὅταν ἔχουν  οἰκογένεια, δέν ἀρκεῖ ἡ ἀρρωγή. Χρειάζονται πρόσθετη οἰκονομική ἐνίσχυση. «Καί πῶς θά ἐπιβιώσει ἕνας πτωχός, πολύτεκνος Ἱερέας; Νά δουλέψει σερβιτόρος;!». Διερωτᾶτο ἕνας σεβάσμιος  Ἱερομόναχος.

   Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἤδη μεριμνήσει ἐπ'αὐτοῦ: Ὁ πτωχός Ἱερέας  θά πρέπει νά ἐνισχύεται ἀπό τά ἔσοδα τῆς Ἐκκλησίας (ΝΘ΄Ἀποστόλων). Καί ὅταν ὁ  διαχειριστής τους, Πρεσβύτερος ἤ Ἐπίσκοπος, ἀδιαφορεῖ  ἐπ'αὐτοῦ,  καθαιρεῖται «ὡς φονεύσας (!)  τόν ἀδερφόν αὐτοῦ». (ΝΘ' Ἀποστόλων).

     Ἡ παραβολή τοῦ κακοῦ  διαχειριστοῦ  (Μτ. 24: 45-51), εἰπώθηκε ἀπό τό Χριστό (!)  εἰδικῶς γιά τόν διαχειριστή  τῶν χρημάτων τοῦ Θεοῦ· ὁ δίκαιος Κριτής θά τόν κρίνει δίκαια· χωρίς ἔλεος. Σπατάλησε ἀλόγως τά χρήματα τοῦ Θεοῦ, καί  θά ἔχει ἔλεος;!  Θά  πεταχθεῖ «ἐκεῖ ὅπου θά εἶναι ὁ κλαυθμός καί βρυγμός τῶν ὀδόντων» (Μτ. 24:51). Κατά τά ἔργα του....