Ετούτο το στρατί μακραίνει - Του Βασίλη Χαραλάμπους

 

 Ετούτο το στρατί μακραίνει

Του Βασίλη Χαραλάμπους

_______________

Από τότε που το νύχτωμα αρχίνισε

ατέλειωτο και το στρατί φαντάζει

από κείνο του Γιούλη τον όλεθρο.

Όλη ετούτη την πλατωσιά

στον ολοπράσινο κάμπο της Μόρφου

είναι καλά φυλαγμένη

στις τόσες μας θύμισες.

Κάθε απόβραδο

ετούτο το στρατί μακραίνει

καθώς μακραίνει περίεργα

και το φεγγαρίσιο φως

με τα στορήματα της γιαγιάς που ξεχνιέται ώρα πολλή να διηγιέται

για το βυζαντινομονάστηρο της Παναγιάς της Κυράς

τον Άη Γιώργη τον Ρηγάτη

τον Άη Στέφανο και την Χρυσελεούσα Παναγιά.

Εκεί ανάμεσα στις φυλλωσιές της Κυράς

ακούς του πουνέντε το ψυχομαχητό

να προσπερνά τον Οβγό ποταμό.

Ούτε ο απόηχος απόμεινε

από κείνο το ποδοβολητό των Ναϊτών

ούτε κι οι θριαμβικές ιαχές των Ιωαννιτών

κι ας λέγαν πως είναι τούτο το πλάτος

παραπανήσιο λάφυρο της Κουμανταρίας του Τέμπλους

τότε που τη λεβεντιά προσμετρούσαν με το μακρύ θηκάρι.

Ότι περισσεύει από τούτη του καημού μας τη διαδρομή

κείνη η ολόϊδια παντοχή για να’πιστρέψουμε.