Το Φως που Ανάβει στις Καρδιές μας. - Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος

Το Φως που Ανάβει στις Καρδιές μας.

Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος

Τα Χριστούγεννα είναι η στιγμή που ο ουρανός σκύβει χαμηλά για να αγκαλιάσει τη γη. Μέσα στη σιωπή της νύχτας, σε μια ταπεινή φάτνη, ο Θεός γίνεται άνθρωπος, φέρνοντας το φως της αγάπης Του στον σκοτεινό κόσμο μας. Το Βρέφος στη φάτνη δεν είναι απλά μια εικόνα γλυκύτητας· είναι το θαύμα της σωτηρίας μας, η εκπλήρωση της θεϊκής υπόσχεσης ότι ο θάνατος και η αμαρτία δεν έχουν τον τελευταίο λόγο.
Αυτή η ταπεινή γέννηση μάς θυμίζει ότι ο Θεός δεν επιλέγει το μεγαλείο του κόσμου για να φανερωθεί, αλλά την απλότητα και την καρδιά που ξέρει να αγαπά. Ο Χριστός έρχεται όχι μόνο να ζήσει ανάμεσά μας αλλά να σηκώσει τις δικές μας πληγές, να δώσει φως εκεί που υπάρχει σκοτάδι και ελπίδα εκεί που υπάρχει απόγνωση.
Το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι βαθύ και απλό: αγαπάτε. Αγαπάτε χωρίς όρια, χωρίς διακρίσεις, χωρίς να περιμένετε αντάλλαγμα. Όπως Εκείνος που έδωσε τον εαυτό Του για όλους. Όπως Εκείνος που ήρθε για να ζήσει δίπλα στον φτωχό, τον ξένο, τον αμαρτωλό.
Μας καλεί αυτή η γιορτή να δούμε τον κόσμο με άλλα μάτια. Να δούμε στον πλησίον μας τον Χριστό που αναζητά καταφύγιο. Να μοιραστούμε την αγάπη μας με εκείνους που την χρειάζονται περισσότερο: τους πεινασμένους, τους μοναχικούς, τους πονεμένους. Γιατί τότε είναι που ο ουρανός αγγίζει τη γη· όταν ανοίγουμε την καρδιά μας και αφήνουμε το φως της φάτνης να φωτίσει τη ζωή μας.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο μια γιορτή, είναι μια πρόσκληση. Μια πρόσκληση να γίνουμε φορείς του φωτός Του. Να ζήσουμε τη ζωή μας με θυσιαστική αγάπη, όπως Εκείνος που γεννήθηκε για να μας σώσει.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, το Βρέφος στη φάτνη να γεννηθεί και στη δική μας καρδιά. Ας γίνουμε τα χέρια και τα πόδια Του στον κόσμο, ώστε η ειρήνη και η χαρά των Χριστουγέννων να μη μείνει μόνο μια ανάμνηση, αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα.
Και τότε, μέσα από την ταπεινή μας προσφορά, θα καταλάβουμε το βαθύτερο νόημα αυτής της θεϊκής νύχτας: ότι ο Θεός μας αγάπησε τόσο, ώστε μας χάρισε το Φως Του, για να μη βαδίζουμε ποτέ ξανά στο σκοτάδι.