Πέμπτη 17 Ιουνίου 2021

Κλῆρος καί ἐκκοσμίκευση - ὑπό π.. Βασιλείου Μπακογιάννη

 

Κλῆρος  καί   ἐκκοσμίκευση
   
 ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
 
«Ὁ Ἱερέας εἶναι ὁ ἀγγελιοφόρος, ὁ κήρυκας τοῦ θείου νόμου. Οἱ ἄνθρω­ποι ἀπό αὐτόν ζητοῦν νά μάθουν τόν θεῖον νόμον» (Μαλ. 2:7).   Ἄν  ὁ Ἱερέας δέν  μιλήσει γιά ἁμαρτία, γιά μετάνοια, γιά σωτηρία, ποιός θά μιλήσει; Ἄν  δέν μιλήσει γιά τό Χριστό,   γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, ποιός θά μιλήσει; Ἄν δέν μιλήσει γιά πνευματικό ἀγώνα, γιά ἐγκράτεια, γιά νηστεία, γιά προσευχή, ποιός θά μιλήσει;
Ἡ ἐκκοσμίκευση, λοιπόν,  τοῦ Ἱερέα δέν περιορίζεται  μόνο  στή «μοντέρνα» ἐξωτερική  του ἐμφάνιση, ἡ  ὁποία «ἀναγγέλει τά περί αὐτοῦ» (Σειράχ 19, 30), ἀλλά καί  στό πῶς  ἐργάζεται ὡς Ἱερέας,  ὡς μεσίτης τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά καί τοῦ ἀνθρώπου ἐν οὐρανοῖς.
 
Ὅταν οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι εἶδαν, πώς ἡ μέριμνά τους γιά τούς φτωχούς, λειτουργοῦσε εἰς βάρος τῆς κυρίας τους ἀποστολῆς, εἶπαν: «Δέν εἶναι σωστό ἐμεῖς νά ἀφήσουμε τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀσχολούμαστε μέ διανομές τροφίμων» (Πρ. 6:2).  Φαντασθεῖτε τούς Δώδεκα Ἀποστόλους νά ἀσχολοῦντο (μόνο) μέ τίς διανομές τροφίμων! Φαντασθεῖτε τούς Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας νά ἀσχολοῦνται  (μόνο) μέ τέτοια πράγματα! [1]Ἐκκοσμίκευση! Ἀπαγοήτευση!
 
  ΣΤ'  τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καθαιρεῖ τούς Ἱερεῖς, πού ἀναλαμβάνουν ὑποχρεώσεις, ἄσχετες  μέ τό ἔργο τῆς Ἱερωσύνης. Τό ἐπαναλαμβάνει καί  ὁ ΠΑ΄ (Ἁγίων Ἀποστόλων), παραθέτοντας καί τό λόγο τοῦ Κυρίου, « οὐδείς γάρ δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν, κατά τήν Κυριακήν παρακέλευσιν»  (Μτ. 6:24). Δηλαδή, ὁ Ἱερέας θά πρέπει νά  εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιερωμένος  στή σωτηρία τοῦ λαοῦ.
 
 Ὁ καλός γιατρός δέν ἀφήνει τούς ἀσθενεῖς του,  γιά νά ἀσχοληθεῖ μέ ἄλλα πράγματα, ὅσα καλά καί ἄν εἶναι αὐτά, ἀλλά τ' ἀφήνει ὅλα  στήν ἄκρη, καί ἀφοσιώνεται στή θεραπεία  τῶν ἀσθενῶν του. Ἄν αὐτό ἰσχύει γιά τό γιατρό, πού ἔχει νά κάνει μέ τή θεραπεία τῶν θνητῶν σωμάτων, πόσο μᾶλλον, ἰσχύει γιά τόν Ἱερέα, πού ἔχει νά κάνει μέ τή θεραπεία τῶν ἀθανάτων ψυχῶν!
 
 Ὁ Θεός  ἔλεγε γιά  τούς Ἱερεῖς, πού ἐγκατέλειπαν (πνευματικῶς) τό ποίμνιο: «Ἀλίμονο σέ Σᾶς, ὦ ποιμένες, πού ἀσχολεῖστε μέ μάταιες ὑποθέσεις, καί ἐγκαταλείψατε τό ποίμνιο!» (Ζαχ.11:17). Μπορεῖ νά ἦταν μέ τό ποίμνιο, νά  συζητοῦσαν μαζί του, νά συνέτρωγαν, νά συνεργάζονταν σέ ποικίλα θέματα, ἀλλά μέχρι ἐκεῖ! Τίποτε τό πνευματικό! «Θά σᾶς κόψω τό χέρι μέ μαχαίρι, καί θά σᾶς βγάλω τό δεξί μάτι» (Ζαχ.11:17), τούς ἔλεγε, ἀπειλοῦσε (!) ὁ ἀγαθός Θεός!  «Σύ, ὡς λαϊκός  (λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) φροντίζεις γιά τά θέματά σου. Ἄν  τά τακτοποιήσεις καλῶς, δέν ἔχεις καμία εὐθύνη γιά τούς ἄλλους (πού δέν τά τακτοποίησαν καλῶς). Ὅμως, ὁ Ἱερέας, ἄν τακτοποιήσει καλῶς τά προσωπικά του θέματα, καί δέν φροντίσει ἐπιμελῶς (!)  γιά τούς ἄλλους, θά ἀπέλθει  εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός!».[2]
 
Στίς μέρες μας  πάρχει τέτοια παρανόηση,  ὥστε καλός κληρικός θεωρεῖται αὐτός πού  ἀσχολεῖται μέ ἔργα κοινωνικά κ.λ.π., δηλαδή   ἄσχετα μέ τήν ἱερή ἀποστολή τῆς Ἱερωσύνης του! Καί μέ τή «φόρα», πού πήραμε θά φθάσουμε στό σημεῖο νά λέμε ὅτι   καλός κληρικός εἶναι αὐτός πού φροντίζει τά  σκυλάκια..!  

   [1] Ὁ Ὅσιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε (1979)  σέ μιά παρέα Ἱερέων καί ὑποψηφίων Ἱερέων: «Ἄν  ὁ Μ. Βασίλειος ζοῦσε στήν ἐποχή μας, δέν θά ἔκανε τή Βασιλειάδα, γιατί ἤδη  ὑπάρχει  πρόνοια ἀπό τό Κράτος. Στήν ἐποχή μας οἱ Ἱερεῖς θά  πρέπει νά  ἀφοσιώνονται στή νηστεία καί στήν προσευχή, γιά τή σωτηρία τοῦ ποιμνίου τους».
 
[2] Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁμιλία 86,4 εἰς τό κατά Ἰωάννη. P.G. 59: 471


15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...




Οταν βλέπω παπά στο δρόμο κουρεμένο ξυρισμένο, χωρίς καλλιμαύχι και χωρίς εξώρασο, σκύβω από ντροπή το κεφάλι μου, γιατί αυτός ο Ιερέας ντροπιάζει την Εκκλησία, και αναρωτιέμαι, τι κάνουν οι δεσποτάδες;
Συνταξιούχος θεολόγος

Ανώνυμος είπε...

Οι ιερείς ομιλούν για κάθε πράγμα κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό εκτός από την αμαρτία. Έχουν καταργήσει ή έχουν υποτονικά κατηχητικά και τους νοιάζουν στις συγκεντρώσεις οι χοροί, τα ιατρικά, τα πολιτιστικά. Το θέμα της αμαρτίας κάνει τζιζ για αυτούς.

Ανώνυμος είπε...



ή παπάς, παπάς, ή ζευγάς, ζευγάς

Π. Νικόλαος Καπνιάς είπε...

Έχει απόλυτο δίκιο ο π. Βασίλειος: η εκκοσμίκευση πλήττει εμάς τους Ιερείς με πολύ ύπουλο τρόπο, φτάνοντας στο σημείο να δίνουμε δυσανάλογα πολύ βάρος στην «εξωθεν καλή μαρτυρία» παρά στην πιστότητά μας προς το Ευαγγέλιο. Θα ήθελα μόνο να πω ότι, κάποιες (λίγες) ευλογημένες ψυχές ιερέων που έχω γνωρίσει, «χρησιμοποίησαν», τρόπον τινά, το κοινωνικό έργο στις ενορίες τους, μέσω κατάλληλα επιλεγμένων συνεργατών, για την πνευματική προσέγγιση του ποιμνίου τους. Το κοινωνικό έργο μπορεί να υποβοηθησει το πνευματικό έργο του Ιερέα, αρκεί να μην υπερβάλει ο ιερέας σε αυτό, εις βάρος του λειτουργικού και ποιμαντικού του υπουργήματος.

Ανώνυμος είπε...



Ο Οσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης έλεγε ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός για μια Μητρόπολη είναι ο Ιερέας που ζει πνευματική ζωή και διδάσκει με το παράδειγμα του.

Ανώνυμος είπε...

Μη την κατ οψιν κρισην κρινετε ιουδαιοι...

Ανώνυμος είπε...




O κόσμος τρέχει όπου βρίσκει σεβάσμιο ιερέα, και όχι όπου βρίσκει ωραίες εκκλησίες, οι ενορίες αδειάζουν ένεκα των ιερέων

Ανώνυμος είπε...

Η Εκκλησία σήμερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ψάχεται να βρεί λόγον ύπαρξης, έξω από την αυτοσυνειδησία της, την μαρτυρία του Ευαγγελίου. Γι αυτό και η προσφυγή της στο "ένδοξο" παρελθόν. "Βυζάντιο-Τουρκοκρατία..", αλλά κανείς δεν μιλάει για τον εμφύλιο ή την περίοδο της χούντας. Υφέρπει συνειδητά ή ασυνείδητα ένας εβραικής εμπνεύσεως μεσσιανισμός. Σημαία της Εκκλησίας πολλάκις γίνεται η φουστανέλλα και το καρυοφίλι και η αυτοεπιβεβαίωσή της συνίσταται σε έναν έντονο και ανώδυνο για την ίδια και τον κόσμο κοινωνισμό. Απολογείται για το παρελθόν αλλά η μαρτυρία του Χριστού σήμερα χωλαίνει επικίνδυνα! Καταγγέλει σαν από θέση υπεροχής την εκτροπή του κόσμου αλλά αδυνατεί να τον μπολιάσει με την πίστη του Χριστού. Εν ολίγοις αρνείται την οδύνη του Σταυρού.
πβρ

Ανώνυμος είπε...

Θα το γράψω ξανά.
Γιατί θέματα όπως αυτό δεν είναι ζήτημα προβληματισμού σε ιερατική Σύναξη;
Κάποτε θα πρέπει και εδώ να πραγματοποιηθούν τέτοιες συνάξεις. Πολλά τα ζητήματα και ο κάθε ένας από εμάς αυτοσχεδιάζει χωρίς να ακούσει τις εμπειρίες άλλων.
π. Β.

Ανώνυμος είπε...


οι καλοί παπάδες πρέπει να αποτελούν τη βιτρίνα της Μητρόπολης, αλλά βλέπεις σαν βιτρίνα ξυρισμένους και κουρεμενους που δεν εμπνέουν σεβασμό, οι Ιεχωβάδες φέρνονται πιο έξυπνα, προσέχουν τη βιτρίνα τους και παρασέρνουν τον κόσμο, ο π. Αντώνης Αλεβιζόπουλος έλεγε " ακόμα και οι σατανιστές προσέχουν τη βιτρίνα τους, ενώ στην Εκκλησία θέτουν το φως υπό το μόδιο"
Μοναχός Η.,

Ανώνυμος είπε...

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ.ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ

Ανώνυμος είπε...


Τη μεγάλη ευθύνη για τους Ιερείς, την έχουν οι Αρχιερείς, και ένας καλός με επίπεδο Αρχιερέας, δίνει τη σωστή γραμμή στους Ιερείς του,
έχει ως καύχημα τους καλούς Ιερείς,
καλός Δεσπότης δεν είναι αυτός που κάνει στραβά μάτια στα παραπτώματα των Ιερέων του, αλλά τους καλεί και τους διορθώνει με αγάπη

Unknown είπε...

Σε ενορία της ανατολικής πλευράς της πόλεως την περασμένη Κυριακή διανεμήθηκε στους πιστούς τεμάχιο από την Σινδόνη που τυλίχθηκε το Σώμα του Εσταυρωμένου μαζί με αποξηραμένα άνθη του Επιταφίου. Πιστοί από όμορες ενορίες έφυγαν στη μέση της θ. Λειτουργίας στο ναό της ενορίας τους( όπως ο Ιούδας στο μυστικό δείπνο) ,για να προμηθευτούν τα μαντζουνια. Ο παγανισμός καλά κρατεί.
Βυζάντιος.

Ανώνυμος είπε...

Το να ασχολούνται οι Ιερείς με κοινωνικό έργο είναι σαν να πηγαίνει να "γράψει" στις Πανελλήνιες ο καθηγητής που κάνει το φροντιστήριο στον μαθητή, αντι για τον μαθητή. Το κοινωνικό έργο θα πρέπει να είναι "φυσικό" επακόλουθο της ποιμανικής δραστηριότητας των Ιερέων και να "βαθμολογεί" τον μαθητή και όχι να το κάνει ο καθηγητής στην θέση του μαθητή.

Ανώνυμος είπε...

Βυζάντιε δεν είναι κάτι το νέο αυτό το κάνουν σε πολλούς ναούς στην Ελλάδα. Αυτά τα παγανιστικά (ευλογίες τις λένε τώρα) τα επιθυμεί ο λαός και ο κλήρος τον ακούει. Αν προσέξεις την σταυροπροσκύνηση πάνε για βιολέτες, του σταυρού για βασιλικό, των βαΐων για βάγια (η μάνα μου τα έβαζε στις φακές) μάλλον για ευλογία! Των Θεοφανίων για αγιασμό κλπ. κλπ.
Το πιο πετυχημένο. Ένα απόγευμα Μ. Παρασκευής είπα να πάω σε κάποιο εκκλησάκι που ένας μεγάλος παραδοσιακός ιεροκήρυκας (που επί ένα χρόνο τώρα δε έβαλε μάσκα) έκανε τις ακολουθίες. Μετά την επιστροφή στον Απόστολο βγαίνει στην Ωραία Πύλη με ένα πλαστικό και μας λέει έχω μέσα αλεύρι θα βάλω και νερό και θα έλθετε της Ζωοδόχου Πηγής να πάρετε προζύμι για λειτουργιές. Δεν πάτησα το πόδι μου ξανά.
Άντε καληνύχτα ιερατείο. Η νύχτα θα είναι μακρινή.