Θρόνοι βασισμένοι στην αδικία!

Σκεφτήκαμε ποτέ τί φρικτό πράγμα είναι η αδικία; Αδικούμε, όταν αρπάζουμε τα του άλλου. Αδικούμε, όταν στερούμε το μισθό του τίμιου εργάτη, και μάλιστα του φτωχού. Αδικούμε, όταν εξάγουμε συμπέρασμα υπέρ του ενός διαδίκου, χωρίς καθόλου ν' ακούσουμε τον άλλον. Αδικούμε και σε περιπτώ­σεις συζυγικής απάτης. Τασσόμαστε π.χ. υπέρ του δράστη της μοιχείας, και αφήνουμε ανυπεράσπιστο το θύμα άντρα ή γυναίκα), να μένη στην πίκρα του.
Κάπως έτσι συμβαίνει και στον εκκλησιαστικό χώρο. Μοιχός επίσκοπος (μοιχεπιβάτης) είναι όποιος δέχεται να καταλάβη τη νόμιμη πνευματική σύζυγο (τη Μητρόπολι) κανονικού Μητροπολίτη.
• Η Ιστορία έχει ήδη στιγματίσει την αδικία εις βάρος των «Δώδεκα». Δεν θα βαρεθούμε να το λέμε, όσο κάθε τόσο κά­ποια νέα σφραγίδα επικυρώνει την αδικία.
• Η αδικία συνεχίζεται στο πρόσωπο του μόνου επιζώντος Επισκόπου, πού επί 36 χρόνια αλύπητα χτυπιέται. Είναι ο γνωστός για την αγιότητα και θεολογική του δύναμι Μητροπολίτης Αττικής κ. Νικόδημος (Γκατζιρούλης).
Άραγε οι σεμνοί αρχιερείς δεν διά­βασαν ποτέ τα τρία χωρία, πού καταδι­κάζουν την αδικία εναντίον αθώου;
• Το ένα είναι το επιχείρημα (εν είδει ερωτήματος) του αγίου Φαρισαίου Νικο­δήμου (γνωστού ως νυκτερινού μαθητού του Χριστού): «Μη ο νόμος ημών κρίνει τον άνθρωπον, εάν μη ακούση παρ' αυτού πρότερον και γνω τί ποιεί;» ('Ιωάν. ζ' 51). Αναπολόγητο θα κρίνετε τον Ιησού;
Και οιι μεν Ιουδαίοι τότε μετά το λόγο του Νικοδήμου εκείνουυ «απήλθον». Διέλυσαν την άδικη σύνοδό τους. Τούτον όμως τον Νικόδημο (τον Αττικής) άδικοι σύνοδοι αρχιερέων αναπολόγητο' τον κρίνουν και τον καταδικάζουν. Έγκλημα αδικίας «κατ' έξακολούθησιν».
• Το άλλο' χωρίο': «Αποκαλύπτεται οργή Θεού απ' ούρανου επί πάσαν αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων» (Ρωμ. α' 18). Δεν παίζει ό Θεός με τους αδίκους.
Κατέχουν την ορθόδοξη αλήθεια, άλλ' επιμένουν ν' αδικούν τον αθώο Μητροπολίτη. Γιατί; Κάποιο σύνδρομο τους δεσμεύει στην εμπάθεια. Μερικοί το αποκαλούν ... Σεραφειμικό!
• Το τρίτο χωρίο: Κλείνει την πόρτα της αιώνιας Βασιλείας ο Κύριος σε χαρισματούχους της Εκκλησιαστικής διακονίας. Τους αποπέμπει: «Πορεύεσθε απ' εμου οι εργάται της αδικίας» (Λουκ. ιγ΄'27).
Δεν το υπολογίζουν αυτό το χωρίο οι κατά καιρούς και νυν μοιχεπιβάτες επίσκοποι; Σημειώνουμε, ότι σήμερα την ποίμνη του κανονικού Μητροπολίτου κ. Νικοδήμου την έχουν μοιρασμένη οι έξης:
Βαρθολομαίος («Μεγαρίδας»), Νικόλαος («Μεσογαίας»), Κύριλλος («Κηφισίας»), Αθηναγόρας («Ιλίου»).
Η τελευταία Ιεραρχία έδωσε τη χαριστική βολή στον αδικούμενο σεμνό Μητροπολίτη. Αττικής Νικόδημο. Θα άρουμε, είπαν, το Επιτίμιο της «ακοινωνησίας», υπό τον όρο ν' αναγνωρίσης, ότι καλώς έγιναν όσα εις βάρος σου έγιναν!
Ε, όχι και τέτοια σκληρότητα! Σαν να του λένε:
- Σέ χτυπάγαμε δεμένoν τριάντα έξι χρόνια. Τώρα σε λύνουμε, αλλά θα πης, ότι καλά κάναμε που σε χτυπάγαμε! ...
Και περιμένετε απ' τον Επίσκοπο Νικόδημο νάχη τέτοιο, .. μαζοχισμό;
Να γιατί η ορισθείσα από την Ιεραρχία τριμελής Επιτροπή δεν τόλμησε ακόμα να μεταβή στο μοναστήρι του και να του επιδώση την αδικότατη απόφασι.
Η δικαιοσύνη δεν συναλλάσσεται με την αδικία! .

Περιοδικό "Ιωάννης ο Βαπτιστής"