Ο Χριστός σταυρώνεται και κατεβαίνει στον Άδη, για να ελευθερώσει «παγγενή τον Αδάμ».Και ο άσωτος καταναλώσας άπαντα τον βίον άνθρωπος χρειάζεται να σταυρωθή με τον Χριστό και να εισδύσει στον Άδη της πνευματικής του ανεπάρκειας, για να συναναστηθή μαζί του από την ειδωλική φιλαυτία του. Το «χθες συνεσταυρούμην σοι... χθες συνεθαπτόμην σοι...» είναι η προϋπόθεση, για να λαμπρυνθώμεν τω φωτί της Αναστάσεως. Η μεταμόρφωση του κόσμου και του ανθρώπου περνά από το Σταυρό και τον ενταφιασμό του παλαιού-πεπτωκότος Αδάμ. Μόνο έτσι ο εορτασμός του Πάσχα δεν είναι μια ακόμη ευκαιρία επιφανειακού εορτασμού και Φολκλόρ εκδηλώσεων και το «Χριστός Ανέστη» δεν θα είναι μια τυπική -εθιμική φράση, αλλά θριαμβευτική ομολογία και πίστη ότι καταργήθηκε ο θάνατος και ότι εισήλθαμε στην Όντως Ζωή!
«Καθαρθώμεν -λοιπόν-, τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως Χριστόν εξαστράποντα, και χαίρετε φάσκοντα, τρανώς ακουσόμεθα, επινίκιον άδοντες».
«Καθαρθώμεν -λοιπόν-, τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως Χριστόν εξαστράποντα, και χαίρετε φάσκοντα, τρανώς ακουσόμεθα, επινίκιον άδοντες».
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!
π. Παναγιώτης Ρόδης
Από το βιβλίο του «Εόρτιες Ψηλαφήσεις»
5 σχόλια:
Αγαπητέ Ιστολόγε, μου έδωσες χαρά πολύ μεγάλη, με την δημοσίευση των σκέψεων αυτών του π. Παναγιώτη Ρόδη, ο οποίος κατά την περίοδο των φοιτητικών μου χρόνων εις το Πανεπιστήμιο Πατρών, προσπάθησε στις υπέροχες φοιτητικές συναντήσεις να μου μορφώσει Χριστό και εκκλησιαστικό φρόνημα στην ψυχή μου. Πολλά του οφείλω για τον πνευματικό καταρτισμό που πρόσφερε απλόχερα σε μένα -και σε τόσους άλλους- όλα τα χρόνια της παραμονής μου στην Πάτρα. Δεν μπορώ να αποτυπώσω εδώ τις αναμνήσεις από τις συναντήσεις, και τον ΔΙΑΛΟΓΟ τον ελεύθερο που επακολουθούσε. Τον αντίκρισα και στην φωτογραφία και τον έφερα πλέον βαθιά στον νου μου. Για όσα μου πρόσφερε όλα τα χρόνια που ήμουν στην Πάτρα -από εδώ- του λέω ένα εσώψυχο ευχαριστώ. Προσεύχομαι να συνεχίσει να είναι «άξιος λευίτης της χάριτος» και να είναι πάντα οδηγητικό πρότυπο για τον φοιτητόκοσμο της Πάτρας. Ο π. Παναγιώτης μου δίδαξε την «όντως ζωή». Έχω χρόνια να έλθω στην Πάτρα, όταν όμως περάσω από εκεί θα πάω οπωσδήποτε να τον δω.
Είχα πάει και εγώ κάποιες φορές στις συγκεντρώσεις πάντα έδινε υπεύθυνες και τεκμηριωμένες απαντήσεις. Δεν γνώριζα ότι έχει δημοσιεύσει βιβλίο. Θα το πάρω. Συνεχίζει τώρα τις συναντήσεις; Ποιός να ξέρει τα χρόνια πέρασαν.
Ο π. Παναγιώτης είναι κατά τη γνώμη μου αν όχι ο σημαντικότερος οπωσδήποτε ένας από τους σημαντικότερους θεολόγους-κληρικούς της Μητροπόλεως Πατρών. Η συζήτηση μαζί του αποτελεί δυνατότητα όχι μόνο να μάθει κανείς επί συγκεκριμένων θεμάτων της πίστεώς μας αλλά κυρίως δυνατότητα κατανόησης ενός τρόπου σκέψης, του αληθώς εκκλησιαστικού. Δεν είναι δε τυχαίο ότι στις συναντήσεις που κάθε Πέμπτη συνεχίζει στον πανεπιστημιακό Ναό δεν ετοιμάζει ένα συγκεκριμένο θέμα ο ίδιος αλλά με βάση την ανάγνωση κάποιου βιβλίου ή και συντομότερου κειμένου αλλά και με τις απορίες των παρισταμένων απαντά, σχολιάζει δίνοντας καίριες απαντήσεις αλλά και μυώντας τους παρισταμένους στον παραπάνω μνημονευθέντα τρόπο σκέψης. Προσωπικά αισθάνομαι φτωχός σε γνώσεις όταν συνδιαλέγομαι μαζί του και μέμφομαι εμαυτόν για την οκνηρία μου.
Ας είναι πάντα ευλογημένος λειτουργός και διδάσκαλος!
Τον ευχαριστώ.
Ο π. Παναγιώτης που έχει την δυνατότητα και το χάρισμα να γράφει γιατί δεν αρθρογραφεί σε κάποιο περιοδικό ή τοπική εφημερίδα;
Το έχω διαβάσει το βιβλίο όλα τα κείμενα σε αυτό είναι σπουδαία ωφέλιμα μικρά και περιεκτικά.
Δημοσίευση σχολίου