«ΔΙΑ ΤΟ ΜΗ ΥΠΑΡΧΕΙΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΕΝ ΤΩ ΙΣΡΑΗΛ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕΝ Η ΔΕΒΒΩΡΑ» - Mariann Edgar Budde

 

«ΔΙΑ ΤΟ ΜΗ ΥΠΑΡΧΕΙΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΕΝ ΤΩ ΙΣΡΑΗΛ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕΝ Η ΔΕΒΒΩΡΑ»

Κήρυγμα της Mariann Edgar Budde

επισκόπου της Ουάσινγκτον, 

στην ορκομωσία του Προέδρου της Αμερικής, 

20.1.2025

   [Ένα κήρυγμα-διδαχή, που προσανατολίζεται στη μέριμνα για τους φτωχούς και την «απώλεια ισότητας, αξιοπρέπειας και βιοπορισμού» και στον λόγο-διδασκαλία του Ιησού Χριστού για το πού και πώς χτίζεται ένα σπίτι χωρίς τον κίνδυνο κατάρρευσης.
   «Ποια είναι τα θεμέλια της ενότητας; α) Η τιμή της εγγενούς αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου. β) Η ειλικρίνεια τόσο στην ιδιωτική συζήτηση όσο και στον δημόσιο διάλογο. γ) Η ταπεινοφροσύνη την οποία χρειαζόμαστε όλοι, επειδή είμαστε όλοι ασταθείς άνθρωποι… ικανοί και για το καλό και για το κακό»
   Όποιος έχει και θέλει να διατηρεί συνείδηση και ελεύθερη σκέψη, και «αυτιά για να ακούει» ας αφουγκραστεί…!]         

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Θεέ μου, που μας δημιούργησες κατ’ εικόνα σου και μας λύτρωσες μέσω του Ιησού, του Υιού σου, σκέψου με ευσπλαχνία ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια· πάρε μακριά την αλαζονεία και το μίσος που μολύνουν τις καρδιές μας· γκρέμισε τα τείχη που μας χωρίζουν· ένωσέ μας με δεσμούς αγάπης· και δούλεψε μέσα από τον αγώνα και τη σύγχυσή μας για να εκπληρώσεις τους σκοπούς Σου στη Γη· ώστε, στον για Σένα κατάλληλο χρόνο, όλα τα έθνη και οι φυλές να σε υπηρετούν αρμονικά γύρω από τον ουράνιο θρόνο σου· μέσω του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας. Αμήν.

Ο Ιησούς είπε: «Όποιος λοιπόν ακούσει αυτά τα λόγια μου και ενεργήσει σύμφωνα με αυτά, θα είναι σαν τον σοφό που έχτισε το σπίτι του πάνω σε βράχο. Έπεσε η βροχή, ήρθαν οι πλημμύρες, και οι άνεμοι φυσούσαν και χτυπούσαν το σπίτι αυτό, αλλά δεν έπεσε, επειδή είχε θεμελιωθεί πάνω σε βράχο.

Και καθένας που ακούει αυτά τα λόγια μου και δεν ενεργεί σύμφωνα με αυτά, θα είναι σαν τον ανόητο άνθρωπο που έχτισε το σπίτι του στην άμμο. Η βροχή έπεσε, και οι πλημμύρες ήρθαν, και οι άνεμοι φύσηξαν και χτύπησαν εκείνο το σπίτι, και αυτό έπεσε – και η πτώση του ήταν μεγάλη!» Και όταν ο Ιησούς τελείωσε να λέει αυτά τα πράγματα, το πλήθος έμεινε κατάπληκτο από τη διδασκαλία του, επειδή τους δίδασκε σαν κάποιος που έχει εξουσία, και όχι σαν τους γραμματείς τους.   Ματθαίος 7:24-29

Μαζί με πολλούς σε όλη τη χώρα, συγκεντρωθήκαμε σήμερα το πρωί για να προσευχηθούμε για την ενότητα ως έθνος – όχι για συμφωνία, πολιτική ή άλλη, αλλά για το είδος της ενότητας που προάγει την κοινότητα πέρα από τη διαφορετικότητα και τη διαίρεση, μια ενότητα που υπηρετεί το κοινό καλό.

Η ενότητα, με αυτή την έννοια, είναι η ελάχιστη προϋπόθεση για να ζουν οι άνθρωποι μαζί σε μια ελεύθερη κοινωνία, είναι ο στερεός βράχος, όπως είπε ο Ιησούς, στην προκειμένη περίπτωση, πάνω στον οποίο χτίζεται ένα έθνος. Δεν είναι συμμόρφωση. Δεν είναι η νίκη του ενός επί του άλλου. Δεν είναι βαρετή ευγένεια ούτε παθητικότητα που γεννιέται από την εξάντληση. Η ενότητα δεν είναι κομματική.

Αντίθετα, η ενότητα είναι ένας τρόπος ύπαρξης μεταξύ μας που περιλαμβάνει και σέβεται τις διαφορές, που μας διδάσκει να θεωρούμε τις πολλαπλές προοπτικές και εμπειρίες ζωής έγκυρες και άξιες σεβασμού· που μας επιτρέπει, στις κοινότητές μας και στους χώρους της εξουσίας, να νοιαζόμαστε πραγματικά ο ένας για τον άλλον ακόμη και όταν διαφωνούμε. Όσοι σε όλη τη χώρα μας αφιερώνουν τη ζωή τους ή προσφέρουν εθελοντικά τη βοήθειά τους σε άλλες χώρες σε περιόδους φυσικών καταστροφών, συχνά με μεγάλο κίνδυνο για τους ίδιους, δεν ρωτούν ποτέ αυτούς που βοηθούν για ποιους ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές ή ποιες θέσεις έχουν για ένα συγκεκριμένο θέμα. Είμαστε στα καλύτερά μας όταν ακολουθούμε το παράδειγμά τους.

Η ενότητα κατά καιρούς είναι θυσιαστική, με τον τρόπο που η αγάπη είναι θυσιαστική, μια προσφορά του εαυτού μας για χάρη του άλλου. Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, στην επί του Όρους Ομιλία του, μας προτρέπει να αγαπάμε όχι μόνο τους πλησίον μας, αλλά και τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε για εκείνους που μας καταδιώκουν· να είμαστε ελεήμονες, όπως ο Θεός μας είναι ελεήμων, και να συγχωρούμε τους άλλους, όπως ο Θεός συγχωρεί εμάς. Ο Ιησούς έκανε τα πάντα για να καλωσορίσει εκείνους που η κοινωνία τους θεωρούσε απόβλητους.

Τώρα μπορώ να παραδεχτώ σε σας ότι η ενότητα, με αυτή την ευρεία, επεκτατική έννοια, είναι φιλόδοξη, και είναι πολλά αυτά για τα οποία πρέπει να προσευχηθούμε – ένα μεγάλο ζητούμενο του Θεό από μας, που αξίζει το καλύτερο από αυτό που είμαστε και μπορούμε να γίνουμε. Αλλά δεν υπάρχουν πολλά να κερδίσουμε από τις προσευχές μας αν ενεργούμε με τρόπους που εμβαθύνουν και εκμεταλλεύονται περαιτέρω τις διαιρέσεις μεταξύ μας. Οι Γραφές μας είναι αρκετά σαφείς ότι ο Θεός δεν εντυπωσιάζεται ποτέ από τις προσευχές όταν οι πράξεις δεν εμπνέονται από αυτές. Ούτε ο Θεός μάς απαλλάσσει από τις συνέπειες των πράξεών μας, οι οποίες, τελικά, έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα λόγια που προσευχόμαστε.

Όσοι έχουμε συγκεντρωθεί εδώ σε αυτόν τον Καθεδρικό Ναό δεν είμαστε αφελείς όσον αφορά την πραγματικότητα της πολιτικής. Όταν διακυβεύονται η εξουσία, ο πλούτος και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα· όταν οι απόψεις για το τι πρέπει να είναι η Αμερική συγκρούονται· όταν υπάρχουν ισχυρές απόψεις σε ένα φάσμα δυνατοτήτων και έντονα διαφορετικές αντιλήψεις για το ποια είναι η σωστή πορεία δράσης, θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι όταν ψηφίζονται ή λαμβάνονται αποφάσεις που καθορίζουν την πορεία της δημόσιας πολιτικής και την κατά προτεραιότητα διάθεση των πόρων. Είναι αυτονόητο ότι σε μια δημοκρατία, οι ιδιαίτερες ελπίδες και τα όνειρα όλων δεν θα πραγματοποιηθούν σε μια δεδομένη νομοθετική περίοδο ή σε μια προεδρική θητεία ή ακόμη και σε μια γενιά. Οι συγκεκριμένες προσευχές όλων -για όσους από εμάς είναι άνθρωποι της προσευχής- δεν θα εισακουστούν όπως θα θέλαμε. Αλλά για κάποιους, η απώλεια των ελπίδων και των ονείρων τους θα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πολιτική ήττα, αλλά αντίθετα μια απώλεια ισότητας, αξιοπρέπειας και βιοπορισμού.

Με αυτά τα δεδομένα, είναι δυνατή η αληθινή ενότητα μεταξύ μας; Και γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει;

Λοιπόν, ελπίζω να μας νοιάζει, διότι η κουλτούρα της υποτίμησης που έχει γίνει φυσιολογική στη χώρα μας απειλεί να μας καταστρέψει. Όλοι μας βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με μηνύματα από αυτό που οι κοινωνιολόγοι αποκαλούν πλέον «the outrage industrial complex» (σύμπλεγμα της βιομηχανίας οργής), ορισμένα από αυτά καθοδηγούνται από εξωτερικές δυνάμεις των οποίων τα συμφέροντα προωθούνται από μια πολωμένη Αμερική. Η υποτίμηση τροφοδοτεί τις πολιτικές μας εκστρατείες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πολλοί επωφελούνται από αυτήν. Αλλά είναι ένας επικίνδυνος τρόπος για να ηγηθείς μιας χώρας.

Είμαι άνθρωπος της πίστης, και με τη βοήθεια του Θεού πιστεύω ότι η ενότητα σε αυτή τη χώρα είναι δυνατή – όχι τέλεια, γιατί είμαστε ατελείς άνθρωποι και μια ατελής ένωση – αλλά αρκετά επαρκής ώστε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε και να εργαζόμαστε για να υλοποιήσουμε τα ιδανικά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής – ιδανικά που εκφράζονται στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, με τη δήλωση της εγγενούς ανθρώπινης ισότητας και αξιοπρέπειας.

Και έχουμε δίκιο να προσευχόμαστε για τη βοήθεια του Θεού καθώς επιδιώκουμε την ενότητα, γιατί χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Θεού, αλλά μόνο αν εμείς οι ίδιοι είμαστε πρόθυμοι να φροντίσουμε τα θεμέλια από τα οποία εξαρτάται η ενότητα. Όπως η αναλογία του Ιησού για την οικοδόμηση ενός σπιτιού πίστης πάνω στο βράχο της διδασκαλίας του, σε αντίθεση με την οικοδόμηση ενός σπιτιού στην άμμο, τα θεμέλια που χρειαζόμαστε για την ενότητα πρέπει να είναι αρκετά γερά ώστε να αντέχουν στις πολλές καταιγίδες που την απειλούν.

Ποια είναι τα θεμέλια της ενότητας; Αντλώντας στοιχεία από τις ιερές παραδόσεις και τα κείμενά μας, επιτρέψτε μου να προτείνω ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρία.

Το πρώτο θεμέλιο για την ενότητα είναι η τιμή της εγγενούς αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπινου όντος, η οποία είναι, όπως επιβεβαιώνουν όλες οι θρησκείες που εκπροσωπούνται εδώ, το κληρονομικό δικαίωμα όλων των ανθρώπων ως παιδιά του Ενός Θεού. Στο δημόσιο διάλογο, το να τιμάμε την αξιοπρέπεια του άλλου σημαίνει να αρνούμαστε να κοροϊδεύουμε, να προεξοφλούμε ή να δαιμονοποιούμε εκείνους με τους οποίους διαφωνούμε, επιλέγοντας αντίθετα να συζητάμε με σεβασμό για τις διαφορές μας και, όποτε είναι δυνατόν, να αναζητούμε κοινό έδαφος. Αν δεν είναι δυνατόν να βρεθεί κοινό έδαφος, η αξιοπρέπεια απαιτεί να παραμείνουμε πιστοί στις πεποιθήσεις μας χωρίς περιφρόνηση για εκείνους που έχουν τις δικές τους πεποιθήσεις.

Ένα δεύτερο θεμέλιο για την ενότητα είναι η ειλικρίνεια τόσο στην ιδιωτική συζήτηση όσο και στο δημόσιο διάλογο. Αν δεν είμαστε πρόθυμοι να είμαστε ειλικρινείς, δεν έχει νόημα να προσευχόμαστε για ενότητα, διότι οι πράξεις μας λειτουργούν ενάντια στις ίδιες τις προσευχές. Μπορεί, για κάποιο χρονικό διάστημα, να βιώσουμε μια ψευδή αίσθηση ενότητας μεταξύ ορισμένων, αλλά όχι την ισχυρότερη, ευρύτερη ενότητα που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε.

Τώρα, για να είμαστε δίκαιοι, δεν ξέρουμε πάντα πού βρίσκεται η αλήθεια, και υπάρχουν πολλά που εργάζονται εναντίον της αλήθειας τώρα, σε συγκλονιστικό βαθμό. Αλλά όταν ξέρουμε τι είναι αλήθεια, οφείλουμε να λέμε την αλήθεια, ακόμη και όταν -και κυρίως όταν- μας κοστίζει.

Ένα τρίτο θεμέλιο για την ενότητα είναι η ταπεινοφροσύνη, την οποία χρειαζόμαστε όλοι, επειδή είμαστε όλοι ασταθείς άνθρωποι. Κάνουμε λάθη. Λέμε και κάνουμε πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε. Έχουμε τα τυφλά μας σημεία και τις προκαταλήψεις μας, και είμαστε ίσως οι πιο επικίνδυνοι για τον εαυτό μας και τους άλλους όταν πείθουμε, χωρίς αμφιβολία, ότι εμείς έχουμε απόλυτο δίκιο και κάποιος άλλος έχει απόλυτο άδικο. Γιατί τότε απέχουμε μόλις λίγα βήματα από το να χαρακτηρίσουμε τους εαυτούς μας ως τους καλούς ανθρώπους, έναντι των κακών ανθρώπων.

Η αλήθεια είναι ότι είμαστε όλοι άνθρωποι, ικανοί και για το καλό και για το κακό. Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν παρατήρησε έξυπνα ότι «Η γραμμή που χωρίζει το καλό από το κακό δεν περνάει μέσα από κράτη, ούτε μεταξύ τάξεων, ούτε μεταξύ πολιτικών κομμάτων, αλλά ακριβώς μέσα από κάθε ανθρώπινη καρδιά και μέσα από όλες τις ανθρώπινες καρδιές». Όσο περισσότερο το συνειδητοποιούμε αυτό, τόσο περισσότερο χώρο έχουμε μέσα μας για ταπεινοφροσύνη και για να ανοιχθούμε ο ένας στον άλλον πέρα από τις διαφορές μας, γιατί στην πραγματικότητα μοιάζουμε περισσότερο ο ένας στον άλλον απ’ ό,τι συνειδητοποιούμε και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.

Είναι σχετικά εύκολο να προσευχηθεί κανείς για την ενότητα στις επίσημες περιστάσεις. Είναι πολύ πιο δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε όταν έχουμε να κάνουμε με πραγματικές διαφορές στη δημόσια αρένα. Αλλά χωρίς ενότητα, χτίζουμε το σπίτι του έθνους μας στην άμμο.

Με μια δέσμευση για ενότητα που ενσωματώνει τη διαφορετικότητα και υπερβαίνει τις διαφωνίες, και με τα στέρεα θεμέλια της αξιοπρέπειας, της ειλικρίνειας και της ταπεινοφροσύνης που απαιτεί μια τέτοια ενότητα, μπορούμε να κάνουμε το χρέος μας, στην εποχή μας, για να βοηθήσουμε στην υλοποίηση των ιδανικών και του ονείρου της Αμερικής.

Επιτρέψτε μου μια τελευταία έκκληση, κ. Πρόεδρε. Εκατομμύρια άνθρωποι σας εμπιστεύτηκαν. Όπως είπατε χθες στο έθνος, αισθανθήκατε το προνοητικό χέρι ενός στοργικού Θεού. Στο όνομα του Θεού μας, σας ζητώ να λυπηθείτε τους ανθρώπους στη χώρα μας που φοβούνται τώρα. Υπάρχουν παιδιά τρανσέξουαλ σε οικογένειες Δημοκρατικών, Ρεπουμπλικάνων και ανεξάρτητων που φοβούνται για τη ζωή τους.

Και οι άνθρωποι που μαζεύουν τις σοδειές μας και καθαρίζουν τα κτίρια γραφείων μας· που εργάζονται στις πτηνοτροφικές μονάδες και στα εργοστάσια συσκευασίας κρέατος· που πλένουν τα πιάτα μετά το φαγητό μας στα εστιατόρια και εργάζονται στη νυχτερινή βάρδια στα νοσοκομεία· μπορεί να μην είναι πολίτες ή να μην έχουν τα κατάλληλα έγγραφα, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών δεν είναι εγκληματίες. Πληρώνουν φόρους και είναι καλοί γείτονες. Είναι πιστά μέλη των εκκλησιών, των τζαμιών και των συναγωγών μας, των γκουρντβάρα και των ναών.

Ελεήστε, κύριε Πρόεδρε, εκείνους στις κοινότητές μας των οποίων τα παιδιά φοβούνται ότι θα τους πάρουν τους γονείς τους. Βοηθήστε εκείνους που φεύγουν από εμπόλεμες ζώνες και διώξεις στις χώρες τους να βρουν συμπόνια και υποδοχή εδώ. Ο Θεός μας διδάσκει ότι πρέπει να είμαστε ελεήμονες προς τους ξένους, διότι κάποτε ήμασταν κι εμείς ξένοι σε αυτή τη γη.

Είθε ο Θεός να δώσει σε όλους μας τη δύναμη και το θάρρος να τιμούμε την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπινου όντος, να λέμε την αλήθεια με αγάπη και να πορευόμαστε ταπεινά μεταξύ μας και με τον Θεό μας, για το καλό όλων των ανθρώπων αυτού του έθνους και του κόσμου.

Πηγή: Ενοριακό Κέντρο