Διάβασα πολλά για τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο
σήμερα.
Πουθενά δεν κάνουνε αναφορά ότι υπήρξε Μέλος της
Αδελφότητας Θεολόγων «Η Ζωή», το ‘οργανωσιακός’ κάνει ακόμα ''τζιτζ''. Ως λαϊκός
θεολόγος και κληρικός ο Αναστάσιος Γιανουλάτος εργάσθηκε σε διάφορους τομείς της Αδελφότητας «Ζωή» κήρυγμα, χριστιανική αρθρογραφία, κατήχηση,
οργάνωση κύκλων βιβλικών μελετών, νεανικών και φοιτητικών κατασκηνώσεων, και
πολλά άλλα.
Δεν ανέφεραν ότι υπήρξε άμεσος και εκλεκτός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου Κοτσώνη, και ότι με πρότασή του στην Ιερά Σύνοδο εξελέγη Επίσκοπος Ανδρούσης για την οργανική θέση του Γενικού Διευθυντού της «Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος», από την οποία προσπάθησε να τον ‘πετάξει’ ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ Τίκκας, αλλά ο Αναστάσιος κέρδισε στην Δικαιοσύνη την θέση, και παρέμεινε έως ότου ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας Βαρθολομαίος με πρότασή του στην Αγιά και Ιερά Σύνοδο τον επέλεξαν για την Αλβανία. Δεν είδα να αναφέρουν πως πολλοί μικρόψυχοι Μητροπολίτες της Ιεραρχίας επί Σεραφείμ τον έκριναν μη ικανό να εκλεγεί Μητροπολίτης Κεφαλληνίας.
Δεν είδα να αναφέρουν ότι υπήρξε ένα πνευματικό ανάστημα
της χρυσής εποχής του π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου ως προϊσταμένου της «Ζωής»
Κρίμα που ακόμα και σήμερα τους φοβίζει ο
ιεραποστολικός ζήλος και το ήθος το Εκκλησιαστικό το οποίο καλλιεργούν στα Μέλη
τους οι Αδελφότητες «ΖΩΗ» και «ΣΩΤΗΡ».
Δεν πειράζει κάποτε θα τους περάσει. Αλλά τότε
αυτοί θα είναι οι χαμένοι. Να μην ξεχνούν αυτό που δήλωσε ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος
Αθηνών Ιερώνυμος Λιάπης «ότι και αν δεν υπήρχαν αδελφότητες η Εκκλησία
έπρεπε να τις εφεύρει.»
Αναστάσιος Κωστόπουλος
"Αναστάσιε,
Είναι πολύ σπάνιον, χαρά έπι χειροτονία ενός κληρικού να είναι τόσον γενική και να προέρχεται εξ όλων των πλευρών του χριστεπώνυμου πληρώματος. Διότι η διακονία σου μέχρι της στιγμής αυτής, χάριτι θεία, υπήρξεν όχι μόνον ανεπίληπτος, άλλα και ευλογημένη. Οπουδήποτε και αν διήλθες εν τω χώρω τού αμπελώνος του Κυρίου, η χάρις τού Θεού σε επισκίαζε και η ευλογία Του κατηύθυνε τα διαβήματά σου και επολλαπλασίαζε τους καρπούς των πόνων σου. Διά τούτο πανταχόθεν, και εκ των νέων, αλλά και εκ των πρεσβυτέρων και μεταξύ του κλήρου, άλλα και μεταξύ τούυ λαού και μεταξύ των εγγύς και μεταξύ των μακράν, το όνομά σου και η διακονία σου είναι τετιμημένα. Και το όνομά σου καλύπτει όχι μόνον την πατρίδα μας, άλλ’ εξέρχεται και μακράν των ορίων αυτής, εις τας χώρας της ηπείρου μας, άλλα και εις άλλας ηπείρους, εγγύτερον η μακρότερον ευρισκομένας. Διο η χαρά, την οποίαν όλος ο πνευματικός κόσμος, και ο επίγειος, και ασφαλώς και ο ουράνιος, αισθάνεται, κατά την στιγμήν αυτήν, δύναμαι να είπω, είναι προφανής. Εντεύθεν και ο Κύριος σε δέχεται με εκείνον τον ωραίον ασπασμόν: «Είσελθε εις την χαράν τού Κυρίου σου». Εισέρχεσαι πλέον εις τας ανωτάτας βαθμίδας του ιερού θυσιαστηρίου. Διά να οικονομής την χάριν τού Θεού και ως επίσκοπος. Και ο Κύριος, όχι μόνον ανταποδίδων τους κόπους σου, άλλα και εύλογών την μέχρι τούδε διακονίαν σου και εμπιστευόμενος πλέον εις σε και την χάριν την αρχιερατικήν, σε καλεί να εξακολούθησης την διακονίαν σου μετά της αυτής ευλογίας και μετά της αυτής γενικής χαράς και επιδοκιμασίας."
Προσφώνηση Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Ιερωνύμου Α΄ Κοτσώνη εις την Επίσκοπο χειροτονία του Ανδρούσης Αναστασίου (Γιαννουλάτου) 19 Νοεμβρίου 1972
18 σχόλια:
Αυτές οι υπενθυμίσεις είναι αναγκαίες γιατί εδώ και χρόνια κρύβουν την πραγματικότητα για σκοπούς αλλότριους.
Εσύ δεν είσαι απλά από τα απομεινάρια των ορανωσιακών αλλά στην πραγματικότητα είσαι βαμμένος οργανωσιακός. Ξύπνα…
Έπρεπε να γραφούν και αυτά. Καλά έκανες. Ήταν κομμάτι στης ιστορίας του Αρχιεπίσκοπου Αναστάσιου. Αιωνία του η μνήμη.
"Την Αρχιερατική του ευχή να έχουμε του μακαριστού Αναστασίου, του Ιεράρχου με αγάπη, πραότητα, πίστη, λεπτότητα, ανθρωπιά, ενός ΑΝΘΡΏΠΟΥ με πίστη ο,τι ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αυτό το μήνυμα, κήρυγμα, τρόπο ζωής , μας έμαθε στα έδρανα του Πανεπιστημίου. Αυτός ο ιερωμένος, με το ωραίο τρόπο ομιλίας, με τον απλό χαμόγελο, με τον σωστό τρόπο που μας προσέγγιζε τον κάθε άνθρωπο χωρίς παρωπίδες, είναι η ΦΩΝΗ του μαύρου, του λευκού, του ανθρώπου που θέλει αγάπη... αυτά μας έλεγε, μάλιστα δάκρυζε όταν μιλούσε πως ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΤΟΝ ΣΩΣΕΙ ...σε ερώτημα για τις θρησκευτικές οργανώσεις μας έλεγε ότι ο ίδιος έχει πάρει μεγάλη εμπειρία, και μας έλεγε το σπουδαίο έργο ΑΥΤΩΝ... Κι ότι έχει πνευματική σχέση και πως ως Νέος και Ιερωμένος είχε πνευματική ωφέλεια ....
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ"
Αυτά μου έγραψε σε mail ο σεβαστός π. Αντώνιος Ρουμελιώτης.
Ας αναπαυθεί από τους κόπους της ζωής αυτής και να απολαύσει την αιώνια ζωή.
Είναι αληθή τα γραφόμενα. Είδαμε δε και πολλούς διαπρύσιους κατηγόρους των "στραβών" των αδελφοτήτων (που προφανώς υπήρξαν και αυτά) να παραμένουν ακαρπότεροι της ξηρανθήσης συκής.
ΓΔΜ
Ο Ιερώνυμος ήταν μεγάλος και ήθελε κοντά του μεγάλους. Ο Σεραφείμ ήταν μικρός, αισθάνονταν μικρός και ήθελε κοντά του νάνους.
Ακολουθώντας τα βήματά σου και την σκέψη σου κ. Κωστόπουλε το Περιοδικό Παρεμβολή έγραψε και αυτό για την προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου που ανδρώθηκε στο πνεύμα της Αδελφότητας Ζωής:
Σήμερα, Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2025, τις πρώτες πρωινές ώρες, ο Κύριος κάλεσε κοντά Του τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και Πάσης Αλβανίας κυρό Αναστάσιο.
Πρωτοπόρος και παραδοσιακός, στο πνεύμα του π. Ευσεβίου Ματθόπουλου, Ομαδόπουλο της πρώτης Ομάδας των Χ.Μ.Ο., έπειτα δραστήριο μέλος της Χ.Φ.Ε. στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου κι έπειτα, με πνεύμα αφιέρωσης στην Αδελφότητα Θεολόγων «Ζωή», ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, έζησε μια διακονίας, μαθητείας και αγάπης κάνοντας πράξη το «ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. β΄, 20).
Ο εκλιπών Αρχιεπίσκοπος ήταν «ένα δώρο του Θεού προς την ανθρωπότητα» όπως σοφά είχε τονίσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας το 1999. Όπου και να βρέθηκε και από όποια θέση και να διηκόνησε την Εκκλησία του Χριστού, ο Αναστάσιος ήταν όντως μια πηγή ευλογίας και μία ζωντανή απόδειξη ότι η συσταύρωση με τον Χριστό πάντα οδηγεί στο Φως της Αναστάσεως!
Η Χριστιανική Φοιτητική Ένωση ιδιαιτέρως τον μνημονεύει και κρατεί ως πολύτιμη παρακαταθήκη την ανοιχτωσιά των τελευταίων λόγων του προς τα μέλη της: «Ό,τι κλείνεται στον εαυτό του, πεθαίνει, μαραίνεται. Μόνο όταν προσφέρεται κανείς βρίσκει τον εαυτό του!».
Ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχή του και να αναδεικνύει αγίους μιμητές και συνεχιστές του έργου του.
Αξίζουν συγχαρητήρια οι σχολιασμοί του π. Αντωνίου και του Γ.Δ.Μ.
π. Νεόφυτος
Είναι παρατηρημένο, ότι όποιος θέλει να υπερασπιστεί τις αδελφότητες κατηγορεί συνήθως τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, αλλά δέν τολμά να αναφέρει ούτε λέξη για τον μακαρίτη Χρίστο Γιανναρά, σφοδρό πολέμιο των οργανώσεων.
Ολες τις διαμαρτυρίες, τις επιθέσεις, τα παράπονα τά "τρώει" ο Σεραφείμ, ενώ ο Γιανναράς παραμένει στο απυρόβλητο.
Νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερη αντικειμενικότητα.
Καλά έκανες και τα έγραψες.
Προς: 25 Ιανουαρίου 2025 στις 8:15 μ.μ.
Αγαπητέ μου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ είχε την υψηλότερη θέση στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος την οποία κατάκτησε με τον γνωστό τρόπο. Ο Χρήστος Γιανναράς ήταν ένας καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δεν μπορούν να συγκριθούν οι δύο. Την εκτελεστική εξουσία την είχε ο Σεραφείμ. Ο Γιανναράς μόνον έγραφε. Και επειδή δεν κρατάω το στόμα μου κλειστό μπορώ να σου πω για τον Γιανναρά τα παρακάτω. Είχε έρθει στην Πάτρα ομάδα φοιτητών της ΧΦΕ. Με υπεύθυνο τον Χρήστο Παπαθανασίου, νυν Μητροπολίτη Μάνης Χρυσόστομο. Πέρασαν από το βιβλιοπωλείο της Ζωής και σύστησε στον προϊστάμενό μου Κωνσταντίνο Καντζιούρα και σε μένα τα παιδιά του Γιανναρά, τα οποία μετείχαν στην εκδρομή. Μας είπε ο Παπαθανασίου να σας συστήσω τα παιδιά του Χρήστου τον Σπύρο και τον Αναστάση -πρέπει να γιόρταζε προχθές χρόνια του πολλά- ο κ. Κώστας είπε στα παιδιά κάποιες αναμνήσεις από την κοινή αναστροφή τους στην Ζωή και την φιλία τους και πρόσθεσε ότι πηγαίνοντας προ ετών μαζί στο Άγιο Όρος με τον πατέρα τους στον π. Βασίλειο Γοντικάκη αφού ο Γιανναράς είχε φύγει από την Ζωή ο πατέρας σας μου έκανε τα εισιτήρια. Να του δώστε χαιρετισμούς. Στο βιβλίο του για τον κ. Καντζιούρα έγραψε τα καλύτερα. Μετά από λίγο τους συνόδευσα στον Μητροπολίτη Πατρών Νικόδημο Βαλληνδρά. Ο μητροπολίτης Νικόδημος ρώταγε ένα-ένα τα ονόματά των φοιτητών που ήταν στην εκδρομή. Τους γνώρισε όλους και μου προξένησε εντύπωση, πως να μην τους γνωρίζει αφού και αυτός ήτανε από τα στελέχη, όχι μέλος της Ζωής. Και ρωτούσε τον καθέναν από αυτούς τι κάνει ο πατέρας σου; Πώς είναι ο παππούς σου; Και τα υπόλοιπα. Το ίδιο ρώτησε και για τον Γιανναρά.
Επειδή όμως οι άνθρωποι των αδελφοτήτων είναι πολύ ανώτεροι από εμένα, και σίγουρα και από εσένα. Όταν έγραψε ο Γιανναράς, το γνωστό του βιβλίο με αναμνήσεις από την Ζωή και τον Σωτήρα αφού το διάβασα ανέβηκα στην Ιπποκράτους 189. Συνάντησα στελέχη της αδελφότητος της Ζωής και τους είπα με το κουτό μου το μυαλό, ότι εάν ήμουν εγώ στη θέση σας θα έγραφα ότι αγαπητέ κ. Γιανναρά γράφετε τα όσα γράφετε εναντίον της Αδελφότητος αλλά τα παιδιά σας συμμετέχουνε και στις κατασκηνώσεις της Ζωής στον Παρνασσό, και στις ομάδες, και στην ΧΦΕ. Τα μέλη της αδελφότητος της Ζωής που είναι άνθρωποι βαθιάς πνευματικότητας μου είπαν, τι δουλειά έχουν να μπλέξουμε τα παιδιά με τον πατέρα τους. Και έτσι ποτέ δεν απάντησαν στα όσα έγραφε ο Γιανναράς κατά των αδελφοτήτων. Ανώτεροι άνθρωποι τα Μέλη των αδελφοτήτων καμιά σχέση με τα Σεραφειμικά τερτίπια.
Δεν γνωρίζω εάν κατά βάθος ο Γιανναράς ήταν εναντίον των αδελφοτήτων ή αν έγραψε το βιβλίο αυτό για άλλους σκοπούς. Τον είχα συναντήσει και στο κτήμα στην Αγία Παρασκευή και στο Καρύτση. Σίγουρα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί ο Σεραφείμ που έβγαζε μητροπολίτες με τον Γιανναρά που περνάνε κάποιους φοιτητές στο μάθημα και έγραφε στις εφημερίδες.
Αυτά τα ολίγα για τα ανόμοια συγκρινόμενα από εσένα πρόσωπα.
Όταν αφυπηρετήσω και βρω χρόνο θα γράψω πολλά και για πολλούς.
Σε χαιρετώ
Βρε Κωστόπουλε τι απαντάς. Ο Σεραφείμ έγινε Μητροπολίτης με πτυχίο του 5 και αυτό από τον Ζέρβα στου οποίου τον στρατό ήταν και τον κάνανε μητροπολίτη Άρτας. Μετά έγινε κοπέλι του Κοτσώνη και τον πρόδωσε για να γίνει Αρχιεπίσκοπος από τον στυγνό δικτάτορα και σφαγέα της Κύπρου Ιωαννίδη. Ο Χρ. Γιανναράς είχε σπουδές σε εσωτερικό και εξωτερικό. Ο πρώτος δεν μπορούσε να μιλήσει ο δεύτερος ήταν λόγιος. Άστα να πάνε. Ας γράφουν ότι θέλουν τα απομεινάρια του Ιωαννίδη.
Αναστάσιε, είσαι από τη μια υπέρ του έργου των αδελφοτήτων και των προσώπων που γνώρισες εκεί και από την άλλη γράφεις κ κριτικάρεις πολλά... Οι αδελφότητες δεν σταμάτησαν να υπαρχουν όταν έφυγες από το βιβλιοπωλείο...
https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/67562-ekoimithi-o-arxiepiskopos-alvanias-anastasios
Έχω την εντύπωση ότι το βιογραφικό το γράφει ο καθένας για τον εαυτό του. Μήπως δεν ήθελε να αναφέρεται ότι ήταν μέλος της ΖΩΗΣ;
Συγχαρητήρια για την ανάρτηση. Έτσι είναι.
Αναστάσιε, έψαξα για το βιογραφικό του το επίσημο.... https://orthodoxalbania.org/2020/el/%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%b5%cf%80%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b9%cf%81%ce%ac%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%b4%cf%85%cf%81%cf%81%ce%ac%cf%87%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/
Έναν ψυχολόγο τον χρειάζεσαι πάντως... Κι έτσι και αλλιώς... Και με τον έναν και με τον άλλον...
Όταν τα τέκνα του Αβραάμ σιωπούν, η κραυγή έρχεται από τους "εκτός", όπως είθισται δυστυχώς να συμβαίνει στα "εκκλησιαστικα" περιβάλλοντα... : https://www.tovima.gr/2025/01/26/society/anastasios-ta-10-parasima-tou/
Δημοσίευση σχολίου