Ἅγιος Γρηγόριος γιά τούς Ἐπισκόπους!
Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (μνήμη του 25 Ἰανουαρίου) ὡς
Ἐπίσκοπος Σασίμων, βλέποντας ἀπό κοντά τήν ὑπεροψία
πού διακατεῖχε τούς
συνεπισκόπους του, δέν
«κρατήθηκε». Στόν ἐπιτάφιο λόγο γιά τόν φίλο του Βασίλειο, τούς «ἐπιτέθηκε» λεκτικῶς· χωρίς νά ἔχει ἐνοχές ὅτι πέφτει στήν ἱεροκατάκριση!
Δέν ἐννοοῦσε βέβαια ὅλους τούς συνεπισκόπους του, ἀλλά τούς ἐμπαθεῖς,
τούς ἀδύνατους, τούς ἀσθενεῖς στό φρόνημα. Tώρα, ἄν αὐτά πού εἶπε, ἰσχύουν καί γιά τήν ἐποχή μας, ἄς
τό κρίνει ὁ καθένας. Εἶπε:
«Κάθεται (ὁ Ἐπίσκοπος) στό θρόνο τάχα σοβαρός... καί δέν αἰσθάνεται τρόμο
γιά τό θρόνο...!».
«Σηκώνει τό φρύδι (!) κατά τῶν
καλυτέρων του· οὔτε κἄν φρίττει βλέποντας τόν ἄξιο νά εἶναι στά
χαμηλά!».
Τελεία ἀπαξίωση πρός τούς ὑφισταμένους του Ἱερεῖς, συνεργάτες του στό ἔργο τοῦ Χριστοῦ!
Ὅμως, ὑπάρχει ἀκόμα κάτι πιό χειρότερο: «ὁμοῦ τῷ κράτει καί σοφώτερον ἑαυτόν ὑπολαμβάνει...!». Δηλαδή: ἐπειδή ἀπέκτησε ἐξουσία, νομίζει ὅτι ἔγινε πιό σοφός. Μακάρι νά γινόταν κάτι τέτοιο! Ὅμως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος λέει ὅτι συμβαίνει (φεῦ!) τό ἀντίθετο...! Μεθυσμένος (!) ἀπό τήν ἐξουσία, δέν ἔχει πιά τή δυνατότητα νά σκέπτεται συνετῶς· «καί τό φρονεῖν ὑπό τῆς ἐξουσίας ἀφηρημένος» (Ἐπιτάφιος κστ΄ P.G. 36:533)·
Πῶς νά σκεφθεῖ καί νά διοικήσει (!) συνετῶς τήν Ἐπισκοπή του, ὅταν «καί τό φρονεῖν ὑπό τῆς ἐξουσίας ἀφηρημένος; Πῶς νά ἀκούσει μέ προσοχή, καί νά λάβει ὑπόψη του τή γνώμη ἑνός Ἱερέα του, τή στιγμή πού θεωρεῖ τόν ἑαυτόν του πιό σοφό;! Καί μπορεῖ ἡ γνώμη τοῦ Ἱερέα του νά εἶναι γιά τό ποίμνιο πιό ψυχωφέλιμη! Λοιπόν; Μέ τέτοιο «καθεστώς», πῶς νά πάει μπροστά ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ;
Ἀντίστροφα,
ὁ ταπεινός θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἀδύνατο, ἀτελῆ, καί νιώθει τήν ἀνάγκη συμβουλῶν·
τίς ἀναζητεῖ! Παράδειγμα ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος. Προβληματιζόταν, μήπως ὡς ποιμένας δέν ἔκανε καλά τό ἔργο
τοῦ Θεοῦ· μήπως ἔκανε κάποιο λάθος. Ταπεινώθηκε, κόπιασε καί ἀνέβηκε ἐπί τούτῳ (!) στά Ἱεροσόλυμα! Συζήτησε τό θέμα μέ ἄλλους, πιό πεπειραμένους (Γαλ. 2:1-2). Γιά
τό καλό τῆς Ἐκκλησίας!
Ὑπάρχουν
ἆραγε Ἐπίσκοποι, πού νά μιμοῦνται ἐπ'αὐτοῦ τόν Παῦλο; Νά ἔχουν τήν
ταπείνωση καί νά ἀκοῦνε μέ προσοχή τήν ἄποψη τῶν πεπειραμένων Ἱερέων
τους; Γιά τό καλό τῆς Ἐπισκοπῆς τους! Ὑπάρχουν ἆρα γε Ἱερεῖς πού
νά λένε μέ τόλμη (ἄνευ κολακείας...!), τήν ἄποψή τους
στόν Ἐπίσκοπό τους; Ὑπάρχουν;
2 σχόλια:
Πέστα χρυσόστομε.
Ψιλά γράμματα για τούς "ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΜΑΣ"...
Δημοσίευση σχολίου