Η ΔΩΔΕΚΑΡΙΘΜΟΣ ΦΑΛΑΓΞ

. Οἱ δώδεκα µαθητὲς τοῦ Κυρίου εἶναι οἱ στενοὶ ἄµεσοι συνεργάτες, οἱ συνεχιστὲς τοῦ σωτηρίου ἔργου του.

. Ἁπλή, λιτὴ καὶ ἀπέριττη εἶναι ἡ περιγραφὴ τῆς κλήσεώς τους. Ἄλλους τοὺς βρίσκει στὴν λίµνη τῆς Γενησαρὲτ νὰ ψαρεύουν ἢ νὰ διορθώνουν τὰ δίχτυα τους, ὅπως τὰ ἀδέλφια Πέτρο, Ἀνδρέα καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ Ζεβεδαίου, Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη. Ἄλλον, ὅπως τὸν Ματθαῖο, στὸ τελωνεῖο. Ἄλλον µὲ τὸν φίλο του, ὅπως τὸν Ναθαναὴλ κλπ. (Ματθ. δ´ 18-22, θ´ 9, Ἰω. α´ 44-52).

. Αὐτοὶ οἱ δώδεκα θὰ εἶναι µαζί του κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δηµοσίας δράσεώς του. Αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ µόνιµοι καὶ σταθεροὶ συνοδοί του. «Ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι µετ᾽ αὐτοῦ καὶ ἵνα ἀποστέλλη αὐτοὺς κηρύσσειν» (Μάρκ. γ´ 14). Αὐτοὶ θὰ µείνουν κοντά του καὶ στὶς δοκιµασίες, ἕτοιµοι νὰ πεθάνουν µαζὶ µὲ τὸν Διδάσκαλό τους. «Ύµεῖς ἐστε οἱ διαµεµενηκότες µετ᾽ ἐµοῦ ἐν τοῖς πειρασµοῖς µου» (Λουκ. κβ´ 28).

. Ἡ πρωτοβουλία γιὰ τὴν ἐκλογή τους ἀνήκει ἀποκλειστικὰ καὶ µόνο στὸν Κύριο (Ἰω. ιε´ 16) . Ὕστερα ἀπὸ ὁλονύκτια προσευχή, ὅταν ἔγινε ἡµέρα, φώναξε κοντά του ὅλους ὅσοι ἀποτελοῦσαν τὸν εὐρὺ κύκλο τῶν µαθητῶν του καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἐξέλεξε δώδεκα, τοὺς ὁποίους καὶ ὀνόµασε Ἀποστόλους (Λουκ. ϛ´ 12-13). Ἐὰν προσέξουµε τὴν ζωή τους, µποροῦµε νὰ διακρίνουµε µερικὰ ἀπὸ τὰ βασικὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσµατά τους.

. Εἶχαν οἱ Ἀπόστολοι ψυχὲς ἁγνές, ἁπλές, ἄδολες. Ὅταν ὁ Ναθαναὴλ ὁδηγεῖται ἀπὸ τὸν φίλο του τὸν Φίλιππο στὸν Χριστό, τὴν ὥρα ποὺ Τὸν πλησιάζουν, ὁµιλεῖ ὁ Κύριος γι᾽ αὐτὸν σὰν νὰ τὸν γνωρίζει ἀπὸ καιρό, ἐνῶ γιὰ πρώτη φόρα ἔβλεπε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, καὶ λέει: «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι» (Ἰω. α´ 48). Ἀληθινὸς Ἰσραηλίτης ὁ Ναθαναήλ, ὄχι µόνο ἐξ αἰτίας τῆς καταγωγῆς, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν εἰλικρίνεια καὶ εὐθύτητά του. Εἶναι ἄνθρωπος χωρὶς ὑστεροβουλία καὶ ἰδιοτέλεια, ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο µπορεῖ κανεὶς νὰ ἔχει πλήρη ἐµπιστοσύνη.

. Τέτοιοι ἁγνοί, ἁπλοὶ καὶ ἄδολοι ἦταν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Γι᾽ αὐτὸ τοὺς διάλεξε ὁ Κύριος καὶ ἔτσι ἔγιναν δοχεῖα τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος καὶ ἀκλόνητα θεµέλια τῆς Ἐκκλησίας.

. Τὸ ἄλλο βασικὸ γνώρισµα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς θυσίας καὶ τῆς αὐταπαρνήσεως.

. Στὸ τελικὸ κάλεσµα τοῦ Κυρίου νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν, οἱ ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἀνδρέας χωρὶς καµία χρονοτριβή, «εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Κάτι ἀνάλογο γίνεται καὶ µε τοὺς ἀδελφοὺς Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη: «Εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ» (Ματθ. δ´ 20, 22). Ἐργασία, δίχτυα, γονεῖς, τὰ πάντα ἀφήνουν πίσω τους καὶ ἀφοσιώνονται στὸ ἱερὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου.

. Αὐτὸ τὸ πνεῦµα τῆς θυσίας τοὺς ἀναγνώρισε ὁ Κύριος καὶ τοὺς ὑποσχέθηκε ὅτι πλούσια θὰ τοὺς ἀνταµείψει. Τοὺς βεβαίωσε ὅτι καὶ ἐκεῖνοι ἀλλὰ καὶ καθένας ποὺ θὰ ἀφήσει σπίτι, ἀδέλφια, γονεῖς, οἰκογένεια καὶ περιουσία γιὰ χάρη του καὶ γιὰ νὰ ὑπακούσει στὸ Εὐαγγέλιό του, θὰ πάρει ἑκατονταπλάσια σ᾽ αὐτὸν ἐδῶ τὸν κόσµο καὶ αἰώνια ζωὴ στὴν Βασιλεία του (Μάρκ. ι´ 29-30).῍`

. Ἕνα ἀκόµη χαρακτηριστικὸ τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων εἶναι ὅτι µελετοῦσαν τὸν Νόµο καὶ τοὺς Προφῆτες πρὶν ὁ Κύριος τοὺς καλέσει κοντά του.

. Ὁ Φίλιππος, ὅταν καλεῖ τὸν φίλο του Ναθαναήλ, τοῦ θυµίζει τὰ ὅσα µελετοῦσαν στὸν Νόµο καὶ τοὺς Προφῆτες: «Ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόµῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαµεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ»• βρήκαµε αὐτὸν τὸν Ὁποῖο προσδοκούσαµε νὰ ἔρθει, αὐτὸν τὸν Ὁποῖο ἀναζητούσαµε καὶ γιὰ τὸν Ὁποῖο µᾶς πληροφοροῦσαν οἱ Ἱερὲς Γραφὲς (Ἰω. α´ 46). Παρὰ τοὺς ἀρχικούς του δισταγµοὺς καὶ τὶς δικαιολογηµένες ἐπιφυλάξεις του ὁ Ναθαναὴλ ἀνταποκρίνεται στὴν πρόσκληση τοῦ φίλου του καὶ ἀκολουθεῖ τὸν Χριστό.

. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἦταν πράγµατι ἄνθρωποι µὲ ψυχὲς ἄδολες, ἁπλὲς καὶ ἁγνές, ἄνθρωποι µὲ αὐταπάρνηση καὶ πνεῦμα θυσίας, ἄνθρωποι ποὺ µελετοῦσαν τοὺς Προφῆτες καὶ τὸν Νόµο. Γι᾽ αὐτὸ καὶ εἶναι ὑποδείγµατα γιὰ ὅλους µας.

. Νὰ ἐµπνευσθοῦµε ἀπὸ τὸ ἅγιο παραδειγµά τους. Νὰ γίνουµε καὶ ἐµεῖς ἄνθρωποι ἁγνοὶ καὶ ἄδολοι. Νὰ ἔχουµε πνεῦμα θυσίας καὶ ἀναµφιβόλως νὰ µελετᾶµε πολὺ καὶ µὲ προσοχὴ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ἀπόστολοι ἔφυγαν κάποτε ἀπὸ τὸν κόσµο αὐτό. Τὸ ἔργο τους ὅµως, ἔργο µαρτυρίας καὶ κηρύγµατος τοῦ Εὐαγγελίου, συνεχίζεται. Συνεχίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς ποιµένες της, ἀπὸ τοὺς πιστούς της, ἀπὸ µᾶς, ἀπὸ τὸν καθένα µας. Αὐτὸ εἶναι ἡ µεγάλη εὐθύνη καὶ ἀποστολὴ ὅλων µας στὸν ἀποστατηµένο κόσµο τοῦ καιροῦ µας.

Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»