Θ´ Κυριακή
Ἐπιστολῶν (Θ´Ματθαίου)
Λόγος εἰς τόν
Ἀπόστολον
Τό χωράφι τοῦ Θεοῦ
«
Θεοῦ γεώργιόν ἐστε» (Α´Κορ. γ´9)
« Θεοῦ
γεώργιόν ἐστε»
****
Τά λόγια αὐτά τοῦ θείου Παύλου μᾶς φέρνουν στή μνήμη τήν ἀγροτική
ζωή καί ταυτόχρονα μᾶς ἀποκαλύπτουν μιά μεγάλη ἀλήθεια. Τήν ἀλήθεια ὅτι ὅλοι οἱ
πιστοί μαζί, καί ὁ καθένας χωριστά εἴμαστε πνευματικός ἀγρός τοῦ Θεοῦ. Χωράφι
λογικό πού ἀνήκει στόν Ἅγιο Θεό καί
καλλιεργεῖται ἀπ᾽Αὐτόν. Σ᾽αὐτή τήν ἀλήθεια θά ἐμβαθύνουμε σήμερα. Συγκεκριμένα θά δοῦμε πράγματι εἴμαστε ἀγρός
τοῦ Θεοῦ. Θά δοῦμε πῶς ὁ οὐράνιος γεωργός καλλιεργεῖ τόν ἀγρό του καί τέλος πῶς
θά καρποφορήσει αὐτός ὁ ἀγρός.
*****
« Θεοῦ
γεώργιόν ἐστε»
Τό ὅτι εἴμαστε ἀγρός τοῦ Θεοῦ σημαίνει
ὅτι εἴμαστε καί κτῆμα τοῦ Θεοῦ. Καί εἴμαστε κτῆμα τοῦ Θεοῦ διότι Ἐκεῖνος μᾶς
ἔφερε στή ζωή. Αὐτός μᾶς ἐδημιούργησε. Αὐτός μᾶς ἔφερε ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν
ὕπαρξη μέ προορισμό τήν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα. Τήν μετοχή μας στήν μακαριότητα
τῆς βασιλείας Του, τήν ἀπόλαυση τῆς ἀπαστράπτουσας δόξας τοῦ θείου Προσώπου
του.
Ἐκτός αὐτοῦ ὁ Κύριος Ἰησοῦς μέ τόν
ἐρχομό του στή γῆ καί μέ τό ὅλο ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας του, μᾶς ἐξηγόρασε
ἀπό τήν ἁμαρτία στήν ὁποία εἴχαμε ὑποδουλωθεῖ. Γι᾽αὐτό καί ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος σέ
ἄλλο σημεῖο τῆς Α´πρός Κορινθίους ἐπιστολῆς του μᾶς λέγει μέ τρόπο
κατηγορηματικό: «οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε γάρ τιμῆς» (στ´19-20). Δέν ὁρίζετε
τόν ἑαυτό σας. Δέν ἀνήκετε στόν ἑαυτό σας, οὔτε στήν ἁμαρτία, γιατί
ἐξαγορασθήκατε μέ τίμημα βαρύ. Τό τίμημα αὐτό εἶναι τό ἀτίμητο αἷμα τοῦ
Χριστοῦ. Δύο φορές λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἀνήκουμε στόν Χριστό καί δύο φορές
εἴμαστε δικοί του. Μία γιατί μᾶς δημιούργησε καί μία γιατί μᾶς ἀναδημιούργησε.
Γι᾽αὐτό λοιπόν καί ὁ Θεός ἔχει ἐπάνω μας
δικαιώματα. Ἀφοῦ ὅ,τι μεγάλο καί καλό ἔχουμε
τό χρεωστοῦμε στόν Θεό δέν μποροῦμε νά εἰποῦμε ὅτι εἴμαστε αὐθύπαρκτοι.
Ἄλλωστε ἡ ἀλήθεια ὅτι οἱ ἄνθρωποι
εἴμαστε ἀγρός τοῦ Θεοῦ διακηρύσσεται ἐπανειλημμένως στήν Ἁγία Γραφή. Ὁ Κύριος στό
κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο παρομοίασε τόν περιούσιο λαό του μέ ἀμπέλι, τό ὁποῖο
περιποιήθηκε μέ πολλούς τρόπους καί ἀπό τό ὁποῖο περίμενε καρπούς (Ματθ.
κα´33). Σέ ἄλλη περίπτωση μᾶς λέγει ὅτι
«Ὁ πατήρ, του, ὁ γεωργός ἐστι» (Ἰω.
ιε´1). Ὁ Πατέρας μου, εἶπε, εἶναι ὁ ἀμπελουργός, ὁ ὁποῖος περιποιεῖται τά
πνευματικά κλήματά του, τούς ἀνθρώπους, τά κλαδεύει γιά νά φέρουν περισσό-τερο
καρπό ἤ καί τά ξερριζώνει ὅταν παραμένουν ἄκαρπα.
Μέ ποιούς
τρόπους ἀλήθεια ὁ οὐράνιος γεωργός καλλιεργεῖ τό λογικό χωράφι του;
*****
Τό πλέον βέβαιο εἶναι, ἀδελφοί μου, ὅτι
ὁ οὐράνιος γεωργός καλλιεργεῖ τό πνευματικό χωράφι του μέ μέθοδο ἀριστοτεχνική. Ξεπερνᾶ ὡς πρός τήν ἐργατικότητα, τήν
ἐπιμέλεια καί τήν συστηματικότητα καί τόν πιό δραστήριο γεωργό καί τόν πιό
ἐξειδικευμένο γεωπόνο. Γνωρίζει στήν ἐντέλεια τίς ἀνάγκες τῆς κάθε ψυχῆς καί
γι᾽αὐτό ἀκολουθεῖ τόν πιό καλό καί ἐνδεδειγμένο τρόπο καλλιεργείας, ὥστε ἡ
καλλιέγεια αὐτή νά γίνεται ἀποδοτική.
Στήν ἀρχή φροντίζει νά καθαρίσει τό
ἔδαφος τῆς ψυχῆς μας ἀπό τά ἀγκάθια τῶν ἁ-μαρτημάτων καί τούς ὀγκόλιθους τῶν
παθῶν. Αὐτή τήν κάθαρση τήν ἐπιτυγχάνει μέ τήν «δί-στομον μάχαιραν», μέ τό
δίκοπο μαχαίρι τοῦ λόγου Του (Ἑβρ. δ´12) καί μέ τήν παντοδύναμη χάρη τῶν
Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας Του. Μέ τά παντοδύναμα αὐτά ὅπλα συντρίβει καί τούς πιό
σκληρούς βράχους, τάς μεγαλύτερες κακίες, τά βρωμερότερα πάθη καί λειαίνει τήν
ψυχή. Τήν κάμνει μαλακότερη καί ἀπό τό πούπουλο.
Στήν ἀγροτική ζωή ὁ γεωργός ἀφοῦ καθα-ρίσει
τό χωράφι του ἀπό τίς πέτρες καί τά ἀγκά-θια προχωρεῖ στήν σπορά. Σπέρνει τό
χωράφι μέ τόν καλύτερο σπόρο. Καί ὁ οὐράνιος γεωργός, ἀφοῦ μέ τήν μετάνοια καί
τήν Ἐξομολόγηση καθαρίσει τίς ψυχές μας ἀπό τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη, σπέρνει
μέσα μας τούς πιό ἐκλεκτούς σπόρους τῶν ἀρετῶν. Ρίχνει στό ἔδαφος τῆς ψυχῆς
μας τόν θεῖο λόγο του, πού ἀποτελεῖ τήν προϋπόθεση γιά νά ἀναμοχλευθεῖ ἡ ψυχή
μας καί νά φέρει καρπούς.
Μετά τήν σπορά ἀκολουθεῖ τό πότισμα.
Ἐκεῖνος πού στέλλει στήν ὥρα της τήν «πρώϊμον καί ὄψιμον» βροχήν (Δευτερ.
ια´14), γιά νά ποτίζεται ἡ γῆ στήν κατάλληλη ὥρα, φροντίζει καί γιά τό πότισμα
τῆς ψυχῆς μας. Τήν ποτίζει πάλι μέ τόν λόγο του, ὁ ὁποῖος πέφτει σάν τή βροχή
στήν ἀγριάδα καί σάν τό χιόνι στό χορτάρι (Δευτερ. λβ´2). Τήν ποτίζει ἀκόμη καί
μέ τήν ἁγιαστική καί ζωοποιό Χάρη τοῦ Πνεύματός του, ἀπό τό ὁποῖο, ὅπως λέγει ὁ
ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας, «ἀναβλύζει τά τῆς χάριτος ρεῖθρα ἀρδεύοντα ἅπασαν τήν
κτίσιν πρός ζωογονίαν».
Ἀλλά καί μετά ἀπ᾽ὅλα αὐτά δέν σταματᾶ τό
ἐνδιαφέρον τοῦ οὐράνιου γεωργοῦ. Ὅπως ὁ καλός γεωργός περιφράσσει τό χωράφι
του προφυλάσσοντάς το ἔτσι ἀπό τίς ἐπιβουλές καί τίς φθορές τῶν κακῶν
ἀνθρώπων, ἔτσι καί ὁ μεγάλος Γεωργός τῶν ψυχῶν μας. Ὁ Κύριός μας ἐνδιαφέρεται
καί προφυλάσει τό λογικό χωράφι του ἀπό ἐχθρούς ὁρατούς καί ἀόρατους. Ἀπό
ἀνθρώπους δηλαδή κακούς καί αἱρετικούς καί ἀπό τούς πονηρούς δαίμονες, οἱ
ὁποῖοι θέλουν νά τό βλάψουν καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά ἐμποδί-σουν τήν
καρποφορία.
Ὁ καλός καί ἐπιμελής γεωργός φροντίζει
στό φυσικό χωράφι του νά ρίξει τά ἀνάλογα λι-πάσματα πού θά δυναμώσουν τά φυτά
καί θά τά θρέψουν, ὥστε νά ἀναπτυχθοῦν καί νά καρπο-φορήσουν. Κατά ἀνάλογο
τρόπο ἐργάζεται καί ὁ φιλάνθρωπος γεωργός «ἡμῶν Θεός». Στέλλει τούς «εὐκράτους
ἀέρας» μέ τίς διάφορες πνευ-ματικές εὐκαιρίες πού μᾶς χαρίζει μέσα στήν
Ἐκκλησία του. Μέ τό κήρυγμα, μέ τό ἔντυπο τό χριστιανικό, μέ ἀδελφούς πού
ἀγωνίζονται τόν καλόν ἀγώνα καί μᾶς στηρίζουν μέ τό παράδει-γμά τους, μέ τήν
ὅλη ἀρετή καί τήν ὑπομονή πού δείχνουν στίς δυσκολίες τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα καί
στήν ἀντιμετώπιση τῶν δυσκολιῶν καί συμ-φορῶν τῆς ζωῆς. Τά πάντα χρησιμοποιεῖ ὁ
Κύριος καί Θεός μας γιά τήν καλλιέργεια τοῦ ἀγροῦ τῶν ψυχῶν μας. Ἀκόμη καί ἐκεῖνα
πού φαίνονται δυσάρεστα καί μᾶς κάνουν νά πονᾶμε καί νά λυπούμεθα.
*****
Μετά τήν φροντίδα λοιπόν καί τήν καλλι-έργεια
περιμένει ὁ Κύριος καί τήν ἀνάλογη καρ-ποφορία. Περιμένει τήν ἀπόδοση πού δέν
εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ζωή τῶν ἀρετῶν, τή ζωή τοῦ ἁγια-σμοῦ, πού ὁδηγεῖ στήν
σωτηρία. «Καρποφορή-σωμεν τῷ Θεῷ» (Ρωμ. ζ´4) εἶναι ἡ προτροπή τοῦ θείου Παύλου.
Ὅλοι οἱ πιστοί μέ τήν ἕνωσή μας μέ τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία
θανατώθηκε πάνω στόν Σταυρό, ἔχουμε χρέος νά παραγάγουμε καρπούς ἐνάρετης ζωῆς
γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Καρποφορία εἶναι ἀκόμη κατά τόν ἴδιο Ἀπόστολο τό νά
«μορφωθῇ Χριστός ἐν ἡμῖν» (Γαλ. δ´19). Νά ἀποκτήσουμε δηλαδή τίς ἀρετές, πού
παρουσίασε στήν ἐπί γῆς ζωή του ὁ Κύριος.
Ἡ καρποφορία ὅμως δέν εἶναι πάντοτε
ἀνάλογη πρός τήν καλλιέργεια. Ὑπάρχουν παρα-δείγματα ἀνθρώπων, πού, παρά τήν
ἐπιμελημένη καλλιέργεια ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου, ἔμειναν ἄκαρποι. Κλασικό
παράδειγμα εἶναι ὁ ἀρχαῖος Ἰσραήλ τόν ὁποῖο τόσο πολύ ἐφρόντιζεν ὁ Ἅγιος Θεός,
καί ὁ ὁποῖος ἀντί νά κάμει σταφύλια «ἐποίησεν ἀκάνθας» (Ἡσ. ε´4). Τό ἴδιο
συνέβη καί μέ τόν Ἰούδα τόν ὁποῖο ἐπί τρία χρόνια ὁ Κύριος καλλι-εργοῦσε μέ
πολλή στοργή καί ἰδιαίτερη ἀγάπη.
Γιά νά ὑπάρξει καρποφορία, χρειάζεται νά
καταβληθεῖ ἐκ μέρους μας ἡ ἀνάλογη προσπά-θεια. Αὐτό σημαίνει ὅτι πρωτίστως
χρειάζεται νά διατηροῦμε σταθερό τόν σύνδεσμό μας μέ τόν Κύριο χρησιμοποιώντας
ὅλα τά μέσα, πού θέτει στήν διάθεσή μας ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Ὁ σύν-δεσμός μας
αὐτός εἶναι βασική προϋπόθεση καρποφορίας, διότι, ὅπως μᾶς ἐβεβαίωσεν ὁ ἴδιος
ὁ Κύριος, «ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν» (Ἰω. ιε´5).
Μαζί μέ τήν ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό
χρειάζεται καί ἡ ὑπομονητική ἐφρμογή τῶν λό-γων του. Καρποφορία στήν ἀγροτική
ζωή δέν ἔρχεται ἀπό τήν μιά στιγμή στήν ἄλλη. Τό ἴδιο καί στήν πνευματική ζωή.
Χρειάζεται καρτερία, σταθερή ἐξάρτηση ἀπό τόν Θεόν, συνεχής προ-σευχή καί
διαρκής ἀγώνας.
*****
« Θεοῦ
γεώργιόν ἐστε»
Κανένας γεωργός, ἀδελφοί μου, δέν
ἐργάζεται ὅλο τό χρόνο καί ὁλόκληρο τό εἰκοσιτετράωρο. Κανείς δέν κοπιάζει
συνεχῶς σέ ὅλες τίς ἐποχές τοῦ ἔτους. Ὁ Θεός ὅμως ἐργάζεται καί καλλιεργεῖ τίς
ψυχές μας ἀδιάκοπα. Ἀκόμη καί τότε πού φαίνεται πώς δέν ὑπάρχει καρπο-φορία.
Μάλιστα ἐργάζεται χωρίς νά περιμένει κάποια ὠφέλεια γιά τόν ἑαυτό του. Ἡ μόνη
χαρά τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ δική μας καρποφορία καί σωτηρία. Σ᾽αὐτή τήν
φροντίδα καί τήν καλλιέργεια τοῦ οὐράνιου γεωργοῦ, ἄς φιλοτιμούμεθα νά ἀνταποκρινόμαστε
φέροντας καρπόν πολύν· «τριάκοντα καί ἐξήκοντα καί ἑκατόν».
Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου