ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΑΔΕΙΑΝΟ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

ΓΙΑ  ΕΝΑ  ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ  ΑΔΕΙΑΝΟ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

     «Άσμα … ¨ηρωικό¨ και πένθιμο», από παλιό γνώριμο πικρό, με όνομα και επώνυμο. Ιστοσελίδα «Αναστάσιος» 11.10.22, και διαβάζω. Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος. «Ένοχος». Έχει καταδικαστεί σε οκτάμηνη φυλάκιση με αναστολή, γιατί λειτούργησε του Ευαγγελισμού, που λόγω Κόβιτ19, είχε κι αυτό απαγορευτεί- βλέπετε εκείνος ήταν πιο αρμόδιος από τους ειδικούς Τσιόδρα, Λινού-για τη δεύτερη δες πρόσφατη ανάρτηση-συν τοις άλλοις όχι και λίγο ευσεβείς. Και τι υπέροχο σε πρώτη ανάγνωση το εξαγγελλόμενο ως urbi et orbi του. «Σήμερα η Ελληνική Δικαιοσύνη μου απένειμε την ύψιστη τιμή, το ανώτατο οφίκιο που μπορεί να δοθεί σε ιερέα». Ανακοινώνει πανηγυρικά εν μέσω ομάδος υποστηρικτών, ενδεχομένως, «ζήλον Θεού εχόντων, αλλ΄ ου κατ’ επίγνωσιν». Έτι δε και θριαμβολογεί και ανακηρύττει εαυτόν, όχι Μάρτυρα της πίστεως, αυτό θα πήγαινε πολύ, πλην όχι πολύ πιο κάτω από … «Ομολογητή» ! Έστω κι αν παράλληλα ή συνάμα όμως αφήνει έτσι εκ των πραγμάτων, θεληματικά ή αθέλητα, δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει, να διαχυθεί δυσφημία όση πολλή ότι, πάντες οι λοιποί κληρικοί, του Επισκόπου του μη εξαιρουμένου, που πειθάρχησαν και δε λειτούργησαν, το λιγότερο είναι περί την πίστη … ανοιχτοί ! «Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκἔστιν ἕως ἑνός».

     Ιστοσελίδα «Αναστάσιος» 2.11.22, είκοσι μέρες μετά, ύστερα από κάποια σκέψη αναρτάται γραπτό μου με τον τίτλο. «Το … «ανώτατο οφίκιο», και ο «της Δικαιοσύνης Στέφανος». Που ήταν ένας εκτενής και στο πνεύμα των ανωτέρω κριτικός σχολιασμός.

******   ***   ******

     Ιστοσελίδα «Αναστάσιος», 10.01.25. Αναρτάται γραπτό του με τον τίτλο. «ΕΦΕΣΗ υπέρ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ». Με αυτό  εξηγεί τους λόγους-και μέσω συνηγόρων-για τους οποίους ζητάει η ανωτέρω ενοχή του να αναιρεθεί, και η ποινή που του επιβλήθηκε να ανακληθεί ! Και ικανοποιούνται συν-αμφότερα, και η ενοχή του αναιρείται, και η ποινή του ανακαλείται. Και βέβαια κατ’ επέκταση ή συνακόλουθα μαζί τους αναιρείται και ανακαλείται ή έστω μένει μετέωρη και στον αέρα, «η ύψιστη τιμή, το ανώτατο οφίκιο» !! Αλλά ! «Τω Ιπποκλείδη ου φροντίς» ! Ό, τι είχε να πάρει από τα περί «υψίστης τιμής, και ανώτατου οφίκιου», το πήρε. Το πράγμα πάλιωσε πια, ώρα να το παρατήσει ως «ένα πουκάμισο αδειανό» ! Τώρα η αναγκαία τιμή και δόξα και … πρωτοπορία, «η ύψιστη τιμή, και το ανώτατο οφίκιο», μπορεί από αλλού να αντληθεί, ήτοι από την αποκατάσταση με τη δική του υπεράσπιση της Ελληνικής Δικαιοσύνης ως αξίας !

         Ιστοσελίδα «Αναστάσιος», 14.01.25, και τέλος. Αναρτάται το γραπτό του, «ΑΘΩΟΣ» ! Και τι θα περιμένει κανείς, ασφαλώς ότι θα έχει κάθε λόγο να έχει μεγάλη χαρά. Αλλά τι είναι αυτό που διαβάζω, τρίβω τα μάτια μου, κάτι σαν λύπη, σαν θλίψη, παράπονο σαν, πείτε εσείς σαν άλλο τι … «Σήμερα η Ελληνική Δικαιοσύνη μου στέρησε την ύψιστη τιμή που μπορεί να αποδοθεί σε έναν ιερέα» ! Δεν καταλαβαίνω τίποτα, μένω με το στόμα ανοιχτό ! Μα σας απέδωσε αυτό που ζητήσατε, πήρε την ενοχή σας πίσω, πήρε και την ποινή. Πήρε ως ήταν φυσικό και επόμενο μαζί τους και τη συνημμένη σ’ αυτά, «ύψιστη τιμή, το ανώτατο οφίκιο» ! Αλλά σας εφοδίασε ως ζητήσατε κι επιδιώξατε με την άλλη … «ύψιστη τιμή  … Σβήστε, λοιπόν, κι αλλάξτε εκείνο το, «μου στέρησε», μη και φανταστούν κάποιοι πως υποκρύπτονται εδώ ή υπολανθάνουν πολλά, «κροκοδείλια δάκρυα» συν τοις άλλοις και άλλα τινά …

******   ***   ******

    Τι άλλο να πει κανείς ή τι να λαλήσει με όλα ή για όλα αυτά, και όσα άλλα τυχόν επισημάνει έτερος τις στη σκέψη και το λόγο πιο εγκρατής. Κι ο υπογράφων πώς, να μην εισέλθει στον πειρασμό να πει για το δάκρυ που στάζει σε κάθε λέξη, καθώς έρχεται στο νου του ξέρετε καλά τι ! Κι εσείς, και όχι λίγοι άλλοι, καθώς έχει κατά έναν τρόπο και γραπτώς εξομολογηθεί το γιατί, και το τι και το πώς,-δες πάλι Τσιόδρα, Λινού- για τα οποία ξέρει πολλά ο Θεός, αν ή πόση  και πόση ευθύνη έχετε εδώ !

     Ωστόσο ώρα να αρκεστεί-περιοριστεί να κλείσει εδώ. Όχι με έκφραση Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. «Ω της απονοίας» εδώ. Αλλά παραθέτοντας Απόστολο Παύλο λέγοντα. «Εν εσχάταις ημέραις … (της Εκκλησίας εντός) «πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι»-2Τιμ.3,13. Και ας ευχηθεί-προσευχηθεί-ικετεύσει καθένας, να μην παραχωρήσει να είναι ένας από αυτούς !

Αθανάσιος Κοτταδάκης