ΚΑΙ «Ο ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ»
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Είναι
αρκετές μέρες που σκέπτομαι κάτι να πω για όσα είδα και διάβασα στο Διαδίκτυο
σχετικά με την πρόσφατη Δίκη γνωστού κληρικού της Πάτρας. Κληρικού που θεωρεί
εαυτόν μοναδικά ανυποχώρητο αγωνιστή και προασπιστή της ορθόδοξης πίστης και
παράδοσης, περίπου σε επίπεδο Μάρτυρα της Εκκλησίας, ως μπορεί να συναχθεί από
την επίκληση και αναφορά του στο γραφόμενο στην προς Φιλιππησίους Επιστολή. «Ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου
μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και
το υπέρ αυτού πάσχειν»-1,29! Έτι
δε των συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του, ως επίσης μπορεί να
συναχθεί από το ότι έσπευσε να εξαγγείλει με καμάρι “urbi et orbi” την απόφαση καταδίκης ως απονομή ύψιστης τιμής σ’ αυτόν -«Σήμερα η Ελληνική Δικαιοσύνη μου απένειμε την ύψιστη τιμή, το
ανώτατο οφίκιο που μπορεί να δοθεί σε ένα ιερέα» -«Ένοχος»,11.10.2022 !
****** ***
******
Αρχίζω, λοιπόν, από την πρώτη του ανάρτηση, ανάρτηση-εξαγγελία με δικαιολογημένη ανακούφιση της ημερομηνίας και ώρας διεξαγωγής της Δίκης του -«Επιτέλους μετά από αναβολές (λόγω παρέλευσης ωραρίου) την προσεχή Δευτέρα 10.10.22 πρόκειται να δικαστώ (αριθμός πινακίου 5) ενώπιον…» -6.10.2022. Ανάρτηση βέβαια που λειτουργεί εύηχα ως προσκλητήριο παρουσίας και συμπαράστασης όσων επιθυμούν. «Άξιον και δίκαιον», και κάθε άλλο παρά μεμπτό ως εδώ.
Η πραγματική κατηγορία ήταν ότι,
την 25η Μαρτίου 2020, του Ευαγγελισμού, μεγάλη μέρα και γιορτή,
θρησκευτική τε και εθνική, ναι και
με το παραπάνω αυτά λειτούργησε! Λειτούργησε όμως παρότι και αυτό είχε αρμόδια απαγορευτεί,
στα πλαίσια των μέτρων προστασίας της υγείας και ζωής όλων των πολιτών από
τη θανατερή πανδημία Κόβιτ19. Είναι
έλληνας ορθόδοξος κληρικός και, δε
λειτουργεί στην έρημο! Λειτουργεί στα
όρια της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπου το κάθε τι ορίζεται συνταγματικά. Επί
του προκειμένου, η αρμοδιότητα και η ευθύνη
για τα μέτρα καταπολέμησης της θανατερής πανδημίας Κόβιτ19, που έπρεπε να ληφθούν -και είχαν ληφθεί- και να εφαρμοστούν.
Από το τελευταίο, η αναφορά του στους, Διοκλητιανό,
και Σουλτάνο, εκφραστές κι εφαρμοστές ωμού ολοκληρωτισμού -αίμα, πυρά κλπ- και ο
πιο απλός καταλαβαίνει, πόσο άσχετη, ανεδαφική, ως και βέβηλη είναι! Έτι δε, αν μπορεί να σταθεί πλάι στα ισχύοντα σε
μια Πολιτεία Δημοκρατική ως η Ελληνική. Προσθέτω, στο Σύνταγμα της οποίας,
μάλιστα, δεσπόζει ακόμα επί της κεφαλής, η Τριαδική Ομολογία και Επίκληση! Ενώ
μπορεί άριστα να σταθεί, και να έχει εφαρμογή ο λόγος-εντολή του Απ. Παύλου: «Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις
υποτασέσθω. Ου γαρ έστιν εξουσία, ει μη από Θεού» -«Κάθε άνθρωπος οφείλει να υπακούει στις ανώτερες
εξουσίες, γιατί δεν υπάρχουν εξουσίες παρά μόνο από το Θεό» -Ρωμ.13.1. Που και απηχεί
την απάντηση του Χριστού στον Πιλάτο: «Ουκ
είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ’ εμού εάν μη ην σοι δεδομένον άνωθεν»-«Δε θα
είχες καμιά εξουσία πάνω μου, αν δε σου είχε δοθεί από το Θεό» -Ιωαν.19,11. Πράγμα που με τη σειρά του ανατρέπει τα
περί ηρωικής αντίστασης στην Κυβερνητική Υπουργική Απόφαση. Λαμβανομένου μάλιστα
υπόψη εδώ του χρόνου, της εποχής, που
λέγονται αυτά, από ποιον -Παύλος- και έχουν επικυρωθεί από ποιον -Χριστός.
Αλλά και ο έτερος επίσης βιβλικός λόγος, που αφορά πρώτα και πιο πολύ κάθε κληρικό:
«Πείθεσθε τοις ηγουμένοις ημών και
υπείκετε» -«Να ακολουθείτε πιστά και να υπακούτε τους εκκλησιαστικούς
ηγέτες σας» -Εβρ.13,17. Επί του
προκειμένου στη Συνοδική Απόφαση και σύσταση-εντολή. Πράγμα που κατά προέκταση μας
ανοίγει στο ερώτημα. Πώς μπορεί κληρικός στους Ηγουμένους του απειθής να ανεβεί
στον άμβωνα, και να διδάξει τους χριστιανούς την αρετή της υπακοής;
Πάμε τώρα στην αναγωγή αυτής
της ιερατικής λειτουργικής πράξης του, το ότι αρνήθηκε να υπακούσει στην Κυβερνητική
Υπουργική Απόφαση και λειτούργησε, ακόμα
πιο ψηλά, εκεί που και ο ίδιος την ανάγει, περίπου σε επίπεδο Μάρτυρα της
Εκκλησίας, ως δείχνει η συσχέτιση αυτής με την ανωτέρω σύσταση του Παύλου στους
χριστιανούς της Εκκλησίας των Φιλίππων, και ευρύτερα. «Ότι υμίν εχαρίσθη ου μόνον το εις Χριστόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού -του Χριστού- πάσχειν» -
«Γιατί σε σας δόθηκε το χάρισμα, όχι μόνο να πιστεύετε στο Χριστό, αλλά και να
υποφέρετε γι αυτόν» -Φλπ.1,29. Η οποία ενδεχομένως
τον έκανε να νιώσει μέσα του ως άνωθεν χάρισμα
και χρέος του να λειτουργήσει, και λειτούργησε! Πάντα ασφαλώς εν γνώσει του
ότι, και αυτό είχε αρμόδια απαγορευτεί, όπου και έγκειται
το ηρωικό της πράξης ως και μαρτυρικό!
Οπότε ανακύπτει το
ερώτημα. Οι πλείστοι κληρικοί κάθε βαθμού είχαν υποδεέστερη αντίληψη και θεώρηση του αντίστοιχου άνωθεν ιερατικού λειτουργικού τους χαρίσματος
και χρέους; Και, γι αυτό υπάκουσαν ή συμμορφώθηκαν, και δε λειτούργησαν; Δηλαδή, γι αυτό δείχτηκαν επιλήσμονες, αρνητές,
καταπατητές του άνωθεν ιερατικού λειτουργικού τους χαρίσματος και χρέους; Το
αυτό και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος μετά την εσπευσμένη αλλαγή της αρχικής
απόφασης, δεν είχε υπόψη της αυτά, όταν
αναθεώρησε κι έσπευσε να συστήσει τήρηση και εφαρμογή των υγειονομικών
μέτρων, και εμβολιασμό; Με άλλα λόγια, απερίφραστα όμως και καθαρά, καταλαβαίνουμε
πού βγάζει στο ευρύτερο
εκκλησιαστικό σώμα αυτό; Τι προκαλεί,
και τι προκάλεσε δυστυχώς; Εμφανέστατη
αναταραχή και διχόνοια, για να μην πούμε σχίσμα, ως θα έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο
Χρυσόστομος, όπερ το χειρότερο! Αλλά, και θα έδειχνε για ποιους και πόσο φοβερό
είναι αυτό; Αφήνεται, στον καθένα να κρίνει. Οπότε ο γράφων δεν υποκύπτει στον
πειρασμό να πει, αν ή τι πνευματικό αντίκρισμα μπορεί να έχουν τα περί «ανώτατου
οφίκιου» και «ύψιστης τιμής»! Και πιο
πολύ, πόσο υποβιβάζουν την αξία του «πάσχειν
υπέρ του Χριστού»!
Λίγο ακόμα εδώ, πιο ειδικά, πιο
προσωπικά για το χάρισμα και χρέος του
«πάσχειν υπέρ του Χριστού». Τουτέστιν,
μεγάλος λόγος για τη συγκεκριμένη δικαστική του δίωξη, λογιζόμενη ως μαρτυρική κακοπάθεια,
και υποδηλούμενη έτσι περίπου ως μαρτύριο για το Χριστό! Ακούω, λοιπόν, επ’ αυτού συνέντευξη
που έδωσε στο Focus103FM. Όπου -ακούω- από τα χείλη του να πάει να βγει, και να βγαίνει ο βαρύτιμος αυτός λόγος
του Απ. Παύλου. «Ότι υμίν εχαρίσθη … και
το υπέρ του Χριστού πάσχειν». Χάρισμα
και χρέος βέβαια για άξιους κι
ευλογημένους ώμους, ως του Αποστόλου των Εθνών, και αμέτρητους άλλους στο
πέρασμα των αιώνων. Και όπου το όντως «πάσχειν υπέρ του Χριστού» ακολουθεί. «Ο
της δικαιοσύνης στέφανος, ον θα αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα Ιησούς ο Χριστός ο
Δίκαιος Κριτής. Ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν
αυτού» -2Τιμ.4.9. Λοιπόν, εδώ τώρα. μέσα του θαρρείς, αναμοχλεύονται αυτά, και νιώθει ίσως εκείνη τη στιγμή ή ακούει
φωνή να του λέει: «Πολύ ψηλά το πας»!
Κι αυτό μοιάζει να τον συγκρατεί. Και διορθώνει, κι ακούγεται να λέει : «Δεν
είναι ένα πάθος για το Χριστό, είναι
μια όχληση …»!
****** *** ******
Γυρίζουμε τώρα πίσω, πανδημίας
αρχή. Ο Καθηγητής Λοιμωξιολογίας, και πρόεδρος της αρμόδιας επιστημονικής υγειονομικής
επιτροπής κ. Σωτήρης Τσιόδρα ς-προσθέτω, γνωστός πιστός και ευσεβής χριστιανός
ορθόδοξος, συν … πολύτεκνος -έχοντας επίγνωση του πόσο επικίνδυνο είναι το
επερχόμενο, σπεύδει κι εμβολιάζεται οικογενειακώς. Και φυσικά αυτό συστήνει και
ορίζει για όλους τους πολίτες η αρμόδια Επιτροπή. Γυρίζουμε πάλι στο σήμερα,
τρία χρόνια μετά. Ο ίδιος, ως γνώστης πια πεπραγμένων και αποτελεσμάτων εξειδικευμένα και επιστημονικά, ακούγεται
να δηλώνει με πίκρα ευδιάκριτη. «Αποτύχαμε
παταγωδώς»! Αλλά και, να προσδιορίζει
την αιτία, το λόγο της αποτυχίας, λιτά, καθαρά, απερίφραστα, αφοπλιστικά. «Εμπιστευθήκαμε την ιδεοληψία και όχι την επιστήμη»!
Κι ελάτε τώρα να δούμε εδώ,
και πού μεταξύ άλλων οι διαπρύσιοι
κήρυκες «ιδεοληψίας», δυστυχώς και πρωταγωνιστές;
Τι τραγικό, τι ανεπίτρεπτα ανεπίτρεπτο, και
στο χώρο τον εκκλησιαστικό, όπου προέχει η
αγάπη και το, «αλλήλων τα βάρη
βαστάζετε»! Και όπου από τους πρωτοπόρους και καμαρωτός, και ως σήμερα
επιμένων, ο περί ου ο λόγος κληρικός! Και μερικοί άλλοι, κάποιοι με πνευματικό κύρος,
υποτίθεται, πιο υψηλό. Γέροντες τινές του Όρους -«Να ξέρατε ποιος είναι ο
τάδε»- και όχι μόνο. Αυτό διορισμένοι υπέρ ιατροί,
βλέπετε, μάλιστα από … άνωθεν χάρισμα,
χάρισμα υπερφυσικό! Οπότε, πάνω από τα επιστημονικά, τα Κυβερνητικά, πάνω από
τη Συνοδική Απόφαση, από συστάσεις κορυφαίων θεσμικών προσώπων της Εκκλησίας
και της Θεολογίας! Ποιος τα λογαριάζει αυτά!
Αναφέρω ενδεικτικά. Εις
μάτην ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος διαμηνύει απλά, λιτά, σταθερά: «Δεν κινδυνεύει η πίστη, οι πιστοί
κινδυνεύουν από τον κορωνοιό»! Εις μάτην ο Αλβανίας Αναστάσιος σπεύδει να
ομολογήσει ταπεινά: «Αιφνιδιαστήκαμε …
δεν ήμασταν έτοιμοι για τέτοιο δεινό». Εις μάτην η Δ.Ι.Σ., το είπαμε αυτό. Εις
μάτην ο Καθηγητής της Δογματικής, Συμβολικής … στη Θεολογική του ΑΠΘ κ
Χρυσόστομος Σταμούλης διαμηνύει προφορικά και γραπτ : «Φάγαμε ήττα», και στο θέμα της πανδημίας από πλευράς
εκκλησιαστικής! Εις μάτην ο πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος επισημαίνει: «Η πανδημία
αφήνει πίσω της αποκαλυπτικά σημεία λαλίστατης
α-θεολογησίας … Είδαμε μια
ανόητη άρνηση της πραγματικότητας του κορονοϊού, μαζί με μια αδιάκριτη
πεποίθηση στην αναγκαστική
βοήθεια του Θεού, χωρίς καμιά δική μας συνενεργητική προφύλαξη»!
****** *** ******
Εδώ τώρα έχουν θέση κάποια καίρια ερωτήματα έτερου κληρικού της
Πάτρα ς-π. Κωνσταντίνος- απευθυνόμενα στον εν λόγω πνευματικό αδελφό του και συνάδελφο
ιερέα. Αντιγράφω. 1. «Από ότι με πληροφόρησαν,
αρρωστήσατε από την γριπούλα του κορωνοϊού, και φτάσατε στην νοσηλεία σε
νοσοκομείο. Αφού οι πιστοί στην Εκκλησία δεν κινδύνευαν, γιατί την περίοδο αυτή
της γριπούλας απουσιάζατε από ιεροπραξίες; Οι πιστοί ενορίτες σας δεν
κινδύνευαν από την επαφή μαζί σας. Γιατί;» 2. «Είπατε- στη συνέντευξη στο Focus103FM- ο λαός μας
αισθάνεται ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα … να το καταλάβει και η ηγεσία της
εκκλησίας, οι επίσκοποί μας … κάποιοι
έχουν ευθύνη, κάποιοι που ήσαν οι ηθικοί αυτουργοί και κάποιοι συνέπραξαν
στην ηθική αυτουργία του εγκλήματος αυτού (αυτοκτονία ιατρού). Δεν ξέρω και δεν
λέω αν πρέπει να κρεμάσουν πετραχήλια ή ομόφορα …» Αλήθεια όλοι έχουν ευθύνη και
εσείς καμία; Κανένας δεν κόλλησε και απεβίωσε από τις διδασκαλίες σας; Κανένας
από αυτούς και αυτές που ήλθαν κοντά σας στο μοναστήρι* για να γίνει η Ανάσταση
στις 12 τα μεσάνυχτα; Αλήθεια πάτερ μου ποια ώρα αναστήθηκε ο Χριστός στις 12;».
Με αυτά δεν ξέρω αν σχετίζεται
ή αν είναι άσχετο και το ακόλουθο από ανώνυμο: «Ο παραλογισμός των κληρικών που παρέσυρε στην εποχή του covid τον κόσμο είχε σαν αποτέλεσμα κ. Κοτταδάκη τα φέρετρα. Ο αδελφός μου και κάποιοι
άλλοι κώλυσαν covid από κληρικό που νοσούσε, και το κατάλαβε μετά από λίγες ώρες. Μετά από
τρεις μέρες αρρώστησε και ο αδελφός μου, πήγε στο νοσοκομείο με αναπνευστικά
και σε 25 μέρες πέθανε. Το οξύμωρο ! Μεταξύ
των ιερέων ήταν και αυτός που τον έστειλε στο φέρετρο. Αυτός το ξεπέρασε εύκολα,
ήταν νέος, ο αδελφός μου μας άφησε χρόνους». Σημειώνω μόνο ότι η φράση. «Ο παραλογισμός των κληρικών,
που παρέσυρε στην εποχή του covid τον κόσμο και είχε σαν
αποτέλεσμα … τα φέρετρα …», του
άγνωστου ανώνυμου δεν πρέπει να είναι άσχετη με τα αμέσως πιο κάτω.
****** *** ******
Τέλος και έξοδος σιγά-σιγά από
σκαλοπάτι τις λέξεις, «παραλογισμός των
κληρικών» και «φέρετρα», του
ανωτέρω ανώνυμου σχολιαστή, που φαίνεται άκουσε εξαίρετη εισήγηση στο: «5ο
Διεθνές Συνέδριο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία της
Υγείας» -Ρόδος, αρχές Οκτωβρίου 2022.
Την ίδια μεταξύ και των άλλων που είχα ακούσει προσεκτικά -δυο φορές -κι
εγώ. Αυτήν του λίαν αγαπητού και σεβαστού π. Βασιλείου Θερμού, Καθηγητή της
Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών και Ψυχίατρου παίδων και εφήβων. Από
την οποία επιλέγω και παραθέτω το ακόλουθο καίριο
και βαρυσήμαντο. «Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι, η μαγική
θρησκευτικότητα -σ.δ. «η ιδεοληψία»,
που λέει ο αξιότιμος Καθηγητής-ελκύει
και αντίστοιχους κληρικούς … Και,
δεδομένου ότι στην πανδημία … «άνθησε» το φαινόμενο του Γεροντισμού,
δηλαδή, των κληρικών που παρέσυραν στους παραλογισμούς τους πλήθος
λαϊκών με αποτέλεσμα νεκρούς! Είναι πολύ σημαντικό, και να το λέμε
αυτό! Γιατί τα αποτελέσματα μέχρι την πανδημία δεν ήταν νεκροί! Ήταν
άλλα, πολύ θλιβερά τα αποτελέσματα του Γεροντισμού, αλλά δεν είχαμε φέρετρα»! Προσθέτω,
μάλιστα από τη γνωστή οικογενειακή μου θλίψη και πίκρα, και τι φέρετρα! Επί πλέον. Και τι εκκρεμότητες, δυσκολίες, και δεινά
άφησαν πίσω στις απορφανισμένες οικογένειές τους αυτά.
Και κλείσιμο πια με τα εξής. Δεν ξέρω, και μάλλον αμφιβάλλω, αν αυτή η καίρια και βαρυσήμαντη
συναγωγή και διαμήνυση αυτού του αποσπάσματος μπορεί να προκαλέσει κρίση συνειδήσεως, και προσωπική απόφαση πνευματικής
ανασύνταξης σε όσους έχουν εδώ ευθύνη, δυστυχώς
και ενοχή, χωρίς θαύμα, άνωθεν Χάρη ή
Δωρεά! Η
αίσθηση μου είναι ότι, πιο πολύ κληρικοί
με την ευρεία έννοια, και άλλοι, μπλεγμένοι
σε δίχτυα ιστού αράχνης «θρησκευτικότητας μαγικής», γράφε, «ιδεοληψίας» βαριάς μορφής, κλείνουν
αυτιά και μάτια στην αφυπνιστική επισήμανση του Αγίου Αυγουστίνου: «Υπάρχει και κάτι
χειρότερο από την αμαρτία. Και αυτό είναι η αλαζονεία της αρετής»! Βρίσκονται παγιδευμένοι ανεπαίσθητα
ίσως ή δυστυχώς «από την αλαζονεία της αρετής»! «Και είδεν η γυνή ότι
καλόν το ξύλον εις βρώσιν, και ότι αρεστόν τοις οφθαλμοίς ιδείν, και ωραίον
εστί του κατανοήσαι» -Γεν.3,6. Έχει τη γλύκα και τη γοητεία της η υπόθεση,
«χρυσές οι αλυσίδες»! Και άντε τώρα να πάρει είδηση, ν’ ακούσει, να προσέξει
την πολυσήμαντη οδηγία, σύσταση, συμβουλή Οσίου Ισαάκ του Σύρου. «Μη ζητάς
να σε τιμούν οι άνθρωποι. Όποιος ζητάει την τιμή φεύγει από αυτόν η τιμή.
Όποιος αποφεύγει την τιμή, η τιμή τον ακολουθεί και γίνεται κήρυκας της
ταπείνωσης του»! Όλο αυτό το πακέτο το προσπερνούν, δεν αισθάνονται ότι τους
αφορά!
Από τούτο, ούτε αναζητούν, ούτε βρίσκουν κάποια δίοδο, στενωπό,
χαραμάδα, σχισμή να ανοιχτούν ως ο πολύπλαγκτος Αυγουστίνος, στο λυτρωτικό :
«Ώρα ήδη ημάς εξ ύπνου εγερθήναι» -Ρωμ.13,11. Μένουν στον παράδρομο κάποιου
«ανώτατου οφίκιου» ή «ύψιστης τιμής»! Δε συνεχίζουν από την αιμάτινη ανηφοριά
του Γολγοθά, δε φτάνουν στην κορυφή, στο: «Τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν
τετήρηκα, λοιπόν, απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο
Κύριος, εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής»-2Τιμ.4,8. Έστω κι αν η
συνέχεια δείχνει πώς δεν είναι λίγοι όσοι συνέρχονται, επανέρχονται και
συνεχίζουν ως αυτήν. «Ου μόνον δε εμοί αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την
επιφάνειαν αυτού»-στ.9.
Και ταύτα ως ευχή, προσευχή από
κάποιον: «Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενον και την ανεξιχνίαστον της
ευσπλαχνίας Του άβυσσον επικαλούμενον. Ο Θεός εκ φθοράς με ανάγαγε». Από
κάποια δίοδο, στενωπό, χαραμάδα, σχισμή, μαζί με όλους όσους έχουμε ξεμείνει σε
κάποιο παράδρομο. Κάνε να βγούμε ξανά στην αιμάτινη ανηφοριά του Γολγοθά της
Αγάπης ως τη κορυφή!
·
ΥΓ.
Το γραπτό αφιερώνεται στην εγγύς ετήσια μνήμη Θεοδώρου Κυρ. Μπίρμπα,
αγαπημένου γαμπρού μου. Που ήταν βέβαια παρών στο Μοναστήρι για την τέλεση
της Ανάστασης στις 12 τα μεσάνυχτα ιδεοληπτικά πλήρης, αλλά, από
άλλη οδό.
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου